Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

G., dnia 18 października 2016r

Sąd Rejonowy w Gdyni, I Wydział Cywilny

Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowicka - Midziak

Protokolant: Yuliya Kaczor

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2016r

sprawy z powództwa Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W.

przeciwko H. K.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  kosztami procesu obciąża powoda, uznając je za uiszcone.

Sygn. akt I C 216/16

UZASADNIENIE

Powód Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. wniósł pozew przeciwko H. K., domagając się zasądzenia od niej kwoty 60.526,93 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu tj. 22 października 2015r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że zobowiązanie pozwanej wynika z umowy bankowej o numerze (...) zawartej w dniu 3.12.2008r. z Bankiem (...) S.A. Z uwagi jednak na brak spłaty przez pozwaną zobowiązania powód w dniu 21 listopada 2012r. nabył przedmiotową wierzytelność od Banku (...) S.A. w oparciu o umowę przelewu. Dodał również, iż pozwana do chwili obecnej nie uregulowała zadłużenia na które składa się kapitał w wysokości 31.298,76 zł oraz odsetki w kwocie 29.228,17 zł

/ pozew z załącznikami k. 3 - 24/

W dniu 25 listopada 2015r. w sprawie o sygn. akt I Nc 1403/15 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, uwzględniając w całości roszczenie zawarte w pozwie.

/ nakaz zapłaty k. 28/

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwana zaskarżyła go w całości wnosząc o oddalenie powództwa z uwagi na brak udowodnienia roszenia co do zasady jak i co do wysokości. Wyciąg z ksiąg rachunkowych powoda nie może bowiem, w ocenie pozwanej, stanowić wiarygodnego dowodu. Ponadto pozwana podniosła zarzut przedawnienia.

/ sprzeciw k. 31 – 34/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 grudnia 2008r. pozwana H. K. zawarła z Bankiem (...) Spółką Akcyjną w W. umowę pilnej pożyczki nr (...) na mocy której pozwana pożyczyła kwotę 36.683,95 zł, która miała zostać spłacona w 60 ratach miesięcznych.

/okoliczność bezsporna: umowa pożyczki k. 48 – 51/

Wobec braku realizacji postanowień umowy, uprzedni wierzyciel tj. Bank (...) S.A. pismem z dnia 10 czerwca 2010r. wypowiedział przedmiotową umowę, a następnie w dniu 29 września 2010r. wystawił przeciwko pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny na kwotę 35.188,55 zł wraz z dalszymi odsetkami. Postanowieniem z dnia 17 listopada 2010r. w sprawie o sygn. akt VII Co 7117/10 Sąd Rejonowy w Gdyni nadał powyższemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzulę wykonalności, ograniczając egzekucję do kwoty 56.591,93 zł.

(okoliczność bezsporna: wypowiedzenie k. 52 - 53, bankowy tytuł k. 54, postanowienie k 55)

W dniu 5 stycznia 2011r. uprzedni wierzyciel tj. Bank (...) S.A., w oparciu o powyższy tytuł wykonawczy złożył wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko pozwanej, które toczyło się przed Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w Gdyni J. B. w sprawie o sygn. akt KM 121/11 i które postanowieniem z dnia 28 grudnia 2012r. zostało umorzone na wniosek uprzedniego wierzyciela.

(okoliczność bezsporna: akta Km 121/11: wniosek k. 2, postanowienie k. 44)

W dniu 21 grudnia 2012r. pomiędzy Bankiem (...) Spółką Akcyjną w W. a Prokura Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym we W. została zawarta umowa przelewu wymagalnych wierzytelności przysługujących Bankowi w stosunku do osób fizycznych, w tym między innymi w stosunku do pozwanej H. K..

/dowód: umowa przelewu k. 9 – 16, wyciąg k. 17/

Sąd zważył, co następuje:

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, Sąd uznał, że dokumenty złożone do akt sprawy a także znajdujące się w aktach egzekucyjnych komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni J. B. o sygn. KM 121/11 oraz aktach Sądu Rejonowego w Gdyni o sygn. VII Co 7117/10 mają walor autentyczności, zaś fakt ich sporządzenia nie był kwestionowany przez żadną ze stron, dlatego też Sąd uznał je za w pełni wiarygodne.

Powód w niniejszym postępowaniu domagał się zapłaty od pozwanej kwoty 60.526,93 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22.10.2015r. w związku z brakiem spłaty zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki zawartej w dniu 3 grudnia 2008r. z uprzednim wierzycielem tj. Bankiem (...) S.A. w W.. Powództwo zostało zatem oparte na treści art. 509 k.c. w zw. z art. 720 § 1 k.c. w myśl którego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Pozwana w niniejszej sprawie co prawda zakwestionowała roszczenie zarówno co do zasady jak i co do wysokości, jednakże nie sprecyzowała z jakich względów. Powód zaś przedłożył dokumenty z których wynika, że pozwana zawarła umowę pożyczki z Bankiem (...) S.A., jak również że umowa ta została wypowiedziana, a następnie toczyło się przeciwko niej postępowanie egzekucyjne w oparciu o bankowy tytuł egzekucyjny, któremu nadana została klauzula wykonalności przez Sąd. W ocenie Sądu nie ulega również wątpliwości, że powód nabył sporną wierzytelność na podstawie umowy cesji zawartej z uprzednim wierzycielem. Powyższe jednak nie prowadzi do uwzględnienia powództwa, albowiem jak słusznie podniosła pozwana roszczenie uległo przedawnieniu.

W sprawie nie ulegało wątpliwości, że zastosowanie ma 3 letni termin przedawnienia, o jakim mowa w art. 118 k.c., albowiem sporna wierzytelność pozostawała w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej przez bank. Ponadto zgodnie z art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia w którym roszczenie stało się wymagalne. W realiach niniejszej sprawy nastąpiło to w dniu 10 czerwca 2010r. tj. z momentem wypowiedzenia przedmiotowej umowy przez uprzedniego wierzyciela, albowiem z tą chwilą cała należność wynikająca z niespłaconej umowy pożyczki stała się wymagalna. Pozew zaś w niniejszej sprawie został złożony w dniu 22 października 2015r., a zatem po upływie 3 letniego terminu przedawnienia.

Podkreślić jednak należy, że przeciwko pozwanej, w związku z brakiem spłaty przedmiotowej pożyczki, został wydany przez uprzedniego wierzyciela bankowy tytuł egzekucyjny, któremu Sąd nadał następnie klauzulę wykonalności. Ponadto w oparciu o powyższy tytuł wszczęto egzekucję. W związku z tym rozważyć należało, czy nie doszło do przerwania biegu przedawnienia jak wskazywała strona powodowa. Zgodnie z art. 123 pkt. 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Nie ulega przy tym wątpliwości, że zarówno złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bakowemu tytułowi egzekucyjnemu, jak i wszczęcie postępowania egzekucyjnego na podstawie takiego tytułu wykonawczego przerywa na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. bieg przedawnienia jako czynność przedsięwzięta bezpośrednio w celu egzekwowania roszczeń. Natomiast rozpoczęcie na nowo biegu przedawnienia następuje bądź z chwilą prawomocnego zakończenia postępowania klauzulowego, bądź z chwilą zakończenia postępowania egzekucyjnego, w tym jego umorzenia (art. 826 k.p.c.) a wyjątek stanowi umorzenie na podstawie art. 823 lub 825 pkt 1 k.p.c. albo zwrot wniosku, które niweczą materialnoprawne skutki przerwy przedawnienia (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2015 r., III CZP 103/14, OSNC z 2015 r., nr 12, poz. 137).

Sąd w niniejszej sprawie zważył przy tym, że w razie cesji wierzytelności na nabywcę przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, wszystkie właściwości, przywileje i braki, a więc ustawodawca zakłada identyczność wierzytelności cesjonariusza z wierzytelnością cedenta (art. 509 § 2 k.c.). Jak również że co do zasady, nabywca wstępuje w sytuację prawną cedenta, w tym również w zakresie przedawnienia, zbycie wierzytelności jest bowiem irrelewantne dla jego biegu. Jak wskazał jednak Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 29 czerwca 2016r. (III CzP 29/16, lex nr 2067028) i który to pogląd Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela, w przypadku wierzytelności objętej bankowym tytułem wykonawczym sytuacja prawna cesjonariusza kształtuje się odmiennie od sytuacji prawnej nabywcy wierzytelności objętej innym tytułem wykonawczym. Uprawnienie do wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego przysługiwało bowiem jedynie bankom i tylko na ich rzecz mogła być nadana klauzula wykonalności. Nadanie klauzuli na rzecz cesjonariusza nie będącego bankiem nie było dopuszczalne, a zatem fundusz sekurytyzacyjny, który nie mógł się powołać na bankowy tytuł egzekucyjny musiał uzyskać nowy tytuł wykonawczy w drodze procesu sądowego i dopiero na jego podstawie egzekwować roszczenie. Ponadto podkreślić należy, iż przerwanie biegu przedawnienia na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 k.p.c. następuje, co do zasady, tylko pomiędzy stronami postępowania, jeżeli z istoty łączącego je stosunku prawnego wynika, że są materialnie zobowiązane lub uprawnione, a więc skutek przerwania zachodzi tylko w podmiotowych i przedmiotowych granicach czynności podjętej przez wierzyciela (wyrok SN z dnia 19 listopada 2014 r., II CSK 196/14),

Mając powyższe rozważania na uwadze oraz ustalony stan faktyczny nie ulega wątpliwości, iż na skutek złożenia wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułu egzekucyjnemu wystawionemu w dniu 29 września 2010r. a następnie wszczęcia egzekucji, bieg przedawnienia nie został przerwany w stosunku do powoda. Jeszcze raz bowiem należy podkreślić, że czynność wszczęcia postępowań egzekucyjnych przez bank wywołuje materialnoprawny skutek przerwy biegu przedawnienia jedynie w stosunku do wierzyciela objętego bankowym tytułem wykonawczym, natomiast nabywca wierzytelności nie będący bankiem, nawet jeżeli nabycie nastąpiło po umorzeniu postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c. i rozpoczęciu biegu terminu przedawnienia w stosunku do banku na nowo, nie może się powołać na przerwę biegu przedawnienia wywołaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego przez pierwotnego wierzyciela będącego bankiem. Wyjątkowość przywileju wystawiania bankowego tytułu egzekucyjnego prowadzi do wniosku, że skoro nie może on być podstawą egzekucji na rzecz innych osób, niż w nim wskazane za wyjątkiem następstwa prawnego po stronie wierzyciela innego banku, to również materialnoprawne skutki wszczęcia postępowania egzekucyjnego jako czynności wierzyciela - banku prowadzącej do przerwy biegu przedawnienia dotyczą wyłącznie tego wierzyciela i nie dotyczą nabywcy nie będącego bankiem. W konsekwencji zdaniem Sądu trzy letni termin przedawnienia upłynął z dniem 10 czerwca 2013r., a tym samym wniesiony w dniu 22 października 2015r. pozew był spóźniony, a objęte nim roszczenie podlegało oddaleniu, jako przedawnione. Z tych też względów Sąd na podstawie art. 720 k.c. zw. z art. 509 k.c. oraz art. 118 k.c. orzekł jak w sentencji.

O kosztach Sąd orzekł w punkcie II wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. i uznając, iż powód przegrał postępowanie, obciążył go całością kosztów procesu powstałych w niniejszej sprawie uznając je jednocześnie za uiszczone.