Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia, 31 marca 2016r.

Sąd Rejonowy w Oleśnicy w I Wydziale Cywilnym w składzie:

Przewodniczący SSR Ewa Przychodzka

Protokolant Beata Wolny

po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2016r. w Oleśnicy

sprawy z powództwa D. K.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z/s w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z/s w W. na rzecz powódki D. K. kwotę 6.233,61zł (sześć tysięcy dwieście trzydzieści trzy 61/100) brutto wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 11.05.2011r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  wzajemnie znosi koszty procesu;

IV.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa ((...)) kwotę 128,34zł tytułem brakującej części zaliczki na opinię biegłego.

Z. /

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

31.03.2016r.

I C 349/11

UZASADNIENIE

Powódka D. K. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z/s w W.
kwoty12.827,17 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia
11.05.2011 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu.

W uzasadnieniu swojego żądania powódka wskazała, iż w dniu
17.02.2011 r. doszło do kolizji pojazdu należącego do powódki
z samochodem F. (...) o nr rej. (...). W wyniku kolizji uszkodzony został samochód powódki. Sprawca szkody posiadał zawartą umowę ubezpieczenia OC ze stroną pozwaną. Powódka podała, iż zgłosiła
szkodę stronie pozwanej, a ta decyzją z dnia 29.03.2011 r. przyznała
jej odszkodowanie za uszkodzenie pojazdu O. (...) w kwocie
1.179,50 zł netto. Kwota ta została wypłacona powódce. Powódka
nie zgodziła się ze stanowiskiem strony pozwanej i zleciła wycenę naprawy uszkodzeń biegłemu, który wycenił koszt naprawy na kwotę 14.006,67 zł. Powódka wskazała, iż w związku z dokonaną przez biegłego wyceną
odwołała się od decyzji strony pozwanej. Strona pozwana nie zmieniła
jednak swojej decyzji w sprawie.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana Towarzystwo (...) S.A. z/s w W.,wniosła o oddalenie
powództwa
w całości.

W uzasadnieniu swojego stanowiska strona pozwana wskazała, iż w toku postępowania likwidacyjnego na podstawie kalkulacji naprawy przyznano i wypłacono powódce kwotę 1.179,60 zł netto, która jest
w ocenie strony pozwanej odpowiednia i rekompensuje poniesioną
przez powódkę szkodę. Strona pozwana wskazała, iż wycena dokonana
przez nią w toku likwidacji szkody została sporządzona zgodnie z zaleceniami producenta pojazdu i w sposób umożliwiający przywrócenie pojazdu do
stanu sprzed szkody. Strona pozwana podała również, że w prywatnej kalkulacji zleconej przez powódkę uwzględniono szerszy zakres uszkodzeń, niż wynika z oględzin wykonanych po szkodzie przez rzeczoznawców
strony pozwanej. Ponadto strona pozwana wskazała, iż niezasadnie
w prywatnej kalkulacji naprawy elementy poszycia boku lewego pojazdu zostały zakwalifikowane do wymiany, podczas gdy zgodnie z technologią producenta pojazdu winny zostać zakwalifikowane do naprawy. Strona pozwana zwróciła także uwagę na to, że kalkulacja zlecona przez
powódkę uwzględnia przy obliczaniu wartości naprawy zawyżone stawki roboczogodziny. Strona pozwana podała też, iż przy ustalaniu wysokości odszkodowania wypłaciła kwotę netto z uwagi na fakt, iż powódka
w zgłoszeniu szkody podała, że jest płatnikiem podatku VAT.

W toku postępowania dowodowego ustalono następujący
stan faktyczny:

W dniu 17.02.2011 r. na trasie K.– O.doszło do
zdarzenia w wyniku, którego uszkodzeniu uległ pojazd marki O. (...)
o nr rej. (...), stanowiący własność powódkiDoroty (...)Sprawca zdarzenia ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

/okoliczność bezsporna;

P. dniu 17.02.2011 r.zgłosiła szkodę u strony pozwanej
jako podmiotu odpowiedzialnego, w celu przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego oraz wypłaty należnego odszkodowania. W ramach
likwidacji szkody z OC strona pozwana dokonała wyceny kosztów naprawy
pojazdu powódki na kwotę 1.179,50 zł netto i wypłaciła powódce odszkodowanie w takiej wysokości. Wyceny kosztów naprawy pojazdu dokonano w oparciu o kosztorys – E.’s nr 972.Powódka zakwestionowała wysokość wypłaconego odszkodowania i odwołała się
od decyzji strony pozwanej wskazując, iż zgodnie ze zleconą przez nią
opinią biegłego koszt naprawy pojazdu powódki wynosi 14.006,67 zł.
W związku z tym powódka zwróciła się do strony pozwanej o dopłatę
różnicy w/w kwot. Strona pozwana nie zmieniła swojego stanowiska
w sprawie.

/dowód:

akta szkody numerKOR/ (...)-
w załączeniu;

pismo strony pozwanej z dnia 29.03.2011 r. - k. 3;

opinia techniczna - k. 4 – 6;

odwołanie od decyzji z dnia 21.04.2011 r. – k. 7;

pismo strony pozwanej z dnia 04.05.2011 r. – k. 8;

informacja o wysokości szkody
w pojeździe – k. 26;

kosztorys (...)’S nr 972 – k. 27 – 28;

opinia nr (...) z dnia 20.03.2011 r. – k. 29 – 34;

W niniejszej sprawie opracowana została opinia przez biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej, ruchu drogowego
i rekonstrukcji wypadków inż. W. K. (1) na okoliczność
ustalenia uszkodzeń powstałych w pojeździe marki O. (...) o nr
rej. DOL (...) w dniu 17.02.2011 r. oraz co do niezbędnego zakresu
i kosztów przywrócenia w/w pojazdu do stanu sprzed kolizji.

Biegły w swojej opinii z dnia 20.07.2012 r., stwierdził, iżczęść uszkodzeń w pojeździe powódki nie powstało podczas zdarzenia z dnia 17.02.2011 r., natomiast koszt naprawy pojazdu powódki wynikający z zaistniałego zdarzenia, określony w oparciu o normatywne czasy demontażu i montażu elementów ustalone przez producenta pojazdu oraz przy zastosowaniu oryginalnych części zamiennych do samochodów marki O., wynosi 6.880,22 zł brutto.

Z uwagi na zastrzeżenia strony pozwanej do opinii głównej,
biegły sporządził w sprawie opinię uzupełniającą. W opinii uzupełniającej biegły podtrzymał w całości swoje stanowisko.

/dowód:

opinia biegłego sądowego inż. W. K. z dnia 20.07.2012 r. wraz z kosztorysem naprawy - k. 57 - 69;

opinia uzupełniająca biegłego sądowego inż. W. K.
z dnia 29.03.2013 r. – k. 91 - 94;

Wobec dalszych zastrzeżeń strony pozwanej do opinii biegłego W. K., Sąd dopuścił na wniosek strony pozwanej dowód
z opinii biegłego sadowego z zakresu techniki samochodowej dr inż.
W. A.. Biegły sporządził opinię na okoliczność zakresu uszkodzeń powstałych w pojeździe powódki w dniu 17.02.2011 r. oraz kosztów przywrócenia w/w pojazdu do stanu poprzedniego.

Biegły w swojej opinii z dnia 31.07.2013 r. stwierdził, że część zidentyfikowanych uszkodzeń w samochodzie O. (...) mogło powstać w opiniowanym zdarzeniu. Biegły sporządził kosztorys naprawy dla tych właśnie uszkodzeń, klasyfikując jednocześnie drzwi przednie lewe do wymiany, natomiast tylne lewe wymiany lub wymiany poszycia.Należy
przy tym zaznaczyć, iż w przypadku wymiany tylko poszycia drzwi
tylnych lewych naprawa taka musiałaby zostać dokonana w (...), z uwagi
na możliwości techniczne i stopień skomplikowania tych prac. Mając to
na względzie koszt naprawy samochodu powódki wg średnich stawek roboczogodzin dla prac mechanicznych, blacharskich i lakierniczych
w warsztatach nieautoryzowanych oraz (...) i zastosowaniu oryginalnych części zamiennych o oznaczeniu O wynosił: 7.442,10 zł brutto –
w warsztatach nieautoryzowanych oraz 7.491,83 zł brutto – w (...).
Biegły oszacował również wartość rynkową pojazdu powódki na kwotę 34.000,00 zł i wskazał, że ze względów technicznych jego naprawa była możliwa i ekonomicznie uzasadniona.

Z uwagi na zastrzeżenia strony pozwanej do opinii głównej, biegły sporządził w sprawie opinię uzupełniającą. W opinii uzupełniającej
biegły wskazał, iż na takich elementach jak drzwi i listwy tylnych drzwi
nie zidentyfikował śladów wcześniejszych uszkodzeń lub śladów nieprawidłowo przeprowadzonych napraw. Biegły uznał, że na błotniku lewym tylnym znajdują się ślady przeprowadzonych napraw blacharsko – lakierniczych i z tego powodu element ten zakwalifikowany został do naprawy a nie do wymiany. Biegły zwrócił też uwagę, iż zarówno w wariancie
wymiany, jak i naprawy, drzwi obniżono cenę nowych elementów o 50%. Podobnie obniżce uległa cena materiału lakierniczego do malowania
listwy oraz elementów drzwi. Uwzględniając powyższe biegły dokonał
korekty kosztów naprawy pojazdu powódki i wyliczył, że koszt ten wyniósł 7.413,11 zł brutto – w warsztacie nieautoryzowanymi 7.491,83 zł brutto –
w (...). Biegły zaznaczył także, iż gdyby naprawa pojazdu miała polegać
na wymianie poszycia drzwi, co w przypadku pojazdu marki O. jest niezasadne, to koszt takiej naprawy wyniósłby 6.797,71 zł brutto.

/dowód:

opinia biegłego sądowego dr inż. W. A. z dnia 31.07.2013 r. wraz z kosztorysem naprawy - k. 118 - 144;

opinia uzupełniająca biegłego sądowego dr inż. A. A.
z dnia 14.03.2014 r. – k. 163 - 165;

opinia uzupełniająca biegłego sądowego dr inż. A. A.
z dnia 08.10.2014 r. – k. 188 – 193;

opinia uzupełniająca biegłego sądowego dr inż. A. A.
z dnia 06.12.2015 r. – k. 225 – 228;

Powódka nie jest płatnikiem podatku VAT.

/dowód:

oświadczenie powódki – k. 241;

Sąd zważył:

Powódka D. K. domagała się od strony pozwanej –
Towarzystwa (...) S.A. z/s w W. jako
udzielającego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej sprawcy zdarzenia drogowego zapłaty kwoty odszkodowania, w wysokości
12.827,17 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 11.05.2011 r.
do dnia zapłaty.

Bezspornym w niniejszej sprawie był fakt, że sprawcę zdarzenia
łączyła ze stroną pozwaną umowa ubezpieczenia odpowiedzialności
cywilnej. Poza sporem pozostawała także okoliczność, że w dniu
17.02.2011 r. doszło do zdarzenia drogowego z udziałem pojazdu powódki, jak i wysokości wypłaconej już powódce kwoty ubezpieczenia. Sporna natomiast pozostawała kwestia wysokości kosztów naprawy pojazdu
powódki, a w związku z tym ewentualna wypłata dalszego odszkodowania.

Zgodnie z treścią art. 805 § 1 kc przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do
zapłacenia określonego świadczenia w razie zajścia przewidzianego
umową wypadku.

W przedmiotowej sprawie strona pozwana ponosiła odpowiedzialność za skutki zdarzenia, w wyniku którego powódka poniosła szkodę, a więc to
na stronie pozwanej spoczywał obowiązek naprawienia powódce szkody,
jaką poniosła na skutek zdarzenia. Sąd podzielapoglądy utrwalone
w doktrynie i orzecznictwie, że sam fakt uszkodzenia pojazdu spowodował powstanie u powódki szkody majątkowej, która podlegała naprawieniu
według zasad określonych w art. 363 § 1 kc, a w wypadku odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń – również według zasad określonych w § 2 tego przepisu. Szkoda ta może być rozumiana z jednej strony jako różnica pomiędzy wartością pojazdu przed zdarzeniem i po zdarzeniu, a z drugiej strony jako wartość wszystkich prac i części zamiennych umożliwiających przywrócenie pojazdu do stanu pierwotnego.

Ponieważ powódka od samego początku domagała się zapłaty nieuwzględnionych jej zdaniem przez stronę pozwaną kosztów naprawy pojazdu, Sąd przyjął jako wyznacznik wysokości szkody, koszt naprawy wynikający z opinii biegłego sądowego W. A. sporządzonej w niniejszej sprawie. Powodem tego było wyliczenie przez biegłego
W. A. kosztów naprawy pojazdu powódki,przy założeniu
dokonania jej w nieautoryzowanym warsztacie, z użyciem oryginalnych
części i zakładając konieczność wymiany drzwi tylnych i przednich.
Ponadto Sąd uwzględnił wyliczenia zawarte w tej właśnie opinii z uwagi
na fakt, iż była ona pełna i odnosiła się w sposób zupełny do wszelkich zarzutów strony pozwanej.

W ocenie Sądu, wbrew twierdzeniom strony pozwanej, zasadne
było uznanie, iż koszty naprawy pojazdu powódki powinny obejmować wymianę całych drzwi tylnych i przednich lewych, a nie tylko ich poszycia. Biorąc bowiem pod uwagę fakt, iż z treści opinii biegłego jednoznacznie wynika, że przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia, mogło
zostać przeprowadzone w warsztacie nieautoryzowanym (vide k. 135) - co uzasadnione było faktem, iż pojazd powódki nosił ślady wcześniejszych uszkodzeń, zaś powódka nie wykazała aby pojazd był naprawiany
wyłącznie w autoryzowanych serwisach naprawy – należało uznać, iż
naprawa drzwi będzie niewystarczająca do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody, a wymiana jedynie poszycia drzwi, zbyt skomplikowana
(z uwagi na brak odpowiednich narzędzi) do przeprowadzenia w warsztacie nieautoryzowanym. Na okoliczności te zwrócił uwagę biegły W. A.
w swoich opiniach (videk. 135, 189, 225).

Z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej dr inż. W. A. (2) z dnia 31.08.2013 r. oraz opinii uzupełniającychz 14.03.2014 r., 08.10.2014 r. i 06.12.2015 r. wynika, że koszt naprawy pojazdu powódki przy uwzględnieniu wskazanych wyżej założeń wynosił 7.413,11 zł brutto.

Strona pozwana w swoich uwagach zgłoszonych do opinii biegłego zarzuciła jej, iż biegły powinien wziąć pod uwagę także fakt, iż część elementów zakwalifikowanych do naprawy lub wymiany była uszkodzona
już wcześniej i tym samym dokonać 50% potrącenia. W tym miejscu
wskazać należy, iż biegły dokonał korekty wyliczeń, wynikającej
z nieuwzględnienia obniżenia o 50% kosztów materiału lakierniczego
w przypadku lakierowania listwy drzwi tylnych lewych.

Odnosząc się do kwestii uwzględnienia przez Sąd wartości brutto kosztów naprawy pojazdu wskazać należy, iż z materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy oraz oświadczenia pełnomocnika powódki złożonego na rozprawie (vide k. 241), powódka nie prowadzi działalności gospodarczej i nie składała oświadczeń wobec strony pozwanej, jakoby działalność taką prowadziła.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o opinię biegłego W.
A. stwierdzić należy, iż koszt naprawy pojazdu powódki wynieść powinien 7.413,11 zł brutto, co po odjęciu wypłaconej już kwoty odszkodowania w wysokości 1.179,50 zł daje do dopłaty kwotę 6.233,61 zł brutto.

Na uwzględnienie zasługiwało też żądanie ustawowych odsetek uzasadnione treścią art. 481 § 1 kc liczonych od kwoty głównejliczonych
od dnia 11.05.2011 r., tj. od daty sporządzenia przez stronę pozwaną odpowiedzi na odwołanie powódki od decyzji (przyjmując, iż w tym dniu
strona pozwana otrzymała wezwanie do zapłaty) do dnia zapłaty.

W pozostałym zakresie powództwo jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w pkt I i II sentencji.

Orzeczenie o kosztach Sąd oparł na zasadzie wyrażonej w art.
100 kpc, który stanowi, iż w razie częściowego tylko uwzględnienia
żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.
Biorąc pod uwagę „wygranie” przez powódkę powództwa w 50%,
Sąd zniósł koszty postępowania między stronami, o czym orzeczono
w punkcie III wyroku.

Do rozliczenia pozostawały koszty wydatków na opinie biegłych w sprawie. Tymczasowo ze Skarbu Państwa wypłacone zostały wynagrodzenia biegłych za opinie główne i opinie uzupełniające.
W związku z powyższym Sąd nakazał stronie pozwanej, jako wnioskującej
o dalsze opinie uzupełniające w sprawie, uiszczenie w sumie na rzecz
Skarbu Państwa kwoty 128,34 zł tytułem brakującej części zaliczki na
opinię biegłego.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 130 ⁴ §1 kpcw zw. z art. 113 uksc orzeczono jak w pkt III i IV sentencji.