Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2013r.

Sąd Okręgowy w Toruniu - IX Wydział Karny - Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący - SSO Andrzej Walenta ( spr. )

Sędziowie - SSO Marzena Polak

- SSO Mirosław Wiśniewski

Protokolant - st. sek. sąd. Magdalena Maćkiewicz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Toruniu Bożeny Mentel

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2013r.,

sprawy R. S. oskarżonego o przestępstwa z art. 177§1 i §2 kk w zw. z art. 178 kk, w zw. z art. 11§2 kk, art. 178a§1 kk,

na skutek apelacji wniesionej przez Prokuratora Rejonowego w Wąbrzeźnie i obrońcę oskarżonego R. S. od wyroku Sądu Rejonowego w Chełmnie, VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wąbrzeźnie z dnia 19 kwietnia 2013r., sygn. akt VIIK 116/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 85 kk, art. 86§1 kk w zw. z art. 90§2 kk w miejsce jednostkowych środków karnych orzeczonych w punktach „3” i „4” wyroku orzeka łączny środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym - na zawsze;

II.  w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację obrońcy za oczywiście bezzasadną;

III.  zwalnia R. S. od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych za II instancję, zaś wydatkami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IXKa 315/13

UZASADNIENIE

R. S. został oskarżony o to, że:

1.  W dniu 7 października 2012r. w Ł. naruszył umyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierował samochodem osobowym m-ki F. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości o zawartości 0,98%o alkoholu we krwi, nie posiadając uprawnień do prowadzenia przedmiotowego pojazdu, który w kabinie pasażerskiej posiadał 5 miejsc i przewoził nim 6 osób oraz nie dostosował techniki jazdy do warunków drogowych, powodując nieumyślnie wypadek albowiem nie zachował należytej ostrożności i nie korygując prawidłowo toru jazdy na łuku drogi zjechał pojazdem poza jezdnię, w wyniku czego stracił panowanie nad samochodem, który dachował, a pasażer D. I. wypadł z niego odnosząc ciężkie obrażenia wielonarządowe w postaci drobnych ran głowy i prawego biodra, krwiaków okularowych, otarć naskórka na głowie, prawnym barku, lewej kończynie górnej, klatce piersiowej, obu biodrach i lewym podudziu, obustronnych wylewów krwi w tkance podskórnej sklepienia głowy, w mięśniach głębokich szyi, spojówce oka lewego, śródpiersiu tylnym, lewej przestrzeni zaotrzewnowej, jądrze podstawy mózgu po stronie lewej, ran i wylewów krwi w miąższu obu płuc, obecności około 1,35 litra płynnej treści krwistej w obu jamach opłucnych oraz złamań żeber prawych, kości podstawy czaszki po stronie prawej i łuski prawej kości skroniowej, które wywołały u niego wstrząs urazowo-krwotoczny, skutkujący zgonem - tj. o przestępstwo z art. 177§1 i §2 kk w zw. z art. 178 kk, w zw. z art. 11§2 kk;

-

W dniu 7 października 2012r. w miejscowości Ł. kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości o zawartości 0,98%o alkoholu we krwi – tj. o przestępstwo z art. 178a§l kk;

Wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2013r. Sąd Rejonowy w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wąbrzeźnie, sygn. akt VIIK 116/13, uznał oskarżonego:

1.  za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia, to jest występku z art. 177§1 i §2 kk w zw. z art. 178 kk, w zw. z art. 11 §2 kk i za to. w myśl art.

11 §3 kk, na podstawie art. 177§2 kk, wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

2.  za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia, to jest występku z art. 178a§ 1 kk i za to, na podstawie art. 178a§ 1 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

3.  na podstawie art. 42§3 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na zawsze.

4.  na podstawie art. 42§2 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 roku.

5.  na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk w miejsce orzeczonych wobec oskarżonego

kar jednostkowych pozbawienia wolności wymierzył mu karę łączną 1 roku i 6 miesięcy

pozbawienia wolności, zaliczając, na podstawie art. 63§1 kk, na jej poczet okres 2 dni

zatrzymania od 7 do 9 października 2012r.

Na podstawie art. 415§5 kpk orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego P. I. nawiązkę w kwocie 3000zł.

Zwolnił oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów postępowania i kosztami w tym zakresie obciążył Skarb Państwa.

Wyrok ten zaskarżyli w części dotyczącej orzeczenia o karze obrońca oskarżonego i na jego niekorzyść - oskarżyciel publiczny.

Obrońca oskarżonego zarzucił wyrokowi rażącą niewspółmierność kary poprzez niezastosowanie w stosunku do oskarżonego warunkowego środka związanego z poddaniem go próbie w postaci zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby, mimo istnienia do tego ustawowych przesłanek.

W oparciu o powyższe skarżący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności w wysokości dwóch lat z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 lat.

Oskarżyciel publiczny podniósł zarzut obrazy prawa materialnego, tj. art. 90§2 kk poprzez nieorzeczenie łącznie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na zawsze.

Powołując się na ten zarzut skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez łączne orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na zawsze.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się bezzasadna w stopniu oczywistym. Zaskarżony wyrok został natomiast zmieniony wskutek uwzględnienia apelacji prokuratora.

Mając na uwadze, że obrońca oskarżonego nie złożył wniosku o uzasadnienie wyroku, sporządzając je - po myśli art. 457§2 kpk - sąd odwoławczy ograniczył się do przedstawienia, czym kierował się dokonując zmiany wyroku.

Zaskarżony wyrok nie mógł się ostać bowiem zapadł ze wskazaną w apelacji oskarżyciela publicznego obrazą prawa materialnego. Faktycznie, wbrew jednoznacznej treści art. 90§2 kk, nie orzeczono nim łącznego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, mimo, że w związku z orzeczeniem wobec oskarżonego dwóch jednostkowych środków karnych tego samego rodzaju za każdy z dwóch odrębnych przypisanych mu czynów, zaktualizowały się przesłanki do wydania takiego rozstrzygnięcia.

Błąd ten dostrzegł jednocześnie także Sąd Rejonowy na etapie sporządzania pisemnych motywów orzeczenia.

Mając na uwadze powyższe, sąd odwoławczy dokonał zmiany zaskarżonego wyroku zgodnie z wnioskiem prokuratora, orzekając wobec oskarżonego, na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk w zw. z art. 90§2 kk, w miejsce jednostkowych środków karnych, łączny środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym - na zawsze. Z racji tego, że najsurowszym z wymierzonych środków karnych był zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczony na zawsze (tj. w najwyższym dopuszczalnym przez prawo karne wymiarze), stosując odpowiednio przepisy o karze łącznej, sąd odwoławczy orzekł środek karny właśnie w tym wymiarze jako łączny środek karny.

Sąd odwoławczy nie dopatrzył się w zaskarżonym orzeczeniu żadnych uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu, dlatego w pozostałym zakresie należało utrzymać go w mocy.

Na podstawie art. 624§1 kpk w zw. z art. 634 kpk sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za drugą instancję, obciążając wydatkami postępowania odwoławczego Skarb Państwa, albowiem przemawiają za tym względy słuszności, gdyż to nie jego postawa przyczyniła się do wszczęcia postępowania odwoławczego.