Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy w Limanowej II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Kulik

Protokolant: st.sekr.sąd Jolanta Surdziel

w obecności Prokuratora: ///

po rozpoznaniu dnia 10.05.2017 r. sprawy karnej:

M. K. (nazwisko rodowe H.) syna W. i G. z d. G. ur. (...) w L.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 9 czerwca 2016 roku do 8 lutego 2017 roku w L., działając w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, wypowiadał za pośrednictwem telefonu komórkowego groźby pozbawienia życia wobec swojej żony K. K. (1) i teściowej J. K., które wzbudziły w w/w pokrzywdzonych uzasadnioną obawę ich spełnienia, a w szczególności:

I.  W dniu 9 czerwca 2016r. w L. kierował wobec swojej żony K. K. (1) i teściowej J. K. za pośrednictwem telefonu komórkowego groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia, które to groźby wzbudziły u wymienionych pokrzywdzonych uzasadnioną obawę spełnienia

- tj. o przest. z art. 190 § 1 k.k.

II.  W dniu 12 października 2016r. w L. kierował wobec swojej żony K. K. (1) i teściowej J. K. za pośrednictwem telefonu komórkowego groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia, które to groźby wzbudziły w wymienionych pokrzywdzonych uzasadnioną obawę spełnienia

- tj. o przest. z art. 190 § 1 k.k.

III.  W dniu 18 października 2016r. w L. kierował wobec swojej żony K. K. (1) i teściowej J. K. za pośrednictwem telefonu komórkowego groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia, które to groźby wzbudziły w wymienionych pokrzywdzonych uzasadnioną obawę spełnienia

- tj. o przest. z art. 190 § 1 k.k.

IV.  W dniu 19 października 2016r. w L. kierował wobec swojej żony K. K. (1) i teściowej J. K. za pośrednictwem telefonu komórkowego groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia, które to groźby wzbudziły w wymienionych pokrzywdzonych uzasadnioną obawę spełnienia

- tj. o przest. z art. 190 § 1 k.k.

V.  W dniu 8 lutego 2017r. w L. kierował wobec swojej żony K. K. (1) i teściowej J. K. za pośrednictwem telefonu komórkowego groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia, które to groźby wzbudziły w wymienionych pokrzywdzonych uzasadnioną obawę spełnienia

- tj. o przest. z art. 190 § 1 k.k.

- tj. o przest. z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.

I.  Uznaje oskarżonego M. K. za winnego popełnienia zarzuconych mu czynów, przy czym przyjmuje, że czyn opisany w pkt IV był popełniony tylko na szkodę pokrzywdzonej K. K. (1), tj. uznaje oskarżonego za winnego popełnienia przestępstw z art. 190§1 k.k. w zw. z art. 91§1 k.k. i na mocy tych przepisów ustawy wymierza oskarżonemu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na mocy art. 69 § 1 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

II.  Na mocy art. 72§1 pkt 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego M. K. do informowania sądu o przebiegu próby;

III.  Na zasadzie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego M. K. na rzecz oskarżycielki posiłkowej J. K. kwotę 1 033,20 zł (jeden tysiąc trzydzieści trzy 20/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IV.  Na zasadzie art. 293§1 kpk uchyla wobec oskarżonego M. K. zabezpieczenie majątkowe dokonane postanowieniem Prokuratury Rejonowej w Limanowej z dnia 23.03.2017r. i polegające na zajęciu samochodu osobowego marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...), oddanego oskarżonemu na przechowanie;

V.  Na zasadzie art. 624§1 kpk zwalania oskarżonego M. K. od ponoszenia kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Limanowej

z dn. 10 maja 2017 roku

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony M. K. i pokrzywdzona K. K. (1) w 2009 roku zawarli związek małżeński i zamieszkali w mieszkaniu przy ul. (...) w L. wraz z rodzicami pokrzywdzonej, tj. C. K. i pokrzywdzoną J. K.. Oskarżony i pokrzywdzona z małżeństwa posiadają dwie córki K. (7 lat) i L. (4 lata). Oskarżony w dniu 3 listopada 2015 roku został eksmitowany wyrokiem sądowym z w/w mieszkania, zaś pokrzywdzona K. K. (1) w dalszym ciągu mieszka razem z rodzicami i dziećmi. Pomiędzy pokrzywdzoną, a oskarżonym toczy się obecnie sprawa rozwodowa. Oskarżony ma ustalone prawo do widzeń z córkami dwa razy w tygodniu, to też tylko wtedy widuje się z pokrzywdzonymi J. K. oraz K. K. (1), zaś poza tymi widzeniami utrzymuje również kontakt telefoniczny z pokrzywdzoną K. K. (1). Pokrzywdzona i oskarżony posiadają nowo wybudowany dom przy ul. (...) w L., którego jeszcze nie podzielili w związku z rozwodem, zaś na tle podziału majątku wspólnego dochodzi pomiędzy nimi do nieporozumień.

/dowody: zeznania pokrzywdzonej K. K. (1) k. 1-2/1, 28-30, zeznania pokrzywdzonej J. K. k. 13-14, 62-63, wyjaśnienia oskarżonego k. 91-92, 121-121/1/

W dniu 9 czerwca 2016 roku oskarżony zadzwonił do pokrzywdzonej K. K. (1) zarzucając jej m.in., że nic nie dokładała się do budowy domu. Pokrzywdzona powtarzała oskarżonemu, że dom stanowi ich wspólną własność. W trakcie tej rozmowy telefonicznej, która dotyczyła również innych okoliczności, jakie oskarżony zarzucał pokrzywdzonej, oskarżony wypowiedział do pokrzywdzonej m.in. takie słowa: „no to pójdę siedzieć, ale wiesz o tym, że jak wyjdę, to dziecka rozbierze tylko rodzina”. Natomiast na pytanie pokrzywdzonej, czy oskarżony jej grozi, że ją zabije, oskarżony odparł: „tak, grożę ci”. Następnie zaś oskarżony mówił do pokrzywdzonej, że będzie musiała „ustawić sobie ochronę”.

/dowody: zeznania pokrzywdzonej K. K. (1) k. 33-33/1, zeznania pokrzywdzonej J. K. k. 13-14, wyjaśnienia oskarżonego k. 91-92, 121-121/1, wydruk rozmowy telefonicznej z dn. 09.06.2016r. k. 34 – 40/

W dniu 12 października 2016 roku oskarżony przyszedł do mieszkania zamieszkiwanego przez pokrzywdzone w celu odbycia widzenia ze swoimi córkami. Po spotkaniu z dziećmi oskarżony około godziny 19: 00 rozpoczął z pokrzywdzoną K. K. (1) awanturę dotyczącą podziału ich wspólnego domu. W trakcie awantury oskarżony głośno krzyczał, dlatego też pokrzywdzona J. K. zadzwoniła po policję i następnie oskarżony w obecności funkcjonariuszy policji opuścił mieszkanie. Chwilę po tym zdarzeniu, oskarżony zadzwonił do pokrzywdzonej K. K. (1) i w rozmowie telefonicznej wypowiedział słowa: „masz mi otworzyć drzwi, jak tylko przekroczę próg, to nie będzie twojej matki, a jak będziesz jej broniła, to nie będzie też ciebie”. Na takie słowa oskarżonego pokrzywdzona zareagowała pytaniem, czy ten chce ją zabić, zaś oskarżony odparł: „zobaczysz za chwilę”.

/dowody: zeznania pokrzywdzonej K. K. (1) k. 28-30, 33-33/1, zeznania pokrzywdzonej J. K. k. 62-63, wyjaśnienia oskarżonego k. 91-92, 121-121/1, wydruk rozmowy telefonicznej z dnia 12.10.2016r. k. 50/

W dniu 18 października 2016 roku około godz. 14: 40 oskarżony zadzwonił do pokrzywdzonej K. K. (1), zaś pokrzywdzona nie zdążyła odebrać telefonu, w związku z czym oddzwoniła do oskarżonego. Przedmiotowa rozmowa telefoniczna dotyczyła sprzedaży domu oskarżonego i pokrzywdzonej. W trakcie tej rozmowy oskarżony wypowiedział do pokrzywdzonej m.in. następujące słowa: „nawet mnie nie wkurwiaj, bo kurwa poduszę ciebie i twoją matkę, wkurwię się i wam łeb ukręcę bo już mnie zaczynacie wkurwiać rozumiesz?” (…) „zaraz urwę się z roboty i ci kurwa łeb upierdolę i twojej matce bo już mnie zaczynasz wkurwiać”. Po takich słowach pokrzywdzona rozłączyła się i nie odbierała już tego dnia telefonu od oskarżonego, który dzwonił do niej jeszcze o godzinie 19: 52.

/dowody: zeznania pokrzywdzonej K. K. (1) k. 52-53, wydruk rozmowy z dn. 18.10.2016r. k. 56-59, wyjaśnienia oskarżonego k. 91-92, 121-121/1, zeznania pokrzywdzonej J. K. k. 62-63/

Następnego dnia, tj. 19 października 2016 roku oskarżony telefonował do pokrzywdzonej K. K. (1) o godzinie 07: 56. Pokrzywdzona nie odebrała telefonu, zaś o godzinie 09: 20 oskarżony wysłał do niej wiadomość sms, w której groził jej, że kiedyś nie ręczy za siebie, bo ma jej już dosyć.

/dowody: zeznania pokrzywdzonej K. K. (1) k. 52-53, wydruk wiadomości sms k. 54/

W dniu 8 lutego 2017 roku oskarżony zadzwonił do pokrzywdzonej K. K. (1) zarzucając jej, że nie powiedziała mu o wizycie pracownika MOPS. W trakcie rozmowy oskarżony kierował do pokrzywdzonej m.in. takie wypowiedzi: „kurwa zajebie starych, zajebie kurwa ciebie. Już mam dość.” (…) „rodzina rozbierze dziecka, nie będzie ani ciebie, ani ty, ani twoja matka, ani twój ojciec, kurwa dość”.

/dowody: zeznania pokrzywdzonej K. K. (1) k. 1-2/1, zeznania pokrzywdzonej J. K. k. 62-63, protokół oględzin płyty CD k. 9-10, wydruk rozmowy k. 5/

Każdą z wymienionych powyżej rozmów telefonicznych pokrzywdzona K. K. (1) relacjonowała swojej matce, tj. pokrzywdzonej J. K..

/dowody: zeznania pokrzywdzonej K. K. (1) k. 1-2/1, zeznania pokrzywdzonej J. K. k. 62-63, 13-14/

Oskarżony nie był karany. Utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w kwocie około 2 500 złotych miesięcznie.

/dane o karalności k. 25, protokół przesłuchania podejrzanego k. 91-92

Oskarżony M. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W postępowaniu przygotowawczym, w dniu 20.03.2017 roku podał, iż nie pamięta dokładnie dat, kiedy wypowiadał groźby, ani też ile razy to robił. Nie pamiętał również, co mówił do pokrzywdzonej K. K. (1), podkreślał jednak, iż od tamtej pory do dnia dzisiejszego nic jej nie zrobił, tak samo jak swej teściowej J. K.. Oskarżony podał również, iż żałuje tego co powiedział. Odmówił jednak dobrowolnego poddania się karze wskazując, iż chce, aby to sąd rozstrzygnął o karze. Na rozprawie w dniu 10 maja 2017 roku oskarżony podał, iż w nerwach mógł powiedzieć jakieś słowa pokrzywdzonym, które mogły być uznane za groźby. Nie pamiętał jednak kiedy to było i co dokładnie mówił. Oskarżony, tak samo jak w postępowaniu przygotowawczym podkreślał, że nigdy nie miał zamiaru skrzywdzić pokrzywdzonych i nigdy ich nie skrzywdził. Natomiast, jeżeli w jakikolwiek sposób groził pokrzywdzonym, to robił to wyłącznie w nerwach, z emocji, które były wynikiem konfliktu pomiędzy nim, a jego żoną. Oskarżony podał, iż wraz z pokrzywdzoną K. K. (1) są w trakcie rozwodu, dokonali wstępnych ustaleń dotyczących ich wspólnego majątku, a głównie domu, zaś potem jego żona zmieniła te ustalenia i to właśnie tak bardzo go denerwowało i z tego powodu dochodziło pomiędzy nimi do kłótni. Ponadto oskarżony podał, iż był prowokowany przez pokrzywdzone do kłótni i awantur, np. poprzez ograniczenie mu widzeń z dziećmi. Oskarżony podtrzymał wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym i podał, że po przemyśleniu sprawy postanowił złożyć wniosek o dobrowolnym poddaniu się karze. Oskarżony wniósł o orzeczenie wobec niego kary 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby oraz orzeczenie obowiązku informowania sądu o przebiegu okresu próby

/wyjaśnienia oskarżonego k. 91-92, 121-121/1/

Wyjaśnienia oskarżonego M. K. pierwotnie złożone w postępowaniu przygotowawczym, a następnie na rozprawie w postępowaniu sądowym, polegające na przyznaniu się do popełnienia zarzucanych mu czynów sąd ocenił, jako wiarygodne w całości, albowiem były one zgodne z dowodami zebranymi przeciwko oskarżonemu.

Zeznania pokrzywdzonej K. K. (1) sąd ocenił, jako wiarygodne w całości, bowiem były rzeczowe i logiczne. Zeznania wymienionej korespondowały z zeznaniami pokrzywdzonej J. K., znalazły również potwierdzenie w nagraniach rozmów telefonicznych oraz ich wydrukach, a przede wszystkim korespondowały z wyjaśnieniami oskarżonego, który przyznał się do winy.

Zeznania pokrzywdzonej J. K. sąd również ocenił, jako wiarygodne w całości. Zeznania pokrzywdzonej korespondowały z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie oraz z wyjaśnieniami oskarżonego. Pokrzywdzona o groźbach oskarżonego wiedziała z relacji swojej córki i bardzo się ich obawiała, bowiem w każdej rozmowie oskarżony mówił do pokrzywdzonej K. K., że zabije ją oraz jej matkę. Ponadto, jak podała - w przeszłości oskarżony „niejednokrotnie stosował wobec niej przemoc fizyczną, nie wie do czego może się jeszcze posunąć i zawsze był przeciwko niej”.

Należy stwierdzić, że z uwagi na przyznanie się przez oskarżonego do zarzuconych mu czynów, stan faktyczny niniejszej sprawy był bezsporny. Przestępstwo wskazane w art. 190 § 1 k.k. polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę albo szkodę osoby jej najbliższej. Przestępstwo groźby karalnej należy do przestępstw materialnych, tym samym do jego dokonania konieczne jest wystąpienie skutku w postaci wzbudzenia w zagrożonym uzasadnionej obawy, że groźba będzie spełniona. Pokrzywdzony musi groźbę potraktować poważnie i uważać jej spełnienie za prawdopodobne. Dla bytu przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. wystarczy wykazać, iż groźba subiektywnie (w odbiorze zagrożonego) wywołała obawę spełnienia i zweryfikować obiektywnie (przez sąd), czy zagrożony istotnie mógł w danych okolicznościach w ten sposób groźbę odebrać (tak SA w Krakowie w wyroku z dn. 04 lipca 2002r. II AKa 163/2002, KZS 2002/7-8/44). Przestępstwo z art. 190 § 1 k.k. należy do kategorii przestępstw umyślnych. Sprawca musi chcieć wywołać u drugiej osoby obawę, że popełni przestępstwo na szkodę pokrzywdzonego lub osoby mu najbliższej. Wiarygodne w ocenie sądu zeznania pokrzywdzonych K. K. (1) i J. K., które nie były kwestionowanie też przez oskarżonego dowiodły, iż oskarżony dopuścił się popełnienia przestępstwa ze wskazanego powyżej artykułu ustawy karnej. Oskarżony działając umyślnie groził pokrzywdzonym pozbawieniem ich życia. Oskarżony w pełni zdawał sobie sprawę z wypowiadanych przez siebie słów pod adresem żony oraz teściowej, bowiem nie były to słowa wypowiedziane od niechcenia, czy w żartach. Oskarżony wiedział, jaka jest waga wypowiadanych przez niego słów, tym bardziej że w rozmowach telefonicznych pokrzywdzona K. K. (1) upominała go, aby przestał jej grozić, jak również wskazywała mu, że jego wypowiedzi są groźbami karalnymi. Takiego zachowania oskarżonego nie usprawiedliwia działanie pod wpływem nerwów i emocji, albowiem nawet znajdując się w takim stanie oskarżony nie pozostawał bez wyboru, gdyż mógł zakończyć rozmowę telefoniczną i kontynuować ją po uspokojeniu się. Tłumaczenia oskarżonego, że nie miał zamiaru skrzywdzenia pokrzywdzonych w zapowiadany groźbami sposób i ich nie skrzywdził, także nie mogły skutecznie uwolnić go od odpowiedzialności karnej, bowiem zgodnie z przytoczonymi powyżej wywodami prawnymi, fizyczne skrzywdzenie pokrzywdzonych lub jego usiłowanie nie było przedmiotem postawionych oskarżonemu zarzutów. Pokrzywdzone K. K. (1) i J. K. obawiały się gróźb wypowiadanych przez oskarżonego, ponieważ uważają go za osobę agresywną i nieobliczalną. W ocenie sądu pokrzywdzone niewątpliwie przestraszyły się tych gróźb. Wynika to wprost ze stwierdzenia pokrzywdzonych. Obawy te są zrozumiałe także z obiektywnego punktu widzenia – konflikt między małżonkami trwa od pewnego czasu, oskarżony jest osobą albo niekontrolującą swoich emocji, albo słabo kontrolującą emocje, przesadnie reagującą. Poza tym oskarżony używał słów dotyczących popełnienia poważnego przestępstwa. Pokrzywdzone miały pełne prawo do tego, by się obawiać.

Sąd przyjął, iż czyn opisany w pkt. IV popełniony został tylko na szkodę K. K. (1), bowiem we wiadomości sms, jaką oskarżony wysłał do wymienionej pokrzywdzonej, napisał wprost: „mam cię już dość”. Zatem przedmiotowy sms skierowany był wyłącznie do K. K. (1), zaś pokrzywdzona J. K. zeznając nie wskazywała, aby w ogóle wiedziała o przedmiotowej wiadomości.

Ponieważ oskarżony groził pokrzywdzonym w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu, bowiem było to 09.06.2016r., następnie 12.10.2016r., kolejno: 18.10.2016r., 19.10.2016r. oraz 08.02.2017r. to należało uznać go za winnego popełnienia przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.

Co do wymiaru kary:

Za okoliczność obciążającą wobec oskarżonego M. K. uznano przede wszystkim to, iż nie zważał on na żadne normy poprawnego zachowania wobec żony oraz teściowej, nie zważał na to, że jego zachowanie jest odbierane jako niebezpieczne. Ponadto oskarżony pomimo, iż pokrzywdzona w rozmowach telefonicznych upominała go, aby przestał jej grozić, nie zważał na to i powtarzał swoje zachowanie dopuszczając się popełnienia przestępstwa gróźb karalnych aż pięciokrotnie. Takie zachowanie oskarżonego winno być traktowane jako wyjątkowo naganne.

Za okoliczności łagodzące uznano przede wszystkim przyznanie się oskarżonego do winy oraz ostatecznie złożenie przez niego na rozprawie wniosku o dobrowolnym poddaniu się karze. Taka postawa procesowa oskarżonego oznaczała, że zdobył się on na krytyczną ocenę swego dotychczasowego zachowania wobec pokrzywdzonych.

Mając powyższe na uwadze sąd przychylił się do wniosku oskarżonego M. K. o dobrowolnym poddaniu się karze, zaakceptowanego przez pokrzywdzone i wymierzył oskarżonemu wnioskowaną karę główną, na którą pokrzywdzone przystały, tj. karę czterech miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zawieszono na okres próby wynoszący dwa lata (pkt. I wyroku) oraz zobowiązanie oskarżonego do informowania sądu o przebiegu próby (pkt. II wyroku).

W pkt. III wyroku sąd zasądził od oskarżonego M. K. na rzecz oskarżycielki posiłkowej J. K. kwotę 1 033,20 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W pkt. IV wyroku sąd uchylił wobec oskarżonego zabezpieczenie majątkowe dokonane postanowieniem Prokuratury Rejonowej w Limanowej, polegające na zajęciu samochodu osobowego.

W ostatnim punkcie wyroku na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych.

Sędzia Marek Kulik