Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej I. Osóbka

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2017 r.

sprawy: oskarżonej E. C. (1) z F. urodz. (...) w R.

córki J. i C. z d. Z.

oskarżonego o to, że:

I.  W dniu 27 września 2016 r. w T. przy ul. (...) groziła E. S. pozbawieniem życia przy czym okoliczności w jakich te słowa wypowiadała oraz jej agresywne zachowanie wzbudziło u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że groźby będą spełnione

tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk

II.  W tym samym czasie i miejscu wielokrotnie uderzała E. S. pięściami po plecach i głowie, popchnęła powodując jej upadek a następnie uderzała kluczami w twarz, czym spowodowała ranę grzbietu nosa, co skutkowało naruszeniem czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni

tj. o przestępstwo z art. 157 § 2 kk

orzeka:

I. uznaje oskarżoną E. C. (1) za winną popełnienia zarzucanego jej czynu w punkcie I aktu oskarżenia to jest przestępstwa z art. 190 § 1 kk i za to na podstawie art. 190 § 1 kk wymierza karę 3 ( trzech ) miesięcy pozbawienia wolności;

II. uznaje oskarżoną E. C. (1) za winną popełnienia zarzucanego jej czynu w punkcie II aktu oskarżenia to jest przestępstwa z art. 157 § 2 kk i za to na podstawie art. 157 § 2 kk wymierza karę 4 ( czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

III. na podstawie art. 85 § 1 k i 86 § 1 kk w miejsce kar pozbawienia wolności orzeczonych w punkcie I i II wyroku orzeka karę łączną 4 ( czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

IV. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 §1 kk warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 2 ( dwóch) lat tytułem próby, zaś na podstawie art. 73 §1 kk oddaje ją pod dozór kuratora;

V. na podstawie art. 72 § 1 pk 5 kk zobowiązuje oskarżoną do powstrzymania się od nadużywania alkoholu;

VI. na podstawie art. 41a § 1 kk orzeka wobec oskarżonej środek karny w postaci zakazu kontaktowania się z E. S. w każdej formie wbrew jej woli na okres 1 ( jednego) roku;

VII. zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 ( sześćdziesiąt ) zł tytułem opłaty i obciąża wydatkami w wysokości 426,84 ( czterysta dwadzieścia sześć zł osiemdziesiąt cztery gr.

Sygn. II K 1495/16

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2016 r. oskarżona E. C. (2) na podstawie wyroku Sądu Rejonowego z dnia 8 września 2016 r. w sprawie XII W 3034/15 została uznana za winną tego, że w okresie od października 2014 r. do maja 2015 r. złośliwie niepokoiła E. S. .

Dowód : odpis wyroku w sprawie XII W 3034/15 SR w Toruniu (k.18 akt)

W dniu 27 września 2016 roku około godziny 15:00 E. S. podlewała ogródek przed swoim domem. W pewnym momencie usłyszała ostrzeżenie sąsiadki z sąsiedniego bloku, iż zbliża się oskarżona E. C. (1). Następnie E. C. (1) zaatakowała pokrzywdzoną E. S.. Atak oskarżonej polegał na wielokrotnych uderzeniach pięściami po plecach i głowie, co spowodowało upadek pokrzywdzonej na ziemię.

Dowód: zeznania pokrzywdzonej E. S. (k. 2, 69-69v akt)

zeznania świadka J. F. (k. 27v-28, 69v-70 akt)

zeznania świadka R. S. ( k.24-25,69 akt)

W trakcie zajścia oskarżona kierowała wobec pokrzywdzonej słowa: „ ty kurwo, zabiję cię”. Słowa te wzbudziły u pokrzywdzonej obawę, ich spełnienia.

Dowód: zeznania pokrzywdzonej E. S. (k. 2, 69-69v akt)

zeznania świadka R. S. ( k.24-25,69 akt)

Gdy pokrzywdzona podniosła się, oskarżona uderzyła ją kluczami w twarz i w ten sposób spowodowała ranę grzbietu nosa. Powyższe obrażenia spowodowały u pokrzywdzonej naruszenie czynności narządu ciała na okres poniżej 7 dni.

Dowód: zeznania pokrzywdzonej E. S. (k. 2, 69-69v akt)

zeznania świadka J. F. (k. 27v-28, 69v-70 akt)

opinia sądowo-lekarska (k. 8, 68-70v akt)

Konflikt pokrzywdzonej E. S. z oskarżoną trwa około 6 lat. Początkowo obie kobiety były w przyjaznych stosunkach, utrzymywały ze sobą stały kontakt. Jednak, gdy problemy alkoholowe oskarżonej nasilały się, pojawił się konflikt między rodziną E. S. a E. C. (1). W związku z istniejącą sytuacją lokatorzy bloku mieszkalnego przy ulicy (...) oraz bloków sąsiednich skierowali pismo do (...)w T., w którym opisali swoje problemy z oskarżoną.

Dowód: pismo do (...) w T. (k. 58-60 akt)

E. C. (1) nie była dotąd karana sądownie.

Dowód: karta karna (k. 32 akt)

Na potrzeby niniejszego postępowania prokurator Prokuratury Rejonowej (...) w T. postanowił powołać dwóch biegłych lekarzy psychiatrów w celu stwierdzenia czy E. C. (1) cierpi na chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub inne zakłócenia czynności psychicznych oraz czy w czasie popełniania czynu mogła rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem albo czy poczytalność oskarżonej była zniesiona lub ograniczona w stopniu znacznym (k. 30). Biegli jednoznacznie w sporządzonej opinii stwierdzili, iż oskarżona nie jest chora psychicznie ani upośledzona umysłowo, jednak rozpoznano u niej zespół uzależnienia alkoholowego. Stwierdzono również, że oskarżona w chwili popełniania czynu była poczytalna (k. 35, 68-70).

Oskarżona E. C. (1) w toku postępowania przygotowawczego nie przyznała się do winy i odmówiła złożenia wyjaśnień ( k. 23 akt). Na etapie postępowania sądowego podtrzymała swoje wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego. Wyjaśniła, że w dniu zdarzenia spotkała się z pokrzywdzoną, jednak nie groziła pokrzywdzonej ani jej nie uderzyła w określony w akcie oskarżenia sposób. Oskarżona potwierdza, że jest skonfliktowana z małżeństwem S.. Potwierdziła, że w dniu zdarzenia była pod wpływem alkoholu ( k.68 akt). Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej jedynie odnośnie tego, iż doszło do spotkania się obu kobiet. Jednak nie podzielił jej wyjaśnień w zakresie samego przebiegu spotkania. W tym zakresie oparł się na relacjach pokrzywdzonej, jej męża oraz świadka J. F..

Zeznania pokrzywdzonej E. S. (k. 2, 69-69v) Sąd uznał w całości za prawdziwe, bowiem korespondują z zeznaniami pozostałych świadków, są logiczne i konsekwentne. Znalazły one potwierdzenie nie tylko w twierdzeniu osoby najbliższej, czyli męża pokrzywdzonej, ale również osoby postronnej w osobie J. F., która nie jest bezpośrednio zaangażowana w konflikt małżeństwa i ich sąsiadów z oskarżoną. Sąd także uznał za wiarygodne twierdzenia pokrzywdzonej dotyczące jej obawy przed oskarżoną. Skoro wcześniej została ukarana za niepokojenie pokrzywdzonej, zaś w trakcie zdarzenia została zaatakowana to miała uzasadnione podstawy do przyjęcia, iż groźba ta może zostać spełniona w przyszłości.

Świadek J. F. (k. 27v-28, 69v-70) opisała wydarzenia mające miejsce 27 września 2016 roku. Świadek widziała przebieg zdarzenia i słyszała padające niecenzuralne słowa, jednak nie może jednomyślnie potwierdzić czy były to groźby. Wskazuje to na obiektywizm świadka w relacjonowaniu przebiegu zajścia. Co ważne oskarżona przyznała, iż nie miała z nią żadnych konfliktów zatem nie sposób przyjąć, iż dążyła ona do bezpodstawnego pomówienia oskarżonej o zachowania, które nie miały miejsca w przyszłości.. Świadek nie miała interesu by składać zeznania na niekorzyść oskarżonej, ponieważ nie jest bezpośrednio zaangażowana w konflikt sąsiedzki. Świadek swoimi zeznaniami potwierdziła wersję wydarzeń pokrzywdzonej. Brak jest podstaw, by podważyć wiarygodność tych zeznań, zwłaszcza, że korespondują one z wersją prezentowaną przez pokrzywdzoną i jej męża.

Zeznania męża pokrzywdzonej R. S. (k. 24v-25, 69v) potwierdzają informacje dotyczące zdarzenia i istniejącego konfliktu sąsiedzkiego. Świadek nie widział całego zdarzenia, jedynie jego fragmenty przez okno mieszkania znajdującego się na parterze. Słysząc dobiegające z podwórka hałasy podszedł do okna, wtedy ujrzał żonę leżącą na ziemi w ogródku, następnie wyszedł na podwórko i zobaczył krwawiącą żonę i uciekającą oskarżoną. Sąd przyznał tym zeznaniom walor wiarygodności, albowiem są one zbieżne z zeznaniami pozostałych świadków. Lojalnie na rozprawie przyznał, iż nie widział momentu uderzania żony kluczami przez oskarżoną. Wzmacnia to wiarygodność tej osoby. Dowodzi bowiem, iż nie chciał za wszelką cenę obciążać oskarżonej.

Celem stwierdzenia charakteru obrażeń u pokrzywdzonej została sporządzona opinia sądowo-lekarska, z której wynikało, że E. S. doznała rany grzbietu nosa. Obrażenie to spowodowało naruszenie czynności narządu ciała na czas poniżej 7 dni w myśl art. 157 § 2 kk. Sąd uwzględnił opinię sądowo-lekarską uznając ją za jasną, spójną, spójną oraz przeprowadzoną w sposób rzetelny i prawidłowy.

Przestępstwo stypizowane w art. 157 § 2 kk polega na spowodowaniu tzw. lekkiego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Określony w art. 157 § 2 kk skutek musi być objęty winą umyślną sprawcy, co wymaga ustalenia, iż chciał on spowodować albo godził się ze spowodowaniem poważniejszego uszczerbku, naruszającego czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia na okres nie dłuższy niż 7 dni. Z kolei przestępstwo określone w art. 190 § 1 kk chroni wolność człowieka przed obawą popełnienia przestępstwa na jego szkodę lub szkodę osoby najbliższej, a więc poczucie bezpieczeństwa jednostki. Istotne jest, że dla realizacji tego przestępstwa konieczne jest wystąpienie skutku w postaci wzbudzenia w zagrożonym uzasadnionej obawy, że groźba zostanie spełniona. Trafnie ujął ten problem Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 4 lipca 2002 roku, II Aka 163/02, KZS 2002, z. 7-8, poz. 44, stwierdzając: „Dla bytu przestępstwa z art. 190 § 1 kk wystarczy wykazać, iż groźba subiektywnie (w odbiorze zagrożonego) wywołała obawę spełnienia i zweryfikować to obiektywnie (przez sąd), czy zagrożony istotnie mógł w danych okolicznościach w ten sposób groźbę odebrać”. Na gruncie ustalonego stanu faktycznego nie budzi wątpliwości, że oskarżona E. C. (1) uderzając E. S. kluczami w twarz oraz grożąc pokrzywdzonej utratą życia wypełniła znamiona przestępstwa z art. 157 § 2 kk i 190 § 1 kk.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał oskarżoną E. C. (1) za winną popełnienia zarzucanych jej czynów w akcie oskarżenia i za to na podstawie art. 157 § 2 i 190 § 1 kk wymierzył odpowiednio kary pozbawienia wolności w wymiarze 3 i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Jako okoliczność łagodzącą Sądu uwzględnił fakt uprzedniej niekaralności oskarżonej. Przy wymiarze kar jednostkowych Sąd brał pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynów, zawinienie oraz cele kary.. Jednocześnie na podstawie art. 85 § 1 kk i 86 § 1 kk w miejsce kar pozbawienia wolności orzeczonych w punkcie I i II wyroku orzekł karę łączną 4 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd stosując instytucję kary łącznej zastosował zasadę pełnej absorpcji, z uwagi na bliskość czasową popełnionych czynów oraz jedność tożsamości pokrzywdzonej. Wymierzone kary w punkcie I i II wyroku są karami tego samego rodzaju i podlegają łączeniu na zasadzie określonej w art. 85 § 1 kk. Wymierzona kara łączna pozbawienia wolności nie przekracza roku i jest ona wystarczająca dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Biorąc pod uwagę powyższe Sąd orzekł o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności na okres 2 lat tytułem próby. W celu wzmocnienia kontroli w okresie próby Sąd zadecydował o oddaniu oskarżonej pod dozór kuratora. Ponieważ oskarżona jest osobą uzależnioną od alkoholu Sąd zobowiązał oskarżoną do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu na podstawie art. 72 § 1 pkt 5. Sąd także nałożył wobec oskarżonej środek karny w postaci zakazu kontaktowania się z E. S. w każdej formie wbrew jej woli na okres 1 roku. Orzeczenie zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej nie byłoby celowe z uwagi, że obie kobiety mieszkają w tym samym budynku i oskarżona nie miałaby możliwości, aby przestrzegać nałożonego na nią środka karnego.

Sąd na podstawie art. 627 kpk obciążył oskarżoną kosztami sądowymi i wydatkami.