Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Bielecka-Gąszcz

Protokolant: st.sekr. sąd. Anna Zuchora

po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2017 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W.

przeciwko Ł. B.

o zapłatę 2.119,28 zł

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.119,28 zł (dwa tysiące sto dziewiętnaście złotych i dwadzieścia osiem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 czerwca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 647 zł (sześćset czterdzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 2973/15

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2015 roku powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością we W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanemu Ł. B. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powództwo o zapłatę 2.119,28 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W dniu 16 czerwca 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, który następnie utracił moc w całości na skutek wniesienia przez pozwanego sprzeciwu, zaś sprawa została przekazana do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

W sprzeciwie pozwanywniósł o oddalenie powództwa w całości. Wyjaśnił, że nieruchomość przy ul. (...) w Z. jest przedmiotem najmu, a jej najemca P. S. jest na mocy umowy najmu zobowiązany do zapłaty za energię elektryczną. Pozwany podniósł, że należności z umowy sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usługi dystrybucji z dnia 13 lutego 2012 roku zawartej z (...) S.A., objęte fakturami VAT nr (...) z dnia 11 lutego 2015 roku, nr (...) z dnia 26 sierpnia 2014 roku, zostały zapłacone w całości, jeszcze przed wytoczeniem powództwa i poinformowaniu pozwanego o zmianie wierzyciela. Pozwany nie jest w stanie przedstawić dowodów zapłaty, ale analizując zasadność roszczenia powoda, radca prawny zlecił pracownikowi swojej kancelarii kontakt z BOK cedenta, gdzie została przeprowadzona rozmowa z konsultantem cedenta H. D.. Konsultant poinformował, że w/w faktury zostały zapłacone w całości, a zapłata nastąpiła 29 kwietnia 2015 roku. Pozwany poniósł, że zapłata dokonana do rąk poprzedniego wierzyciela jest skuteczna, gdyż nastąpiła przed zawiadomieniem pozwanego o cesji wierzytelności, co miało miejsce dopiero pismem z dnia 12 czerwca 2015 roku. (pozew k. 2-6, nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 6v, sprzeciw k. 8-9v, postanowienie k. 14v)

Następnie powód uzupełnił braki pozwu po przekazaniu sprawy z e.p.u. i podtrzymał powództwo w całości. (zarządzenie k. 1, pismo procesowe k. 17-18)

W piśmie procesowym z dnia 17 listopada 2015 roku, stanowiącym uzupełnienie sprzeciwu, pozwany podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie. (pismo procesowe k. 71, k. 74-78)

W piśmie procesowym z dnia 21 grudnia 2016 roku pełnomocnik powoda podniósł, że wbrew twierdzeniu pozwanego należność dochodzona przedmiotowym powództwem nie została spłacona. Pozwany nie udowodnił, że dokonano zapłaty faktur, gdyż nie przedłożył żadnych dowodów dokonania zapłaty. Powód podkreślił, że powyższego nie zmienia przedłożona przez pozwanego notatka służbowa z rozmowy pełnomocnika pozwanego z konsultantem infolinii cedenta. Wyjaśnił dalej, że informacja, jakoby należności zostały spłacone jest błędna, zostały one bowiem w dniu 29 kwietnia 2015 roku przeksięgowane na konto sądowe, a nie spłacone. Wobec zaś sprzedaży wierzytelności, w systemie cedenta faktury te widnieją z saldem 0,00 zł, co jest jedynie zapisem księgowym, a nie wpłatą, czego pracownik infolinii z całą pewnością nie wziął pod uwagę. (pismo procesowe k. 114-116)

W dalszych pismach procesowych i na rozprawie pełnomocnicy stron podtrzymali dotychczasowe stanowiska w sprawie. (pismo procesowe k. 120-122, k. 138-140, protokół rozprawy k. 135-136, k. 143-145, k. 154)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 lutego 2012 roku pozwany Ł. B. zawarł z (...) S.A. w R. umowę kompleksowej sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usługi dystrybucji dla odbiorców z grupy taryfowej G oraz (...) nr (...), zgodnie z treścią której (...) S.A. był zobowiązany do dostarczania energii elektrycznej do nieruchomościpołożonej przy ul. (...) w Z., zaś pozwany do uiszczania na rzecz powoda opłat za dostarczoną energię. Umowa została zawarta na czas nieoznaczony (§ 2 ust. 1 umowy). Zgodnie z załącznikiem nr 1 – warunki świadczenia usług kompleksowych, stanowiącym integralną część umowy kompleksowej sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usługi dystrybucji wskazano, że odbiorca jest rozliczany za świadczoną usługę dystrybucji energii elektrycznej w grupie taryfowej G11, w sześciomiesięcznym okresie rozliczeniowym, zaś płatność ustalono w jednomiesięcznym okresie rozliczeniowym(pkt 2 warunków świadczenia usług kompleksowych). (okoliczności bezsporne, kserokopia wniosku, umowy i in. k. 57-67)

Nieruchomość przy ul. (...) w Z. była i jest przedmiotem najmu, a jej najemca P. S. zobowiązał się na mocy umowy najmu do zapłaty za energię elektryczną. (okoliczności bezsporne)

Zgodnie z treścią łączącej strony umowy, powód dostarczał energię elektryczną do nieruchomości położonej przy ul. (...) w Z., za co wystawiał na rzecz pozwanego faktury VAT.

Pozwany ani najemca P. S. nie uregulowali należności wynikających z wystawionych faktur VAT:

a)  nr (...) w kwocie 337,88 zł, której termin płatności przypadał 24 lutego 2015 roku, ani odsetek ustawowych naliczonych od tej kwoty od dnia następnego po terminie płatności faktury do dnia 11 czerwca 2015 roku (dnia poprzedzającego wytoczenie powództwa) w wysokości 12,88 zł (łącznie 337,88 zł + 12,88 zł = 350,76 zł),

b)  nr (...) w kwocie 407,94 zł, której termin płatności przypadał 24 listopada 2014 roku, ani odsetek ustawowych naliczonych od tej kwoty od dnia następnego po terminie płatności faktury do dnia 11 czerwca 2015 roku (dnia poprzedzającego wytoczenie powództwa) w wysokości 28,91 zł (łącznie 407,94 zł + 28,91 zł = 436,85 zł),

c)  nr(...) w kwocie 404,14 zł, której termin płatności przypadał 22 października 2014 roku, ani odsetek ustawowych naliczonych od tej kwoty od dnia następnego po terminie płatności faktury do dnia 11 czerwca 2015 roku (dnia poprzedzającego wytoczenie powództwa) w wysokości 33,39 zł (łącznie 404,14 zł + 33,39 zł = 437,53 zł),

d)  nr (...) w kwocie 339,58 zł, której termin płatności przypadał 22 września 2014 roku, ani odsetek ustawowych naliczonych od tej kwoty od dnia następnego po terminie płatności faktury do dnia 11 czerwca 2015 roku (dnia poprzedzającego wytoczenie powództwa) w wysokości 31,69 zł (łącznie 339,58 zł + 31,69 zł = 371,27 zł),

e)  nr (...)w kwocie 476,23 zł, której termin płatności przypadał 9 września 2014 roku, ani odsetek ustawowych naliczonych od tej kwoty od dnia następnego po terminie płatności faktury do dnia 11 czerwca 2015 roku (dnia poprzedzającego wytoczenie powództwa) w wysokości 46,64 zł (łącznie 476,23 zł + 46,64 zł = 522,87 zł ).

Pomimo przesądowego wezwania do zapłaty z dnia 26 lutego 2015 roku pozwany nie uregulował powyższego zadłużenia. (kserokopia wezwania przesądowego k. 52, kserokopie faktur k. 53-56, kopie faktur k. 91-97, okoliczności bezsporne)

W dniu 22 kwietnia 2015 roku pierwotny wierzyciel (...) S.A. w R. dokonał przelewu przysługującej mu wobec pozwanego z powyższego tytułu wierzytelności na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W..

Pismem z dnia 12 czerwca 2015 roku powód zawiadomił pozwanego o przelewie wierzytelności, jednocześnie wzywając go do zapłaty należności, co było bezskuteczne. (okoliczności bezsporne, kserokopia cesji z zał. k. 25-51, kserokopia zawiadomienia o przelewie z wezwaniem do zapłaty k. 19-23)

Po otrzymaniu nakazu zapłaty wydanego w e.p.u., pełnomocnik pozwanego, analizując zasadność roszczenia powoda, w dniu 9 lipca 2015 roku skontaktował się z infolinią (...) S.A. i przeprowadził rozmowę telefoniczną z konsultantem cedenta H. D.. W toku tej rozmowy konsultant poinformował, że w/w faktury figurują jako zapłacone w całości, a zapłata nastąpiła 29 kwietnia 2015 roku. (kserokopia notatki służbowej k. 10 i k. 80, zapis przebiegu rozmowy z konsultantem – nagranie płyta CD k. 98)

W piśmie z dnia 4 lutego 2016 roku pracownik pierwotnego wierzyciela – (...) S.A. Oddział w Ł. oświadczył, że zobowiązania pozwanego względem (...) z tytułu zużytej energii elektrycznej i usługi dystrybucji na dzień 12 czerwca 2015 roku wynosiły 430,55 zł (w tym 422,68 zł z tytułu faktury korygującej nr (...) zwiększającej należność do faktury (...) i 7,87 zł tytułem odsetek), natomiast należności w kwocie 1.965,77 zł dotyczące faktur (...) zostały sprzedane firmie (...) Sp. z o.o. Jednocześnie oświadczył, że w okresie od 1 stycznia 2015 roku do 12 czerwca 2015 roku nie odnotowano wpłat za energię elektryczną i usługi dystrybucji. (pismo k. 87-88)

Najemca nieruchomości nie odnalazł dowodów wpłat za faktury nr (...). Zdarzało mu się nie zapłacić jakiejś faktury, a czasem płacił zbiorczo. P. S. nie znalazł także wpłaty z kwietnia 2015 roku w historii operacji na jego rachunku bankowym. Czasem dokonuje płatności w punkcie M. na Osiedlu (...) w Z. (adres ul. (...) Z.).

W piśmie z dnia 28 marca 2017 roku Prezes Zarządu (...) Spółki z o.o. w W. poinformował, że w okresie od września 2014 roku do lipca 2015 roku w agencji położonej w Z. przy ul. (...) nie zarejestrowano żadnej transakcji, której nadawcą byłby P. S.. (zeznania świadka P. S. k. 144, pismo k. 149)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie znajdujących się w aktach sprawy dowodów z dokumentów, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron procesu, a ponadto na podstawie dowodu z zeznań świadka P. S..

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne i zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że pozwany nie zakwestionował przelewu wierzytelności na rzecz powoda ani zawarcia umowy kompleksowej sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usługi dystrybucji, nie kwestionował także wysokości należności przypadających do zapłaty z faktur nr (...), a zatem nie kwestionował wysokości kwoty dochodzonej pozwem. Spór między stronami toczył się natomiast o to, czy owe należności zostały zapłacone.

Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie w pełni podziela stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w wyroku z dnia 17 grudnia 1996 roku (I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76), że rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, w szczególności jeżeli strona jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Nie może być także żadnych wątpliwości, że strona powołująca się na fakt zapłaty długu winna ten fakt udowodnić.

Pozwany nie zgłaszał precyzyjnych twierdzeń faktycznych w zakresie tego kto miał dokonać zapłaty długu (on sam czy najemca lokalu), ale wywodził twierdzenie o fakcie dokonania zapłaty w zasadzie wyłącznie z treści informacji udzielonej pełnomocnikowi pozwanego przez konsultanta infolinii pierwotnego wierzyciela. Pozwany twierdził, że należności z umowy sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usługi dystrybucji z dnia 13 lutego 2012 roku, objęte fakturami VAT nr (...), zostały zapłacone w całości, jeszcze przed wytoczeniem powództwa i poinformowaniu pozwanego o zmianie wierzyciela. Pozwany podnosił przy tym, że nie jest w stanie przedstawić dowodów zapłaty, ale analizując zasadność roszczenia powoda, radca prawny zlecił pracownikowi swojej kancelarii kontakt z BOK cedenta, gdzie została przeprowadzona rozmowa z konsultantem (...) Obrót H. D.. Konsultant poinformował, że w/w faktury zostały zapłacone w całości, a zapłata nastąpiła 29 kwietnia 2015 roku. Pozwany poniósł, że zapłata dokonana do rąk poprzedniego wierzyciela jest skuteczna, gdyż nastąpiła przed zawiadomieniem pozwanego o cesji wierzytelności, co miało miejsce dopiero pismem z dnia 12 czerwca 2015 roku.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie wykazało natomiast by należności z w/w faktur zostały w istocie zapłacone.

Powód kwestionował twierdzenie faktyczne pozwanego o zapłacie długu, wskazując, że pozwany nie przedłożył żadnych dowodów dokonania zapłaty. Powód podkreślał przy tym, że powyższego nie zmienia przedłożona przez pozwanego notatka służbowa z rozmowy pełnomocnika pozwanego z konsultantem infolinii cedenta - informacja, jakoby należności zostały spłacone jest błędna, zostały one bowiem w dniu 29 kwietnia 2015 roku przeksięgowane na konto sądowe, a nie spłacone; wobec zaś sprzedaży wierzytelności, w systemie cedenta faktury te widnieją z saldem 0,00 zł, co jest jedynie zapisem księgowym, a nie wpłatą, czego pracownik infolinii z całą pewnością nie wziął pod uwagę.

Z powyższym należy się zgodzić. Informacja udzielona przez pracownika infolinii cedenta nie jest wystarczającym dowodem zapłaty długu, tym bardziej, że logiczne i wysoce prawdopodobne wydaje się twierdzenie, że po zbyciu wierzytelności figurują one w systemie cedenta jako „wyzerowane”. Gdyby tak nie było to cedent sam, zapewne z konieczności dbania o terminowe regulowanie należności, nadal miałby informację, że stanowią one kwotę zaległą, czyli taką której należy dochodzić, co mogłoby doprowadzić do tego, że zarówno cedent, jak i cesjonariusz te same należności uznawaliby za swoje długi – takie wyzerowanie salda cedenta wydaje się być przy tym rozwiązaniem dobrym i porządkującym stan jego finansów.

Faktu dokonania zapłaty spornych faktur nie potwierdził także ani sam pozwany (poprzez złożenie dowodów wpłaty), ani przede wszystkim najemca lokalu P. S. (najemca nie zeznał nawet, że faktury te zapłacił, ale nie może odnaleźć dowodów wpłaty). P. S. był zarządzeniem Przewodniczącego zobowiązany do złożenia dowodów wpłat za faktury nr (...), jednak takich dowodów nie odnalazł, przy czym zeznał, że zdarzało mu się nie zapłacić jakiejś faktury, a czasem płacił zbiorczo. P. S. nie znalazł także wpłaty z kwietnia 2015 roku w historii operacji na jego rachunku bankowym. Pomimo tego, że świadek zeznał, iż czasem dokonuje płatności w punkcie M. na Osiedlu (...) w Z., Prezes Zarządu (...) Spółki z o.o. w W. poinformował, że w okresie od września 2014 roku do lipca 2015 roku w agencji położonej w Z. przy ul. (...) nie zarejestrowano żadnej transakcji, której nadawcą byłby P. S..

Powyższe musiało prowadzić do ustalenia, że sporne faktury nie zostały zapłacone.

Powód miał prawo domagać się zasądzenia od pozwanego należności głównej wraz z odsetkami. Wierzyciel ma bowiem prawo domagać się odsetek za czas opóźnienia w spełnieniu świadczenia pieniężnego przez dłużnika, choćby nie poniósł żadnej szkody i choćby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (art. 481 § 1 k.c.). Jeżeli zaś stopa odsetek nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Od zaległych odsetek można zaś żądać odsetek od chwili wytoczenia o nie powództwa (art. 482 § 1 k.c.). Oczywiście od 1 stycznia 2016 roku powód miał prawo domagać się odsetek ustawowych za opóźnienie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.119,28 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 czerwca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 k.p.c.