Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 17 listopada 2016r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Jan Matecki

Protokolant: Ewelina Bartoszewska

po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2016r. w Kaliszu

na rozprawie sprawy

z powództwa (...) S.A. z/s w G.

przeciwko (...) Sp. z o.o. z/s w P.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) Sp. z o.o. z/s w P. na rzecz powoda (...) S.A. z/s w G. kwotę 4 717,94 zł (cztery tysiące siedemset siedemnaście złotych i dziewięćdziesiąt cztery grosze) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 16 marca 2013 roku do dnia zapłaty

2.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 676,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 600,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

SSR Jan Matecki

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 29.10.2015 roku powód (...) Sp. akcyjna z siedzibą w G. wniosła o zasądzenie od (...) Sp. z o.o. z/s w P. kwoty 4 717,94 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 16.03.2013 roku do dnia zapłaty, oraz o zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu wniesionego pozwu powód stwierdził, iż w dniu 28.06.2011 roku strony zawarły umowę o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej. Na podstawie zawartej umowy powód zobowiązał się do budowy przyłącza w sposób uwzględniający warunki przyłączenia. 22.02.2013 roku dokonano odbioru robót inwestycyjnych, przyłączenia instalacji pozwanego do sieci elektroenergetycznej powoda. Należność dochodzona pozwem jest należnością za zrealizowaną przez powoda umowę a za którą pozwany nie uiścił zapłaty. Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym 6.07.2015 roku Sąd Rejonowym Lublinie-Zachód wydał nakaz zapłaty zasądzający należność dochodzoną pozwem wraz z odsetkami i kosztami postępowania. Od wydanego nakazu zapłaty sprzeciw wniósł pozwany zaskarżając nakaz zapłaty w całości. We wniesionym sprzeciwie pozwany stwierdził, że dochodzona kwota zgodnie z kodeksem cywilnym jest roszczeniem przedawnionym i w związku z tym nakaz zapłaty jest niezasadny. Ponadto w uzasadnieniu sprzeciwu pozwany stwierdził, że poinformował powoda, że nie dokona zapłaty dopóki powód nie naprawi szkód powstałych w zawiązku z wykonywaniem przez niego umowy i dlatego też należności za wykonanie umowy pozwany nie zapłacił. Stanowisko swoje pozwany podtrzymał po przekazaniu sprawy do Sądu Rejonowego w Kaliszu przez Sąd Rejonowy w Lublinie. W piśmie procesowym z 12.07.2015 roku – karta 50 akt, pozwany stwierdził, że roszczenie jest niezasadnie z uwagi na przedawnienie, że usługa za którą wystawiono fakturę wat do zapłaty została zakwestionowana a dokument księgowy został powodowi zwrócony z informacją o braku możliwości uznania tego zobowiązania. Pozwany stwierdził, że wykonanie usługi został wykonane w sposób nierzetelny z naruszeniem praw osób trzecich przez co pozwany musiał ponieść konsekwencje finansowe.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Strony zawarły 28.06.2011 roku umowę o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej – umowa karta 37-38 V. Zgodnie z zawartą umową powód zobowiązał się do budowy przyłącza oraz rozbudowy sieci w sposób uwzględniający warunki przyłączenia. Warunki przyłączenia do sieci elektroenergetycznej zostały wydane przez powoda 2.06.2011 roku i dotyczyły przyłączenia obiektu – budynku użytkowo-agroturystycznego położonego w (...) E – dowód warunki przyłączenia karta 35-36 V akt. Strony określiły szczegóły umowy w zawartej na piśmie umowie. 22.02.2013 roku powód zrealizował umowę i sporządzony został protokół odbioru robot inwestycyjnych – karta 39 akt, a następnie została sporządzona faktura przez powoda na kwotę 4 717,94 zł, z terminem płatności upływającym 15.03.2013 roku –dowód karta 40 akt. Pozwany nie zapłacił należności a wobec powyższego powód wezwał pismem z 3.11.2014 roku pozwanego do zapłaty kwoty 4 717,94 zł – dowód karta 42 akt. Ponieważ pozwany nie zapłacił należności powód skierował sprawę do Sądu.

Powyższy stan faktyczny Sądu ustalił w oparciu o załączone do akt sprawy dokumenty i stanowisko stron wyrażone w pismach złożonych przez strony. Sąd nie dał wiary stanowisku pozwanego w którym stwierdził on, że nie zasadne jest roszczenie z uwagi na okres przedawnienia, ponieważ w ocenie pozwanego z powodem łączyła go umowa o dzieło – pismo pozwanego karta 64-65 akt. Zdaniem pozwanego z uwagi na to, iż zawarta umowa przez strony w jego ocenie jest umową o dzieło to roszczenia wynikające z tejże umowy przedawniają się stosownie do treści z art. 646 k.c. z upływem 2 lat od dnia oddania dzieła, co zostało potwierdzone fakturą, której termin płatności był wymagalny na 15.03.2013 roku. Protokół odbioru został sporządzony 22.02.2013 roku dlatego 2-letni termin przedawnienia należy liczyć od dnia 22.02.2013 roku, a termin przedawnienia nastąpił z dniem 23.02.2015 roku, a zatem w chwili wytoczenia powództwa roszczenie powoda było przedawnione. Sąd nie podzielił poglądu pozwanego, że łącząca strony umowa była umową o dzieło. Jak wynika z załączonej do akt sprawy umowy, umowa ta jest umową nazwaną, i jest umową o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej. Umowa ta została wykonana przez powoda w dniu 22.02.2013r. – jest to okoliczność bezsporna między stronami. Potwierdza ją protokół odbioru robót z 22.02.2013 roku na karcie 39 akt. Prawo energetyczne wyznacza zasadniczy kształt umowy o przyłączenie. Pozwala określić na czym polega świadczenie charakterystyczne spełniane przez przedsiębiorcę sieciowego, precyzyjnie i szczegółowo reguluje kwestię odpłatności. W ustawie szczegółowo określono obowiązki stron w zakresie współdziałania przy spełnianiu świadczenia przez przedsiębiorcę sieciowego. Regulacja prawna zawarta w art. 7 prawa energetycznego określa esentialia negoti umowy o przyłączenie. Przemawia to za traktowaniem stosunku przyłączenia jako zobowiązania nazwanego uregulowanego przepisami prawa energetycznego. W prawdzie regulacja umowy przyłączenia nie jest obszerna to jednak wyznacza zasadniczy kształt tej umowy w sposób porównywalny z niektórymi kodeksowymi zobowiązaniami nazwanymi. Niektóre szczegółowe elementy stosunku przyłączeniowego są regulowane w rozporządzeniach wykonawczych. Jak stwierdza Z. R. przepisy kreujące odrębne zobowiązania nazwane mogą być zawarte nie tylko w kodeksie cywilnym lecz także w ustawach odrębnych, a nawet aktach niższego rzędu – J. P., „Umowa o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej, gazowej lub ciepłowniczej, oraz obowiązek jej zawarcia. Zagadnienia cywilno-prawne.” Umowa przyłączeniowa nie określa terminu przedawnienia roszczeń z niej wynikających. W tym zakresie umowa zawarta przez strony w § 9 pkt 2 odsyła do kodeksu cywilnego. Kodeks cywilny w art. 118 ustala dla roszczeń związanych z działalnością gospodarczą (...)-letni okres przedawnienia. Prace zostały ukończone i odebrane 22.02.2013 rok, natomiast powództwo zostało wniesione do Sądu 29.10.2015 roku a wobec powyższego powództwo jest nieprzedawnione. Pozwany w swoim piśmie stwierdza, że poniósł na skutek wykonywania prac przez powoda straty finansowe gdyż w czasie prac dokonano przerwania kabla telefonicznego, który naprawiono ale zrobiono to niefachowo i że pozwany z własnych środków musiał naprawiać grunt. Pozwany nie określił jakie straty w jakiej wysokości poniósł ani też ich nie udokumentował. Powód potwierdził, że na zlecenie powoda przeprowadził naprawienie uszkodzonej drogi a wobec powyższego brak jest podstaw do przyjęcia, iż pozwany poniósł z tego tytułu straty.

Mając powyższe na względzie Sąd zważył co następuje:

Strony łączyła umowa o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej. Powód wywiązał się z umowy i zrealizował przedmiot umowy. Obiekt należący do pozwanego w P. został przez powoda podłączony do sieci elektroenergetycznej. Za wykonane prace powód wystawił fakturę na kwotę 4 717,94zł, której termin płatności upłynął z dniem 15.03.2013 roku. Pozwany nie zapłacił należności a wobec powyższego Sąd zasądził dochodzoną pozwem należność. O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z art. 481 k.c. o kosztach postępowaniach Sąd orzekł zgodnie z art. 98 k.c.