Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Koszalinie V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia: SO Marek Walentynowicz (spr.)

Sędziowie: SO Sławomir Przykucki

SO Przemysław Żmuda

Protokolant: sekr. sąd. Jolanta Grosiak

przy udziale Prokuratora Prok. Okręg. Katarzyny Słodzińskiej

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2013 r. sprawy

T. S.

oskarżonego z art. 286§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałczu

z dnia 28 sierpnia 2013 r. sygn. akt II K 729/12

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu
w Wałczu do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt V Ka 671/13

UZASADNIENIE

T. S. został oskarżony o to, że:

w okresie czasu lutym 2011, w W. na parkingu Stacji Paliw (...) ul. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 42.000 złotych P. D. w ten sposób, że wobec pokrzywdzonego był zobowiązany w kwocie 20.000 złotych za wykonane usługi budowlano transportowe na rzecz prowadzonej przez siebie działalności, z uwagi na niemożliwość spłacenia zobowiązania zaproponował sprzedaż naczepy marki (...) o nr rej. (...), będącą własnością syna P. S., wyceniając naczepę na kwotę 30.750 złotych z czego pokrzywdzony na wcześniejsze zobowiązania zaliczył kwotę 20.000 złotych dopłacając różnicę w kwocie 10.750 złotych, a tym samym wprowadził go w błąd co do faktu zajęcia jej przez Komornika Sądowego w W. w dniu 25 stycznia 2011 roku na rzecz wcześniejszego właściciela - dłużnika w osobie K. M., następnie w okresie lutego 2012 roku Komornik Sądowy dokonał ponownego zajęcia nabytej naczepy przez pokrzywdzonego, który w wyniku jej wykupienia poniósł koszt 11.250 złotych, czym działał na szkodę wymienionego P. D.,

tj. o przestępstwo z art. 286§1 kk.

Sąd Rejonowy w Wałczu wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2013 roku w sprawie sygn. akt II K 729/12:

1.  oskarżonego T. S. uniewinnił od popełnienia zarzucanego mu przestępstwa,

2.  na podstawie art. 632 pkt 2 kpk kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Powyższy wyrok apelacją zaskarżył prokurator na niekorzyść oskarżonego T. S. zarzucając:

-

naruszenie przepisu art. 5 § 2 kpk z uwagi na przyjęcie przez Sąd, że brak jest dowodów popełnionych przez oskarżonego zarzucanego mu czynu, a pojawiających się wątpliwości nie da się usunąć, podczas gdy Sąd nie rozstrzygnął wątpliwości korzystając z obowiązujących zasad procesowych, w zakresie oceny sprzecznych dowodów,

-

naruszenie przepisu art. 7 kpk z uwagi na brak prawidłowej oceny wszystkich przeprowadzonych dowodów, a przede wszystkim zeznań świadków, wyjaśnień oskarżonego złożonych w toku postępowania przygotowawczego i powiązania ich z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego,

-

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a mający wpływ na jego treść polegający na uznaniu, że brak wiarygodnych dowodów pozwalających na przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu, podczas gdy całość zgromadzonego materiału dowodowego do takiego wniosku nie prowadzi.

Podnosząc te zarzuty na zasadzie art. 437 § 2 kpk i art. 454 kpk wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Wałczu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja jest zasadna.

Ma rację skarżący zarzucając, że błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, a mających wpływ na treść orzeczenia jest konsekwencją uchybień związanych ze wskazanymi w apelacji zarzutami w przedmiocie obrazy wskazanych przepisów postępowania mających wpływ na treść orzeczenia. Rozstrzygniecie sądu a quo jest przedwczesne. Niezależnie od zarzutów wskazanych w apelacji należy podkreślić iż sąd naruszył też normę art. 424 i 410 kpk.

Podstawę wyroku może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, a dowody muszą być ocenione we wzajemnym powiązaniu, czemu należy dać wyraz w uzasadnieniu wyroku.

Rozpoznając więc ponownie sprawę Sąd Rejonowy zobowiązany będzie do procedowania z uwzględnieniem przepisu art. 7 kpk, gdyż ewentualne wątpliwości co do wersji zdarzenia należy najpierw próbować usunąć wykorzystując wszelkie możliwe źródła dowodowe z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy. W tej konkretnej sprawie postępowanie dowodowe musi być wnikliwe i wręcz drobiazgowe w celu ustalenia, w którym momencie okazało się, że naczepa jest zajętą przez komornika, kiedy o tym dowiedział się pokrzywdzony, a kiedy o tym miał dowiedzieć się oskarżony, czy na naczepie była umieszczona kartka z informacją komornika i kiedy ona się tam pojawiła. Ponownie należy przesłuchać świadka D. K. na okoliczności związane z zajęciem naczepy. Ponownie należy ocenić wyjaśnienia oskarżonego w konfrontacji z całym materiałem dowodowym i ustosunkować się do wszystkich zarzutów zawartych w apelacji.

Powyższe uwagi pozwolą Sądowi Rejonowemu na dokonanie bezbłędnych ustaleń faktycznych, rekonstrukcji zamiaru oskarżonego oraz jego zawinienia w sprawie.

Wobec przepisu na podstawie art. 437 § 2 kpk należało orzec jak na wstępie.