Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2017 r.

sprawy E. O.

córki W. i B. z domu O.

urodzonej (...) w W.

obwinionej z art. 75 § 1 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinioną

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 19 grudnia 2016 r. sygnatura akt III W 989/16

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sygnatura akt IV Ka 185/17

UZASADNIENIE

Wobec E. O. skierowany został wniosek o ukaranie w którym obwiniona została ona o to, że:

w dniu 29 lipca 2016 r. w S. przy ul. (...) woj. (...) bez zachowania należytej ostrożności przez okno swojego mieszkania wyrzucała nieczystości poprzez opróżnianie worka od odkurzacza, tj. o popełnienie wykroczenia z art. 75§1 kw.

Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2016 roku (sygnatura akt III W 989/16) Sąd Rejonowy w Wałbrzychu obwinioną E. O. uznał za winną tego, że w dniu 29 lipca 2016r. w S. przy ul. (...) woj. (...), wyrzucała śmieci przez okno swojego mieszkania, tj. za winną popełnienia wykroczenia z art. 75§1 kw i za czyn ten na podstawie powołanego przepisu wymierzył jej karę grzywny w wysokości 300 zł (trzysta złotych).

Nadto zasądził od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz kwotę 30 zł tytułem opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wywiodła E. O., zaskarżając wyrok w całości, zarzucając, iż nie zachowano terminów przesłuchania E. O. w toku prowadzonych czynności wyjaśniających, termin przesłuchania wyznaczony został wcześniej niż wymieniona odebrała wezwanie do stawiennictwa i nie miała możliwości stawienia się na wezwanie, podnosząc nadto, iż „całe dochodzenie w przedmiotowej sprawie” oparte było jedynie na celowych pomówieniach przez Panią K. N. i R. K. wobec E. O. i zdarzenie o charakterze wykroczenia nigdy nie miało miejsca. Sąd rejonowy ustalając natomiast stan faktyczny oparł się na zeznaniach przesłuchanych w sprawie świadków, a które to zeznania według skarżącej nie były spójne, logiczne jak i wiarygodne, sygnalizując ponadto także, iż Straż Miejska przeprowadzając interwencje w budynku przeprowadziła rozmowę z wymienioną co miało jednakże miejsce w dniu 01.08.2016r., a podnosząc powyższe wniosła o uniewinnienie od zarzucanego czynu ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku całości i umorzenie postępowania.

Sąd okręgowy zważył:

kontrola instancyjna wydanego orzeczenia, zainicjowana wniesionym w sprawie środkiem odwoławczym, odniosła ten skutek, iż koniecznym stało się uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji.

Przede wszystkim zwrócić należy uwagę na fakt, iż w toku prowadzonego postępowania nie wyjaśniono dokładnie wszystkich istotnych okoliczności zdarzenia, w tym zwłaszcza dokładnej daty i godziny kiedy miało mieć ono miejsce a poczynione przez sąd rejonowy ustalenia faktyczne budzą uzasadnione wątpliwości. Mając na uwadze, iż w swojej relacji R. K. wskazywał, iż do zdarzenia – wyrzucania nieczystości z okna mieszkania obwinionej - miało dojść w godzinach popołudniowych, jak wskazał świadek „wydaje mi się, że to było po godzinie 17.00 to był chyba piątek” (k.35), a wcześniej wspomina o 21 lipca, natomiast świadek K. N. jako datę zdarzenia określa 22 lipca (k.36). Natomiast z wypowiedzi obwinionej wynika zaś, iż pracuje we W. i dojeżdża do W. a także, iż wraca z pracy do domu dopiero wieczorem, a zatem koniecznym pozostawało precyzyjne ustalenie czasu kiedy świadek R. K. miał zaobserwować z okna mieszkania opisywaną sytuację, co biorąc pod uwagę linię obrony obwinionej wydaje się istotne, a takich konkretnych ustaleń w tym zakresie jednakże nie uczyniono.

W związku z zaistniałymi w sprawie wątpliwościami w tym zwłaszcza co do możliwości zaobserwowania jak również zidentyfikowania, przez osobę wyglądającą przez okno, innej osoby wychylającej się przez okno mieszkania znajdującego się w tym budynku piętro wyżej zasadnym pozostawało jednoznaczne wyjaśnienie zaistniałych w tym zakresie wątpliwości. Bowiem brak ich wyjaśnienia nie pozwala odnieść się do argumentacji obwinionej w tym zakresie. Powyższe kwestie nie zostały jednakże precyzyjnie oraz jednoznacznie ustalone, co przyczyniło się niewątpliwie do dokonania w sprawie niniejszej ustaleń faktycznych, które można zakwestionować. Być może twierdzenia obwinionej da się zweryfikować jedynie po dokonaniu eksperymentu bądź oględzin.

Zauważyć dodatkowo także należy, iż w aktach niniejszej sprawy znajduje się pismo Komendanta Straży Miejskiej w S. (k.12) a z treści którego to pisma wynika, iż w budynku przy ul. (...) Straż Miejska w S. przeprowadziła interwencje w związku ze zgłoszeniem odnośnie zaśmiecania. W związku z powyższym przeprowadzono rozmowę z lokatorką mieszkania nr (...), która oświadczyła, iż nie wyrzucała przez okno żadnych śmieci. Dostrzeżenia wymaga jednakże, iż wskazana interwencja przeprowadzona została w dniu 1.08.2016 roku, a zatem już w pewien czas po mającym mieć miejsce zdarzeniu. Dziełem sądu I instancji pozostawało ustalenie danych osób które przeprowadziły powyższą interwencję jak i przesłuchanie ich w toku prowadzonego postepowania w charakterze świadków.

Niezależnie od powyższego zwrócić należy uwagę, iż odpowiada za wykroczenie z art. 75§1 kw kto bez zachowania należytej ostrożności wystawia lub wywiesza ciężkie przedmioty albo nimi rzuca, wylewa płyny, wyrzuca nieczystości albo doprowadza do wypadania takich przedmiotów lub wylewania się płynów. Wyrokując sąd rejonowy uznał obwinioną E. O. za winną tego, że w dniu 29 lipca 2016r. w S. przy ul. (...) woj. (...) wyrzucała śmieci przez okno swojego mieszkania, tj. popełnienia wykroczenia z art. 75§1 kw i za czyn ten na podstawie powołanego przepisu wymierzył jej karę grzywny w wysokości 300 zł (trzysta złotych), nie wskazując jednakże w opisie czynu przypisanego obwinionej aby miało to mieć miejsce bez zachowania należytej ostrożności. W pisemnym uzasadnieniu wyroku motywując swoje stanowisko sąd rejonowy zawarł natomiast stwierdzenie, iż cyt. „a zatem, wersję obwinionej należy uznać za nieracjonalną i mało wiarygodną, obliczoną na chęć uniknięcia odpowiedzialności, przeto opierając się na zeznaniach świadków ustalono powyższy stan faktyczny, stwierdzający niezaprzeczalnie, iż obwiniona popełniła zarzucane jej wykroczenie. Przez okno zatem z piętra budynku, a zatem nie zachowując należytej ostrożności, co spowodowało m.in. osadzanie się śmieci na parapecie i w mieszkaniu poniżej, wyrzucała nieczystości. Stanowi to wykroczenie z art. 75§1 kw zagrożone karą do 500 zł grzywny”. Działanie z innych uwarunkowań niż niezachowanie należytej ostrożności może być kwalifikowane jako próba uszkodzenia rzeczy bądź złośliwe niepokojenie, a zatem jest to znamię warunkujące odpowiedzialność z art.75§1 kw.

Zasadnym pozostaje nadto zauważyć, iż istotnie jak sygnalizuje w apelacji skarżąca E. O. w toku prowadzonych w sprawie czynności wyjaśniających, termin przesłuchania wyznaczony został wcześniej niż wymieniona odebrała wezwanie do stawiennictwa i nie miała możliwości stawienia się na to wezwanie. Zważywszy jednakże, iż w postępowaniu w sprawach o wykroczenie brak jest możliwości zwroty sprawy, po wniesieniu do Sądu wniosku o ukaranie, zauważyć w tym miejscu należy, iż obwiniona mogła jednakowoż podjąć obronę w prowadzonym postępowaniu przed sądem i złożyć wyjaśnienia.

Z uwagi na wskazane wyżej uchybienia zaskarżony wyrok podlegał uchyleniu a sprawa wymaga ponownego rozpoznania przez sąd I instancji. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd I instancji uwzględni powyższe wskazania, w toku postępowania powinien w szczególności możliwymi środkami dowodowymi dążyć do ustalenia dokładnej daty czynu, a nadto rozważyć przeprowadzenie oględzin czy eksperymentu procesowego mającego na celu wykazanie czy możliwym pozostawało zaobserwowanie i zidentyfikowanie przez świadka R. K. wyglądającego przez okno mieszkania w którym przebywał osoby znajdującej się w oknie mieszkania powyżej, zasadnym pozostaje również ustalenie danych funkcjonariuszy przeprowadzających interwencje w budynku przy ul. (...) w S. w dniu 01.08.2016 roku i przesłuchanie ich w charakterze świadka oraz po ustaleniu niewątpliwej daty zdarzenia zweryfikowanie twierdzeń obwinionej dotyczących przebywania w tym czasie w pracy.

Z tych też wszystkich względów orzeczono jak w wyroku (art.437§2 kpk w zw. z art.109§2 kpw).