Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2017 roku

Sąd Okręgowy/Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie

Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący SSO Rafał Łatanik

Protokolant Karina Zbroińska

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2017 roku w Częstochowie

sprawy K. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o emeryturę pomostową

na skutek odwołania K. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 8 września 2016 roku Nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu K. S. prawo do emerytury pomostowej od 9 września 2016 roku.

Sygn. akt IV U 1381/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 września 2016 roku numer (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu K. S. przyznania prawa do emerytury pomostowej.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że ubezpieczony nie osiągnął wieku 60 lat (osiągnie go 9 września 2016 roku), nie udowodnił okresu pracy
w szczególnych warunkach wynoszącego co najmniej 15 lat, w tym przed 1 stycznia 1999 roku nie wykazał prac w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej lub art. 32 i art. 33 ustawy emerytalnej, jak również po 31 grudnia 2008 roku nie wykonywał prac w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej. Równocześnie wskazano, iż do stażu pracy
w szczególnych warunkach nie uznano zatrudnienia:

-

od 18 stycznia 1980 roku do 31 maja 1983 roku;

-

od 1 lutego 1985 roku do 31 grudnia 2008 roku

w (...) Z., ponieważ na świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach nie został określony charakter wykonywanej pracy zgodnie z wykazem, działem i pozycją rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku. Ponadto zakład pracy wskazał, że ubezpieczony wykonywał pracę na stanowisku kierowcy autobusu o liczbie miejsc siedzących powyższej 15, a na świadectwie pracy podano pracę na stanowisku kierowcy – konduktora;

-

od 1 stycznia 2009 roku do 17 marca 2009 roku

ponieważ płatnik składek nie zgłosił ubezpieczonego do pracy w szczególnym charakterze.

W odwołaniu wniesionym do Sądu ubezpieczony K. S. zakwestionował powyższą decyzję podnosząc, iż spełnia wszystkie warunki do przyznania mu emerytury pomostowej, albowiem w zakwestionowanym przez organ rentowy okresie pracował jako kierowca autobusu. Dodał również, iż obecnie nie ma możliwości skorygowania wydanego mu świadectwa pracy i świadectwa pracy
w szczególnych warunkach, albowiem zakład pracy został zlikwidowany w 2011 roku. Na potwierdzenie charakteru swojej pracy wniósł o przeprowadzenie dowodu
z zeznań wskazanych w sprawie świadków.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w S. wniósł o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

K. S. urodził się (...). Od dnia 10 maja 2016 roku ubezpieczony uprawniony jest do pobierania świadczenia przedemerytalnego.

W dniu 12 sierpnia 2016 roku ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej.

Organ rentowy uznał ubezpieczonemu staż emerytalny w wymiarze 39 lat, 9 miesięcy i 22 dni okresów składkowych oraz 1 roku, 3 miesięcy i 15 dni okresów nieskładkowych.

W Przedsiębiorstwie (...)w Z. ubezpieczony zatrudniony był w okresie od 24 sierpnia 1977 roku do 17 marca 2009 roku na stanowiskach:

-

dyspozytora w okresie od 24 sierpnia 1977 roku do 7 sierpnia 1979 roku oraz od 1 kwietnia 1983 roku do 31 stycznia 1985 roku;

-

pomocnika kierowcy w okresie od 8 sierpnia 1979 roku do 17 stycznia 1980 roku oraz

-

kierowcy autobusy o liczbie miejsc siedzących powyższej 15 w okresie od 18 stycznia 1980 roku do 31 marca 1983 roku oraz od 1 lutego 1985 do 17 marca 2009 roku.

Ubezpieczony jako kierowca stale i w pełnym wymiarze czasu obsługiwał wyłącznie autobus o liczbie miejsc powyższej 15. Jedynie dodatkowo, w ramach obowiązków konduktora, sprzedawał bilety pasażerom.

(vide: akta rentowe, akta osobowe ubezpieczonego z Przedsiębiorstwa (...)w Z., zeznania świadków M. P. k. 10v., A. S. k. 10v.)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (t.j. Dz. U. z 2017 roku, poz. 664) prawo do emerytury pomostowej,
z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Z analizy powyższych przepisów jednoznacznie wynika, iż prawo do emerytury pomostowej przysługuje ubezpieczonym, którzy urodzili się po 31 grudnia 1948 roku, rozwiązali stosunek pracy, legitymują się określonym stażem ubezpieczeniowym, tj. 25-letnim stażem emerytalnym oraz 15-letniem okresem pracy w warunkach szczególnych oraz wykonywali prace w warunkach szczególnych przed 1 stycznia 1999 roku oraz po 31 grudnia 2008 roku.

W stanie faktycznym niniejszej spraw niespornym jest, iż ubezpieczony
z dniem 9 września 2016 roku ukończył 60 lat oraz spełnił pozostałe warunki do przyznania emerytury pomostowej określone w art. 4 pkt 1, 4 i 7 ustawy. Spornym pozostała zatem jedynie kwestia ustalenia czy ubezpieczony wykazał wymagany 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach oraz czy pracę taką wykonywał przed dniem 1 stycznia 1999 roku jak i po 31 grudnia 2008 roku.

K. S. w celu wykazania wymaganego okresu pracy
w szczególnych warunkach przedłożył świadectwo pracy w szczególnych warunkach wystawione przez Przedsiębiorstwo (...)w Zawierciu (...) w Z. potwierdzającego jego pracę w okresie od 18 stycznia 1980 roku do 31 marca 1983 roku, od 1 lutego 1985 roku do 31 grudnia 2008 roku oraz od 1 stycznia 2009 roku do 17 marca 2009 roku na stanowisku kierowcy autobusu.

Organ rentowy odmówił uznania okresów od 18 stycznia 1980 roku do 31 marca 1983 roku oraz od 1 lutego 1985 roku do 31 grudnia 2008 roku, ponieważ na świadectwie pracy w szczególnych warunkach nie został określony charakter wykonywanej pracy zgodnie z wykazem, działem i pozycją rozporządzenia, a nadto w dokumencie tym wskazano, iż ubezpieczony pracował jako kierowca autobusu, gdy w świadectwie pracy jego stanowisko określone zostało jako kierowca-konduktor. Z kolei okres od 1 stycznia 2009 roku do 17 marca 2009 roku nie został uwzględniony, albowiem płatnik składek nie zgłosił ubezpieczonego do pracy
w szczególnych warunkach.

Zdaniem Sądu ubezpieczony wykazał, iż pracował w warunkach szczególnych przez wymagany okres 15 lat, a okres tej pracy przypada zarówno na okres przed 1 stycznia 1999 roku, jak i po 31 grudnia 2008 roku.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym zwłaszcza z akt osobowych oraz zeznań świadków wynika, iż w K. S. od 18 stycznia 1983 roku do 17 marca 2009 roku (z przerwą od 1 kwietnia 1983 roku do 31 stycznia 1985 roku) pracował wyłącznie na stanowisku kierowcy autobusu o liczbie miejsc powyższej 15. Na wstępnie wskazać należy, iż z dniem 25 czerwca 1979 roku pracodawca skierował ubezpieczonego na kurs celem uzyskania uprawnień kierowcy autobusu. W takiej sytuacji nielogicznym byłoby, aby pracodawca, inwestujący
w wykształcenie pracownika, następnie zatrudniał go na innym stanowisku, nie wymagającym specjalistycznych uprawnień. Ponadto z dokumentów z akt osobowych jednoznacznie wynika, iż od 18 stycznia 1980 roku do 31 marca 1983 roku oraz od 1 lutego 1985 roku do 17 marca 2009 roku ubezpieczony wykonywał wyłącznie pracę kierowcy autobusu. Co prawda w aktach stanowisko pracy ubezpieczonego określane jest także jako kierowca – konduktor, jednakże powyższe w żaden sposób nie wpływało na charakter pracy odwołującego. W ramach bowiem czynności konduktora ubezpieczony jedynie dodatkowo sprzedawał pasażerom bilety. Niewątpliwie zakres tej pracy nie wykluczał wykonywania w tym czasie pracy kierowcy w sposób stały. Powyższe stanowczo potwierdzili powołani w sprawie świadkowie. I tak M. P., zatrudniony w takim samym charakterze co odwołujący, przyznał, iż K. S. wykonywał wyłącznie pracę kierowcy,
a czynności te wykonywane były stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Wyjaśnił on również, iż w ramach obowiązków konduktora zobowiązani byli wyłącznie do sprzedaży pasażerom biletów, co niewątpliwie nie wykluczało pracy kierowcy
w sposób stały. Powyższe przyznał także A. S., który potwierdził, iż ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywał pracę kierowcy autobusu o liczbie miejsc powyższej 15, a w ramach obowiązków konduktora zajmował się tylko sprzedażą biletów. Niewątpliwym jest, iż praca w tym charakterze kwalifikuje się do warunków szczególnych zgodnie z wykazem A, dział VIII, poz. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U.
z 1983 roku, Nr 8, poz. 43 ze zm.) jak i zgodnie z punktem 8 załącznika nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych.

Uwzględnienie wszystkich powyższych okresów da ubezpieczonemu wymagany 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.