Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce w składzie:

Przewodniczący: SSO Jerzy Pałka

Sędziowie: SSO Ryszard Warda

SSO Michał Pieńkowski (spr.)

Protokolant: Dorota Dziczek

przy udziale Ewy Budzińskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Ostrołęce

po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2013 r.

sprawy:

A. P. oskarżonego o czyn z art. 244 k.k. i art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64§ 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Przasnyszu z dnia 18 lipca 2012 roku

sygn. II K 1.253/11

orzeka:

I.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy uznając apelację za oczywiście bezzasadną,

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 20 (dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt II Ka 330/13

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Przasnyszu oskarżył A. P. o to, że w dniu 20 czerwca 2011 r. na trasie S. – G. woj. (...) w ruchu lądowym kierował samochodem osobowym m-ki F. (...) nr rej. (...) wbrew orzeczonemu przez Sąd Rejonowy w Przasnyszu sygn. akt V K 384/04 i przez Sąd Rejonowy w Ostrołęce sygn. akt VII K 260/06 i sygn. akt II K 31/08 – wyrok łączny zakazowi prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, przy czym czynu tego dopuścił się warunkach powrotu do przestępstwa tj. w okresie 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne oraz będąc w stanie nietrzeźwości – badany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikami I – 1,35 mg/l, II – 1,27 mg/l, III – 1,31 mg/l, IV 1,24 mg/l,

to jest o czyn z art. 244 k.k. i art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Przasnyszu wyrokiem z dnia 18 lipca 2012 roku wydanym w sprawie o sygn. II K 1.253/11 oskarżonego A. P. w ramach zarzuconego mu czynu uznał za winnego tego, że 20 czerwca 2011 roku, przed upływem 5 lat od odbycia więcej niż 6 miesięcy kary pozbawienia wolności wymierzonej za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, w ruchu lądowym, na drodze publicznej między miejscowością S., a miejscowością G. w powiecie (...), w stanie nietrzeźwości [około 1,3 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu] prowadził samochód osobowy marki F. typu (...) nr rej. (...) ignorując jednocześnie zakaz kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi, orzeczony przez Sąd Rejonowy w Ostrołęce wyrokiem łącznym z dnia 26 marca 2008 roku, o sygnaturze II K 31/08 i zakwalifikował to działanie jako występek z art. 178 § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie tego przepisu skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat oraz zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym kwotę 1.231,30 złotych tytułem wydatków i kwotę 120 złotych tytułem opłaty sądowej.

Apelację od powyższego wyroku na korzyść oskarżonego w części dotyczącej kary pozbawienia wolności wniósł obrońca oskarżonego. Skarżący zarzucił zaskarżonemu wyrokowi rażącą niewspółmierność (surowość) kary.

W konkluzji obrońca oskarżonego na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. i art. 437 § 2 k.p.k. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez złagodzenie kary i warunkowe jej wykonanie

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się niezasadna w stopniu oczywistym. Wbrew stanowisku apelującego Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił prognozę kryminologiczną (nie zaś kryminalistyczną jak wskazuje w apelacji obrońca oskarżonego) wobec oskarżonego i uznał, iż nie pozwala ona na warunkowe zawieszenie orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności. Sąd Rejonowy słusznie przyjął, iż oskarżony, który odbywał już karą pozbawienia wolności za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji niespełna 2 lata po opuszczeniu zakładu karnego, znajdując się jeszcze w okresie próby związanej z warunkowym przedterminowym zwolnieniem ponownie wprawił się w stan upojenia alkoholowego, po czym wsiadł jako kierujący do samochodu i wyjechał na drogę publiczną stwarzając bezpośrednie i realne zagrożenie bezpieczeństwa innych użytkowników drogi. Wymierzając oskarżonemu karę Sąd Rejonowy uwzględnił fakt, iż oskarżony ma na utrzymaniu troje małoletnich dzieci, a na rozprawie zadeklarował wolę podjęcia leczenia odwykowego i mimo istnienia takich okoliczności słusznie uznał, iż brak jest podstaw do skorzystania wobec oskarżonego z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. W ocenie Sądu Okręgowego również okoliczności wskazywane przez obrońcę oskarżonego: od 2011 poprawne zachowanie oskarżonego, popełnienie pierwszego czynu zabronionego po odbyciu uprzednich kar pozbawienia wolności, podjęcie leczenia z uzależnienia nie stanowią okoliczności, które mogłyby stanowić podstawę do zmiany rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego. Oskarżony A. P. działał bowiem w warunkach powrotu do przestępstwa i uprzedni pobyt w zakładzie karnym nic go nie nauczył skoro ponownie, mimo nadal obowiązującego go zakazu siada po alkoholu za kierownicę samochodu. Zgodnie z art. 69 § 4 k.k. wobec sprawcy przestępstwa określonego w z art. 178a § 4 k.k. sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Taki szczególnie uzasadniony wypadek wobec oskarżonego A. P. absolutnie nie zachodzi, tym bardziej, iż dopuścił się on przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. w ramach powrotu do przestępstwa. W ocenie Sądu w realiach niniejszej sprawy (znaczny stopień upojenia alkoholowego, prowadzenia pojazdu mimo orzeczonego zakazu, działanie w ramach powrotu do przestępstwa, działanie okresie próby związanej z warunkowym przedterminowym zwolnieniem) kara pozbawienia wolności orzeczona wobec oskarżonego A. P. może być raczej oceniania jako rażąco łagodna, a nie rażąco surowa co zarzuca jej obrońca oskarżonego.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy w Ostrołęce na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. zaskarżony wyrok utrzymał w mocy uznając apelację za oczywiście bezzasadną.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 636 § 1 k.p.k., a o opłacie na podstawie art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 197 r. o opłatach w sprawach karnych.