Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Piotr Grzędziński

Protokolant: stażysta Patrycja Prokop

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 21 października 2016 r. i 9 maja 2017 r. sprawy M. C. s. J. i M., ur. (...) w W.

obwinionego o to że:

w dniu 05 grudnia 2015 r. około godz. 10.35 w W. na drodze publicznej na ulicy (...)-lecia przed Al. (...) naruszył zasady przewidziane w art. 19 ust 1 i 2 pkt 3 ustawy Prawo o Ruchu Drogowym w ten sposób, że kierując samochodem S. nr rej (...) w wyniku nie dostosowania prędkości do warunków ruchu i bezpiecznego odstępu od poprzedzającego pojazdu doprowadził do zderzenia z samochodem C. nr rej (...) i jego uszkodzenia, czym nie zachowując należytej ostrożności spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 KW w zw. z art. 19 ust 1 i 2 pkt 3 ustawy z dn. 20.06.1997r Prawo o Ruchu Drogowym

orzeka

I.  Obwinionego M. C. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu.

II.  Kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt V W 3954/16

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 05 grudnia 2015 r. około godziny 10:35 M. C. wraz z żoną A. C. poruszał się samochodem osobowym marki S. o nr rej. (...) na drodze publicznej w W. na ulicy (...) w kierunku Dworca Zachodniego usytuowanego przy Al. (...). M. C. kierował wyżej wymienionym samochodem, zaś jego żona siedziała na przednim fotelu pasażera. Pasażerowie poruszali się środkowym pasem ruchu przeznaczonym do jazdy na wprost.

W tym samym czasie K. P. wraz z koleżanką D. K. poruszał się samochodem osobowym marki C. (...) o nr rej. (...) ulicą (...) od strony ulicy (...) w kierunku Al. (...) w W.. Pasażerowie jechali lewym pasem ruchu. Z., przed sygnalizacją świetlną kierowca pojazdu – K. P. zmienił pas ruchu z lewego na środkowy. Po dokonanym manewrze zmiany pasa ruchu, nastąpiła zmiana sygnalizacji świetlnej, wówczas wszystkie pojazdy uczestniczące w ruchu zatrzymały się.

W tym momencie samochód kierowany przez M. C. uderzył w tył samochodu, którym poruszał się K. P. oraz D. K.. Po zderzeniu obydwu samochodów, M. C. oraz K. P. postanowili zjechać w bezpieczne miejsce i porozmawiać. Mężczyźni nie doszli do porozumienia.

W związku z powyższym M. C. wezwał na miejsce zdarzenia funkcjonariuszy Policji, którzy nałożyli mandat karny na kierującego pojazdem marki S. – M. C., który odmówił jego przyjęcia, nie przyznając się do spowodowania kolizji drogowej.

W wyniku przedmiotowego zdarzenia żadna z osób uczestniczących w kolizji nie odniosła obrażeń.

Dowód: notatka urzędowa k. 1-2, szkic k. 3,protokół przesłuchania świadka K. P. k. 20, protokół przesłuchania świadka D. K. k.13,52, protokół przesłuchania świadka A. C. k. 16, 51, protokół przesłuchania obwinionego M. C. k. 25, 50.

Kierujący pojazdem marki S. – M. C. został poddany badaniu stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym, które wykazało w dwóch pomiarach 0,00 mg/l w wydychanym powietrzu.

Dowód: protokół z użycia alkomatu k. 6, 7.

Z protokołu oględzin pojazdu marki S. o nr rej (...) wynika, iż doznał on w wyniku zdarzenia drogowego następujących uszkodzeń: pęknięcie wlotów powietrza przedniego zderzaka, pęknięcie listwy ozdobnej zderzaka przedniego oraz pękniecie plastikowej ramy tablicy rejestracyjnej.

Dowód: protokół oględzin pojazdu marki S. k. 5.

Z protokołu oględzin pojazdu marki C. (...) o nr rej. (...) wynika, że doznał on w wyniku zdarzenia drogowego następujących uszkodzeń: zarysowanie powłoki lakierniczej tylnego zderzaka na całej długości, a także wgniecenie zderzaka tylnego w środkowej części.

Dowód: protokół oględzin pojazdu marki C. (...) k.4.

M. C. ma 37 lat, jest żonaty, posiada dwójkę dzieci w wieku 5 lat oraz 1 rok. Jest przedsiębiorcą i prowadzi własną działalność gospodarczą, z której uzyskuje dochód w wysokości około 10 000 złotych miesięcznie.

Dowód: protokół rozprawy głównej z dnia 21 października 2016 roku k. 50.

Obwiniony M. C. nie figuruje w rejestrze ukaranych za wykroczenia drogowe.

Dowód: zaświadczenie z Komendy Stołecznej Policji k. 26.

Obwiniony w postępowaniu wyjaśniającym oraz przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu 5 grudnia 2015 r. jechał środkowym pasem ul. (...) w kierunku Dworca Zachodniego wraz ze swą żoną. Na lewym pasie pojazdy poruszały się z mniejszą prędkością, aniżeli te na prawym, ponieważ było na nim większe natężenie ruchu. Na wysokości końca tunelu kierowca zmienił gwałtownie pas bez użycia kierunkowskazu. Pojawił się na odległości około 2 samochodów przed nim i przyśpieszył, następnie wykonał manewr zmiany pasa na ten środkowy. Po chwili kierowca zaczął hamować, ponieważ doszło do zmiany sygnalizacji świetlnej. W tym momencie doszło do kolizji. Obwiniony dodał, iż również hamował, ale zabrakło mu 1-1,5 m. W jego ocenie uderzył w samochód marki C. z prędkością około 10 km/h. Nie było żadnych wgnieceń w pojazdach. W C. pojawiły się rysy na tylnym zderzaku, zaś w samochodzie obwinionego uległ porysowaniu przedni zderzak oraz została złamana plastikowa osłona chłodnicy z przodu. Obwiniony nie miał szans na wyhamowanie. Manewr kierującego pojazdem marki C. udałby się, gdyby światło się nie zmieniło. W czasie zdarzenia widoczność była dobra, temperatura powietrza wynosiła około 5-6 stopni.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego w całości. Są one spójne, logiczne oraz konsekwentne, a także znajdują pełne oparcie w pozostałym materiale dowodowym, uznanym za wiarygodny, tj. zeznaniom świadków A. C., D. K. oraz częściowym zeznaniom K. P.. Obwiniony w sposób szczegółowy zrelacjonował przebieg wydarzenia ze swym udziałem, w trakcie którego kierowany przez niego pojazd mechaniczny uderzył w znajdujący się przed nim samochód. W świetle powyższego Sąd nie znalazł podstaw do odmówienia im wiarygodności.

Sąd dał wiarę również zeznaniom świadków D. K. oraz A. C.. Świadkowie opisali przebieg zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego postępowania z punktu widzenia pasażera pojazdu zarówno marki S. oraz C. (...). Są one logiczne, spójne oraz konsekwentne, a w związku z tym, iż są one ponadto zbieżne z pozostałymi dowodami, zasługują w pełni na danie im wiary.

Zeznania złożone przez pokrzywdzonego K. P. Sąd uznał za wiarygodne w części. Sąd odmówił prawdziwości zeznaniom co do okoliczności sygnalizacji kierunkowskazem o zamiarze zmiany pasa ruchu oraz czasu jej trwania innym uczestnikom ruchu. Z pozostałego materiału dowodowego – zeznań A. C., D. K. oraz wyjaśnień obwinionego M. C. wynika, iż nie byli oni pewni, przez jaki czas pokrzywdzony sygnalizował zamiar zmiany zajmowanego pasa ruchu, a nawet czy w ogóle go sygnalizował.

Sąd także uznał za w pełni wiarygodne pozostałe dokumenty znajdujące się w aktach niniejszej sprawy i zaliczone w poczet materiału dowodowego, ponieważ zostały one sporządzone w toku postępowania w sposób rzetelny i przewidziany przez przepisy prawa przez organy do tego uprawnione i nie ma podstaw do kwestionowania ich prawdziwości i autentyczności, jak też treści, a potwierdzają ustalony przez Sąd stan faktyczny w sprawie. Także strony nie kwestionowały tych dokumentów w żaden sposób.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwala na przyjęcie, iż obwiniony nie dopuścił się zarzucanego mu czynu zabronionego z art. 86 § 1 k.w.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika, aby obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona zarzuconego mu wykroczenia. Inkryminowane wydarzenie z udziałem jego oraz pokrzywdzonego K. P. nie wskazuje, aby w jego czasie obwiniony nie zachował należytej ostrożności, przez co miałby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (Dz. U z 1997 r., nr 98, poz. 602 ze zm.) kierujący pojazdem może zmienić kierunek jazdy lub zajmowany pas tylko z zachowaniem należytej ostrożności. W realiach niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na okoliczność, iż pokrzywdzony nie zasygnalizował zawczasu manewru skrętu na inny pas ruchu. Ponadto wykonał go gwałtownie. W sytuacji, gdyby pokrzywdzony wykonał prawidłowo zamierzony manewr zmiany pasa ruchu z lewego na środkowy, wówczas obwiniony miałby możliwość zahamowania i uniknięcia zderzenia. Tak, więc pokrzywdzony zobligowany do zachowania należytej ostrożności przy zmianie zajmowanego pasa ruchu, nie zachował jej. Biorąc pod uwagę fakt, iż pokrzywdzony wykonał manewr zmiany pasa ruchu raptownie, bezpośrednio przed zmianą sygnalizacji świetlnej trzeba zważyć, iż nie można przypisać obwinionemu winy za powstałe zderzenie. Obwiniony bowiem nie miał możliwości zahamowania w czasie pozwalającym na uniknięcie kolizji. Clou sprawy okazały się zeznania świadka K. P. z rozprawy głównej z dnia 9 maja 2017 r., gdzie świadek wprost stwierdził, że do kolizji pojazdów doszło po sekundzie lub dwóch od zmiany pasa ruchu przez pojazd kierowany przez tego świadka (k. 82, trzecia minuta nagrania). Z tego fragmentu zeznań jasno i niezbicie wynika, że świadek zwyczajnie zajechał drogę obwinionemu, nie pozostawiając mu dostatecznego czasu na właściwą reakcję – w takich warunkach o żadnym niedostosowaniu prędkości przez obwinionego i bezpiecznego odstępu od pojazdu poprzedzającego nie może być mowy, gdyż to świadek zmienił pas ruchu z pogwałceniem podstawowych zasad ustawy Prawa o ruchu drogowym i reguł zdrowego rozsądku czy bezpiecznej jazdy.

Zgodnie z przepisem art. 118 § 2 k.p.w. w razie uniewinnienia obwinionego koszty postępowania w sprawach, w których wniosek o ukaranie złożył oskarżyciel publiczny, ponosi Skarb Państwa. W świetle powyższego Sąd zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów procesu, obciążając wydatkami Skarb Państwa.