Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 2 czerwca 2015 roku powód (...) S.A. z siedzibą we W. wniosła o zasądzenie od R. O. kwoty 758,96 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 2 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty i kosztami procesu. W uzasadnieniu wskazano, że dochodzone roszczenie jest związane z niezapłaconą składką OC za okres udzielonej ochrony pozwanemu przez cedenta ochrony ubezpieczeniowej.

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym powództwo zostało uwzględnione w całości.

Pozwany wniósł sprzeciw pod powyższego nakazu zapłaty. W uzasadnieniu sprzeciwu wskazał, że w dniu 13 czerwca 2012 roku tj. w ostatnim dniu obowiązywania poprzedniej polisy OC, dokonał zakupu samochodu osobowego marki D. o nr rej. (...), jednakże pozwany miał nie zawrzeć umowy ubezpieczenia OC tegoż pojazdu z InterRisk. Pozwany miał ubezpieczyć pojazd od dnia 14.06.2012 r. w (...).

W odpowiedzi na sprzeciw powód wskazał, że pozwany w dniu 13 czerwca 2012 roku dokonał kupna pojazdu marki D. (...) nr rej (...). Pozwany miał jednak nie dokonać wypowiedzenia ubezpieczenia o nr OC/NW- (...)-A-K1 po zakupie pojazdu w zakładzie ubezpieczeń .

Wyrokiem z dnia 25 października 2016r. Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi oddalił powództwo.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniosła strona powodowa.

Skarżąca zarzuciła rozstrzygnięciu :

1.naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 6 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz niektórych innych ustaw, która prowadziła do niewłaściwego zastosowania przepisów obowiązujących po nowelizacji ustawy tj. art. 28 ust.1b oraz ust.1 c, podczas gdy do stanu faktycznego sprawy, zastosowanie powinny znaleźć przepisy obowiązujące przed wejściem w życie ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r.,

2.naruszenie art. 28 ust.1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych i przyjęcie , że nie doszło do zawarcia z pozwanym następnej umowy na kolejne 12 miesięcy.

W konkluzji skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda :

- kwoty 758,96 zł, na która składała się kwota 562 zł oraz skapitalizowane odsetki w wysokości 196,96 zł

- odsetki ustawowe od dochodzonej kwoty ,

- koszty procesu , w tym koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja nie jest zasadna.

Wbrew zarzutom podniesionym w apelacji Sąd I instancji prawidłowo zastosował przepisy prawa materialnego.

Nie sposób zgodzić się ze skarżącym, że między stronami doszło do zawarcia umowy ubezpieczenia , co miało skutkować zobowiązaniem pozwanego do uiszczenia składki na rzecz strony powodowej.

Zgodzić należy się z Sądem I instancji , że z dniem 11 lutego 2012 r. ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 205, poz. 1210) weszły w życie przepisy nowelizujące ustawę o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, które w istotny sposób zmodyfikowały regulacje związane z zawieraniem i rozwiązywaniem obowiązkowych umów ubezpieczenia, w tym również tzw. „klauzulą prolongacyjną” Klauzula ta stwarzała możliwość automatycznego zawarcia kolejnej umowy ubezpieczenia OC, a więc zawarcia umowy z mocy samego prawa, gdy posiadacz pojazdu nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu. Zgodnie zaś z obowiązującymi przepisami ustawy umowa przejęta od zbywcy, nawet jeśli nie zostanie wypowiedziana, nie może być automatycznie odnowiona na mocy klauzuli prolongacyjnej, gdyż ulegnie rozwiązaniu z upływem okresu, na który została zawarta.

W dacie, w której według twierdzeń powoda doszło do zawarcia kolejnej umowy ubezpieczenia OC z mocy samego prawa przepisy ustawy nie przewidywały możliwości zastosowania art. 28 ustawy wobec nabywcy pojazdu. Ponieważ z przedstawionych dokumentów wynika, że dzień nabycia pojazdu tj. 13 czerwca 2012 rok, był to ostatni dzień obowiązywania poprzedniej polisy zawartej ze zbywcą pojazdu, zgodnie o obowiązującym już wówczas uregulowaniem, umowa wygasła skutecznie i brak jest podstaw do przyjęcia, że mogło dojść do jej milczącego przedłużenia. Ponieważ przepisu art. 28 ustawy nie stosuje się, brak wypowiedzenia umowy zawartej z poprzednikiem prawnym pozwanego, tj. ze zbywcą pojazdu nie skutkował jej przedłużeniem na kolejne 12 miesięcy albowiem umowa uległa rozwiązaniu z upływem okresu na jaki została zawarta. W związku z tym do zawarcia umowy ubezpieczenia z pozwanym z mocy prawa nie doszło, brak jest zatem podstawy do żądania zapłaty składki.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy oddalił apelację jako bezzasadną na podstawie art. 385 k.p.c.