Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 czerwca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący SSO Patrycja Baranowska

Protokolant stażysta Kinga Kozłowska

po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2017 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

przeciwko W. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej W. P. na rzecz powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. kwotę 256.727,90 zł (dwustu pięćdziesięciu sześciu tysięcy siedmiuset dwudziestu siedmiu złotych dziewięćdziesięciu groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

- 97.974,60 zł od dnia 16 września 2016 roku do dnia zapłaty,

- 80.749,01 zł od dnia 21 września 2016 roku do dnia zapłaty,

- 78.004,29 zł od dnia 2 października 2016 roku do dnia zapłaty,

II. zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 23.654,00 zł (dwudziestu trzech tysięcy sześciuset pięćdziesięciu czterech złotych) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt VIII GC 116/17

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2017 roku powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. złożyła pozew przeciwko W. P. o zapłatę kwoty 256.727,90 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot: 97.974,60 zł od dnia 16 września 2016 roku, 80.749,01 zł od dnia 21 września 2016 roku, 78.004,29 zł od dnia 2 października 2016 roku.

Powódka wniosła o zasądzanie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, że kwota objęta pozwem stanowi cenę za dostarczone pozwanej w okresie od dnia 23 marca 2016 roku do 6 czerwca 2016 roku towary. Pomimo wezwania do zapłaty pozwana nie uregulowała należności.

W dniu 11 stycznia 2017 roku Sąd Okręgowy w Gdańsku wydał przeciwko pozwanej nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w całości i wniosła o oddalenie powództwa. Podała, że powódka nie realizowała dostaw na jej rzecz. Zaprzeczyła, aby otrzymała jakąkolwiek korespondencję od powódki. W ocenie pozwanej brak jest dowodów mogących stanowić podstawę do obciążenia jej kwotą 256.727,90 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności gospodarczej powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. jest sprzedaż hurtowa wyrobów chemicznych, zboża, nieprzetworzonego tytoniu, nasion i pasz.

Pozwana prowadzi gospodarstwo rolne o numerze (...) w miejscowości O..

Bezsporne,

Współpraca pomiędzy powódką a pozwaną nawiązana została w marcu 2016 roku.

W 2013 oraz 2014 roku towary w przedsiębiorstwie powódki kupował mąż pozwanej P. P. (2). Współpraca powódki z P. P. (2) ustała z uwagi na istniejące zaległości w zapłacie za towar. Powódka wystąpiła przeciwko P. P. (2) z pozwem i uzyskała nakaz zapłaty.

P. P. (2) dążył do odnowienia współpracy z powódką. Powódka wyraziła na to zgodę, pod warunkiem ustanowienia zabezpieczenia na nieruchomościach pozwanej. Poza tym warunkiem rozpoczęcia współpracy było zawarcie z pozwaną oraz jej mężem umowy handlowej.

W dniu 7 marca 2016 roku pozwana została zarejestrowana jako klient powódki. Na karcie handlowej klienta- W. P., zaktualizowanej w dniu 3 czerwca 2016 roku, wskazano P. P. (2) jako osobę zamawiającą towar. Pozwana podpisała kartę handlową, poświadczając, że zawarte w niej dane są zgodne ze stanem faktycznym.

W dniu 10 marca 2016 roku pomiędzy powódką a mężem pozwanej P. P. (2) prowadzącym również gospodarstwo rolne oraz pozwaną zawarta została umowa handlowa nr (...).

Przedmiotem tejże umowy było określenie ogólnych zasad i warunków współpracy pomiędzy powódką nazwaną w umowie jako sprzedawca a P. P. (2) i W. P. nazwanymi w umowie kontrahentem. Umowa zawierała również warunki przyznania kontrahentowi kredytu kupieckiego.

W §2 umowy zawarto zapis, że w celu zabezpieczenia wszystkich wierzytelności sprzedawcy wynikających z umowy kontrahent ustanawia na rzecz wierzyciela hipotekę zwykłą łączną do kwoty 250.000,00 zł, na nieruchomościach stanowiących własność W. P., dla których Sąd Rejonowy w Stargardzie Szczecińskim VI Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych w P. prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) oraz Sąd Rejonowy w Myśliborzu V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (...).

Kontrahent zobowiązał się w terminie 14 dni od daty podpisania umowy do złożenia oświadczenia o ustanowieniu hipoteki

Na mocy zawartej umowy powódka wyraziła zgodę na sprzedaż z odroczonym terminem płatności jednak nie dłuższym niż 180 dni od daty sprzedaży. Kontrahent zobowiązał się dokonać zapłaty za towar w formie przelewu w terminie wyszczególnionym w fakturze na rachunek bankowy sprzedawcy.

Powódka zobowiązała się dostarczyć towar na wskazany przez kupującego adres, lub kupujący zobowiązał się odebrać towar zabezpieczonym przez siebie transportem w bazie powódki w C. lub z innych magazynów powódki po uprzednim powiadomieniu o zamiarze odbioru towaru.

Umowa została podpisana przez przedstawiciela powódki, pozwaną i jej męża.

Dowód: umowa handlowa k. 30, zeznania świadka M. R. k. 88-90, zeznania świadka M. Z. k. 90-91,

W dniu 15 marca 2016 roku W. P., powołując się na postanowienia umowy z dnia 10 marca 2016 roku, ustanowiła na należących do niej dwóch nieruchomościach na rzecz powódki hipotekę łączną do kwoty 250.000,00 zł w celu zabezpieczenia spłaty wszelkich przyszłych wierzytelności powódki wobec P. i W. P., w tym przyszłych należności z tytułu zawartej umowy handlowej oraz związanych z tym odsetek, oprocentowania, a nadto wszelkich kosztów dochodzenia należności, w tym kosztów procesu i kosztów egzekucji.

Dowód: akt notarialny k. 34-37,

W związku z zawartą umową, pomiędzy powódką a pozwaną doszło do zawarcia umów sprzedaży preparatów wyszczególnionych w siedmiu fakturach VAT. Zamówienia składał w imieniu pozwanej P. P. (2).

W dniach 18, 21 i 23 marca 2016 roku powódka dostarczyła pozwanej roztwór saletrzano-mocznikowi. Odbiór towaru potwierdził na listach przewozowych P. P. (2). Następnie w dniu 24 marca 2016 roku powódka wystawiła fakturę VAT nr (...) na kwotę 80.749,01 zł z terminem zapłaty wyznaczonym na dzień 20 września 2016 roku.

W dniu 4 kwietnia 2016 roku powódka wystawiła fakturę VAT nr (...) opiewającą na kwotę 78.004,29 zł. Faktura dotyczyła sprzedaży pozwanej roztworu saletrzano- mocznikowego i opiewała na kwotę 78.004,29 zł. Termin zapłaty został ustalony na dzień 1 października 2016 roku. Towar wyszczególniony w fakturze został dostarczony pod adres gospodarstwa rolnego pozwanej. Odbiór części towaru potwierdził P. P. (2) i A. P..

W dniu 7 kwietnia 2016 roku powódka wystawiła obciążającą pozwaną fakturę VAT nr (...) na kwotę 4.381,62 zł dotyczącą sprzedaży pozwanej towarów o nazwie V. (...), (...) M. i (...). Termin zapłaty został wyznaczony na dzień 15 września 2016 roku. Odbiór towaru potwierdził P. P. (2).

W tym samym dniu powódka wystawiła fakturę o nr (...) dotyczącą sprzedaży towarów na kwotę 45.254,47 zł z terminem zapłaty wyznaczonym również na dzień 15 września 2016 roku. P. P. (2) dokonał odbioru towaru, co potwierdził w liście przewozowym.

W dniu 11 maja 2016 roku powódka wystawiła dwie faktury dotyczące towaru sprzedanego pozwanej, a mianowicie fakturę VAT nr (...) na kwotę 635,07 zł oraz fakturę VAT nr (...) na kwotę 12.218,01 zł. Obie faktury podawały termin zapłaty 15 września 2016 roku. Odbiór towarów potwierdził w listach przewozowych mąż pozwanej.

Faktura nr (...) dotyczyła sprzedaży pozwanej towaru na kwotę 35.485,43 zł. Termin zapłaty określono w niej na 15 września 2016 roku. P. P. (2) opatrzył fakturę podpisem.

Dowód: faktura VAT nr (...) k. 17, listy przewozowe k.18-20, faktura VAT nr (...) k. 13, listy przewozowe k. 14-16, faktura VAT nr (...) k. 21, list przewozowy k.22, faktura VAT nr (...) k. 23, list przewozowy k. 24, faktura VAT nr (...) k. 25, list przewozowy k. 26, faktura VAT nr (...) k. 27, list przewozowy k. 28, faktura VAT nr (...) k. 29, zeznania świadka M. R. k. 88-90, zeznania świadka M. Z. k. 90-91,

W dniu 2 listopada 2016 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 258.774,41 zł wraz z ustawowymi odsetkami.

Pozwana nie odebrała wezwania i nie uczyniła zadość żądaniu powódki.

Dowód: wezwanie do zapłaty k. 38-40,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

Strona powodowa wywodziła swoje roszczenie z zawartych przez strony umów sprzedaży. Podstawę prawną wniesionego powództwa stanowił więc przepis art. 535 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Sprzedaż jest umową dwustronnie zobowiązującą. Do podstawowych obowiązków sprzedającego należą przeniesienie na kupującego własności rzeczy oraz jej wydanie kupującemu. Na kupującym spoczywa obowiązek zapłaty ceny.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci dokumentów prywatnych oraz zeznań świadków ustalić należało, że stroną umów sprzedaży zawartych od marca do czerwca 2016 roku i stwierdzonych fakturami VAT była pozwana.

Wskazać w pierwszej kolejności należy, że wbrew twierdzeniom pozwanej była ona kontrahentem powódki, co wprost wynika z umowy o współpracy zawartej w dniu 10 marca 2016 roku. Pozwana nie występowała w tejże umowie jedynie jako podmiot dający zabezpieczenie wierzytelności sprzedawcy z tytułu umów zawartych z powódką przez P. P. (2) ale występowała obok męża jako kontrahent. W umowie określone zostały m.in. warunki sprzedaży pozwanej towaru z odroczonym terminem płatności, sposób dostawy towaru. Poza tym do pisma przygotowawczego, stanowiącego odpowiedź na sprzeciw, powódka dołączyła dokument w postaci karty handlowej klienta, z którego wynika, że osobą zamawiającą towar w imieniu pozwanej jest P. P. (2).

Zdaniem Sądu pozwana nie zdołała skutecznie wykazać, że wymieniony dokument budzi jakiekolwiek wątpliwości co do swojej autentyczności. Pozwana przyznała, że podpis pod dokumentem pochodzi od niej, nie pamiętała natomiast w jakich okolicznościach dokument został przez nią podpisany.

Zdaniem Sądu wszystkie okoliczności sprawy świadczą o tym, że pozwana zdawała sobie sprawę, że współpracą z powódką w jej imieniu zajmuje się mąż. Nie było przekonujące stanowisko powódki, że nie miała wiedzy o wystawianiu przez powódkę faktur obciążających jej osobę. Skoro upoważniła męża do zajmowania się zamówieniami musiała mieć świadomość, że towar, który dostarcza powódka, i który jest odbierany przez P. P. (2) jest zamawiany w jej imieniu. Niewątpliwie również pozwana posiadała wiedzę o tym w jakim celu zawarła umowę handlową i z jakich przyczyn ustanowiła zabezpieczenie w postaci hipotek na swoich nieruchomościach.

Oceniając zeznania pozwanej należy wskazać, że pozwana przejawiała brak zainteresowania składanymi w jej imieniu przez męża zamówieniami. Przyznali to podczas zeznań pracownicy powódki. Sama podała zresztą, że nie odbierała kierowanej do niej korespondencji.

Reasumując, Sąd uznał, że linia obrony pozwanej zmierzała jedynie do uniknięcia należnej powódce zapłaty.

Mając na uwadze powyższe, należało zasądzić od pozwanej na rzecz powódki żądaną w pozwie kwotę stanowiącą sumę należności wynikającą z wystawionych przez powódkę faktur VAT o numerach (...).

Uzasadnione okazało się również żądanie zasądzenia od pozwanej ustawowych odsetek za opóźnienie, zgodnie z żądaniem zawartym w pozwie. Odsetki należało zasądzić od dnia następnego po upływie terminów zapłaty wynikających z faktur.

Podstawę prawną tego rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 481 k.c..

Strona pozwana, jako przegrywająca sprawę zobowiązana jest do zwrotu powódce poniesionych kosztów procesu. Podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowi art. 98 §1 k.p.c. w zw. z art. 108 §1 k.p.c.. Na koszty poniesione przez powódkę złożyła się opłata od pozwu wynosząca 12.837,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego – 17,00 zł oraz wynagrodzenie dla reprezentującego powódkę radcy prawnego.

Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika uzasadnia §2 pkt 7) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1667).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)