Pełny tekst orzeczenia

poczatektekstu

[Sędzia sprawozdawca 00:00:01.288]

Początek uzasadnienia. Zaskarżonym wyrokiem z 30 września 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w sprawie z powództwa W. J. przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 653 złote 70 groszy z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 600 złotych od dnia 5 grudnia 2014 roku do dnia zapłaty, umorzył postępowanie w sprawie co do kwoty trze..., 3.300 złotych, oddalił powództwo w pozostałej części, o kosztach procesu orzekł na podstawie artykułu 100 zdanie 2-gie Kpc i ustalając, że powód wygrał proces w 24-ech procentach, szczegółowe ich rozliczenie pozostawił do rozstrzygnięcia referendarzowi sądowemu, zwrócił powodowi ze Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi 64 złote 62 grosze tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki na poczet dowodu z opinii biegłego, zwrócił pozwanemu również ze Skarbu Państwa kwotę 466 złotych 21 groszy tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki na opinię biegłego. Z rozstrzygnięciem tym nie zgodził się powód. Zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego, to jest 233 paragraf 1 Kpc przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i ich ocenę w sposób dowolny i niewszechstronny, polegające na braku należytej kontroli dowodu z opinii biegłego i przeprowadzenie kolejnego dowodu z opinii tego samego biegłego stwierdzającego tę samą okoliczność, która uprzednio była przedmiotem opinii i nie zamie..., i niezmierzającego jednocześnie do wyjaśnień podstaw zawartych w niej wniosków, a także oparciu rozstrzygnięcia na jednej z wydanych w sprawie opinii pomimo istotnych sprzeczności między nimi, niezasadnym całkowitym pominięciu oceny dowodowej części opinii z dnia 13 maja 16-go roku, w jakiej biegły określił wartość pojazdu powoda po naprawie na dzień zaistnienia szkody podczas gdy ustalenia faktyczne Sąd czynił w oparciu o pozostałą część tej opinii, sprzecznym z zasadami rozsądku i logicznego rozumowania ustaleniu, że ubytek wartości rocznego powypadkowego pojazdu jest większy niż ubytek wartości w odniesieniu do pojazdu 6-miesięcznego. Apelujący wnosił o dopuszczenie dowodu z ustnej uzupełniającej opinii biegłego A. S.

[f 00:02:52.168]

na okoliczność wyjaśnienia przyczyn rozbieżności w wydanych opiniach, wniosek ewentualny, oraz o zmianę zaskarżonego wyroku przez zasądzenie na rzecz powoda kwoty 2.733 złote 70 groszy z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 2.700 złotych od dnia 5 grudnia 2014 roku do dnia zapłaty, zasądzenie kosztów procesów, w tym również kosztów postępowania apelacyjnego. Została złożona odpowiedź na apelację powoda, gdzie wnosi się o jej oddalenie w całości jako bezzasadnej i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego. Sąd Okręgowy zważył, co następuje. Apelacja jako bezzasadna podlega oddaleniu. Zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane w wyniku prawidłowo ustalonego stanu faktycznego, które to ustalenia Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne, jak również w następstwie bezbłędnie zastosowanych przepisów prawa materialnego. Za całkowicie chybiony uznać należy podniesiony przez apelującego zarzut naruszenia prawa procesowego, to jest artykułu 233 paragraf 1 Kpc. Wskazać należy, że Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Ocena dowodów polega na ich zbadaniu i podjęciu decyzji, czy została wykazana prawdziwość faktów, z których strony wywodzą skutki prawne. Celem Sądu jest tu dokonanie określonych ustaleń faktycznych, pozytywnych bądź negatywnych i ostateczne ustalenie stanu faktycznego stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia. Jeżeli z określonego materiału dowodowego Sąd wyprowadza wnioski logiczne, poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena Sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby w równym stopniu na podstawie tego materiału dowodowego dawało się wysnuć wnioski odmienne. W kontekście tych ustaw, uwag należy stwierdzić, iż wbrew stanowisku skarżącego przeprowadzona przez Sąd I Instancji ocena dowodów odpowiada zasadom, o których mowa w artykule 233 paragraf 1 Kpc. Podnieść należy, że w sprawie istota sporu dotyczy ustalenia ubytku wartości pojazdu po naprawie, ustaleniu o ile uległa obniżeniu wartość pojazdu po naprawie. W pełni należy w tym zakresie zaaprobować ustalenia Sądu Rejonowego. Ustalenia te zostały oparte w oparciu o opinię biegłego. Wbrew twierdzeniom apelującego, opinia ta jest trafna, logiczna i w pełni zasługująca na aprobatę. Biegły w opinii uzupełniającej z 5 sierpnia 2016 roku, na karcie 136, 138, wskazał sposób wyliczenia wartości auta, czynniki wpływające na zwyżkę wartości jak i obniżkę w odniesieniu do wartości bazowej wynoszącej 55.800 złotych. Opinia biegłego była kompleksowa i uzupełniana. Stanowiła całość, dlatego też zarzuty apelacji są bezzasadne, że w części Sąd opinię pominął. Trzeba pamiętać, że biegły początkowo wskazał wartość pojazdu po naprawie, ale na dzień sprzedaży, to jest na październik 2014 roku, opinia - karta 85 i karta 87, wskazując kwotę wówczas 52 tysięcy złotych. W sposób oczywisty wartość ta nie odpowiadała wysokości szkody, albowiem zawierała w sobie także spadek wartości pojazdu, ale związany z upływem lat, ze starzeniem się tego pojazdu. No jest oczywistym, że samochód starszy rocznikowo, jest mniej warty. Nie ulega również wątpliwości co jest powszechnie wiadoma, że samochód, jeżeli nawet jest wyprodukowany, sprzedany dajmy na to w listopadzie jednego roku, to w kolejnym roku, nawet w lutym, jest traktowany jako samochód roczny, przy sprzedaży, przy ustalaniu wartości tego pojazdu. Wskazać należy, że biegły upływ czasu uwzględnił w kolejnej opinii, co też znalazło odbicie w prawidłowym ustaleniu przez Sąd Rejonowy spadku wartości pojazdu na kwotę 3.900 złotych. Sąd Rejonowy, co było niekwestionowane, ustalił wartość pojazdu przed kolizją na kwotę 75.200 złotych. Ostatecznie skorygowana wartość rynkowa samochodu na dzień zdarzenia, ale po naprawie, wynosiła 71.300 złotych. Reasumując Sąd Rejonowy trafnie więc ustalił wartość spadku pojazdu po naprawie, w konsekwencji bezzasadny jest wniosek zawarty w apelacji o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego. Wskazać należy, że apelujący nie kwestionuje opinii biegłego, natomiast wnosi o dopuszczenie dowodu z opinii tego samego biegłego, co czyni ten wniosek bezzasadnym, albowiem biegły w swej opinii, i pisemnej i uzupełniającej ustnej jak i pisemnej, w sposób szczegółowo odniósł się do podnoszonych przez apelującego wątpliwości. Dlatego też Sąd Okręgowy z mocy artykułu 385 Kpc apelację oddalił, o kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie artykułu 98 paragraf 1 Kpc w związku z artykułem 391 paragraf 2 Kpc. Koniec uzasadnienia.

[koniec 00:10:29.400]