Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 11 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, Sąd Gospodarczy, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu 11 stycznia 2017 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo-akcyjnej w W.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w S.

na skutek zażalenia powoda

na postanowienie Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy

z 16 czerwca 2016r., sygn. akt IX GC 2876/15

postanawia

oddalić zażalenie.

SSO Andrzej Sobieszczański SSO Bernard Litwiniec SSO Andrzej Kubica

Sygn. akt XXIII Gz 1377/16

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 16 czerwca 2016 r. Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu Szczecin Centrum w Szczecinie.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd Rejonowy wskazał, że zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na uznanie, że Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy jest w niniejszej sprawie właściwy na podstawie art. 38 k.p.c. lub na podstawie art. 33 k.p.c. Sąd Rejonowy ocenił, że powództwo wniesione w niniejszej sprawie nie może być zakwalifikowane jako powództwo o własność lub inne prawa rzeczowe na nieruchomości, a zatem właściwość miejscowa tutejszego sądu nie wynika z treści art. 38 § 1 k.p.c. Sąd nie podzielił również stanowiska powoda, który z ostrożności procesowej wskazał, że właściwość miejscowa tutejszego Sądu może wynikać także z treści art. 33 k.p.c. Wskazał, że posiadanie przez spółkę biura w W. nie jest równoznaczne z posiadaniem oddziału, czy też z posiadaniem zakładu głównego. Tym samym należy uznać, że powód nie wykazał, że pozwana posiada zakład główny lub oddział w W. oraz że roszczenie powoda pozostaje w związku z działalnością tego zakładu lub oddziału. Z tych względów, w ocenie Sądu Rejonowego miejscowo właściwy jest zgodnie z art. 30 k.p.c. sąd w którego okręgu (...) Spółka Akcyjna ma siedzibę. W niniejszej sprawie siedzibą pozwanej spółki jest S., a zatem zważywszy na gospodarczy charakter sprawy właściwy miejscowo jest Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł powód. Zaskarżając orzeczenie w całości zarzucił:

1)  naruszenie art. 30 k.p.c. poprzez jego zastosowanie, które nastąpiło w wyniku błędnego przyjęcia, że nie znajduje zastosowania art. 38 k.p.c., ani też art. 33 k.p.c.;

2)  naruszenie art. 38 k.p.c. poprzez przyjęcie, że skoro sprawa dotyczy urządzeń kanalizacyjnych stanowiących własność powoda, to nie dotyczy nieruchomości, a tylko z nieruchomością przepis art. 38 k.p.c. łączy właściwość wyłączną sądu, podczas gdy sprawa dotyczy urządzeń kanalizacyjnych znajdujących się na konkretnej nieruchomości, zaś przyjąć należy, że pozwana będzie stać na stanowisku, że wskazane urządzenia dzielą los prawny gruntu jako jego część składowa nieruchomości gruntowej;

3)  naruszenie art. 33 k.p.c. poprzez przyjęcie, że pozwana nie posiada oddziału w W. z uwagi na brak odpowiedniego wpisu w KRS, podczas gdy pozwana posiada oddział w W.;

Mając powyższe na względzie, skarżący wniósł o:

1)  o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości,

2)  o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania zażaleniowego według norm prawem przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jest bezzasadne, a podniesione w nim argumenty i zarzuty mają wyłącznie polemiczny charakter i pozbawione są podstaw.

Sąd Rejonowy słusznie ocenił, że właściwość miejscowa tutejszego sądu nie wynika ani z treści art. 38 § 1 k.p.c. ani z treści art. 33 k.p.c., gdyż przepisy te nie mają zastosowania.

Przepis art. 38 k.p.c. dotyczy bowiem jedynie pewnych kategorii spraw w nim wymienionych i nie może być stosowany rozszerzająco. Regulacja ta dotyczy powództw związanych z własnością lub innymi prawami rzeczowymi, a także posiadaniem nieruchomości. Powództwo wniesione w przedmiotowej sprawie niewątpliwie nie należy do żadnej z tych kategorii. Roszczenie powoda dotyczy ustalenia nieistnienia prawa pozwanego do wykonywania jakichkolwiek robót budowlanych oraz jakiejkolwiek ingerencji fizycznej w będącą własnością (...) sieć kanalizacyjną położoną w W. oraz ustalenie takiego zakazu na przyszłość. Sąd I instancji prawidłowo również przyjął, że strona powodowa nie wykazała spełnienia przesłanek z art. 33 k.p.c. Pozwana już w treści odpowiedzi na pozew podniosła, że posiada w W. biuro, które zajmuje się sprzedażą lokali w W.. Niezależnie, zatem od kwestii istnienia oddziałów pozwanej Spółki, roszczenie dochodzone w niniejszej sprawie nie pozostaje w bezpośrednim związku, z działalnością biura.

Z tych względów brak było podstaw do uwzględnienia zażalenia.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. postanowił jak w sentencji.

SSO Andrzej Sobieszczański SSO Bernard Litwiniec SSO Andrzej Kubica