Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 08 kwietnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie XI Wydział Karny Odwoławczy:

po rozpoznaniu w sprawie cudzoziemki T. K.

zażalenia wniesionego przez cudzoziemkę

na postanowienie Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej z dnia 19 marca 2015 roku w sprawie - sygn. akt VII Ko 36/15

w przedmiocie przedłużenia okresu pobytu cudzoziemki w (...)

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

p o s t a n a w i a

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie

UZASADNIENIE

Wskazanym wyżej postanowieniem Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej na podstawie art. 89 ust. 4, 5 i 6 Ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium RP (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., Nr 680 z późn. zm.) przedłużył okres pobytu cudzoziemki T. K. oraz małoletniego dziecka pozostającego pod jej opieką S.-M. B. w (...)na okres 90 (dziewięćdziesięciu) dni, tj. do dnia 24 czerwca 2015 r.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła cudzoziemka. Nie wskazując konkretnych zarzutów stawianych zaskarżonemu orzeczeniu wniosła o jego uchylenie w całości. W uzasadnieniu wniesionego środka odwoławczego odniosła się zaś do przyczyn umieszczenia w (...) przyczyn przedłużenia pobytu w ośrodku oraz negatywnego wpływu detencji na zdrowie jej syna.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zasadne jest stanowisko Sądu Rejonowego, iż zachodzą przesłanki do przedłużenia okresu pobytu cudzoziemki T. K. w (...)

Cudzoziemka (wraz z małoletnim dzieckiem pozostającym pod jej opieką) została umieszczona w (...)w B. wskutek wykonania postanowienia Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej z dnia 27 stycznia 2015 r. w sprawie o sygn. akt VII Ko 11/15.

W trakcie pobytu w (...) wydano wobec cudzoziemki decyzję o odmowie nadania statusu uchodźcy i odmowie udzielenia ochrony uzupełniającej (decyzja nr (...) - k. 11-13v.). Decyzja ta została doręczona cudzoziemce w dniu 04 marca 2015 r., a więc przed upływem okresu, na jaki cudzoziemka została umieszczona w (...) i nie uzyskała ona dotychczas atrybutu ostateczności.

Stosownie do treści art. 89 ust. 4 Ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U.2012.680 t.j.), który ma zastosowanie w rozpoznawanej sprawie, jeżeli decyzja kończąca postępowanie w sprawie o nadanie statusu uchodźcy i udzielenie ochrony uzupełniającej, na podstawie której nie nadano statusu uchodźcy i nie udzielono ochrony uzupełniającej, została doręczona wnioskodawcy przed upływem okresów, o których mowa w ust. 1-3, okres pobytu w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców może być przedłużony na czas określony, niezbędny do wydania decyzji ostatecznej w tej sprawie lub do przymusowego wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.

Skoro procedura administracyjna w sprawie o nadanie T. K. statusu uchodźcy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wszczęta w dniu 26 stycznia 2015 r. do dnia wydania zaskarżonego postanowienia nie została zakończona, to w tej sytuacji słusznie wskazał Sąd Rejonowy, iż przedłużenie okresu stosowania środka detencyjnego jest niezbędne do wydania decyzji ostatecznej w sprawie odmowy nadania cudzoziemcowi statusu uchodźcy.

Samo umieszczenie cudzoziemki w (...) było zaś spowodowane koniecznością zapobieżenia nadużycia postępowania w sprawie o nadanie statusu uchodźcy, bowiem T. K. czterokrotnie stawiała się na granicy RP nie deklarując chęci ubiegania się o nadanie statusu uchodźcy na terytorium Polski (art. 87 ust. 1 pkt 2 Ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terenie Rzeczypospolitej Polskiej), co przesądziło o rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej. Brak jest zatem podstaw do tego by mogła ona oczekiwać na zakończenie procedury o nadanie statusu uchodźcy poza strzeżonym ośrodkiem. Niczego w tym przypadku nie mogą zmienić argumenty przedstawione przez skarżącą w zażaleniu, że już za pierwszym razem, stawiając się na granicy polsko – białoruskiej w T., jej mąż zadeklarował chęć złożenia wniosku o nadanie statusu uchodźcy, bowiem okoliczności te pozostają bez wpływu na byt przesłanki z art. 89 ust. 4 w/w ustawy warunkującej możliwość przedłużenia okresu pobytu cudzoziemca w (...)

W zaistniałej sytuacji zachodzi więc konieczność przedłużenia okresu pobytu cudzoziemki w (...) na czas wskazany w zaskarżonym postanowieniu, a niezbędny do zakończenia postępowania o nadanie statusu uchodźcy i udzielenia ochrony uzupełniającej – stosownie do treści art. 89 ust. 4 w/w ustawy. Pomimo podnoszonej fakultatywności tej decyzji w realiach niniejszej sprawy jest ona prawidłowa.

Sąd Okręgowy nie stwierdza również okoliczności wymienionych w art. 88 ust. 3 pkt 2 w/w ustawy, które uzasadniałyby odstąpienie od przedłużenia pobytu cudzoziemki w strzeżonym ośrodku. Tego rodzaju okoliczności - w stosunku do swojej osoby - skarżąca zresztą nie wskazuje.

W odniesieniu natomiast do eksponowanej w zażaleniu okoliczności dotyczącej stanu zdrowia syna cudzoziemki to wskazać należy, iż jakkolwiek S.-M. B. był hospitalizowany w dniach 17 - 24 marca 2015 r. to został w stanie ogólnym dobrym wypisany do dalszego leczenia ambulatoryjnego (k. 44-45), a zatem stan jego zdrowia nie jest na tyle zły, aby wymagał dalszej hospitalizacji, co potwierdza również załączona dokumentacja medyczna z Wojewódzkiego Szpitala (...) w B. z dnia 07 kwietnia 2015 r. (data wpływu). W związku z tym obecny stan jego zdrowia nie przemawia za uwzględnieniem żądania skarżącej o zwolnienie ich ze strzeżonego ośrodka.

Natomiast umieszczenie dziecka w (...) wraz z ich prawnym opiekunem ma na celu ochronę jego praw i interesów oraz jest uzasadnione zasadą integralności rodziny. Decyzja ta jest zgodna z przepisami art. 3 oraz 22 Konwencji o Prawach Dziecka i nie narusza art. 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Ponadto podnieść należy, że o wiele poważniejsze skutki dla dziecka stanowiłaby rozłąka z rodzicami niż przebywanie razem z nimi w warunkach stworzonych w ośrodku, w którym mają zapewnioną pełną opiekę.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy orzekł jak w części dyspozytywnej postanowienia.