Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Hańczyc-Górska

Protokolant: Marta Nowakowska

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2017 roku w Legionowie na rozprawie

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko J. S. (1)

o alimenty

I.  zasądza od J. S. (1) na rzecz żony M. S. urodzonej dnia (...) w W. alimenty w kwocie po 2 500 (dwa tysiące pięćset) złotych miesięcznie płatne do jej rąk do 10 dnia każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat poczynając od dnia 27 czerwca 2016 roku;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  zasądza od pozwanego J. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Kasa Sądu Rejonowego w Legionowie kwotę 1 500 (jeden tysiąc pięćset) złotych tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu;

IV.  koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie znosi;

V.  nadaje wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2016 roku M. S., działając przez zawodowego pełnomocnika, złożyła pozew o zaspokojenie potrzeb rodziny poprzez zasądzenie od pozwanego J. S. (1) na jej rzecz kwoty 3 700 złotych tytułem zaspokojenia potrzeb rodziny płatnych do 10 każdego miesiąca w sposób wskazany przez powódkę wraz z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki którejkolwiek z rat. W uzasadnieniu wskazała, iż strony zamieszkiwały wspólnie w wybudowanych domach na nieruchomości pozwanego do maja 2015 roku. Pozwana przez wiele lat w porozumieniu z mężem prowadziła działalność gospodarczą polegającą między innymi na wynajmie hal magazynowych. Pozwany wypowiedział te umowy i zawarł nowe umowy, według których czynsz najmu płatny jest na jego rzecz. Powódka prowadziła też restaurację w budynku pozwanego położonym w miejscowości Z. i środki finansowe również były dzielone po odjęciu kosztów na oboje małżonków. Z posiadanych środków małżonkowie prowadzili wspólne gospodarstwo domowe. Do konfliktu pomiędzy małżonkami doszło z powodu nowej inwestycji planowanej przez pozwanego, na którą powódka nie wyraziła zgody. Od tego czasu J. S. (1) nie przekazuje żadnych środków na utrzymanie małżonki, która pozostaje na utrzymaniu rodziny. Powódka jest osobą chorą, ma zwyrodnienia stawów. Przeszła operację stawu kolanowego i oczekuje na kolejną. Nie otrzymuje renty ani emerytury. Z uwagi na stan zdrowia nie może podjąć żadnej pracy. Pozostaje pod stałą opieką lekarską. Pozwany otrzymuje rentę oraz osiąga dochody z tytułu wynajmu hal magazynowych. (k. 1 – 4)

W odpowiedzi na pozew pozwany J. S. (1), reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę 1500 złotych, zniesienie wzajemne kosztów postępowania oraz nieobciążanie pozwanego kosztami sądowymi. (k. 82 – 85)

Do celów ugodowych pełnomocnik powódki zaproponował kwotę 3000 złotych, zaś pełnomocnik pozwanego kwotę 2 000 złotych. (k. 180 – 180 – verte) Ostatecznie pełnomocnik powódki poparł powództwo w całości, zaś pełnomocnik pozwanego wniósł o zasądzenie kwoty 2000 złotych. (k. 181 – verte)

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

J. S. (1) oraz M. S. w dniu 10 lutego 1979 roku zawarli związek małżeński. (dowód: odpis skrócony aktu małżeństwa k. 6) Z małżeństwa tego posiadają dwoje dorosłych już dzieci: syna P. S. w wieku 37 lat oraz córkę J. S. (2) w wieku 27 lat.

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 3 sierpnia 2016 roku wydanym w sprawie o sygnaturze akt III RC 19/16 ustanowiona została rozdzielność majątkowa pomiędzy J. S. (1) i M. S.. (dowód: k. 180 akt tutejszego Sądu o sygnaturze III RC 19/16)

Od miesiąca maja 2015 roku małżonkowie J. i M. S. zamieszkują oddzielnie i nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. Wcześniej powódka wraz z mężem prowadziła Restaurację (...) w Z.. Nie toczy się pomiędzy nimi sprawa o rozwód.

M. S. ma 58 lat, nie posiada wyuczonego zawodu. Od miesiąca stycznia 2016 roku nie prowadzi działalności gospodarczej. Mąż powódki wypowiedział umowy najmu powierzchni magazynowych i zawarł nowe umowy, na podstawie których sam pobiera od najemców czynsz najmu, który wcześniej pobierała powódka. M. S. nie pobiera renty ani emerytury. (dowód: kopia decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia 3 czerwca 2016 roku znak (...)-2/15 k. 66 – 67) Otrzymała decyzje odmowną z KRUS, którą zaskarżyła do Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Jak podała, jest niezdolna do pracy, ponieważ cierpi na bóle stawów, depresję i nadciśnienie tętnicze oraz arteriozę stawów kolanowych. Ponadto przeszła operację kolana i oczekuje na operację drugiego. Korzystała z prywatnych rehabilitacji, których koszt wynosił 800 złotych za dwa tygodnie oraz z NFZ. Pozostaje pod opieką ortopedy, neurologa i internisty. Korzystała z wizyt prywatnych. Na leki miesięcznie, jak podała, wydaje około 300 złotych. Powódka, reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, nie przedstawiła żadnej dokumentacji medycznej oraz zaświadczenia o stopniu niepełnosprawności czy też niezdolności do pracy. Zamieszkuje wraz z dorosłymi już dziećmi stron w jednym z dwóch domów położonym w miejscowości Ł., położonych na działce stanowiącej wyłączną własność pozwanego. Pozostaje na utrzymaniu dzieci. Córki, która pracuje i otrzymuje wynagrodzenie w wysokości najniższego wynagrodzenia. Natomiast syn stron podejmuje prace dorywcze, z których osiąga dochody, jak podał, w wysokości około 1500 złotych miesięcznie. Poza tym posiada zobowiązania alimentacyjne wobec własnego dziecka. M. S. prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z dziećmi. Aktualnie we trójkę zamieszkują w domu, w którym wcześniej zamieszkiwał sam syn z uwagi na awarię pieca centralnego ogrzewania we wcześniej zajmowanym przez M. S. i córkę domu. Powódka wraz z dziećmi ustaliła, iż syn zakupuje drewno na opał do kominka, natomiast powódka wraz z córką opłaca koszty ogrzewania domu energią elektryczną w kwocie, jak podała, około 1000 złotych miesięcznie. Wspólnie robią zakupy żywnościowe. Powódka podała, że na własne utrzymanie miesięcznie wydaje kwotę 2000 złotych oraz koszty rehabilitacji w kwocie 1600 złotych miesięcznie. M. S. podała, że miesięczny koszt zakupu ubrań to kwota 500 złotych, żywność – 1000 złotych, opłata za telefon – 100 złotych. Oświadczyła, że nie może jeść rzeczy tłustych i smażonych. Spłaca też kredyt zaciągnięty na bieżące potrzeby w styczniu 2015 roku w kwocie 300 złotych miesięcznie. Przed przeprowadzką do domu zajmowanego przez syna, powódka wraz z córką zamieszkiwała w drugim domu położonym na działce powoda, w którym opłata za gaz wynosiła 3 000 złotych za dwa miesiące oraz energia elektryczna i wywóz nieczystości w kwocie 300 złotych. Powstały zaległości w opłatach, które w części uiścił pozwany. Licznik energii elektrycznej został zdjęty i powódka posiada obecnie licznik przedpłatowy. Pozwany opłaca podatek od nieruchomości. M. S. nie kontaktuje się z małżonkiem. W 2016 roku M. S. osiągnęła przychód w kwocie 2 773,01 złotych, zaś dochód w kwocie 2 651,06 złotych. Powódka podała, że nie posiada żadnego majątku ani samochodu. Jest wpisana jako współwłaściciel w dowodzie rejestracyjnym samochodu córki. Posiada ubezpieczenie w ramach ubezpieczenia męża. (dowód: kopie PIT 36 k. 141 – 179, przesłuchanie powódki M. S. k.154 – 157, przesłuchanie pozwanego J. S. (1) k. 180 – verte – 181, przesłuchanie świadka J. S. (2) k. 147 – 148, świadka P. S. k. 146 – 147, kopie faktur, dowodów zapłaty i wyciągów z konta k. 7 – 35, k. 37 – 54, k. 119 – 141, kopia zgłoszenia danych o członkach rodziny k. 152 - 153)

Pozwany J. S. (1) ma 65 lat, posiada wykształcenie średnie techniczne. Obecnie utrzymuje się z renty w kwocie około 2000 złotych. (dowód: kopia pisma z ZUS k. 142) Ponadto prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie hal magazynowych i z tego tytułu, jak podał, otrzymuje stałe miesięczne dochody w kwocie 3 700 złotych plus VAT. Łącznie miesięcznie w okresie zimowym dysponuje kwotą 5 500 złotych netto, zaś w okresie letnim dodatkowo osiąga dochody związane z prowadzeniem Restauracji (...) położonej w Z. Z., która działa sezonowo, jednak powód wynajął ją także na Bal Sylwestrowy. Zamierza otworzyć Restaurację od „weekendu majowego”. Powód zatrudnia tam zwykle dwie osoby w sezonie. Na terenie restauracji zamierza wybudować pensjonat, a obecnie znajduje się tam pięć domków letniskowych, kajaki i inny sprzęt wodny. Z tego tytułu powód osiąga dochody, jednak nie wskazał ich wysokości. J. S. (1) rozpoczął też inwestycję na terenie działki położonej w Ł., która już w miesiącu maju – czerwcu 2017 roku ma być zakończona. Inwestycja ta polega na budowie stacji benzynowej i sklepu. Z tego powodu J. S. (1) zaciągnął kredyt w kwocie 600 000 złotych, który spłaca i na tę inwestycję, jak podał, przeznaczył swoje oszczędności. Kredyt został zaciągnięty na 15 lat. Powód zawarł porozumienie z (...). Poza kredytem powód nie ma innych zobowiązań. Jest właścicielem zabudowanej nieruchomości położonej w Ł., na której posadowione są dwa domy, w których zamieszkuje jego żona wraz z dziećmi i na której prowadzona jest inwestycja budowy stacji benzynowej i sklepu obciążona hipoteką na zabezpieczenie kredytu oraz zabudowanej nieruchomości położonej w Z., na której posadowiona jest Restauracja (...) oraz pięć domków letniskowych. Pozwany oszacował wartość swojego majątku na kwotę 3 000 000 – 4 000 000 złotych. Ponadto jest właścicielem samochodu marki M. (...) z 2004 roku o wartości około 30 000 złotych. (dowód: kopia harmonogramu spłat k. 169 – 170) W miesiącu październiku 2017 roku powód uzyska prawo do emerytury. W 2015 roku J. S. (1) osiągnął przychód z działalności gospodarczej w kwocie 20 145,31 złotych, zaś dochód w kwocie 851 złotych. (dowód: kopie Pit k. 86 – 97) Natomiast w 2016 roku osiągnął przychód z prowadzonej działalności gospodarczej w kwocie 228 277,83 złotych, dochód w kwocie 27 603,74 złote, przy czym w koszty firmy były wliczone koszty budowy stacji benzynowej. Księgowość pozwanemu prowadzi biuro rachunkowe. Z tytułu renty osiągnął dochód w kwocie 26 565,68 złotych i dochód w tej samej wysokości. (dowód: kopie Pit k. 158 – 168) J. S. (1) zamieszkuje w jednym z domków letniskowych położonych na terenie przynależnym do restauracji w Z.. Domek jest ogrzewany za pomocą energii elektrycznej, której miesięczny koszt pozwany ocenił na kwotę 300 złotych. J. S. (1) przebył chorobę nowotworową - szpiczak kości. Pozostaje pod stałą opieką lekarską. Przechodzi co pół roku badania w ramach NFZ. Ponadto cierpi na nadciśnienie tętnicze. Przyjmuje na stałe leki, za które miesięcznie płaci 150 – 200 złotych. Z chorobą nowotworową zmaga się od 5 lat. Powinien w związku z chorobą stosować specjalną dietę bogatą w owoce, witaminy oraz nabiał. Winien eliminować ze swojej diety mięso. Pozwany, reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, nie złożył dokumentacji medycznej dotyczącej swojego stanu zdrowia. J. S. (1) jako miesięczne koszty swojego utrzymania wskazał kwotę 2 000 – 2500 złotych. Spłacał zadłużenia związane z utrzymaniem domów, w której zamieszkuje jego małżonka z dziećmi przekazując stosowne środki dzieciom. Nie ma kontaktu z żoną, nie jest informowany o awariach w domu, chorobie żony ani przez M. S. ani przez dzieci. (dowód: przesłuchanie pozwanego J. S. (1) k. 180 – verte – 181, przesłuchanie powódki M. S. k.154 – 157, przesłuchanie świadka J. S. (2) k. 147 – 148, świadka P. S. k. 146 – 147, kopie zestawienia zadłużeń k. 116, kopia dowodu wpłaty k. 117, kopia dowodu wpłaty na rzecz żony z tytułu zabezpieczenia k. 118)

Sąd dał wiarę dowodowi z przesłuchania świadków: P. S. k. 146 – 147 oraz J. S. (2) k. 147 – 148) bowiem zeznali oni zgodnie w istotnych momentach sprawy oraz poparli swoimi zeznaniami dowód z przesłuchania stron oraz dowody z dokumentów zgromadzone w sprawie. Wprawdzie świadkowie są dorosłymi dziećmi stron, a zatem osobami najbliższymi dla nich, jednak zeznania ich potwierdzają zgodne twierdzenia stron postępowania. Ich zeznania świadczą o istniejącym od dawna konflikcie pomiędzy małżonkami oraz okoliczność, że pozwany przekazywał środki finansowe na ich rzecz, małżonki oraz utrzymanie domów.

W ocenie Sądu Rejonowego dowód z przesłuchania powoda J. S. (1) k. 180 – verte – 181 - verte, przesłuchania pozwanej M. S. k.154 – 157 zasługuje w większości na uwzględnienie. Ich zeznania w zasadzie korespondują ze sobą w istotnych momentach w sprawie. Oboje małżonkowie przyznali, iż od miesiąca maja 2015 roku nie zamieszkują wspólnie, nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. Odmienna jest jednak ocena każdej ze stron sytuacji majątkowej i finansowej strony przeciwnej, choć w istotnych momentach ich zeznania nie są sprzeczne. Ponadto strony nie kwestionowały wzajemnie swoich dolegliwości zdrowotnych, więc Sąd Rejonowy przyjął, iż są to okoliczności bezsporne. M. S. podała, że na żywność wydaje 1000 złotych miesięcznie, zaś na odzież i obuwie – 500 złotych miesięcznie. W ocenie Sądu Rejonowego zarówno koszt wyżywienia jak i odzieży jest zawyżony, bowiem żywność zakupowana jest na potrzeby trzech osób wspólnie i takie ustalenia płynął z analizy faktur zakupu dołączonych do akt. Natomiast koszt zakupu odzieży w kwocie 500 złotych miesięcznie nie został w żaden sposób wykazany, bowiem z dokumentów dołączonych do akt wynika jedynie, iż powódka zakupiła kozaki za kwotę 40,80 złotych. (k. 24) W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy uznał, że miesięczne koszty utrzymania powódki w całości oscylują na poziomie 2 500 złotych wraz z kosztami leczenia i rehabilitacji, skoro powódka jest ubezpieczona i może korzystać z opieki zdrowotnej w ramach NFZ, nie musi opłacać prywatnych wizyt lekarskich czy też prywatnej rehabilitacji. Natomiast w ocenie Sądu Rejonowego twierdzenia pozwanego dotyczące osiąganych przez niego dochodów wzbudza wątpliwości Sądu, bowiem J. S. (1) wskazał jedynie jakie dochody osiąga w okresie zimowym, przyznając, iż w okresie letnim uzyskuje dodatkowe dochody, jednak nie określił ich wysokości. Natomiast z kopii PIT 36L za 2016 rok wynika, iż przychód powoda z działalności gospodarczej wyniósł ponad 228 000 złotych, a koszty jego uzyskania wyniosły ponad 200 000 złotych. Z twierdzeń powódki wynika w sposób jednoznaczny, iż wysokość czynszu najmu hal magazynowych określona w umowie była zaniżona, zaś pozostała część czynszu najmu była przekazywana wynajmującemu bez umowy. Ponadto pozwany sam wskazał, że w koszty uzyskania przychodu były wliczane koszty utrzymania domu, w którym zamieszkuje syn stron czy też koszty związane z prowadzeniem nowej inwestycji polegającej na budowie stacji benzynowej i sklepu. W konsekwencji kwota uzyskiwanych przez pozwanego w okresie zimowym dochodu w wysokości 5 500 złotych miesięcznie netto jest kwotą niższą niż faktycznie uzyskiwana. Pozwany od wielu lat prowadzi działalność gospodarczą, posiada duże doświadczenie w jej prowadzeniu.

W ocenie Sądu uznać należy za wiarygodne dowody z dokumentów złożone do akt, bowiem ich wiarygodności i autentyczności nikt nie kwestionował. Jednakże zaznaczyć należy, iż część faktur i dowodów wpłat złożonych przez powódkę dotyczy okresu, gdy strony zamieszkiwały wspólnie.(np. k. 10, 38, 39, 51, 49, 50 i inne)

Sąd nie obdarzył mocą dowodową wydruków z kas fiskalnych dołączonych do akt sprawy (k. 36), bowiem stanowią one jedynie potwierdzenie tego, iż danego dnia zakupione zostały we wskazanym sklepie określone towary, jednak nie określają one kto je zakupił i na zaspokojenie czyich potrzeb.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

W ocenie Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie ma zastosowanie art. 27 k.r.o. zgodnie z którym oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.

Celem spoczywającego na małżonkach obowiązku przewidzianego w tym artykule jest zapewnienie środków materialnych umożliwiających prawidłowe funkcjonowanie rodziny jako całości oraz zaspokojenie uzasadnionych potrzeb poszczególnych jej członków przy zachowaniu zasady równej stopy życiowej. Cel ten jest realizowany zgodnie z zasadą równości praw i obowiązków małżonków. Obowiązek małżonków przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny powstaje z chwilą zawarcia małżeństwa i ustaje z chwilą jego ustania lub unieważnienia. Przepis art. 27 k.r.o. jest bezwzględnie obowiązujący. Zakres obowiązku małżonków przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny wyznaczają ich siły wynikające ze stanu fizycznego i psychicznego każdego z małżonków oraz możliwości majątkowe i zarobkowe. Przy określaniu tych możliwości powinny mieć zastosowanie zasady wyrażone w art. 136 k.r.o.

Jednakże w sytuacji gdy wspólne dzieci małżonków są już dorosłe i samodzielne, zaś małżonkowie żyją w faktycznej separacji, obowiązek przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny w takiej sytuacji sprowadza się do obowiązku alimentacyjnego jednego z małżonków przez drugiego. Podstawą tego szczególnego obowiązku alimentacyjnego będzie wszakże art. 27 k.r.o., w konsekwencji czego do określenia jego istnienia i rozmiaru decydująca będzie zasada równej stopy życiowej małżonków, a nie pozostawanie małżonka uprawnionego w niedostatku. (zob.: Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz. Pod redakcją Kazimierza Piaseckiego. Wydanie 5, Wielkie Komentarze „LexisNexis”, Warszawa 2011, s. 158 i nast.)

Sąd Rejonowy ustalił, iż małżonkowie M. i J. S. (1) pozostają w związku małżeńskim, jednak od miesiąca maja 2015 roku zamieszkują oddzielnie, nie prowadzą już wspólnie działalności gospodarczej ani też wspólnego gospodarstwa domowego. Pomiędzy małżonkami powstał głęboki konflikt dotyczący zarówno sposobu prowadzenia działalności gospodarczej, podejmowanych decyzji inwestycyjnych oraz sposobu wspomagania wspólnych, dorosłych już i samodzielnych dzieci stron. Aktualnie M. S. zamieszkuje wspólnie z dorosłymi dziećmi i z nimi prowadzi gospodarstwo domowe. Dzieci stron pracują i osiągają własne dochody. Natomiast prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 3 sierpnia 2016 roku wydanym w sprawie o sygnaturze akt III RC 19/16 ustanowiona została rozdzielność majątkowa pomiędzy J. S. (1) i M. S..

Powódka M. S. aktualnie ma 58 lat, nie ma ustalonego prawa do renty ani emerytury. Od początku trwania związku małżeńskiego pracowała wraz z mężem, wspólnie z nim prowadziła działalność gospodarczą. Osiągane wspólnie dochody małżonkowie przeznaczali na utrzymanie rodziny. Powódka nie pracowała samodzielnie. M. S. obecnie zamieszkuje wraz z dziećmi w domach posadowionych na działce będącej wyłączną własnością jej męża. Wspólne dzieci stron mają odpowiednio syn – 37 lat, zaś córka 27 lat. Syn założył już własną rodzinę. W tym stanie rzeczy należy przyjąć, iż są samodzielne. M. S. obecnie nie pracuje i nie osiąga żadnych dochodów. Cierpi na dolegliwości związane z chorobą stawów, kolan oraz depresję. Nie przedstawiła żadnych dokumentów dotyczących niezdolności do pracy. Na stałe przyjmuje leki, na które miesięcznie wydaje kwotę 300 złotych. Zamieszkuje wraz z córką i synem w domu, w którym opłaty związane ze zużyciem energii elektrycznej wynoszą 1000 złotych miesięcznie. Ten koszt ponoszą wspólnie z córką, zaś syn zakupuje drewno na opał. Wspólnie też zakupują żywność. Powódka przeszła operację kolana i z tego powodu korzystała i winna nadal korzystać z rehabilitacji. Swoje miesięczne koszty utrzymania oszacowała na kwotę 2 000 złotych oraz koszt rehabilitacji. Pozostaje pod opieką lekarzy: ortopedy, neurologa oraz internisty. Od miesiąca stycznia 2016 roku nie osiąga żadnych dochodów, zaś jej mąż opłaca podatek od nieruchomości, na której zamieszkują z wyłączeniem pozwanego. Nie posiada żadnego majątku.

Natomiast pozwany J. S. (1) ma 65 lat. Otrzymuje rentę w kwocie niespełna 2000 złotych miesięcznie. Prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie hal magazynowych, prowadzeniu Restauracji (...) w Z.. Ponadto przeprowadza inwestycję polegającą na budowie stacji benzynowej i sklepu w miejscowości Ł.. J. S. (1) oszacował wartość posiadanego majątku w postaci opisanych powyżej nieruchomości oraz samochodu osobowego marki M. na kwotę 3 000 000 – 4 000 000 złotych. W okresie zimowym osiąga stałe, miesięczne dochody w kwocie nie mniejszej niż 5 500 złotych netto. Zamieszkuje w jednym z domków letniskowych posadowionych na jego nieruchomości, na której znajduje się Restauracja (...) w Z. Z.. Jako miesięczne koszty jego ogrzewania wskazał kwotę 300 złotych. W sezonie letnim, gdy prowadzona przez niego restauracja jest czynna, spożywa tam posiłki. Jako miesięczne koszty swojego utrzymania wskazał kwotę 2 000 – 2500 złotych. J. S. (1) choruje na szpiczaka kości. Z tego powodu oraz z uwagi na nadciśnienie tętnicze, na które cierpi, przyjmuje na stałe leki, których miesięczny koszt wynosi 150 – 200 złotych. W związku z chorobą nowotworową pozostaje pod stała opieką lekarską, przechodzi badania raz na pół roku w ramach NFZ.

Z powyższych ustaleń wynika, iż stopa życiowa małżonków jest różna. Pozwana nie osiąga żadnych dochodów, przez zaniedbanie nie otrzymuje świadczenia rentowego, nie ubiegała się też o ustalenie stopnia niepełnosprawności, choć porusza się z pomocą kul. Choruje, przyjmuje na stale leki, obecnie utrzymuje się ze środków przekazywanych jej przez pozwanego na podstawie postanowienia o zabezpieczeniu oraz dzięki pomocy dorosłych dzieci. Zaciągnęła też pożyczkę na zaspokojenie bieżących potrzeb. Natomiast pozwany otrzymuje rentę, prowadzi działalność gospodarczą, która przynosi stałe dochody. Wprawdzie zaciągnął kredyt w kwocie 600 000 złotych, jednak jest to kredyt inwestycyjny związany z rozwojem działalności gospodarczej, który będzie spłacany z dochodów osiąganych przez stację benzynową i sklep. Jego sytuacja majątkowa jest znacznie lepsza niż małżonki. Jednakże jest osobą chorą i także na stałe przyjmuje leki. Zgodnie z twierdzeniami powódki, w czasie gdy małżonkowie wspólnie prowadzili działalność gospodarczą ich miesięczne przychody wynosiły 10 000 brutto.

Biorąc pod uwagę powyżej przedstawione okoliczności Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, iż możliwości majątkowe małżonków są rozbieżne. Ponadto stopa życiowa małżonków S. obecnie jest zróżnicowana, co uzasadnienia ustalenie obowiązku alimentacyjnego pozwanego na rzecz małżonki. Jak podano powyżej, w sytuacji, gdy małżonkowie żyją w rozłączeniu, a ich wspólne dzieci są już dorosłe i samodzielne obowiązek przewidziany w art. 27 k. r. o. przekształca się w specyficzny obowiązek alimentacyjny na rzecz uprawnionej. W tym stanie rzeczy Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku ustalając obowiązek alimentacyjny J. S. (1) na rzecz małżonki w wysokości 2 500 złotych miesięcznie. Pozwany nie kwestionował swojego obowiązku na rzecz małżonki, sporna była jedynie jego wysokość. W ocenie Sądu Rejonowego w sytuacji, gdy uprawniona nie ma żadnego majątku, nie osiąga żadnych dochodów, nie otrzymuje renty ani emerytury, zasądzona kwota tytułem alimentów zaspokoi jej usprawiedliwione potrzeby przy zachowaniu zasady równej stopy życiowej małżonków. Sąd miał na uwadze, iż pozwany obecnie nie osiąga jeszcze dodatkowych dochodów z inwestycji, którą poczynił, musi ponosić wydatki związane z jej rozpoczęciem, spłacać zaciągnięty kredyt, a jego stan zdrowia nie jest dobry, a zatem zasądzenie wyższej kwoty tytułem alimentów na rzecz małżonki aktualnie przewyższyłoby jego możliwości majątkowe i zarobkowe oraz zdrowotne.

Sąd Rejonowy ustalając wysokość alimentów na rzecz uprawnionej nie może naruszać zasady równej stopy życiowej małżonków. Przy zasądzeniu alimentów w wyższej kwocie w ocenie Sądu Rejonowego, doszłoby do jej naruszenia. Ustalając wysokość alimentów Sąd miał na względzie możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego. Ustalone świadczenie alimentacyjne nie doprowadzi go do niedostatku, bowiem otrzymuje on rentę i prowadzi rozwijającą się, dobrze prosperującą działalność gospodarczą. Sąd wziął też pod uwagę okoliczność, że małżonkowie nie kontaktują się ze sobą, pozostają w głębokim konflikcie.

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku z mocy artykułu 27 k.r.o., 135 k.r.o. oddalając powództwo w pozostałej części jako zbyt wygórowane.

O rygorze natychmiastowej wykonalności w punkcie pierwszym wyroku Sąd orzekł na zasadzie artykułu 333 § 1 punkt 1 k. p. c .

Wobec ustalenia, iż pozwany osiąga stałe dochody z tytułu otrzymywanej renty oraz z prowadzonej działalność gospodarczej, Sąd nie znalazł podstaw do zwolnienia pozwanego J. S. (1) z obowiązku poniesienia kosztów sądowych i orzekł jak w punkcie III wyroku.

Jako że żądania powódki zostały uwzględnione tylko w części, bowiem Sąd Rejonowy zasądził niższą kwotę tytułem alimentów niż żądana w pozwie, o kosztach orzeczono na podstawie art. 100 k. p. c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Podnieść należy, że pozwany nie kwestionowała powództwa co do zasady jedynie co do wysokości

z/ 1. odnotować,

2. odpis doręczyć pełnomocnikowi powódki oraz pełnomocnikowi pozwanego bez pouczeń,

3. za 14 dni lub z apelacją.