Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2016r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w Wydziale VI Gospodarczym w składzie :

Przewodniczący: SSR Jerzy Szafrański

Protokolant: Agnieszka Kacała

po rozpoznaniu w dniu 13.09.2016 r. w Wałbrzychu

sprawy z powództwa (...) S.A. w W.

przeciwko J. P.

o zapłatę 15.555,19 zł.

I.  zasądza od pozwanej J. P. na rzecz strony powodowej (...) S.A. w W. kwotę 15.555,19 zł. (piętnaście tysięcy pięćset pięćdziesiąt pięć złotych 19/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 26.04.2015 r. do dnia 31.12.2015 r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 2.613,95 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 2.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) S.A. w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej J. P. kwoty 15.555,19 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 26 kwietnia 2015r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu podała, że w dniu 12 grudnia 2012 roku (...) Bank S.A. zawarł z pozwaną umowę pożyczki nr (...).

Wobec niewywiązania się przez pozwaną z zawartej umowy, strona powodowa wypowiedziała pozwanej umowę oraz wystawiła w dniu 25 kwietnia 2015 roku wyciąg z ksiąg bankowych nr (...). Pozwana nie spłaciła pożyczki mimo wezwań do zapłaty.

Strona powodowa wskazała, iż od dnia 22 listopada 2013 roku, wobec zmiany nazwy firmy, (...) Bank S.A. figuruje pod nazwą (...) S.A., co zostało uwidocznione w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 23 lipca 2015 roku Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie, sygn. akt VI Nc-e 1117750/15, nakazano pozwanej aby zapłaciła na rzecz strony powodowej kwotę 15.555,19­ zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 26 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2.596,95 zł tytułem kosztów procesu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu. Zarzuciła brak udowodnienia przez stronę powodową roszczenia, brak wykazania następstwa prawnego strony powodowej względem (...) Bank S.A., nieistnienie zobowiązania do zapłaty oraz przedawnienie roszczenia.

Postanowieniem z dnia 25 listopada 2015r., sygn. akt VI Nc-e 1117750/15, Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty z dnia 23 lipca 2015r. w całości oraz przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Wałbrzychu.

W piśmie przygotowawczym z dnia 25 kwietnia 2016 roku, wnosząc o dopuszczenie dowodu z akt sprawy prowadzonej przez tutejszy Sąd pod sygnaturą akt VI GCo 130/15, pozwana wskazała, iż strona powodowa domaga się od niej po raz drugi zapłaty z tytułu umowy pożyczki, będącej przedmiotem niniejszego powództwa. Zdaniem pozwanej należność z w/w umowy została już wyegzekwowana przez stronę powodową na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 27 maja 2015 roku, w sprawie o sygn. akt VI GCo 130/15. Na podstawie w/w tytułu wykonawczego wobec pozwanej prowadzone było postępowanie egzekucyjne przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Trzebnicy M. M. (sygn. akt KM 1531/15). Wobec powyższego pozwana podniosła zarzut powagi rzeczy osądzonej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 12 grudnia 2012 roku pozwana zawarła z (...) Bank S.A. w formie elektronicznej na zasadach opisanych w „Regulaminie udzielania pożyczki dla firm w (...)” umowę pożyczki pieniężnej nr (...) w kwocie 17.000 zł na okres 60 miesięcy. Pozwana zobowiązała się do spłaty kapitału wraz z odsetkami i innymi należnościami wynikającymi z umowy w równych ratach miesięcznych w oznaczonych terminach zgodnie z harmonogramem spłaty przekazanym pozwanej za pośrednictwem serwisu transakcyjnego (...). Jako dowód zawarcia umowy pożyczki w formie elektronicznej strona powodowa wysłała pozwanej, również w formie elektronicznej, potwierdzenie zawarcia Umowy Pożyczki dla firm w (...).

Dowód: potwierdzenie zawarcia Umowy Pożyczki dla firm w (...) nr (...) – k. 39-41,

Pozwana zleciła i udzieliła bankowi pełnomocnictwa do pobierania z rachunku środków pieniężnych na poczet spłaty rat kapitałowych i odsetkowych z tytułu udzielonej pożyczki. Obciążenie rachunku kwotami rat kapitałowych i odsetkowych nie wymagało oddzielnej dyspozycji pozwanej i było realizowane w formie polecenia przelewu wystawionego przez bank w imieniu pozwanej (par. 6 ust. 1 pkt. 1 umowy) .

Dowód: -elektroniczne zestawienie operacji pożyczka dla firm (...) – k. 69 i odwrót;

- wskazanie zadłużenia na kontrakcie(...)– k. 70-80 i odwrót,

Wobec braku terminowej spłaty pożyczki, pismem z dnia 6 maja 2014 roku pozwana została wezwana do zapłaty zaległych płatności pod rygorem wypowiedzenia umowy. W wezwaniu do zapłaty zastrzeżono, iż w przypadku braku spłaty w określonym terminie (7 dni od daty otrzymania wezwania), pismo należy traktować jako wypowiedzenie umowy przez bank. Wezwanie do zapłaty doręczono pozwanej 12 kwietnia 2014 roku.

Dowód: ostateczne wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru – k. 42-43 i odwrót,

Wobec braku reakcji pozwanej na wezwanie do zapłaty, w dniu 25 kwietnia 2015 roku (...) S.A. wystawił wyciąg z ksiąg bankowych nr (...). Następnie ponownie wezwał pozwaną do spłaty zadłużenia wynikającego z zawartej umowy pożyczki.

Dowód: wyciąg z ksiąg bankowych (...) S.A. Nr (...) z dnia 25 kwietnia 2015 roku – k. 37, wezwanie do zapłaty z dnia 5 maja 2015 roku – k. 38 i odwrót.

Sąd zważył.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W pierwszym rzędzie należy wskazać, że stronie powodowej przysługiwała legitymacja czynna w niniejszej sprawie. Zarzut nie udowodnienia przez stronę powodową następstwa prawnego po (...) S.A. podniesiony przez pozwaną okazał się chybiony. Z przedłożonego odpisu postanowienia Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie XII Wydziału Gospodarczego Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 22 listopada 2013 roku oraz odpisu pełnego z Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 18 lipca 2014 roku wynika, iż w dniu 22 listopada 2013 roku nastąpiła zmiana nazwy strony powodowej z (...) S.A. na (...) S.A.

Za chybiony i bezzasadny w ocenie Sądu uznać należy również podniesiony przez pozwaną zarzut powagi rzeczy osądzonej. Pozwana zarzuciła, iż strona powodowa po raz drugi domaga się od niej zapłaty na podstawie umowy pożyczki dla firm nr (...). Według twierdzeń pozwanej, należność wynikająca z w/w umowy została już wyegzekwowana przez stronę powodową na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...), zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 27 maja 2015 roku, sygn. akt VI GCo 130/15.

Sąd dopuścił dowód z akt sprawy tut. Sądu o sygn. akt VI GCo 130/15 a w szczególności z postanowienia z dnia 27.05.2015 roku. Z akt sprawy o w/w sygnaturze wynika, iż bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), w oparciu o który prowadzone było postępowania egzekucyjne, dotyczy umowy nr (...) z dnia 3 września 2011 roku o prowadzenie bankowych rachunków bieżących a zatem są to zupełnie różne podstawy roszczeń.

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie dowodów z przedstawionych dokumentów w postaci: wyciągu z ksiąg bankowych, potwierdzenia zawarcia umowy pożyczki dla firm w (...), wezwań do zapłaty, elektronicznego zestawienia operacji pożyczka dla firm oraz wydruku wskazującego stan zadłużenia na koncie, pism i oświadczeń stron.

Strony zawierając przedmiotowa umowę w postaci elektronicznej uznały, iż spełnia wymóg formy pisemnej zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe oraz par. 3 1b Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 października 2004 roku w sprawie sposobu tworzenia, utrwalania, przekazywania, przechowywania i zabezpieczania dokumentów związanych z czynnościami bankowymi, sporządzonych na elektronicznych nośnikach informacji.

Fakt zawarcia w/w umowy pozostawał w niniejszej sprawie sporny. Ostatecznie pozwana, słuchana w trybie art. 304 kpc zeznała, iż podejrzewa, że pożyczkę zawarł w jej imieniu S. G., będący pracownikiem pozwanej i jednocześnie jej pełnomocnikiem. Z zeznań pozwanej wynika, iż J. G. zawarł już wcześniej w jej imieniu umowę kredytu, nie przekazując jednak pozwanej pieniędzy. Pozwana zawiadomiła policję, ponieważ p. G. podrabiał jej podpisy. Pozwana oświadczyła ponadto, iż na przełomie roku 2015 i 2016 S. G. także próbował wziąć kredyt na nieistniejącą już wtedy firmę pozwanej. Pozwana nie pamięta kiedy odwołała p. G. pełnomocnictwo.

Zgodnie z zawartą umową Bank udzielił pozwanej pożyczki na okres 60 miesięcy. Pożyczka została udostępniona w formie bezgotówkowej przelewem na rachunek bankowy pozwanej a jej spłata miała nastąpić zgodnie z harmonogramem spłat.

Z dokumentu wskazującego stan zadłużenia pozwanej na kontrakcie (...) za okres od dnia 12 grudnia 2012 roku do dnia 6 czerwca 2016 roku wynika, iż pożyczka z tytułu kapitału została spłacona do kwoty 3.633,71 zł. Zatem z tytułu należności głównej i odsetek, na dzień 25 kwietnia 2015 roku, przysługiwała Bankowi wierzytelność w kwocie 15.554,19 zł (tj. 13.366,29 zł z tytułu kapitału oraz należne odsetki). Na w/w kwotę w dniu 25 kwietnia 2015 roku bank wystawił wyciąg z ksiąg bankowych (...) S.A. nr (...).

Odnosząc się zaś do zarzutu przedawnienia, wskazać należy iż w ocenie Sądu, podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia dochodzonego przez powoda roszczenia jest chybiony.

Zgodnie z § 15 ust. 2 zawartej umowy pożyczki, okres jej wypowiedzenia przez Bank wynosi 30 dni od dnia doręczenia wypowiedzenia pożyczkobiorcy, przy czym za datę doręczenia wypowiedzenia uważa się również datę awizowania przesyłki poleconej, wysłanej na ostatni znany bankowi adres pożyczkobiorcy. Z zapisu zawartego w ostatecznym wezwaniu do zapłaty z dnia 6 maja 2014 roku wynika, iż w przypadku braku spłaty wymagalnej przez bank należności, we wskazanym w wezwaniu tygodniowym terminie, wezwanie należy traktować jako wypowiedzenie umowy przez bank. Okres wypowiedzenia wynosi 30 dni i jest liczony od dnia następnego po upływie w/w tygodniowego terminu. Wezwanie do zapłaty zostało skutecznie doręczone na adres pozwanej w dniu 12 kwietnia 2014 roku, odebrał je J. T.. Zdaniem pozwanej osoba jej nieznana, nie posiadająca umocowania do reprezentowania pozwanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ani do odbierania adresowanych do niej przesyłek poleconych. Jednakże poza powyższym oświadczeniem pozwana nie przedłożyła dokumentu (np. reklamacji doręczenia przesyłki pocztowej), z którego wynikałoby, iż podjęła próbę wyjaśnienia powodu doręczenia adresowanej do niej przesyłki pocztowej do rąk osoby nie uprawnionej. Dlatego też sąd uznał, iż adresowane do pozwanej wezwanie do zapłaty, nadane na wskazany przez nią adres zamieszkania przy ul. (...) w W., zostało jej skutecznie doręczone.

W tym stanie rzeczy, Sąd doszedł do przekonania, iż pozwana zobowiązana była do spłaty na rzecz strony powodowej należności z tytułu udzielonej pożyczki. Z wykonania zobowiązania nie zwalnia pozwanej fakt, udzielenia pełnomocnictwa do reprezentowania swoich interesów zatrudnionemu przez siebie nieuczciwemu pracownikowi. Działania podejmowane przez pełnomocnika, również te związane z zaciąganiem zobowiązań, powodują takie skutki jakby były zaciągane przez mocodawcę (pozwaną). W tym przypadku nie jest żadnym argumentem, w oparciu o który można się uchylić od odpowiedzialności, brak świadomości o zaciąganych np. przez pełnomocnika zobowiązaniach.

W tym stanie rzeczy należało zasądzić od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 15.555,19 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 26.04.2015 roku do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01.01.2016 roku do dnia zapłaty, orzekając jak w pkt. I wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc. Powództwo zostało w całości uwzględnione, co uzasadniało uznanie strony powodowej za wygrywającą spór w całości. Powód poniósł koszty procesu w łącznej wysokości 2.613,95 zł; w tym opłata sądowa od pozwu w wysokości 195 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2.400 zł (par. 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – tj. Dz. U. 2013, poz. 490), koszty opłaty skarbowej od dokumentu pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz zwrot innych kosztów w kwocie 1,95 zł. Należało zatem zasądzić od pozwanej na rzecz strony powodowej, tytułem kosztów procesu kwotę 2.613,95 zł, orzekając jak w pkt. II wyroku.