Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 10 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Magdalena Nałęcz

Sędziowie: SO Andrzej Sobieszczański (spr.)

SO Małgorzata Siemianowicz – Orlik

po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2017 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku dłużniczki:

A. M.

o ogłoszenie upadłości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej

na skutek zażalenia dłużniczki

na zarządzenie Przewodniczącego w Sądzie Rejonowym dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 26 października 2016 r., sygn. akt X GU 1221/16

postanawia:

uchylić zaskarżone zarządzenie.

SSO Andrzej Sobieszczański SSO Magdalena Nałęcz SSO Małgorzata Siemianowicz – Orlik

Sygn. akt XXIII Gz 245/17

UZASADNIENIE

Zarządzeniem z 26 października 2016 r. Przewodniczący w Sądzie Rejonowym dla m.st. Warszawy w Warszawie zwrócił wniosek A. M. o ogłoszenie upadłości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Zarządzenie to zostało następnie sprostowane postanowieniem z 20 stycznia 2017 r.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, że wniosek o ogłoszenie upadłości powinien zawierać oświadczenie dłużnika, że nie zachodzą nie zachodzą okoliczności wskazane w art. 491 ⁴ ust. 2 i 3 ustawy Prawo upadłościowe z dnia 28 lutego 2003 r. (tekst jednolity Dz. U. 2016. poz. 2171).

Z treści art. 91 k.p.c. wynika, że pełnomocnik może w imieniu mocodawcy wykonywać wszystkie łączące się ze sprawą czynności procesowe, które dokonuje przez oświadczeń woli, nie wynika zaś umocowanie dla pełnomocnika procesowego do składania w imieniu swojego mocodawcy oświadczenia wiedzy.

Wskazane w art. 491 ² ust. 4 pkt 8 p.u. oświadczenie jest oświadczeniem wiedzy. W dyspozycji przepisu ustawodawca wyraźnie wskazał, że chodzi tu o oświadczenie dłużnika, że zapoznał się z treścią 491 ² ust. 2 i 3 p.u. oraz, że nie zachodzą względem jego osoby okoliczności wymienione w art. 491 ² ust. 2 i 3 p.u.

Zażalenie na powyższe zarządzenie złożyła wnioskodawczyni zaskarżając je w całości.

Zarządzeniu temu skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów:

1.  art. 491 ² ust. 4 pkt 8 p.u. poprzez jego błędną interpretację polegającą na nieprawidłowym przyjęciu, że przepis ten przewiduje dołączenie do wniosku oświadczenia dłużnika; względnie na błędnym uznaniu, że wyrażenie „wniosek zawiera” jest tożsame
z wyrażeniem „do wniosku dołącza się”;

2.  art. 91 k.p.c. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że pełnomocnik procesowy nie jest umocowany do składania w imieniu mocodawcy oświadczeń wiedzy.

W oparciu o powyższe zarzuty skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego zarządzenia i nadanie wnioskowi biegu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie.

Podniesione w zażaleniu zarzuty uznać należało za uzasadnione, co prowadzić musiało do uchylenia zaskarżonego zarządzenia.

Zgodnie z art. 491 ² ust. 4 pkt 8 ustawy Prawo upadłościowe z dnia 28 lutego 2003 r. (tekst jednolity Dz. U. 2016. poz. 2171) wniosek o ogłoszenie upadłości powinien zawierać oświadczenie dłużnika, że nie zachodzą okoliczności wskazane w art. 491 ⁴ ust. 2 i 3 p.u. Wykładnia tego przepisu prowadzi do konkluzji, że tego rodzaju oświadczenie powinno znajdować się w treści wniosku. Trafnie zatem skarżący podniósł, że regulacja ta nie przewiduje konieczności dołączenia do wniosku odrębnego oświadczenia dłużnika. Podkreślenia wymaga, iż Sąd pierwszej instancji zastosował art. 491 ² ust. 4 pkt 8 p.u. w oderwaniu od art. 491 ² ust. 3 in fine p.u. Wniosek bowiem o ogłoszenie upadłości składa się na formularzu ustalonym przez Ministra Sprawiedliwości. Konstrukcja wniosku została zatem z góry narzucona przez ustawodawcę. Zauważyć w tym kontekście należy, że rubryka 10 formularz wniosku obejmuje przedmiotowe oświadczeni i została przewidziana w treści samego wniosku, zaś rubryka 11 wymaga jedynie podpisu osoby wnoszącej wniosek, bez wyszczególnienia miejsca na podpis dłużnika składającego wymienione oświadczenie. Kodeks postępowania cywilnego zaś reguluje, że strona może działać przed sądem osobiście lub przez pełnomocników (zob. art. 86 k.p.c.).

W związku z tym, jeśli pełnomocnik wnioskodawcy został upoważniony do złożenia wniosku, w którym znajduje się rubryka zawierająca stosowne oświadczenie, to tym samym logiczne wydaje się jego umocowanie do podpisania tegoż oświadczenia. W związku z tym nie sposób uznać, że w niniejszej sprawie występują przeszkody formalne uniemożliwiające nadanie sprawie dalszego biegu, które mogłyby skutkować jego zwrotem.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 398 k.p.c. w zw. z art. 35 p.u. w zw. z art. 491 ² ust. 1 p.u., Sąd Okręgowy uchylił zaskarżone zarządzenie.

SSO Andrzej Sobieszczański SSO Magdalena Nałęcz SSO Małgorzata Siemianowicz – Orlik