Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 29 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie V Wydział Gospodarczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Zofia Wolna

Sędziowie : SSO Andrzej Znak, SSR del. Paweł Ptak ( spr.)

po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2016r. w Częstochowie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku dłużnika R. K.

o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika

na skutek zażalenia wnioskodawcy R. K.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Częstochowie

z dnia 23 września 2016 r.,

sygn. akt VIII GU 36/16

postanawia: oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 23 września 2016r. Sąd Rejonowy w Częstochowie Wydział VIII Gospodarczy w sprawie o sygn. akt VIII GU 36/16 oddalił wniosek R. K. o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika. W uzasadnieniu postanowienia Sąd Rejonowy stwierdził, iż z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w szczególności ze spisu wierzycieli wynika, że dłużnik R. K. zaprzestał płacenia zobowiązań a opóźnienie przekracza trzy miesiące. Tym samym narastają dodatkowe, uboczne obciążenia związane z zaprzestaniem płatności, jak odsetki, koszty sądowe, koszty egzekucyjne. Wobec tego stan niewypłacalności dłużnika należało uznać za trwały. Sąd Rejonowy przyjął, iż pomimo tego, iż dłużnik stał się niewypłacalny, a więc spełniał przesłankę ogłoszenia w stosunku do niego upadłości z art. 10 ustawy z dnia 28 lutego 2003r. Prawo upadłościowe i naprawcze, należało wniosek oddalić albowiem z art. 13 ust 1 w/w ustawy wynika, iż nie można ogłosić upadłości tych niewypłacalnych dłużników, których majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania. Po wyliczeniu prognozowanego wynagrodzenia syndyka i po dołączeniu do niego pozostałych kosztów postępowania oszacowanych przez tymczasowego nadzorcę sądowego łączna kwota kosztów wynosi 74.221 zł, a możliwe do uzyskania z tytułu likwidacji całej masy upadłości środki na koszty zamykają się kwotą 71.206 zł.

Od powyższego postanowienia zażalenie złożył wnioskodawca zarzucając zaskarżonemu postanowieniu

- naruszenie przepisów ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze tj. art.13 ust.1 poprzez jego bezzasadne zastosowanie i przyjęcie, że majątek dłużnika nie jest wystarczający na pokrycie postępowania upadłościowego, podczas gdy już w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia Sąd wskazuje, ze dłużnik posiada majątek w postaci: udziału w nieruchomości, współwłasności w nieruchomości oraz ruchomości, środków na rachunku i w kasie, a także możliwości uzyskania dochodu z wynajmu nieruchomości przy jednoczesnym braku dostatecznego uzasadnienia stanowiska Sądu, w szczególności braku wskazania jaki majątek zdaniem Sądu byłyby wystarczający na pokrycie przedmiotowego postępowania, przy jednoczesnym pominięciu art. 345 ust 1 Ustawy Prawo Upadłościowe i Naprawcze;

- brak przeprowadzenia rzetelnej analizy materiału dowodowego oraz brak dopuszczenia dowodu z opinii biegłego w zakresie określenia kondycji finansowej przedsiębiorstwa dłużnika, ewentualnie jego majątku, a także kosztów postępowania jakie winny zostać pokryte i oparcie się w tym zakresie jedynie na wyliczeniu dokonanym przez nadzorcę sądowego, który w sposób zdecydowany zawyżył koszty postępowania i w sposób szczegółowy nie określił, co składa się na poszczególne pozycje obejmujące koszty, wskazując w sposób lakoniczny np. w poz. 4 oszacowane majątku 5 000 zł.

W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie wnioskodawcy nie jest zasadne a podniesione przez niego argumenty nie są trafne. Sąd Okręgowy w całości podzielił stanowisko Sąd Rejonowego, iż majątek dłużnika nie wystarczy na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego. Podkreślenia wymagało, iż Sąd Rejonowy dokonał bardzo szczegółowej analizy sytuacji majątkowej wnioskodawcy i wskazał, iż na dzień 3 czerwca 2016r. dłużnik posiadał zobowiązania w łącznej kwocie 2 016 725,42 z, w tym należność główną w kwocie 1 205 953,43 zł i odsetki w łącznej wysokości 810 771,99 zł. Sąd I instancji podkreślił, że R. K. posiada majątek, którego łączna wartość szacunkowa wynosi około 713 014 zł, w tym nieruchomości – ok. 700.000 zł , środki pieniężne w kasie i na rachunku – 1 206 zł oraz ewentualne przewidywane wpływu z najmu nieruchomości – 11.808 zł. Zatem wymagalne zobowiązania dłużnika w kwocie 2 016 725,42 zł przewyższają znacznie aktywa dłużnika wynoszące 713 014 zł. Powyższe wskazuje na fakt, że likwidacja zabezpieczonych rzeczowych aktywów trwałych nie pozwoli uzyskać wolnych środków finansowych przeznaczeniem na zaspokojenie innych wierzycieli, gdyż nawet całość tych funduszy nie zaspokoi roszczeń wierzycieli zabezpieczonych rzeczowo. Sąd I instancji przedstawił także szczegółowy wykaz wydatków jakie w toku postępowania upadłościowego syndyk będzie musiał ponieść. W ocenie Sądu Okręgowego nie ma podstaw aby kwestionować rzetelność przedstawionego wyliczenia. Wobec takiego ustalenia argumentacja pozwanego, iż w wyniku sprzedaży wartość składników majątkowych Spółki okaże się wyższa aniżeli wskazana przez dłużnika we wniosku o ogłoszenie upadłości nie ma znaczenia a ponadto jest, zdaniem Sądu Okręgowego, mało prawdopodobna i gołosłowna. Jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy dłużnik nie dysponuje odpowiednią ilością środków pieniężnych, którą można byłoby przeznaczyć na koszty postępowania. Majątek, który posiada jest albo przedmiotem hipoteki albo zabezpieczenia.

Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w uzasadnieniu postanowienia z dnia 1 kwietnia 2003r., sygn. akt II CK 484/02, OSP 2004/3/38 ustalając majątek i oceniając jego wartość z punktu widzenia przesłanki jego wystarczalności na pokrycie kosztów postępowania Sąd uwzględnia wyłącznie stan czynny majątku rozumiany wyłącznie jako aktywa, nie są więc nim objęte wierzytelności i roszczenia. Słusznie zatem Sąd Rejonowy nie wliczył do uzyskania funduszy na koszty postępowania prognozowanych przychodów z tytułu czynszu najmu nieruchomości albowiem nie są one pewne co do powstania ani co do wysokości. Także cena nieruchomości podana przez dłużnika nie jest możliwa do osiągnięcia, bo jak wskazał Sąd Rejonowy, opierając się na doświadczeniu z wielu postępowań upadłościowych, że rzadko udaje się syndykowi sprzedać nieruchomość po cenach oszacowania. Zatem opinia biegłego w tym zakresie nie miałaby większego znaczenia albowiem rzeczywista cena uzyskana z tytułu sprzedaży będzie i tak niższa od ceny rynkowej wskazanej przez biegłego. Odnośnie zaś wydatków związanych z kosztami postępowania upadłościowego to wskazać należało, że nadzorca sądowy określając wysokość kosztów musiał uwzględniać czas trwania postępowania upadłościowego określonego na 18 miesięcy. Nie można podzielić argumentacji dłużnika przedstawionej w zażaleniu, iż koszty postępowania upadłościowego zostały przez Sąd Rejonowy znacznie zawyżone. Twierdzenia bowiem dłużnika w tym zakresie są całkowicie gołosłowne. Dłużnik nie wskazał jakie koszty przedstawione przez tymczasowego nadzorcę sądowego zostały zawyżone i w jakiej wysokości. Co do kosztów związanych z oszacowaniem, to w trakcie postępowania upadłościowego dokonuje się oszacowania wartości majątku a zatem należało przewidzieć stosowne koszty na ten cel.

Należało również wskazać, że zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 PrUpN posiadane przez dłużnika środki mają wystarczyć nie tylko na pokrycie przewidywanych kosztów postępowania upadłościowego ale także na zaspokojenie wierzycieli z pierwszej kategorii. Należało podkreślić, iż kwestią najistotniejszą jest cel postępowania upadłościowego. Celem tego postępowania, zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 13, jest zaspokojenie wierzycieli upadłego, a osiągnięcie tego celu nie jest możliwe, gdy majątek dłużnika nie jest w stanie dostarczyć środków na pokrycie kosztów samego postępowania.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy w Częstochowie orzekł jak w sentencji postanowienia z mocy art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c.