Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Katarzyna Malinowska

Protokolant: sekr. sądowy Katarzyna Domańska

po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2017 r. w Toruniu

sprawy z powództwa (...) spółka akcyjna we W.

przeciwko M. S.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 800,71 zł (osiemset złotych siedemdziesiąt jeden groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19 maja 2016r. do dnia zapłaty;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 390 zł (trzysta dziewięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Katarzyna Malinowska

X C 2548/16

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. z siedzibą we W. wniósł 19 maja 2016 r. pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zapłatę kwoty 800,71 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu przeciwko M. S..

W uzasadnieniu pozwu, powód jako nabywca wierzytelności w drodze cesji wskazał, że dochodzona kwota wynika z niezapłacenia przez pozwanego należnej raty składki OC posiadaczy pojazdów mechanicznych na rzecz ubezpieczyciela.

W dniu 29 sierpnia 2016 r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie wydał postanowienie, w którym stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do tutejszego Sądu.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa. Pozwany zarzucił, że powód nie przedłożył dokumentów potwierdzających istnienie zaległości w zapłacie ubezpieczenia pojazdu, a także dowodów przedstawiających doręczenia pozwanemu wezwania do zapłaty, przedsądowego wezwania do zapłaty, zawiadomienia o cesji wierzytelności.

Powód ustosunkował się do pisma przedkładając dokumenty na potwierdzenie cesji wierzytelności w stosunku do pozwanego. wniósł też o zobowiązania przez Sąd (...) S.A. V. (...) do przedłożenia polisy (...).

W dalszych pismach procesowych strony podtrzymały swoje twierdzenia, pozwany podniósł dodatkowo, że powód nie przedstawił dowodów potwierdzających dochodzenie przez wierzyciela pierwotnego wierzytelności wcześniej mu przysługującej.

Sąd ustalił, co następuje:

(...) S.A. V. (...) zawarł 3 stycznia 2014 r. z pozwanym M. S. umowę OC posiadaczy pojazdów mechanicznych numerze (...)na okres od 15 stycznia 2014 r. do dnia 14 stycznia 2015 r. W umowie wskazano, że zapłata składki nastąpi przelew na konto do dnia 10 stycznia 2014 r.

Mimo zobowiązania pozwany nie uiścił należnej składki.

W dniu 2 grudnia 2015 r. powód zawarł umowę cesji wierzytelności z ubezpieczycielem. Na podstawie umowy cesji wierzyciel pierwotny zbył na rzecz powoda dochodzoną wierzytelności stanowiącą ratę składki OC.

Dowody:

- zawiadomienie o przelewie wierzytelności – k. 15 akt

- wezwanie do zapłaty – k. 16 akt

- polisa (...) nr (...) – k. 58-59 akt

- oświadczenie ubezpieczyciela o przelewie wierzytelności – k. 57 akt

- umowa cesji wierzytelności z dnia 2 grudnia 2015 r. – k. 18-27 akt

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów dołączonych do akt sprawy. Sąd uznał te dowody za wiarygodne.

Sporne pozostaje w zasadzie wszystko począwszy od istnienia jakiegokolwiek zobowiązania, poprzez brak aktywności wierzyciela pierwotnego w dochodzeniu należności, braku skuteczności dokonanej cesji, nieprawidłowości w zawiadomieniu o cesji wierzytelności i wezwaniu do zapłaty .

Na podstawie art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c. ciężar dowodu spoczywa na stronie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

W ocenie Sądu powód wykazał w całej rozciągłości zasadność dochodzonego roszczenia. Na żądanie powoda, Sąd zobowiązał wierzyciela pierwotnego do przedłożenia polisy o numerze (...) oraz do złożenia oświadczenia, że w dniu 2 grudnia 2015 r. doszło do sprzedaży wierzytelności na rzecz powoda wynikającej z powyższej umowy ubezpieczenia zawartej 3.01.2014 r. Wierzyciel pierwotny w istocie przedłożył polisę, z której wynika zobowiązanie pozwanego do uiszczenia raty składki, a także oświadczył, że doszło do przelewu wierzytelności wobec pozwanego na rzecz powoda.

Co za tym idzie w ocenie sądu strona powodowa udowodniła fakt zawarcia umowy ubezpieczenia, a także dokonania cesji. Zgodnie z umową pozwany miał opłacić jednorazową składkę, której nie opłacił, mimo korzystania z ochrony ubezpieczeniowej udzielonej przez wierzyciela pierwotnego.

Zawierając umowę pozwany znał jej zapisy. Sam pozwany nie przedstawił żadnych dowodów na okoliczność zapłaty składki.

Kwestia podniesionych przez pozwanego zarzutów: braku aktywności wierzyciela pierwotnego w dochodzeniu należności, braku zawiadomienia pozwanego o cesji pozostaje bez znaczenia, bowiem nawet gdyby uznać, że rzeczywiście wierzyciele nie podjęli takich czynności, nie rzutuje to w żaden sposób na uprawnienie powoda do uzyskania żądanej kwoty.

Mając powyższe na uwadze w ocenie sądu roszczenie jest zasadne w całości na podstawie art. 805§1 k.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 – 3 k.p.c., który zawiera zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Pozwany przegrał sprawę w całości, stąd zobowiązany jest to zwrotu powodowi poniesionych przez niego kosztów procesu. Na zasądzone koszty składa się 360 zł wynagrodzenia pełnomocnika i 30 zł opłaty sądowej od pozwu.

SSR Katarzyna Malinowska