Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2017 roku.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie II Wydział Cywilny w następującym składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2017 roku w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa miasta (...) W.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

o zapłatę kwoty 285.666,50 zł

1.  zasądza od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz miasta (...) W. odsetkami ustawowe od dnia 03 kwietnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia 31 stycznia 2017 roku liczone od kwoty 285.666,50 (dwieście osiemdziesiąt pięć tysięcy sześćset sześćdziesiąt sześć 50/100) złotych,

2.  w pozostałym zakresie postępowanie umarza,

3.  zasądza od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz miasta (...) W. kwotę 37.057,00 (trzydzieści siedem tysięcy pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 19.800,00 (dziewiętnaście tysięcy osiemset) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygnatura akta IIC 566/16

Transkrypcja uzasadnienia wyroku z dnia 21.03.2017r

(...) Pozwem wniesionym do tutejszego Sądu w dniu 15 marca 2016 roku strona powodowa wystąpiła wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i zasądzenie tymże nakazem zapłaty kwoty łącznej 285.666,50 złotych wraz z odsetkami ustawowymi oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie z tytułu nieuiszczonych opłat za użytkowanie wieczyste gruntu położonego w W. przy ulicy (...), którego miasto (...) W. jest właścicielem, a spółka pozwana - (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością użytkownikiem wieczystym.

W ramach pozwu strona powodowa wskazała, iż spółka mimo nabycia prawa użytkowania wieczystego zaniechała uiszczania opłat z tego tytułu. A w związku z tym prowadzone są i były przed tutejszym Sądem również postepowania z tego tytułu.

Uwzględniając żądanie zawarte w pozwie referendarz sądowy przy tutejszym Sądzie w dniu 21 marca 2016 roku wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, uwzględniając w całości roszczenie strony powodowej.

Strona pozwana w terminie ustawowym wniosła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty. Przy czym w treści sprzeciwu zarzuciła, iż opłata za użytkowanie wieczyste została zawyżona i wyliczona wedle błędnie sporządzonego operatu szacunkowego, który uprzednio stanowił jeden z dowodów w ramach sprawy prowadzonej jeszcze wcześniej pod sygn. I ACa 534/04. Strona pozwana jednocześnie nie zaprzeczyła temu, iż opłaty dochodzone w ramach niniejszego postępowania były przez nią płacone.

W toku procesu strony podtrzymywały zajmowane stanowiska. Jednocześnie w związku z ustanowieniem przez spółkę pozwaną pełnomocnika profesjonalnego było wydane postanowienie w przedmiocie zawieszenia postępowania, albowiem strona pozwana podniosła, iż prowadzone jest postępowanie administracyjne, które może mieć wpływ na rozstrzygnięcie w ramach niniejszego procesu.

Tutejszy Sąd postanowieniem wydanym 3 października 2016 roku zawiesił postępowanie w sprawie na podstawie art. 177 par. 1 pkt 3 Kodeksu postepowania cywilnego. Kolejno postanowienie to zostało uchylone przez Sąd Apelacyjny po rozpoznaniu zażalenia wniesionego przez stronę powodową.

Przed wyznaczonym terminem w dniu 9 marca 2017 roku do akt sprawy złożono pismo, w którym strona powodowa zmieniła swoje stanowisko w ten sposób, iż cofnęła roszczenie co do kwoty głównej, czyli kwoty 285.666,50 złotych w związku z dokonaną przez pozwaną spółkę w dniu 31 stycznia 2017 zapłatą kwoty głównej należności, jednocześnie podtrzymała żądnie jeśli chodzi o zapłatę odsetek ustawowych i odsetek za opóźnienie, jak również kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego. W dniu dzisiejszym pełnomocnicy zajęli stanowiska dotychczasowe, to znaczy strona powodowa poparła żądanie określone w piśmie z 9 marca 2016 roku. Pełnomocnik strony pozwanej nie zaprzeczył okolicznościom podniesionym w ramach tego pisma, wyraził zgodę na umorzenie postępowania. Jednocześnie wniósł o zastosowanie zasady słuszności w przypadku rozstrzygania o kosztach procesu. Mając na uwadze stanowiska stron wobec tego, iż stan faktyczny niniejszej sprawy jest co do zasady bezsporny. Albowiem strona pozwana w rzeczywistości dokonując opłaty z tytułu użytkowania wieczystego w kwocie dochodzonej przez miasto (...) W. przyznała, iż kwota ta była określona - po pierwsze w sposób prawidłowy, po drugie przyznała okoliczność, iż za lata, które były objęte przedmiotem tego postępowania kwot nie uiściła. Sąd w ramach roszczenia głównego odpowiednio do art. 203 oraz 355 par. 1 Kodeksu postępowania cywilnego, postępowanie w zakresie roszczenia odnośnie dochodzenia kwoty głównej umorzył.

Strona pozwana wypełniła bowiem świadczenie, które było przedmiotem niniejszego procesu. W związku z tym wydanie orzeczenia merytorycznego w tym zakresie stało się zbędne. Jednocześnie zważywszy na potwierdzenie uiszczenia tejże należności przez stronę powodową i cofnięcie roszczenia w tym zakresie, również zachodziły przesłanki do umorzenia postępowania.

Jeśli chodzi o zasądzenie odsetek, w tym odsetek ustawowych za opóźnienie, Sąd roszczenie strony powodowej w całości uwzględnił. Przy czym nie uwzględniał sprecyzowania odsetek jeśli chodzi o odsetki skapitalizowane. Przedmiotem tego postępowania było bowiem określenie ogólnie kwoty należności z tytułu odsetek dochodzonych od kwoty głównej. Sąd nie bada okoliczności, czy odsetki zostały w sposób prawidłowy skapitalizowane, albowiem nie było to przedmiotem niniejszego postępowania. Samo roszczenie jeśli chodzi o wyliczenie odsetek, jeżeli strona pozwana tego dobrowolnie nie spełni, będzie już podlegało odrębnemu wyliczeniu przez komornika. Dodać jednocześnie należy, iż w przypadku kapitalizowania odsetek strona powodowa w ten sposób zmienia wartość przedmiotu sporu, jak również winna od takich odsetek być odrębnie już pobrana opłata.

W związku z tym Sąd w punkcie I-ym odpowiednio do art. 481 par. 1 Kodeksu postepowania cywilnego uwzględnił roszczenie strony powodowej odnośnie zasądzenia tak odsetek ustawowych, czyli od 3 kwietnia 2013 roku do 31 grudnia 2015 roku, i następnie w związku ze zmianą treści przepisów Kodeksu cywilnego w zakresie naliczania odsetek, uwzględnił odsetki ustawowe za opóźnienie od 1 stycznia 2016 roku do dnia spełnienia świadczenia, czyli 31 stycznia 2017 roku.

Odnośnie kosztów procesu Sad rozstrzygnął na podstawie art. 98 par. 1 oraz art. 99 Kodeksu postępowania cywilnego, mając na uwadze również odrębne Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w zakresie wynagrodzenia radców prawnych. Wskazać należy, iż na koszty procesu składała się opłata od pozwu, która została przez strone powodową uiszczona w całości, czyli w kwocie 14.284 złotych, jak również opłata od zażalenia w kwocie 2.857 złotych.

Odnośnie tego, iż w niniejszej sprawie niewątpliwie strona pozwana przyczyniła się zarówno do powstania kosztów związanych z opłatą stosunkową od pozwu, jak również kosztów związanych z opłatą od zażalenia, w ocenie Sądu nie zachodzą żadne wątpliwości. Strona pozwana nie uiściła bowiem opłaty za użytkowanie wieczyste, a dokonując dobrowolnego spełnienia świadczenia przyznała, iż była podmiotem zobowiązanym i odpowiedzialnym za powstałe zadłużenie. Jednocześnie uiszczając należność w całości przyznała, iż kwota, która była dochodzona przez miasto (...) W. w treści pozwu była określona w sposób prawidłowy. Stąd też należało zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów Kodeksu postępowania cywilnego uwzględnić wniosek w zakresie zasądzenia opłaty stosunkowej z tytułu wniesienia pozwu. Jak również mając na uwadze sam wniosek strony pozwanej, który został zgłoszony o zawieszenie postepowania i wywołane tymże wnioskiem koszty postępowania zażaleniowego, w ocenie Sądu należało również uwzględnić opłatę stosunkową od zażalenia, czyli wymienioną kwotę 2.857 złotych.

Odnośnie kosztów zastępstwa procesowego Sąd również uznał, iż strona pozwana jest stroną przegrywającą niniejsze postępowanie. Niewątpliwie bowiem na skutek działań strony pozwanej, doszło po pierwsze do przedłużonego trwania tego postepowania, albowiem strona pozwana mimo wydania wcześniej uprzednio nakazu zapłaty, starała się to postępowanie kontynuować. A ostatecznie po roku od daty wydania nakazu zapłaty uiściła dochodzoną w sprawie należność. Stąd też w ocenie Sądu zasadne było poniesienie kosztów procesu zarówno jeśli chodzi o koszty związane z wynagrodzeniem pełnomocnika profesjonalnego, czyli w związku z wniesieniem pozwu w postepowaniu upominawczym. A w zawiązku z tym, iż do zapłaty doszło nie na skutek wydania nakazu zapłaty, a na skutek już czynności dalszych prowadzonych po wniesieniu sprzeciwu, Sąd nie uwzględniał tutaj zasad wynikających z odrębnego rozporządzenia odnośnie częściowego zasądzenia wysokości i wynagrodzenia pełnomocnika profesjonalnego jak w postępowaniu upominawczym Sąd zastosował pełną stawkę, czyli kwotę 14.400 złotych odpowiednio do wartości przedmiotu sporu.

W pozostałym zakresie Sąd uwzględnił również 50 procent wartości wynagrodzenia w związku z prowadzonym zażaleniem. Przy czym z uwagi na zmianę już przepisów w tym zakresie Sąd zastosował stawkę niższą wynagrodzenia pełnomocnika profesjonalnego.

W ocenie Sądu nie zachodziły tutaj żadne przesłanki do zastosowania zasady słuszności, na co powoływała się strona pozwana. Albowiem w rzeczywistości to na skutek braku uiszczania należności z tytułu użytkowania wieczystego i przyznania tego w rzeczywistości przez stronę pozwaną, musiało dojść do wytoczenia sprawy przez miasto (...) W., jak również podejmowania dalszych czynności w związku z prowadzonym postępowaniem.

To wszystko, dziękuję bardzo.

(...)