Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Wiesława Szulczewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Katarzyna Busz

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2017 r. w Gdańsku

sprawy T. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania T. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 5 lipca 2016 r. nr (...)

I. oddala odwołanie,

II. zasądza od ubezpieczonego T. K. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. 360 zł ( trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VII U 1529/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 lipca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. po rozpatrzeniu wniosku T. K. z dnia 21 czerwca 2016 roku ustalił wysokość emerytury według art. 26 ustawy, od 1 czerwca 2016 roku, to jest od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. W przedmiotowej decyzji organ rentowy wskazał, że wysokość miesięcznego świadczenia emerytalnego do wypłaty wynosi 2.961,41 złotych.

Odwołanie od decyzji wniósł ubezpieczony T. K., domagając się zmiany zaskarżonej decyzji w zakresie wysokości przyznanego świadczenia emerytalnego oraz zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Argumentując swoje stanowisko T. K. wskazał, że do oceny jego uprawnień do świadczeń emerytalnych nie można zastosować art. 25 ust. 1 b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Niemniej organ rentowy zastosował wspomnianą podstawę prawną, co spowodowało nieuzasadnione obniżenie wysokości świadczenia emerytalnego poprzez odjęcie od sumy kwot składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji i kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego, sumy kwot pobranych wcześniej emerytur.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w treści zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił co następuje:

Ubezpieczony T. K., urodzony w dniu (...), w dniu 29 grudnia 2009 roku wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury.

Decyzją z dnia 7 stycznia 2010 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał ubezpieczonemu od dnia 1 grudnia 2009 roku prawo do emerytury .

dowód: wniosek – k.1-6 akt emerytalnych; decyzja – k. 39 akt emerytalnych

Decyzją z dnia 13 października 2011 roku pozwany wstrzymał T. K. wypłatę emerytury wobec kontynuowania zatrudnienia.

dowód: decyzja – k.61 akt emerytalnych

Decyzją z dnia 11 lutego 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 4 grudnia 2012 roku o wznowienie wypłaty świadczenia od 22 listopada 2012 roku, ponownie ustalił wysokość oraz wnowił T. K. wypłatę świadczenia emerytalnego. Organ rentowy ustalił wysokość miesięcznego świadczenia do wypłaty na kwotę 2466 złotych.

dowód: decyzja – k.111 akt emerytalnych

W związku z kontynuowaniem zatrudnienia w kolejnych latach organ emerytalny przeliczał emeryturę ubezpieczonego .

Dnia 21 czerwca 2016 roku T. K. wniósł o ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego.

dowód – k. 12-13, II tom akt emerytalnych

Zaskarżoną decyzją z dnia 5 lipca 2016 roku organ rentowy na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przeliczył ubezpieczonemu emeryturę od dnia 01.06.2016 r. , to jest od miesiąca złożenia wniosku o przeliczenie , pomniejszając podstawę obliczenia emerytury o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur i ustalił wysokość miesięcznego świadczenia emerytalnego T. K. na kwotę 3610,34 złotych brutto / do wypłaty 2961, 41 zł / , wskazując jako sumę pobranych emerytur kwotę 196397,23 złotych.

dowód: decyzja – k.22-23, II tom akt emerytalnych

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie podlega oddaleniu jako niezasadne.

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach ubezpieczeniowych pozwanego organu rentowego, których prawdziwości i rzetelności nie kwestionowała żadna ze stron postępowania, w związku z czym Sąd również nie znalazł podstaw by odmówić im wiarygodności.

Okoliczności faktyczne niniejszej sprawy nie były bowiem sporne.

Spór dotyczył tego , czy przeliczając na wniosek ubezpieczonego emeryturę organ rentowy mógł zastosować ustawę o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17.12.1998 r. od dnia 1 maja 2015 r. a / tekst jednolity Dz U z 2016 r. poz. 8887 , dalej : ustawy /

W tym względzie ubezpieczony podnosił, że organ rentowy niezasadnie zastosował regulację zawartą w art. 25 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych . W replice organ rentowy wyjaśnił, iż wskazany przez odwołującego przepis nie stanowił podstawy zaskarżonej decyzji, gdyż nakaz odliczenia przez ten organ kwot pobranych przez ubezpieczonego emerytur wynika z art. 55a ust. 2 ustawy. Stanowisko to zakwestionował ubezpieczony, powołując się na ochronę praw nabytych.

Dnia 5 marca 2015 r. ustawą o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2015, poz.552) po art. 55 ustawy dodano art. 55a. Zmiana ustawy emerytalnej weszła życie od 1 maja 2015 r.

Zgodnie z treścią art. 55a . 1 ustawy przepis art. 55 stosuje się również do ubezpieczonego, który miał ustalone prawo do emerytury przed zgłoszeniem wniosku o emeryturę, o której mowa w art. 27. Art. 55.2 stanowi , że jeżeli ubezpieczony pobrał emeryturę, do której miał ustalone prawo przed ustaleniem prawa do emerytury z tytułu osiągnięcia wieku emerytalnego, określonego w art. 27 ust. 2 i 3, podstawę obliczenia emerytury zgodnie z art. 26 pomniejsza się o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne. Jak stanowi 55. 3 prawo do emerytury ustalone przed osiągnięciem wieku emerytalnego, określonego w art. 27 ust. 2 i 3, ustaje z dniem, od którego została przyznana emerytura na podstawie art. 27, obliczona zgodnie z art. 26.

W uzasadnieniu projektu ustawy zmieniającej przedstawiono następującą argumentację: "Wprowadzono taką możliwość dla osób urodzonych przed 1949 r., aby zachęcić je do rezygnacji ze zgłoszenia wniosku o wcześniejszą emeryturę oraz do opóźnienia przejścia na emeryturę z tytułu osiągnięcia wieku emerytalnego. Propozycja dodania art. 55a wynika z faktu, iż obecnie przepis art. 55 ustawy nie ma zastosowania do ubezpieczonego urodzonego przed 1949 r., który przed osiągnięciem wieku emerytalnego, miał ustalone prawo do wcześniejszej emerytury i pobierał to świadczenie".

W postępowaniu sądowym w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych badana jest legalność decyzji i orzekanie o niej możliwe jest tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili jej wydawania. Zasadą jest zatem, iż sąd ocenia legalność decyzji organu rentowego według stanu rzeczy istniejącego w chwili jej wydania.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że organ rentowy w zaskarżonej przez ubezpieczonego decyzji zastosował adekwatną podstawę prawną.

T. K. urodził się w dniu (...), przeszedł na wcześniejsza emeryturę , również po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego kontynuował zatrudnienie , sukcesywnie składając wnioski o przeliczenie emerytury , a pozwany przeliczał ja , zgodnie z obowiązująca ustawą .

Organ rentowy trafnie skonstatował, że do ponownego ustalenia wysokości świadczenia emerytalnego ubezpieczonego T. K. winien być zastosowany obowiązujący w dniu złożenia wniosku o przeliczenie art. 55a ust. 2 ustawy, a tym samym podstawę obliczenia emerytury zgodnie z art. 26 ustawy należało pomniejszyć o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenia zdrowotne. W związku z tym decyzja organu rentowego jest prawidłowa i zgodna z ustawa o emeryturach i rentach z FUS .

Jednocześnie nie sposób podzielić stanowiska skarżącego, iż zastosowanie art. 55a ust. 2 ustawy emerytalnej godzi w jego prawa nabyte, które podlegają ochronie. Zmiana normatywna, polegająca na dodaniu art. 55a ustawy, nie powoduje pozbawienia praw nabytych przez ubezpieczonych, a jedynie wpływa w sposób modyfikujący i korygujący na koleje przeliczenie emerytury, a nadto ujednolica zasady nabywania świadczeń ubezpieczonych.

Wobec powyższego Sąd w punkcie I wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oraz cytowanych powyżej przepisów, oddalił odwołanie T. K..

W punkcie II wyroku Sąd orzekł o kosztach procesu, mając na względzie zasadę odpowiedzialności za jego wynik, zasądzając na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015, poz. 1804) od ubezpieczonego T. K. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społeczych Oddział w G. minimalną stawkę 360 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Wiesława Szulczewska