Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 25 lipca 2016r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Jan Matecki

Protokolant: Ewelina Bartoszewska

po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2016r. w Kaliszu

na rozprawie sprawy

z powództwa E. P.

przeciwko A. Z.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego A. Z. na rzecz powoda E. P. kwotę 40 000,00 zł (czterdzieści tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 4 grudnia 2014 roku do dnia zapłaty

2.  W pozostałym zakresie powództwo oddala

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 668,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania

SSR Jan Matecki

Sygn. akt V GC 1947/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 9 listopada 2015 roku powód E. P. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. Z. kwoty 54 920,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 grudnia 2014 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu wniesionego pozwu powód stwierdził, że dochodzona pozwem należność przysługuje jemu z tytułu zrealizowanych przez powoda na rzecz pozwanego umów o roboty budowlane z 7 lipca 2008 roku oraz 15 listopada 2010 roku. Do pozwu powód dołączył umowy będące podstawą roszczeń powoda, faktury za wystawione przez powoda pozwanemu należności za wykonane prace, protokoły odbioru robót oraz wezwania pozwanego do zapłaty. Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym 24 listopada 2015 roku Sąd zasądził dochodzoną pozwem należność wraz z odsetkami i kosztami postępowania. Od wydanego nakazu zapłaty sprzeciw wniósł pozwany, zaskarżając nakaz zapłaty w całości i wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu. W uzasadnieniu wniesionego sprzeciwu pozwany stwierdził, iż należność dochodzona przez powoda jest nienależna ponieważ kwota 14 920,00 zł wynikająca z faktury VAT nr (...) z 27 lutego 2009 roku jest przedawniona, zwrot kaucji gwarancyjnej z tytułu umowy o roboty budowlane z 7 lipca 2008 roku w kwocie 27 000,00 zł jest również bezzasadny ponieważ pozwany kaucję gwarancyjną w kwocie 27 000,00 zł zwrócił w gotówce bezpośrednio do rąk powoda, z ostrożności procesowej ponadto pozwany podniósł w stosunku do tej kwoty zarzut potrącenia a ponadto powód pozwanemu zalega z kwotą 35 300,00 zł i dlatego podnosi wobec niego zarzut potrącenia tej kwoty z uwagi na to, iż takie koszty musiał ponieść pozwany w związku z usunięciem usterki prac zrealizowanych przez pozwanego. Pozwany ponadto w uzasadnieniu sprzeciwu podniósł zarzut przedawnienia należności w kwocie 13 000,00 zł wynikającej z faktury VAT numer (...) z dnia 7 czerwca 2011 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony są podmiotami gospodarczymi. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej powód zawarł z pozwanym dwie umowy o roboty budowlane. W dniu 7 lipca 2008 roku została zawarta przez strony umowa dotycząca wykonania robót ziemnych, kompletnych sieci zewnętrznych wraz z kamerowaniem, badaniem szczelności, próbami ciśnienia sieci wodociągowej i wydajności hydrantów, wykonania podbudowy pod parkingi, drogi dojazdowe i wewnętrzne, plac manewrowy, wjazdy i wyjazdy zgodnie z przekazanym projektem, wykonaniem makroniwelacji, wykonanie wszystkich prac ziemnych w obrębie budynku oraz wykonanie przepompowni wody deszczowej. Powód jako wykonawca do zrealizowania umowy miał użyć własnych materiałów, sprzętu i maszyn. Strony ustaliły terminy realizacji budowy oraz ustaliły iż za zakończenie prac strony zgodnie uznają spełnienie warunku poprzez wykonanie wszystkich prac i przekazanie zamawiającemu wszelkiej dokumentacji powykonawczej i rewizyjnej z odnotowanymi zmianami zaistniałymi w czasie realizacji robót, wynikami wykonanych badań, pomiarów, przeprowadzonych prób, atestów, badań zagęszczenia podsypek i nasypów, protokołów odbiorowych. W umowie strony zastrzegły, iż wykonawca – powód tytułem zabezpieczenia roszczeń z tytułu rękojmi wpłaci na rzec zamawiającego na okres 5 lat nie podlegającą nie oprocentowaniu kwotę 27 000,00 zł. Prace budowlane miały być zrealizowane przez powoda w G. przy ulicy (...) na działce (...) – dowód umowa numer (...) o prace budowlane k. 7 – 12 akt. Powód wykonał prace zgodnie z treścią zawartej przez siebie z pozwanym umowy. Prace zostały przez pozwanego odebrane co potwierdzono protokołami zaawansowania robót budowlano – montażowych podpisanych przez obydwie strony umowy – dowód protokoły k. 14, 16, 19, 22, 25 akt. Na podstawie wykonanych prac potwierdzonych protokołami zaawansowania robót budowlano – montażowych powód wystawił pozwanemu faktury częściowe. W dniu 27 lutego 2009 roku został sporządzony protokół ostateczny odbioru robót wykonanych przez powoda na rzecz pozwanego, gdzie strony zgodnie stwierdziły, iż jakość robót jest oceniona jako dobra, brak jest usterek oraz brak uwag komisji do wykonanych prac. Protokół został podpisany przez pozwanego A. Z. i powoda E. P.. Tytułem zabezpieczenia ewentualnych reklamacji pozwany zatrzymał kwotę 27 000,00 zł na okres 5 lat stosownie do paragrafu 13 umowy – dowód k. 11V akt. Powód wystawił pozwanemu za zrealizowanie umowy faktury, które pozwany zapłacił za wyjątkiem kwoty 14 920,00 zł wynikającej z faktury numer (...) z 27 lutego 2009 roku – dowód k. 24 akt. Termin płatności należności z tej faktury upływał w dniu 13 marca 2009 roku. Pomimo upływu 5 lat i braku roszczeń pozwanego z tytuły rękojmi za wady projektu z tytuły zrealizowanej umowy pozwany nie zwrócił powodowi zatrzymanej kwoty gwarancyjnej w kwocie 27 000,00 zł.

W dniu 15 listopada 2010 roku strony zawarły kolejną umowę o prace budowlane, dotyczące prac na nieruchomości położonej w G. przy ulicy (...) na działce (...). Przedmiotem umowy było wykonanie przez powoda przyłącza wodno – kanalizacyjnego do działki, instalacji wodno – kanalizacyjnej do kontenera sanitarnego, instalacji wodno – kanalizacyjnej dla najemcy oraz utwardzenie terenu. Prace miały być wykonane z własnych materiałów powoda przy użyciu jego sprzętu i maszyn. Strony ustaliły terminy realizacji umowy oraz stwierdziły, że za zakończenie prac strony zgodnie uznają łączne spełnienie warunków – wykonanie wszystkich prac, wpis zakończenia wszystkich prac w dzienniku budowy oraz zgłoszenie gotowości do odbioru potwierdzone przez branżowych inspektorów nadzoru i przekazanie zamawiającemu – pozwanemu wszelkiej dokumentacji powykonawczej i rewizyjnej z odnotowanymi zmianami zaistniałymi w czasie realizacji robót budowlanych, wynikami wykonanych badań, pomiarów, przeprowadzonych prób, atestów, badań zagęszczenia nasypów i podsypek – dowód umowa o prace budowlane k. 28 – 31 akt. Powód wykonał wszystkie swoje prace i wystawił pozwanemu fakturę za wykonane prace w dniu 7 czerwca 2011 roku – faktura VAT (...) k. 32 akt. Po wykonaniu prac pozwany zwrócił się do powoda o dostarczenie wyników badań zagęszczenie podsypek i nasypów wykonanych przez powoda prac ziemnych – dowód pismo pozwanego do powoda k. 92, 93, 94, 95 akt. Pozwany dokonał pomiaru stopnia zagęszczenia gruntu i okazało się, iż w miejscach w których był utwardzony grunt nad przebiegającą przez plac targowy infrastrukturą ziemną, siecią wodociągową grunt jest niedostatecznie zagęszczony. Wobec powyższego powód przystąpił do usunięcia wady i dokonał pod nadzorem i zaleceniami kierownika budowy utwardzenia dodatkowego gruntu w miejscach w których był nienależycie utwardzony poprzez jego należyte wzmocnienie stosując pod tych miejscach dodatkową podbudowę betonową – dowód zeznania L. P. k. 172, zeznania K. P. k. 168 – 172, zeznania powoda k. 115 – 118 akt. Pozwany domagał się od powoda dostarczenia jemu wyników badań nasypu budowlanego na placu targowym, który zgodnie z umową z pozwanym powód utwardził. Stosownie do wezwania pozwanego oraz treści łączącej strony umowy – paragraf 3 punkt 2c k. 28V akt powód zlecił przeprowadzenie badań utwardzenia targowiska miejskiego. Badania te przeprowadzone były w lutym 2013 roku. Wyniki przeprowadzonych badań pomiaru nośności i zagęszczenia podłoża płytą sztywną w lutym 2013 roku wykazały iż nośność podłoża jest wystarczająca a zagęszczenie podłoża jest również wystarczające. Wyniki badań zostały przez powoda przesłane pozwanemu w dniu 26 marca 2013 roku – dowód k. 37 – 47 akt. Pozwany otrzymał wyniki badań lecz należności pozostałej do zapłaty za wykonanie prac budowlanych w kwocie 13 000,00 zł powodowi nie zapłacił. Wobec powyższego powód wezwał pozwanego do zapłaty łącznej swojej należności w kwocie 54 920,00 zł – kwota 27 000,00 zł i 14 920,00 zł wynikająca z umowy z dnia 7 lipca 2008 roku, kwota 13 000,00 zł z umowy z 15 listopada 2010 roku. Pomimo otrzymania wezwania do zapłaty pozwany należności nie zapłacił.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie załączonych do akt sprawy dokumentów oraz zeznań świadków: K. P. – k. 169 – 172 akt, L. P. – k . 172 – 175 akt oraz powoda – k. 215 – 218 akt i częściowych zeznań pozwanego – k. 218 – 223 akt złożone na rozprawie. Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanych w sprawie świadków i powoda. Zeznania te są w ocenie Sądu wiarygodne, gdyż są one ze sobą zgodne, wzajemnie się uzupełniają i w połączeniu z załączonymi do akt sprawy dokumentami tworzą logiczny i spójny obraz przebiegu zdarzeń związanych z treścią umowy łączącej strony i przebiegiem realizacji umów. Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego, iż prace budowlane wykonane przez powoda zostały przez niego źle wykonane, że część należności w postaci kaucji gwarancyjnej pozwany oddał powodowi w formie gotówkowej, że z uwagi na niewykonanie poprawek utwardzenia placu targowego przez powoda musiał te prace zlecić innej firmie i przez to musiał zapłacić kwotę 35 300,00 zł a wobec powyższego przysługuje jemu wierzytelność w tej kwocie wobec powoda oraz, że należności dochodzone przez powoda są w całości przedawnione. Zarzut przedawnienia podniesiony przez pozwanego Sąd uznał jedynie za częściowo zasadny i uzasadniony w stosunku do kwoty 14 920,00 zł wynikającej z faktury z 27 lutego 2009 roku – k. 24 akt. Faktura ta przewidywała iż termin płatności nastąpi w dniu 13 marca 2009 roku. Należności z tytułu umowy o roboty budowlane ulegają 3 – letniemu terminowi przedawnienia. Prace których dotyczyła wystawiona faktura zostały odebrane protokołem odbioru ostatecznym w dnu 27 lutego 2009 roku – k. 27 akt. 3 – letni termin przedawnienia należności wynikającej z faktury z 27 lutego 2009 roku upływał 13 marca 2012 roku, natomiast powództwo o zapłatę należności zostało złożone w listopadzie 2015 roku. Wobec powyższego podniesiony zarzut przedawnienia tejże należności przez pozwanego jest zasadny. Niezasadnym natomiast jest zarzut przedawnienia pozostałej części należności dochodzonej pozwem. Wszystkie należności objętej pozwem wynikają z umowy o roboty budowlane podlegają 3 – letniemu terminowi przedawnienia. Kwota 27 000,00 zł należna jest powodowi z tytułu kaucji gwarancyjnej stosownie do treści paragrafu 13 umowy k. 11V akt. Kaucja ta została zatrzymana na poczet roszczeń z tytułu rękojmi. Prace zostały odebrane 27 lutego 2009 roku – k. 27 akt. 5 – letni termin zabezpieczenia roszczeń z tytułu rękojmi upływał z dniem 27 lutego 2014 roku. Wobec powyższego nie upłynął 3 – letni termin przedawnienia tejże należności ponieważ przedawnienie tej należności mogłoby dopiero nastąpić 27 lutego 2017 roku, a powództwo o zapłatę wniesiono w listopadzie 2015 roku. Również niezasadny jest zarzut przedawnienia należności w kwocie 13 000,00 zł wynikającej z realizacji umowy z dnia 15 listopada 2010 roku, objętego fakturą z 7 czerwca 2011 roku. Strony w umowie z dnia 15 listopada 2010 roku stwierdziły zgodnie, iż zakończenie prac przez powoda nastąpi po przekazaniu pozwanemu dokumentacji powykonawczej w tym atestów, badań zagęszczenie podsypek i nasypów – paragraf 2 punkt 2c umowy 28V akt. Przeprowadzenie tych badań nastąpiło w lutym 2013 roku – dowód k. 37 – 45 akt i powód przesłał pocztą wyniki tych badań i dokumentację tychże badań 26 marca 2013 roku – k. 46 akt dowód pocztowy nadania pozwanemu badań nośności gruntu. Chybiony jest więc również zarzut pozwanego co do przedawnienia tejże należności ponieważ umowa została dopiero zrealizowana z momentem przekazania dokumentacji projektu nasypu budowlanego stosownie do treści paragrafu 3 punkt 2c umowy – dowód k. 9V akt. Przedawnienie roszczeń nastąpiło by więc dopiero w 27 marca 2016 roku. Sąd nie dał wiary twierdzeniom pozwanego które dotyczyły jego stanowiska iż należność w kwocie 27 000,00 zł pozwany uregulował płacąc gotówkę do rąk powoda. Zeznaniom tym Sąd nie dał wiary z uwagi na ich sprzeczność z zeznaniami powoda oraz świadka K. P.. Zarówno powód jak i świadek stanowczo zaprzeczyli aby została od pozwanego ta należność przyjęta w formie gotówki. Świadek jak i powód stwierdzili że w przypadku gdyby należność taka była regulowana gotówką to musiałby być wystawiony dokument potwierdzający taką wpłatę. Zeznania powoda i świadka w ocenie Sądu są wiarygodne. Strony są przedsiębiorcami i zdają sobie doskonale sprawę że płacone wszelkie należności wynikające z umów realizowanych przez przedsiębiorców muszą znaleźć potwierdzenie w dokumentach księgowych celem ich rozliczenia w dokumentacji księgowej. Pozwany jako przedsiębiorca musi mieć świadomość że skoro dokonuje zapłaty należności powodowi, a zwłaszcza należności z tytułu kaucji gwarancyjnej zatrzymanej przez 5 laty to fakt ten musi podlegać odzwierciedleniu w dokumentach dotyczących realizacji tejże umowy. Ponadto zeznania pozwanego w tym zakresie zwrotu tej kwoty są niekonsekwentne i niespójne. Pozwany z jednej strony twierdzi, że kwotę tą zapłacił gotówką nie przedstawiając żadnych dowodów poza własnymi zeznaniami, a jednocześnie oświadcza, że potrąca sobie tą należność z swoimi należnościami wobec powoda powstałymi na skutek nie usunięcia usterek przez pozwanego związanych z utwardzeniem placu targowego w G.. Skoro pozwany twierdzi że tą należność zapłacił powodowi gotówką to nie może jednocześnie twierdzić że tą należność potrąca ze swoją wierzytelnością. Sąd nie dał wiary twierdzeniom pozwanego A. Z. iż prace wykonane przez powoda związane z utwardzeniem placu targowego zostały przez niego wykonane nieprawidłowo, w związku z czym pozwany poniósł koszty związane z utwardzaniem tego placu przez inną wynajętą przez niego firmę przez co poniósł on koszty w kwocie 35 300,00 zł. Zeznania pozwanego w tym zakresie w ocenie Sądu są niewiarygodne z uwagi na ich sprzeczność ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Jak wynika z zeznań świadka L. P. którym Sąd dał w całości wiarę, ponieważ świadek ten zdaniem Sąd jest świadkiem obiektywnym gdyż pełnił funkcję kierownika budowy w toku realizowanych umów w 2008 z ramienia pozwanego, następnie w 2010 roku z ramienia powoda oraz był kierownikiem budowy budynku wznoszonego w 2014 roku przez pozwanego na terenie targowisko które wcześniej zostało utwardzone w 2010 roku przez powoda. Świadek ten zdaniem Sądu jest świadkiem obiektywnym, ponieważ reprezentował on interesy obu stron w toku realizowanych przez nich inwestycji, i nie ma jakiegokolwiek interesu by nie zeznawać prawdy. Na okoliczność przebiegu realizacji umów przez strony. Świadek zeznał przesłuchiwany przed Sądem iż teren targowiska przy ulicy (...) był należycie utwardzony przez powoda. W 2011 roku powstały usterki na utwardzonym placu, poprzez powstanie zapadlisk w miejscach w których pod placem były położone rury kanalizacyjne. Usterki te jak zeznał świadek zostały usunięte przez powoda. Świadek zeznał, że prace powód wykonał prawidłowo. Potwierdziła to ekspertyza z badań stopnia utwardzenia i zagęszczenia gruntu. Wyniki badań w których świadek uczestniczył potwierdziły, iż grunt jest należycie utwardzony i zagęszczony, nie można więc mieć do zrealizowanych prac zastrzeżeń. Świadek potwierdził, iż plac targowy został utwardzony nasypem z gruzu, co świadek potwierdził że jest utwardzeniem wystarczającym przy podbudowach na placach gdzie ruch ma się odbywać samochodami o masie całkowitej do 3,5 tony. Świadek zeznał że takie właśnie były wymogi związane z utwardzeniem placu targowego. Niedopuszczalnym było wjeżdżanie na teren placu targowego samochodom ciężarowym o masie całkowitej powyżej 3,5 tony. Świadek potwierdził że wystąpiło raz takie zdarzenie , że na ten plac wjechał samochód ciężarowy i na skutek tego nastąpiło uszkodzenie położonej kostki przez powoda. Nie było to jednak następstwem nieprawidłowo wykonanej pracy przez powoda tylko spowodowane wjechaniem samochodu o niedopuszczalnej masie. Świadek zeznał iż w 2014 roku na placu który został przez powoda utwardzony rozpoczęła się realizacja budowy budynku pawilonu handlowego. K. brukowa którą położył powód została rozebrana i został w tym miejscu postawiony pawilon. Pod budowany pawilon zostały wykonane prace zbrojeniowo – budowlane przez firmę budującą pawilon. Świadek potwierdził, iż prace wykonane przez powoda zostały odebrane przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. W ocenie świadka prace zrealizowane przez powoda na terenie targowiska miejskiego zostały wykonane przez niego prawidłowo. Zeznania świadka znajdują potwierdzenia w zeznaniach świadka K. P. oraz zeznaniach powoda oraz w dokumencie – wynikach badań nasypu budowlanego k. 37 – 45 akt.

Mając powyższe na względzie Sąd zważył, co następuje:

Strony łączyły dwie umowy o roboty budowlane – art. 647 k.c. Powód prawidłowo zrealizował obydwie umowy. Pozwany nie zapłacił należności w kwocie 27 000,00 zł z tytułu zwrotu kaucji gwarancyjnej powodowi a wynikającej z umowy z 7 sierpnia 2008 roku oraz nie zapłacił części należności z tej umowy w kwocie 14 920,00 zł wynikającej z faktury z dnia 27 lutego 2009 roku. Należność wynikająca z tej faktury z której termin płatności upływał z dniem 13 marca 2009 roku uległa przedawnieniu w dniu 14 marca 2012 roku, gdyż powództwo wytoczono 9 listopada 2015 roku. Roszczenia z tytułu umowy o roboty budowlane przedawniają się z upływem 3 lat. Z umowy tej z 7 sierpnia 2008 roku zasadne jest roszczenie o zapłatę kwoty 27 000,00 zł z tytułu zwrotu kaucji gwarancyjnej, termin zwrotu kaucji gwarancyjnej upływał po upływie 5 lat od odbioru ostatecznego robót, które miało miejsce 27 lutego 2009 roku. Kaucja więc powinna zostać zwrócona 27 lutego 2014 roku a więc należność jest nieprzedawniona. Z umowy z dnia 15 listopada 2010 roku pozwany nie zapłacił części należności powodowi w kwocie 13 000,00 zł wynikającej z faktury z 7 czerwca 2011 roku. Należność ta jest zasadna i nie przedawniona ponieważ bieg terminu przedawnienia tej należności należy liczyć zgodnie z treścią łączącej strony umowy – paragrafem 3 punkt 2c od dnia kiedy zostały przesłane pozwanemu badania zagęszczenia podsypek i nasypów. Nastąpiło to dopiero 26 marca 2013 roku. 3 – letni termin przedawnienia tej należności nie nastąpił wobec wniesienia w listopadzie 2015 roku powództwa o zapłatę. Niezasadnym jest podniesiony zarzut potrącenia należności pozwanego względem powoda.. pozwany nie wykazał aby wobec powoda przysługiwała mu jakakolwiek należność z tytułu naprawy zrealizowanych przez powoda prac na rzec pozwanego. Jak wynika ze zgormadzonego materiału dowodowego prace to zostały wykonane w sposób prawidłowy a przedłożone przez pozwanego faktury dotyczące należności za roboty ziemno – parkingowe z 2014 roku nie mogą stanowić dowodu że dotyczyły one naprawy prac zrealizowanych przez powoda w 2010 i w 2011 roku. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego a przede wszystkim z zeznań kierownika budowy wynika że w 2014 roku na placu targowym na działce (...) który utwardzał powód prowadzone były prace związane z budowa pawilony handlowego, a wobec powyższego skoro prace powoda wykonane 4 lata wcześniej zostały wykonane prawidłowo i odebrane przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego co wynika z zeznań L. P. nie można więc twierdzić że faktury te dotyczą naprawy utwardzenia gruntu który został rzekomo źle wykonany przez powoda. Pod budowę pawilonu firma która go budowała w 2014 roku rozebrała kostkę brukową, zebrała część podbudowy wykonaną przez powoda celem wznoszenia budynku pawilonu handlowego. W ocenie Sądu faktury dołączone przez pozwanego na k. 131, 132, 133 akt dotycząc prac związanych ze wznoszeniem pawilonu handlowo – usługowego na tym terenie. Mając powyższe na względzie Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 40 000,00 zł wraz z odsetkami i oddalił powództwo co do kwoty 14 920,00 zł uznając że ta należność uległa przedawnieniu. O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z art. 100 k.p.c. rozdzielając je stosunkowo między stronami stosownie do wyniku rozstrzygnięcia. Powód wygrał sprawę w 73%. Łączne koszty postepowania 9 980,00 zł i mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w punkcie 3 wyroku.