Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 221/17

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Jabłoński

Protokolant: Agata Zielińska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej G.-Ś. w G. D. K.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2017 roku w G. sprawy

D. R. , syna W. i W. z domu A.,

urodzonego (...) w G.,

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1. Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 24 czerwca 2009 roku w sprawie II K 219/09 za:

a. popełnione w dniu 8 stycznia 2008 roku przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 297 §1 k.k. w 11 §2 k.k. na karę roku pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych grzywny po 10 zł,

b. popełnione w dniu 8 stycznia 2008 roku przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 297 §1 k.k. w 11 §2 k.k. na karę roku pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych grzywny po 10 zł,

za powyższe przestępstwa wymierzono karę łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat tytułem próby oraz karę łączną 150 stawek dziennych grzywny po 10 zł; postanowieniem z dnia 26 stycznia 2012 roku zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

2. Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 16 września 2009 roku w sprawie VI K 566/09 za popełnione w dniu 8 czerwca 2009 roku przestępstwo z art. 157 §2 k.k. na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności; postanowieniem z dnia 25 lutego 2010 roku karę ograniczenia wolności zamieniono na zastępczą karę pozbawienia wolności w wymiarze 150 dni; karę tę wykonano w całości w okresie od

3. Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 11 marca 2010 roku w sprawie XI K 622/10 za popełnione w dniu 23 marca 2009 roku przestępstwo z art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat tytułem próby oraz 100 stawek dziennych grzywny po 10 zł; postanowieniem z dnia 6 września 2011 roku zamieniono karę grzywny na karę pozbawienia wolności; w okresie próby oraz w ciągu dalszych 6 miesięcy nie zarządzono wykonania warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

4. Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 4 września 2014 roku w sprawie II K 569/14 za popełnione w dniu 30 listopada 2013 roku przestępstwo z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat tytułem próby oraz 30 stawek dziennych grzywny po 10 zł; postanowieniem z dnia 17 maja 2016 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

przy zastosowaniu art. 19 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw z dnia 20 lutego 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 396):

I. na podstawie art. 85 k.k., art. 86 §1 k.k., art. 87 §1 k.k. łączy jednostkowe kary orzeczone skazanemu wyrokami:

-

Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku w sprawie II K 219/09 w wymiarze:

roku pozbawienia wolności za czyn przypisany w punkcie I. wyroku,
roku pozbawienia wolności za czyn przypisany w punkcie II. wyroku,

-

Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia w sprawie VI K 566/09 w wymiarze 10 miesięcy ograniczenia wolności,

i wymierza w ich miejsce karę łączną roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności

II. na podstawie art. 85 k.k., art. 86 §1 i 2 k.k. łączy jednostkowe kary grzywny orzeczone skazanemu wyrokami:

-

Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku w sprawie II K 219/09 w wymiarze:

100 stawek dziennych za czyn przypisany w punkcie I. wyroku,
100 stawek dziennych za czyn przypisany w punkcie II. wyroku,

-

Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku w sprawie XI K 622/10 w wymiarze 100 stawek dziennych,

i wymierza w ich miejsce karę łączną 250 (dwustu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 10 zł (dziesięć złotych);

III. na podstawie art. 576 §1 k.p.k. pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach objętych niniejszym wyrokiem łącznym pozostawia do odrębnego wykonania;

IV. na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

V. na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej oskarżonej w punkcie I. wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zalicza pozbawienie wolności od dnia 30 sierpnia 2012 roku do dnia 23 października 2013 roku w sprawie II K 219/09 oraz od dnia 23 czerwca 2010 roku do dnia 20 listopada 2010 roku w sprawie VI K 566/09;

VI. zasądza od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku na rzecz adw. A. W. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) brutto tytułem kosztów za obronę udzieloną skazanemu z urzędu;

VII. na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych w całości przejmując poniesione wydatki na Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 221/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. R. został prawomocnie skazany następującymi wyrokami:

1. Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 24 czerwca 2009 roku w sprawie II K 219/09 za:

a. popełnione w dniu 8 stycznia 2008 roku przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 297 §1 k.k. w 11 §2 k.k. na karę roku pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych grzywny po 10 zł,

b. popełnione w dniu 8 stycznia 2008 roku przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 270 §1 k.k. w 11 §2 k.k. na karę roku pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych grzywny po 10 zł,

Dowód: informacja o osobie z K. k. 15-17; odpis wyroku k. 24-26;

Dowód: informacja o osobie z K. k. 15-17; odpis wyroku k. 65; informacja o pobytach i orzeczeniach k. 42-45;

Dowód: informacja o osobie z K. k. 15-17; odpis wyroku k. 21-22;

Dowód: informacja o osobie z K. k. 15-17; odpis wyroku k. 27-28;

Skazany cieszy się w poprawną opinią w jednostce penitencjarnej a prognoza penitencjarna jest określana jako umiarkowana.

Dowód: opinia o skazanym k. 41;

Sąd zważył, co następuje:

Ustalenia stanu faktycznego przedmiotowej sprawy Sąd oparł w całości na zebranych w aktach sprawy dokumentach w postaci odpisów wyroków i postanowień, danych o karalności, opinii o skazanym z Zakładu Karnego w K.. Przedmiotowe dowody to dokumenty urzędowe sporządzone przez uprawnione do tego podmioty w zakresie ich kompetencji i prawem przepisanej formie. Ich autentyczność ani prawdziwość treści nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Dlatego stanowią one obiektywne dowody stwierdzonych nimi okoliczności.

Wskazać na wstępie należy, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdowały przepisy rozdziału IX. kodeksu karnego o karze łącznej w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku. Wynika to z zastosowania art. 19 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw z dnia 20 lutego 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 396) albowiem wszystkie kary jednostkowe wymierzone wobec skazanego zostały prawomocnie orzeczone przed dniem 1 lipca 2015 roku.

Zgodnie z treścią art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Sytuacja objęte dyspozycją tego przepisu zachodzi w odniesieniu do dwóch grup kar jednostkowych:

- dwóch kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczonych w sprawie II K 219/09 Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku w sprawie oraz kary ograniczenia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu w sprawie VI K 566/09,

- dwóch kar jednostkowych grzywny orzeczonych w sprawie II K 219/09 Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku w sprawie oraz grzywny orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku w sprawie XI K 622/10.

Ustalając wymiar kary łącznej na gruncie przepisów obowiązujących przed dniem 1 lipca 2015 roku Sąd miał na uwadze dyrektywy wypracowane w orzecznictwie sądowym. Okolicznościami, które Sąd bierze pod uwagę w tym zakresie są związek podmiotowy i przedmiotowy między zbiegającymi się przestępstwami oraz czas popełnienia każdego z nich. W aspekcie przedmiotowym związek zbiegających się realnie przestępstw wyrażają kryteria przedmiotowe poszczególnych przestępstw, a to bliskość czasowa ich popełnienia (największa - gdy czyny przestępcze popełniane są równocześnie lub bezpośrednio po sobie), osoby pokrzywdzonych (największa ścisłość związku zachodzi, gdy kilkoma przestępstwami pokrzywdzono tę samą osobę), rodzaj naruszonego dobra prawnego (im bardziej zbliżone dobra, tym większa bliskości przestępstw, zatem największa przy tożsamości dóbr), sposób działania sprawcy. Im bliższy jest związek podmiotowy i przedmiotowy między czynami, tym większe znaczenie zyskuje zasada absorpcji kar, im mniejszy - zasada ich kumulacji. Popełnienie przestępstw podobnych w bliskich odstępach czasu uzasadnia znaczną absorpcję w wymiarze kary łącznej, a dopuszczenie się ich na szkodę różnych pokrzywdzonych - odstąpienie od absorpcji pełnej na rzecz częściowej kumulacji, gdyż oznacza niekompletność kryteriów ścisłego związku przedmiotowego i podmiotowego zabiegających się realnie przestępstw. Naruszenie przez sprawcę chronionych przez przepis przewidujący dany typ czynu zabronionego dóbr w różnym czasie i miejscu oraz w odniesieniu do różnych osób, z reguły przemawia przeciwko zastosowaniu przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji. Daleki stosunkowo związek podmiotowy i przedmiotowy pomiędzy poszczególnymi czynami nie przemawia za celowością zastosowania zasady absorpcji przy wymiarze kary łącznej. Sąd zważył, iż na wymiar kary łącznej w wyroku łącznym istotny wpływ ma również zachowanie się skazanego w zakładzie karnym albo w środowisku, w którym znajduje się po prawomocnym skazaniu poszczególnymi wyrokami (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 1985 r., II KR 245/85, OSNKW 1986/5-6/39.).

W zakresie podlegających łączeniu kary pozbawienia wolności związek czasowy i częściowy przedmiotowy istniał pomiędzy czynami przypisanymi w sprawie II K 219/09. Natomiast brak było związku przedmiotowego oraz bliskiego związku czasowego pomiędzy tym przestępstwami a przestępstwem przypisanymi w sprawie VI K 566/09. Ponadto pomiędzy czynami w sprawie II K 219/09 nie było związku podmiotowego (różni pokrzywdzeni). Nie było też takiego związku pomiędzy każdy z tych przestępstw a czynem przypisanym w sprawie VI K 566. Zważywszy na powyższe oraz poprawną opinię o skazanym i umiarkowaną prognozę penitencjarną Sąd w niemalże równym stopniu uwzględnił zasadę kumulacji i absorpcji kar jednostkowych. Mogąc orzec karę łączną w graniach od roku do 2 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności Sąd na podstawie art. 85 k.k., art. 86 §1 k.k., art. 87 §1 k.k. wymierzył skazanemu karę roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

W zakresie podlegających łączeniu kar grzywny ścisły związek czasowy i częściowy przedmiotowy istniał pomiędzy czynami przypisanymi w sprawie II K 219/09. Zachodził także częściowy związek przedmiotowy pomiędzy tymi przestępstwami a czynem przypisanym w sprawie XI K 622/10 Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku. Natomiast brak bliskiego związku czasowego pomiędzy czynami przypisanymi w sprawie II K 219/09 a przestępstwem przypisanymi w sprawie XI K 622/10. Ponadto pomiędzy czynami w sprawie II K 219/09 nie było związku podmiotowego (różni pokrzywdzeni). Nie było też takiego związku pomiędzy każdy z tych przestępstw a czynem przypisanym w sprawie XI k 622/10. Zważywszy na powyższe oraz poprawną opinię o skazanym i umiarkowaną prognozę penitencjarną, ale także specyfiką kary grzywny orzekanej na podstawie art. 33 §2 k.k. (obok pozbawienia wolności w związku z osiągnięciem korzyści majątkowej) Sąd w większym stopniu uwzględnił zasadę kumulacji nad zasadą absorpcji kar jednostkowych. Mogąc orzec karę łączną grzywny od 100 do 300 stawek dziennych Sąd na podstawie art. 85 k.k., art. 86 §1 i 2 k.k. wymierzył karę łączą 250 stawek dziennych, przy czym wysokość jednej stawki określił na 10 zł (dolny próg stawki dziennej przewidzianej przez ustawę).

Cele w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej nakazywały częściowe uwzględnienie zasady kumulacji w odniesieniu do każdej z orzeczonych kar łącznych. Należy uświadomić oskarżonemu oraz opinii publicznej, że sprawcy wielu przestępstw są traktowani pobłażliwie. Mogłoby to rodzić przeświadczenie o opłacalności popełniania szeregu czynów zabronionych, gdzie kara za cześć z nich nie jest w istocie wykonywana.

W punkcie III. wyroku Sąd na podstawie art. 576 §1 k.p.k. pozostawił do odrębnego wykonania pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach objętych wydanym wyrokiem łącznym.

W punkcie IV. wyroku Sąd na podstawie art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie w pozostałym zakresie. Umorzenie dotyczyło kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie XI K 622/10 wobec upływy okresu próby i dalszych sześciu miesięcy bez zarządzenia wykonania warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności. Rozstrzygnięcie to obejmowało także karę pozbawienia wolności oraz karę grzywny orzeczone w sprawie II K 569/14 wobec braku postaw do objęciach ich karą łączną na podstawie art. 85 k.k.

W punkcie V. wyroku Sąd na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej oskarżonemu w punkcie I. wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył pozbawienie wolności od dnia 30 sierpnia 2012 roku do dnia 23 października 2013 roku w sprawie II K 219/09 oraz od dnia 23 czerwca 2010 roku do dnia 20 listopada 2010 roku w sprawie VI K 566/09. Drugi ze wskazanych okresów stanowi okres wykonywania zastępczej kary pozbawienia wolności za karę okraczenia wolności.

W punkcie VI. wyroku Sąd na podstawie §17 ust. 5 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez skarb państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.u. z 2016 r. Poz. 1714) zasądził od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku na rzecz adw. A. W. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) brutto tytułem kosztów za obronę udzieloną skazanemu z urzędu przez Sądem I instancji.

Wobec faktu, że skazany jest osadzony i nie posiada istotnych środków do dyspozycji Sąd w punkcie VII. wyroku na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych w całości przejmując poniesione wydatki na Skarb Państwa.

II K 221/17

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE