Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 20 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2017 roku w Ł.

sprawy z powództwa (...) S.A. w W.

przeciwko M. G.

o zapłatę

zasądza od pozwanej M. G. na rzecz powoda (...) S.A. w W. kwotę 1.513,42 zł. (jeden tysiąc pięćset trzynaście złotych czterdzieści dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 947 zł. (dziewięćset czterdzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 2479/16

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2016 roku powód (...) S.A. w W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanej M. G. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powództwo o zapłatę kwoty 1.513,42 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód podniósł, że dochodzona pozwem wierzytelność wynika z braku zapłaty przez pozwaną kwoty z tytułu zawartej w dniu 13 sierpnia 2015 roku umowy pożyczki nr (...). Zgodnie z umową powód udzielił pozwanej pożyczki w kwocie 1.500 zł., a pozwana zobowiązała się do jej zwrotu zgodnie z harmonogramem wpłat. Ponadto M. G. zobowiązała się do zapłaty kwoty 15 zł. wraz z każdą ratą spłaty, tytułem opłaty administracyjnej oraz do zapłaty jednorazowej opłaty przygotowawczej w kwocie 590 zł. Pozwana uchybiła jednak powyższym warunkom spłaty, na skutek czego niespłacona przez nią część zadłużenia została postawiona w stan wymagalności z dniem 6 kwietnia 2016 roku. Na dzień wniesienia pozwu zadłużenie pozwanej wynosi 1.513,42 zł. na co składało się 900 zł z tytułu należności głównej, 16,42 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek, 123 zł z tytułu kosztów monitów, 75 zł. z tytułu kosztów przekazania sprawy do postępowania windykacyjnego, 354 zł. z tytułu opłaty przygotowawczej i 45 zł. z tytułu opłaty administracyjnej.

(pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym k. 2-3)

W dniu 31 maja 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał przeciwko pozwanej nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym zasądził dochodzoną pozwem kwotę wraz z kosztami procesu.

(nakaz zapłaty k. 4)

Od powyższego orzeczenia M. G. złożyła sprzeciw zaskarżając nakaz zapłaty w całości. Pozwana podniosła zarzuty braku wymagalności dochodzonego roszczenia, nie udowodnienia wysokości roszczenia co do wysokości, jak i co do zasady, nieważność umowy, brak należytego umocowania osoby występującej w sprawie i brak przekazania przez powoda środków pieniężnych pozwanej.

(sprzeciw k. 6)

W dniu 20 lipca 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał w przedmiotowej sprawie postanowienie, w którym wobec wniesienia sprzeciwu, przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi.

(postanowienie k. 8 v.)

W piśmie procesowym z dnia 4 października 2016 roku powód podtrzymał żądanie pozwu.

(pismo procesowe powoda k. 12)

Na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2017 roku pełnomocnik powoda, a także pozwana nie stawili się.

(protokół rozprawy k. 41)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. G. w dniu 13 sierpnia 2015 roku zawarła z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę pożyczki nr (...). Zgodnie z umową powód udzielił pozwanej pożyczki w kwocie 1.500 zł., a pozwana zobowiązała się do jej zwrotu zgodnie z harmonogramem wpłat. Ponadto M. G. zobowiązała się do zapłaty kwoty 15 zł. wraz z każdą ratą spłaty, tytułem opłaty administracyjnej oraz do zapłaty jednorazowej opłaty przygotowawczej w kwocie 590 zł.

( umowa pożyczki k. 22- 27, harmonogram spłat k. 29, okoliczności bezsporne )

Pismami z dnia 29 stycznia 2016 r., powód wzywał pozwaną do spłaty zadłużenia.

(monit k. 30, wezwanie do zapłaty k. 31, ostateczne wezwanie do zapłaty k. 32)

Pismem z dnia 22 marca 2016 r., powód wypowiedział umowę pożyczki z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia.

(wypowiedzenie umowy pożyczki k. 33, dowód nadania k. 34)

Opisany stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie znajdujących się w sprawie dokumentów, których prawidłowość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości, nie była również kwestionowana przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne w całości.

W rozpoznawanej sprawie powód (...) S.A. w W. wnosił o zasądzenie od pozwanej M. G. kwoty 1.513,42 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, tytułem spełnienia zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki nr (...) zawartej w dniu 13 sierpnia 2015. Pozwana kwestionując powództwo w całości podniosła szereg zarzutów, a mianowicie brak wymagalności dochodzonego roszczenia, nie udowodnienia wysokości roszczenia co do wysokości, jak i co do zasady, nieważności umowy, brak należytego umocowania osoby występującej w sprawie i brak przekazania przez powoda środków pieniężnych pozwanej. W ocenie Sądu wszystkie podniesione przez pozwaną zarzuty należy uznać za chybione. Powód przedstawił dowód z dokumentu w postaci pisma z dnia 22 marca 2016 r., którym wypowiedział umowę pożyczki z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia. Strona powodowa załączyła również dowód nadania powyższego pisma. Co najważniejsze powód przedstawił umowę pożyczki nr (...), pod którą widnieje podpis pozwanej. Treść powyższego dokumentu świadczy nie tylko o zawarciu umowy pomiędzy stronami, ale także o przekazaniu kwoty pożyczki na rzecz pozwanej. Z umowy pożyczki nr (...) wynika jasno, że pozwana otrzymała pożyczkę w kwocie 1.500 zł., a ponadto zobowiązała się do zapłaty kwoty 15 zł. wraz z każdą ratą spłaty, tytułem opłaty administracyjnej oraz do zapłaty jednorazowej opłaty przygotowawczej w kwocie 590 zł. Mając na uwadze powyższe rozważania, jak również uznając, że powód udowodnił zadłużenie pozwanej w wysokości dochodzonej pozwem, Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.513,42 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty.

Podkreślić przy tym należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej wysokości, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Jeżeli zaś stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe (od dnia 1 stycznia 2016 roku odsetki ustawowe za opóźnienie); jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy ( art. 481 § 2 k.c. ).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw. Powód wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od pozwanej zwrot kosztów procesu w pełnej wysokości. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 947 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na koszty poniesione przez stronę powodową złożyły się opłata od pozwu –30 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł oraz koszty zastępstwa radcy prawnego w kwocie 900 złotych.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.