Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Piotr Szarek

Protokolant – apl. adw. M. D.

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2017 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego M. N. (1) reprezentowanego przez matkę M. N. (2)

przeciwko M. N. (3)

o podwyższenie alimentów

I  podwyższa alimenty zasądzone od pozwanego M. N. (3) na rzecz małoletniego powoda M. N. (1) wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 17 listopada 2008 r., wydanym w sprawie o sygnaturze akt VIII RC 561/08, z kwot po 500 zł (pięćset złotych) miesięcznie do kwot po 800 zł (osiemset złotych) miesięcznie, płatne poczynając od dnia 30 marca 2017 r. do dnia 10. każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;

II  oddala powództwo w pozostałej części;

III  zasądza od pozwanego M. N. (3) na rzecz małoletniego powoda M. N. (1) – reprezentowanego przez matkę M. N. (2) – kwotę 423,55 zł (czterystu dwudziestu trzech złotych i pięćdziesięciu pięciu groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV  nakazuje pobrać od pozwanego M. N. (3) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 180 zł (stu osiemdziesięciu złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

V  wyrokowi w zakresie punktu I (pierwszego) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 602/16

UZASADNIENIE

Małoletni powód M. N. (1) – reprezentowany przez matkę i zastępowany przez zawodowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego – wniósł pozew przeciwko M. N. (3) o podwyższenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 17 listopada 2008 r., wydanym w sprawie o sygnaturze akt VII RC 561/08, z kwot po 500 zł miesięcznie do kwot po 2 500 zł miesięcznie, poczynając od dnia wniesienia pozwu.

W uzasadnieniu pozwu m.in. wskazano, iż: od ostatniego orzekania o alimentach wzrosły koszty związane z utrzymaniem małoletniego powoda i obecnie wynoszą 4 554,60 zł miesięcznie (poszczególne wydatki zostały wymienione na stronie 4 uzasadnienia pozwu, k. 5 – 6 w aktach sprawy); możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego pozwalają mu na partycypowanie
w kosztach utrzymania dziecka na żądanym poziomie.

W odpowiedzi na pozew pozwany M. N. (3) – zastępowany przez zawodowego pełnomocnika w osobie adwokata – uznał żądanie pozwu w zakresie żądania podwyższenia alimentów do kwoty 600 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew m.in. wskazano, iż: koszty utrzymania małoletniego powoda są zawyżone; usprawiedliwione koszty utrzymania dziecka oraz możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego uzasadniają podwyższenia alimentów jedynie o kwotę 100 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Małoletni M. N. (1), urodzony w dniu (...) pochodzi ze związku małżeńskiego M. N. (2) i M. N. (3). Rodzice małoletniego są rozwiedzeni
i prowadzą oddzielne gospodarstwa domowe. Małoletni M. N. (1) zamieszkuje wraz z matką.

Niesporne.

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2008 r., wydanym w sprawie o sygnaturze akt VII RC 561/08, Sąd Rejonowy w Szczecinie podwyższył alimenty należne od M. N. (3) na rzecz małoletniego M. N. (1) z kwot po 420 zł miesięcznie do kwot po 500 zł miesięcznie, poczynając od dnia 6 października 2008 r.

W chwili wyrokowania w sprawie VII RC 561/08:

-

małoletni M. N. (1) był uczniem III klasy szkoły podstawowej; nie uczęszczał na zajęcia dodatkowe; ubezpieczenie małoletniego w szkole kosztowało 28 zł rocznie; składka na radę rodziców wynosiła 70 zł rocznie; składka w szkole wynosiła 10 zł miesięcznie; koszty zakupu podręczników dla małoletniego wyniosły 150 zł, który to wydatek był poniesiony wspólnie przez rodziców dziecka; ponadto matka zakupiła dla małoletniego plecak za 89 zł, piórnik za 42 zł, zeszyty za 20 zł, pojemnik na śniadanie za 20 zł, mundurek za 59 zł i dwie koszulki po 15 zł; małoletni otrzymywał kieszonkowe od matki w kwocie 2 zł dziennie; koszty zakupu wkładek ortopedycznych dla małoletniego wynosiły 20 zł miesięcznie;

-

matka małoletniego M. N. (2) pracowała jako pielęgniarka i uzyskiwała z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie 1 600 zł netto miesięcznie; pokrywała koszty utrzymania mieszkania kwotą 300 zł miesięcznie; przekazywała byłemu mężowi M. N. (3) kwotę 250 zł na poczet spłaty kredytu mieszkaniowego; korzystała ze wsparcia finansowego swojej matki na poziomie 500 – 600 zł miesięcznie;

-

ojciec małoletniego M. N. (3) pracował jako żołnierz zawodowy i uzyskiwał z tego tytułu wynagrodzenie na poziomie 2 927 zł netto miesięcznie; pozostawał w nieformalnym związku; ponosił koszty związane z utrzymaniem syna M. N. (4) urodzonego w dniu (...); spłacał kredyt mieszkaniowy kwotą ok. 270 zł miesięcznie oraz kredyt na wyposażenie mieszkania w kwocie ok. 233 zł miesięcznie.

Dowód:

-

wyrok Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 17 listopada 2008 r., k. 127 w aktach sprawy VII RC 561/08;

-

uzasadnienie ww. wyroku, k. 131 – 139 w aktach sprawy VII RC 561/08.

Obecnie M. N. (2) : ma ukończone 40 lat; legitymuje się wyższym wykształceniem; prowadzi w ramach działalności gospodarczej usługi pielęgniarskie i uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie na poziomie 5 500 – 6 000 zł netto miesięcznie; zamieszkuje wraz z synem w S. w mieszkaniu o powierzchni 37 m ², którego średniomiesięczny koszt utrzymania wynosi ok. 750 zł – w tym fundusz remontowy 250 zł; współwłaścicielami mieszkania są rodzice małoletniego M. N. (1); spłaca kredyt z ratą na poziomie 1 000 zł miesięcznie (do spłaty pozostało jej jeszcze kilkadziesiąt rat); otrzymuje od swojej matki pomoc finansową
w kwocie ok. 500 zł miesięcznie.

Obecnie małoletni M. N. (1): ma ukończone 17 lat; rozpoznano u niego Zespół (...); pobiera w ramach nauczania indywidualnego naukę w II klasie liceum ogólnokształcącego w S.; w szkole ma możliwość uczęszczania na basen.

Usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem małoletniego M. N. (1) wynoszą średniomiesięcznie ok. 2 600 zł, na co składają się w wymiarze średniomiesięcznym następujące wydatki:

-

375 zł udział przypadający na małoletniego w kosztach utrzymania mieszkania (750 zł / 2 osoby);

-

266 zł koszty korepetycji z matematyki (10 miesięcy roku szkolnego x 320 zł / 12 miesięcy roku kalendarzowego);

-

287 zł koszty korepetycji z języka angielskiego (10 miesięcy roku szkolnego x 345 zł / 12 miesięcy roku kalendarzowego);

-

600 zł koszty wyżywienia;

-

100 zł kieszonkowe;

-

30 zł koszty utrzymania telefonu komórkowego;

-

87 zł opłata za Internet, telewizję (174 zł / 2 osoby);

-

50 zł koszty zakupu biletu na komunikację miejską;

-

83 zł koszty zakupu podręczników oraz pozostałej wyprawki szkolnej (m.in. zeszyty, przybory, plecak do szkoły);

-

100 zł koszty zakupu preparatu z kwasem (...) 3, preparatu magnezowego, preparatu na koncentrację, leków związanych z infekcjami;

-

20 zł koszty wizyt u dentysty;

-

300 zł koszty zakupu odzieży, obuwia, bielizny;

-

100 zł koszty organizacji wypoczynku, wycieczek, wyjść okazjonalnych;

-

30 zł koszty fryzjera;

-

50 zł koszty zakupu artykułów higienicznych, kosmetyków;

-

83 zł koszty zakupu wyposażenia pokoju, zakupu komputera (5000 zł / 5 lat);

-

50 zł koszty wizyt u kosmetyczki.

Dowód:

-

zeznania przedstawicielki ustawowej M. N. (2), k. 179 – 183,

-

orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania, k. 113 – 115,

-

zaświadczenie o stanie zdrowia, k. 116 – 117

-

potwierdzenie przelewu za korepetycje, k. 150.

Obecnie M. N. (3): ma ukończone 43 lata, legitymuje się wyższym wykształceniem technicznym; z dniem 1 lutego 2017 r. przeszedł na emeryturę, z tym, że świadczenie emerytalne będzie pobierał od marca 2018 r.; z tytułu przejścia na emeryturę otrzymał odprawę w kwocie ok. 47 000 zł; obecnie jest zatrudniony jako pracownik cywilny w wojsku i uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie ok. 3 350 zł netto miesięcznie; pozostaje w związku małżeńskim z B. N., która z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w postaci sprzedaży ubrań uzyskuje dochód na poziomie 2 000 zł netto miesięcznie.

M. N. (3) jest właścicielem mieszkania położonego w W., na zakup którego zaciągnął kredyt z miesięczną ratą na poziomie ok. 1 000 zł miesięcznie. Przedmiotowe mieszkanie jest wynajmowane, a czynsz najmu pokrywa wysokość miesięcznej ratę kredytu.

W najbliższym czasie M. N. (3) będzie zobligowany do opuszczenia służbowego mieszkania wojskowego i z tego tytułu otrzyma kwotę ok. 163 000 zł odprawy mieszkaniowej. M. N. (3) zamierza wraz z żoną zakupić lokal mieszkalny za kwotę ok. 250 000 zł i na ten cel oraz na wykończenie mieszkania zaciągnąć kredyt w kwocie ok. 100 000 zł.

W 2014 r. po powrocie z misji wojskowej w Afganistanie zakupił pięcioletni samochód marki F. (...) za kwotę 46 000 zł. Środki na zakup przedmiotowego samochodu pochodziły ze świadczenia uzyskanego za udział w misji wojskowej w Afganistanie.

Obecnie M. N. (3) wraz z żoną ponoszą koszty związane z utrzymaniem wojskowego mieszkania służbowego oraz związane z opłaceniem mediów w mieszkaniu w łącznej kwocie ok. 1 200 zł miesięcznie. Dodatkowo M. N. (3) opłaca abonament za telefon w kwocie 50 zł miesięcznie; ponosi koszty zakupu paliwa w kwocie 400 zł miesięcznie; koszty ubezpieczenia samochodu 200 zł miesięcznie; koszty wyżywienia 800 zł miesięcznie; koszty zakupu środków higieniczno – kosmetycznych 150 zł miesięcznie; koszty zakupu odzieży i obuwia 100 zł; udział M. N. (3) w kosztach utrzymania małoletniego syna M. N. (4) w kwocie 500 zł miesięcznie.

Poza alimentami M. N. (3) przekazywał okazjonalnie środki pieniężne na rzecz małoletniego M. N. (1) m.in.: we wrześniu 2014 r. kwotę 850 zł oraz kwotę 200 zł; w czerwcu 2015 r. kwotę 389 zł; w lipcu 2015 r. kwotę 800 zł.

M. N. (3) nie utrzymuje obecnie kontaktów z małoletnim synem M. N. (1).

Dowód:

-

zeznania pozwanego M. N. (3), k. 183 – 184,

-

umowa o pracę M. N. (3), k. 54 – 55,

-

potwierdzenie przelewu z tytułu wynagrodzenia za prace, k. 56, 57,

-

odpis skrócony aktu małżeństwa, k. 60 – 61,

-

dowód rejestracyjny, k. 62,

-

potwierdzenia przelewów za mieszkanie i media, k. 63 – 79, 82, 83, 84,

-

potwierdzenia przelewów dodatkowych na rzecz małoletniego M. N. (1), k. 151 – 153,

-

umowa kredytu mieszkaniowego, k. 157 – 170,

-

potwierdzenia spłaty kredytu, k. 171 – 174.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo małoletniego M. N. (1) o podwyższenie alimentów okazało się częściowo zasadne.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach sprawy VII RC 561/08, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów
i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów.

Ponadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda oraz pozwanego, albowiem w zakresie istotnym
z punktu widzenia rozstrzygnięcia przedmiotu niniejszego postępowania zeznania te były wewnętrznie spójne, korespondowały wzajemnie ze sobą oraz z treścią dokumentów zgromadzonych w sprawie – której z wyżej podanych względów zostały uznane przez niniejszy Sąd za wiarygodne.

Kwestia oceny zasadności wydatków wskazywanych przez przedstawicielkę ustawową małoletniego powoda, jako kosztów związanych z utrzymaniem małoletniego M. N. (1), będzie przedmiotem dalszych rozważań Sądu.

Powództwo małoletniego M. N. (1) o podwyższenie alimentów zostało oparte
o art. 138 k.r.o. Zgodnie z powołanym unormowaniem, w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zmniejszenie albo zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych (Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz pod red. prof. dr hab. Krzysztofa Pietrzykowskiego, 2. wydanie, Wydawnictwo C.H. Beck, s. 1123).

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że potrzeby uprawnionego do alimentów uległy zwiększeniu w takim stopniu, iż wymagana była zmiana wysokości alimentów należnych od pozwanego na rzecz małoletniego M. N. (1).

W ocenie Sądu, wszystkie wydatki wyszczególnione w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia, jako koszty związane z utrzymaniem małoletniego powoda i we wskazanej tam wysokości, są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., a więc wydatkami, które powinny być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców/rodzica dziecka. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki (oraz ich wysokość) – oceniana przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – są adekwatne do potrzeb małoletniego powoda przy uwzględnieniu jego wieku, stanu zdrowia, dotychczasowego poziomu życia, możliwości zarobkowych i majątkowych matki dziecka, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, społecznych dziecka, potrzeby stymulowania jego rozwoju, a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb. W konsekwencji, wysokość przedmiotowych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną.

Podkreślenia wymaga przy tym kolejny raz okoliczność, że cel oraz wysokość przedmiotowych wydatków jest adekwatna do możliwości zarobkowych i majątkowych matki dziecka, zaś wysokość należnych od pozwanego świadczeń alimentacyjnych została dostosowana do jego możliwości zarobkowych i majątkowych.

W tym miejscu należy jeszcze wskazać, iż pozostałe wydatki wskazywane przez M. N. (2), jako koszty związane z utrzymaniem małoletniego M. N. (1) oraz inna od przejętej przez Sąd wysokość wydatków związanych z utrzymaniem małoletniego powoda nie mieszczą się już w kategorii wydatków usprawiedliwionych, tj. wydatków, które mają służyć zaspokajaniu elementarnych potrzeb dziecka, a także potrzeb związanych z zapewnieniem rozwoju m.in. intelektualnego, psychicznego, duchowego oraz fizycznego, przy uwzględnieniu stopy życiowej rodziców/rodzica. Zdaniem Sądu, wydatki związane z utrzymaniem małoletniego powoda, które nie zostały wyszczególnione w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia stanowią już pewien zbytek wykraczający poza ramy powołanego art. 135 § 1 k.r.o. Oczywiście mogą być one ponoszone przez M. N. (2), albowiem ma ona pełną swobodę w dysponowaniu swoimi zarobkami, ale wydatki te nie są niezbędne dla zapewnienia małoletniemu powodowi warunków do prawidłowego rozwoju.

W szczególności wydatki długookresowe (raz na 5 lat) na poziomie 5 000 zł – w świetle zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – są wystarczające na stworzenie małoletniemu warunków mieszkaniowych do życia oraz do cyklicznej wymiany sprzętu komputerowego. Zdaniem Sądu, rozbudowanie przedmiotowych wydatków przez stronę powodową zostało wypracowane jedynie na potrzeby niniejszego postępowania w celu uzyskania jak najkorzystniejszego rozstrzygnięcia sprawy. Kolejno m.in. wydatki związane z siłownią, utrzymaniem psa, zakupem gier komputerowych nie są wydatkami, które są niezbędne w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. dla utrzymania powoda. W odniesieniu do wydatku na siłownię, który ma stanowić dla małoletniego powoda przyczynek do podejmowania aktywności fizycznej, to nie można tracić z pola widzenia okoliczności, że powód może podejmować aktywność fizyczną uczęszczając na basen w szkole, który generuje symboliczne wydatki w ciągu roku. Odnośnie wydatku na utrzymanie psa, to –
w ocenie Sądu – przedmiotowy wydatek – i samo posiadanie psa, która ma wypracowywać w małoletnim powodzie poczucie obowiązku – nie jest konieczny w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., skoro poczucie obowiązku winno w nim budować wywiązywanie się z obowiązków szkolnych. Powyższe nie oznacza, że Sąd jest przeciwny trzymaniu zwierząt w domu, ale z powyższym względów ów wydatek nie może być wliczany do kosztów utrzymania dziecka. Odnośnie kosztów zakupu gier komputerowych, to w należy wskazać, iż w dobie Internetu istnieje możliwość korzystania z gier online, bez potrzeby ponoszenia dodatkowych wydatków na ten cel.

Reasumując – w ocenie Sądu – z wyżej podanych względów tylko wydatki wskazane w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia oraz we wskazanej tam wysokości, są usprawiedliwione w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., jako wydatki związane z utrzymaniem małoletniego M. N. (1).

Przechodząc do dalszej części rozważań należy wskazać, iż zgodnie z art. 135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Przekładając powyższe ustalenia na grunt niniejszej sprawy nie można tracić z pola widzenia okoliczności, że pozwany nie zwalnia się z obowiązku alimentacyjnego poprzez osobistą pieczę nad synem, albowiem nie utrzymuje z nim kontaktu. W sprawach alimentacyjnych rolą Sądu nie jest badanie z jakiego powodu rodzic nie utrzymuje kontaktu z dzieckiem, ale istotne jest obiektywne stwierdzenie okoliczności, czy dany rodzic zwalnia się poprzez osobistą pieczę z obowiązku alimentacyjnego, czy też w ten sposób się zwalnia.

W odniesieniu do kwestii możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego należy wskazać, że uzyskuje on dochód na poziomie ok. 3 350 zł netto miesięcznie, a jednocześnie jest zobowiązany do pokrywania wydatków związanych z utrzymaniem drugiego syna M. N. (4) oraz wspierania żony B. N.. Podwyższając alimenty do kwoty 800 zł miesięcznie Sąd miał na uwadze okoliczność, że od ostatniego orzekania o alimentach jego zarobki wzrosły o ok. 350 zł, a dochód w jego gospodarstwie domowym na jednego domownika wynosi 1 783 zł netto miesięcznie (3 350 zł, tj. dochód pozwanego + 2 000 zł, tj. dochód żony pozwanego / 3 osoby), zaś w gospodarstwie domowym powoda dochód na jednego domownika wynosi 3 250 zł netto miesięcznie (6 000 zł, tj. dochód M. N. (2) + 500 zł, tj. alimenty od pozwanego). W ocenie Sądu, zestawienie powyższych okoliczności uprawniało do podwyższenia alimentów co najwyżej o kwotę odpowiadająca mniej więcej wzrostowi zarobków pozwanego, przy uwzględnieniu stanu z chwili zamknięcia z rozprawy. Sąd nie traci przy tym z pola widzenia okoliczności, że pozwany uzyskał już odprawę z pracy oraz otrzyma świadczenie z tytułu opuszczenia mieszkania służbowego, ale nie można uznać, że po założeniu nowej rodziny nie ma on prawa do zakupu mieszkania, które będzie adekwatne do potrzeb tejże rodziny.

Z uwagi na to, iż w dniu 29 marca 2017 r. pozwany dowiedział się, że zainicjowano przeciwko niemu sprawę o podwyższenie alimentów, to już od dnia następnego winien był się już liczyć z koniecznością ponoszenia świadczeń alimentacyjnych w wyższej aniżeli dotychczas ustalona wysokości. Z tego też względu podwyższone świadczenia alimentacyjne zasądzono od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu odpisu pozwu.

W zakresie przewyższającym kwotę 800 zł miesięcznie tytułem alimentów na rzecz małoletniego powoda oraz za okres sprzed 30 marca 2017 r. powództwo – jako bezzasadne – podlegało oddaleniu.

Mając na względzie całokształt powyższych ustaleń orzeczono, jak w punkach I i II wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zostało oparto o art. 100 k.p.c., tj. zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu. Z żądanej kwoty alimentów 2 500 zł (podwyższenia o 2 000 zł) Sąd zasądził kwotę 800 zł (podwyższono o 300 zł). W konsekwencji należy uznać, że strona powodowa wygrała niniejszą sprawę w 15 %, a przegrała w 85 %. Zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu, strony powinny ponieść jego koszty w takim stopniu, w jakim przegrały sprawę, a zatem strona powodowa w 85 %, a pozwany w 15 %. Koszty procesu wyniosły w niniejszej sprawie 3 737 zł (tj. 3 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego strony powodowej; 137 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego strony pozwanej wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa). Udział strony powodowej w obowiązku pokrycia kosztach procesu – z uwagi na wynik sprawy – opiewa na kwotę 3 176,45 zł (3 737 zł x 85 %), zaś udział pozwanego w obowiązku pokrycia kosztów procesu opiewa na kwotę 560,55 zł (3 737 zł x 15 %). Dotychczas strona powodowa pokryła koszty procesu kwotą 3 600 zł, zaś pozwany pokrył koszty procesu w kwocie 137 zł. Z uwagi na to, iż uzasadniony udział strony powodowej w kosztach procesu, który winna była pokryć opiewał na kwotę 3 176,45 zł, a udział pozwanego w kosztach procesu, który winien był pokryć opiewał na kwotę 560,55 zł, a pokrył jedynie kwotą 137 zł, to od pozwanego na rzecz strony powodowej zasądzono kwotę 423,55 zł (560,55 zł – 137 zł) tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzeczono, jak w punkcie III wyroku.

Kolejno należy wskazać, iż małoletni powód był z mocy ustawy zwolniony od kosztów sądowych, albowiem zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c. nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 u.k.s.c., kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Z uwagi na to, iż podwyższono alimenty z kwot po 500 zł miesięcznie do kwot po 800 zł miesięcznie, to należało uznać, że nieuiszczone koszty sądowe ( stricte opłata od pozwu) opiewają w niniejszej sprawie na kwotę 180 zł. Zgodnie bowiem z art. art. 13 ust. 1 u.k.s.c., opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu (300 zł x 12 miesięcy x 5 %).

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie IV wyroku.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie V wyroku.