Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

5 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XIII Wydział Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

po rozpoznaniu 5 maja 2017 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy P. S.

przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w W.

o rozliczenie roczne emerytury policyjnej z tytułu przychodu osiągniętego w latach 2014-2015

na skutek odwołania P. S.

od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w W.

z 5 października 2016 nr (...)

oraz z 5 października 2016 r. nr (...)

oddala odwołania.

Sygn. akt XIII U 51/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 5 października 2016 r. o ponownym rozliczeniu rocznym policyjnej emerytury Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w W. na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 sierpnia 2004 r. w sprawie rozliczenia rocznego i miesięcznego wypłaconych kwot emerytur lub rent inwalidzkich oraz sposobu ich zmniejszania, a także w związku z nadesłanymi w dniu 28 września 2016 r. zaświadczeniem płatnika składek o łącznej kwocie przychodu osiągniętego w 2014 r. dokonał rozliczenia świadczenia emerytalnego P. S. w następujący sposób.

W roku 2014 r. łączna kwota przychodu osiągniętego przez wnioskodawcę wyniosła 37.141,79 zł i przekroczyła niższą kwotę graniczną przychodu ustaloną dla tego roku, tj. kwotę 31.822,80 zł. Kwota przekroczenia niższej kwoty granicznej wyniosła 5.318,99 zł. Zatem osiągnięta kwota przychodu uzasadniała zmniejszenie emerytury w 2014 r. o kwotę 5.318,99 zł, tj. o łączną kwotę maksymalnego zmniejszenia z uwzględnieniem jej ograniczenia do 25% świadczenia w poszczególnych miesiącach rozliczanego roku. W 2014 r. suma kwot emerytury wnioskodawcy, w wysokości przed dokonaniem zmniejszeń, potrąceń i egzekucji, stanowiła kwotę 23.321,12 zł. W 2014 r. kwota należnego mu świadczenia wyniosła kwotę 18.002,13 zł. W 2014 r. świadczenie emerytalne było wypłacone w łącznej kwocie 23.321,12 zł. Mając na uwadze powyższe, organ stwierdził, iż P. S. pobrał nienależne świadczenie w kwocie 5.318,99 zł., które będzie potrącane z bieżącej emerytury po uprawomocnieniu się decyzji, aż do wyczerpania salda zadłużenia (k. 21 a.r.).

Decyzją z 5 października 2016 r. o ponownym rozliczeniu rocznym policyjnej emerytury Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w W. na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 sierpnia 2004 r. w sprawie rozliczenia rocznego i miesięcznego wypłaconych kwot emerytur lub rent inwalidzkich oraz sposobu ich zmniejszania, a także w związku z nadesłanymi w dniu 28 września 2016 r. zaświadczeniem płatnika składek o łącznej kwocie przychodu osiągniętego w 2015 r. dokonał rozliczenia świadczenia emerytalnego P. S. w następujący sposób.

W roku 2015 r. łączna kwota przychodu osiągniętego przez wnioskodawcę wyniosła 38.387,55 zł i przekroczyła niższą kwotę graniczną przychodu ustaloną dla tego roku, tj. kwotę 32.911,10 zł. Kwota przekroczenia niższej kwoty granicznej wyniosła 5.476,45 zł. Zatem osiągnięta kwota przychodu uzasadniała zmniejszenie emerytury w 2015 r. o kwotę 5.476,45 zł, tj. o łączną kwotę maksymalnego zmniejszenia z uwzględnieniem jej ograniczenia do 25% świadczenia w poszczególnych miesiącach rozliczanego roku. W 2015 r. suma kwot emerytury wnioskodawcy, w wysokości przed dokonaniem zmniejszeń, potrąceń i egzekucji, stanowiła kwotę 23.742,48 zł. W 2015 r. kwota należnego mu świadczenia wyniosła kwotę 18.266,03 zł. W 2015 r. świadczenie emerytalne było wypłacone w łącznej kwocie 23.742,48 zł. Mając na uwadze powyższe, organ stwierdził, iż P. S. pobrał nienależne świadczenie w kwocie 5.476,45 zł., które będzie potrącane z bieżącej emerytury po uprawomocnieniu się decyzji, aż do wyczerpania salda zadłużenia (k. 20 a.r.).

Od powyższych decyzji odwołania złożył P. S. wnosząc o zmianę zaskarżonych decyzji w całości poprzez dokonanie prawidłowego rozliczenia jego emerytury w związku z rzeczywistym przychodem, jaki osiągnął w poszczególnych miesiącach 2014 r. i 2015 r. przy jednoczesnym zwolnieniu go od obowiązku zwrotu świadczenia nienależnego (k. 2-5 a.s., k. 7-10 a.s.).

Organ emerytalny w odpowiedzi na odwołania wniósł o ich oddalenie oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wskazując, że zaskarżone decyzje są prawnie oraz faktycznie uzasadnione (k. 12-14 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

P. S., ur. (...), został zwolniony ze służby w Policji w dniu 31 stycznia 2012 r., a organ rentowy ustalił mu prawo do emerytury policyjnej decyzją z 13 lutego 2012 r. na poziomie 55,60% podstawy wymiaru (k. 5 a.r.).

Decyzją z 27 czerwca 2014 r. organ rentowy stwierdził ustanie z dniem 17 września 2013 r. prawa do emerytury policyjnej, tj. z dniem uprawomocnienia się wyroku skazującego – wyroku Sądu Rejonowego w Sosnowcu z 15 maja 2013 r., sygn. VII K 131/12 – oraz wstrzymał od 1 lipca 2014 r. wypłatę emerytury odwołującego (k. 10 a.r.).

Wyrokiem z 14 stycznia 2015 r. Sąd Okręgowy w Warszawie, sygn. XIII U 2223/14 zmienił zaskarżoną przez P. S. decyzję organu rentowego z 27 czerwca 2014 r. w ten sposób, że przyznał odwołującemu prawo do policyjnej emerytury od 17 września 2013 r. i podjął jej wypłatę od 1 lipca 2014 r. (k. 11 a.r.).

Wyrokiem z 26 kwietnia 2016 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie, sygn. III AUa 611/15 oddalił apelację organu rentowego od powyższego wyroku (k. 12 a.r.).

Wobec powyższego, decyzją z 11 lipca 2016 r. organ rentowy ponownie ustalił odwołującemu prawo do świadczenia emerytalnego od 1 lipca 2014 r. na poziomie 58,85% podstawy wymiaru i wypłacił mu wyrównanie za okres od 1 lipca 2014 r. do 31 lipca 2016 r. w wysokości 49.989,50 zł wraz z odsetkami za 60 dni w kwocie 549,20 zł (k. 15 a.r.). Wypłaty tej organ dokonał w dniu 26 lipca 2016 r. (wyszczególnienie transakcji, k. 35 a.s.).

Pismem z 11 lipca 2016 r. organ rentowy zobowiązał odwołującego do przesłania zaświadczenia z zakładu pracy potwierdzającego wysokość osiągniętego przychodu w okresie od 1 lipca 2014 r. do 31 grudnia 2015 r. (k. 16 a.r.).

Skarżący w okresie od 6 czerwca 2013 r. do 31 sierpnia 2018 r. jest zatrudniony w (...) sp.j. w S. na stanowisku kierowcy w pełnym wymiarze czasu pracy. W okresie od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. uzyskał wynagrodzenie w wysokości 37.141,79 zł, zaś od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. w wysokości 38.387,55 zł (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 19 lipca 2016 r., k. 18 a.r., pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z 28 września 2016 r., k. 19 a r.).

Wobec powyższego, zaskarżonymi decyzjami z 5 października 2016 r. o rozliczeniu rocznym policyjnej emerytury w 2014 r. i 2015 r. pozwany organ dokonał rozliczenia świadczenia emerytalnego odwołującego, w którym stwierdził, iż odwołujący pobrał nienależne świadczenie w kwocie odpowiednio 5.318,99 zł i 5.476,45 zł (k. 20, 21 a.r.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach emerytalnych. W ocenie Sądu treść dokumentów nie budzi wątpliwości. Według Sądu ten materiał dowodowy jest przekonujący oraz rzetelny i uznać go należało za wiarygodną podstawę ustaleń faktycznych. Dlatego też Sąd oddalił wniosek odwołującego o przedstawienie przez organ rentowy dowodów potwierdzających wypłatę świadczeń emerytalnych za rok 2014 i 2015, albowiem okoliczności faktyczne sprawy zostały dostatecznie wyjaśnione.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania P. S. nie zasługiwały na uwzględnienie.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia czy osiągnięty przez odwołującego w 2014 r. i 2015 r. przychód uzasadniał zmniejszenie emerytury za te lata.

Na podstawie art. 41 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2015 r., poz. 900 ze zm.) w razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, emerytura lub renta inwalidzka ulega zmniejszeniu na zasadach określonych w przepisach art. 104 ust. 1a-6, ust. 8 pkt 1 i 2 oraz ust. 9 i 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, nie więcej jednak niż o 25% wysokości tej emerytury lub renty inwalidzkiej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Przepisy art. 104 ust. 8 pkt 2 ustawy, o której mowa w ust. 1, stosuje się również do renty inwalidzkiej III grupy. W razie osiągania przychodu, określonego w ust. 1, w kwocie przekraczającej 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, kwota emerytury lub renty inwalidzkiej ulega zmniejszeniu o 25% jej wysokości. Przepisów ust. 1 i 3 nie stosuje się wobec osób, których emerytura stanowi 75% podstawy jej wymiaru bez uwzględnienia podwyższenia z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą oraz wobec osób pobierających rentę inwalidzką z tytułu inwalidztwa powstałego wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą lub wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami bądź warunkami służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze.

W okolicznościach niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości, iż wypłata emerytury odwołującego została wstrzymana przez organ rentowy od 1 lipca 2014 r. wobec skazania go wyrokiem Sądu Rejonowego w Sosnowcu z 15 maja 2013 r., sygn. VII K 131/12. P. S. odwołał się jednak do Sądu od decyzji organu rentowego z 27 czerwca 2014 r. Wskutek powyższego, zaskarżona przez niego decyzja została zmieniona, a decyzją z 11 lipca 2016 r. organ rentowy ponownie ustalił odwołującemu prawo do świadczenia emerytalnego od 1 lipca 2014 r. i wypłacił mu wyrównanie za okres od 1 lipca 2014 r. do 31 lipca 2016 r. w dniu 26 lipca 2016 r. W sporym okresie, kiedy odwołujący nie pobierał emerytury, pozostawał on osobą aktywną zawodowo i pracował na podstawie umowy o pracę w (...) sp.j. w S. na stanowisku kierowcy w pełnym wymiarze czasu pracy. Z tytułu tego zatrudnienia od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. uzyskał on wynagrodzenie w wysokości 37.141,79 zł, zaś od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. w wysokości 38.387,55 zł (okoliczność bezsporna). Podstawa wymiaru świadczenia emerytalnego odwołującego w spornym okresie nie wynosiła 75%.

W świetle poczynionych przez Sąd ustaleń przyjąć należy, iż zaskarżone decyzje z 5 października 2016 r. są prawidłowe, albowiem organ rentowy uwzględnił w nich przedstawiony wyżej stan faktyczny oraz przychód osiągnięty przez skarżącego w spornym okresie. W ocenie Sądu, odwołujący nie przedstawił żadnych nowych dowodów ani okoliczności, które miałyby wpływ na treść rozstrzygnięcia w sprawie, gdyż fakt, iż w spornym okresie wstrzymana została wypłata jego świadczenia emerytalnego, a on sam podjął aktywność zarobkową nie stanowi przesłanki wyłączającej rozliczenie jego emerytury w sytuacji, gdy wypłata ta została ponownie podjęta. Wobec powyższego uzasadnione jest przyjęcie, że skarżący pobrał nienależne świadczenie w wysokości określonej w tych decyzjach. Stąd rozliczenie roczne policyjnej emerytury odwołującego za lata 2014 i 2015 dokonane w zaskarżonych decyzjach przez organ jest właściwe.

Należy też zważyć, iż poczucie krzywdy, które wyraża odwołujący w niniejszej sprawie, na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych ma marginalne znaczenie. Normy tego prawa mają charakter bezwzględnie obowiązujący, abstrahują od indywidualnych interesów ubezpieczonych. Sprawiedliwość społeczna jest kategorią, która nie wpływa na powszechną wykładnię przepisów prawa ubezpieczeń społecznych. Interpretacja norm tego prawa w oparciu o czynnik słuszności nie jest możliwa.

Dlatego też, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzeczono, jak w sentencji.

SSO Rafał Młyński

(...).