Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 marca 2017r. Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego T. W. na rzecz strony powodowej Spółdzielni Mieszkaniowej w K. kwotę 2262,64 zł. z odsetkami ustawowymi, oddalił dalej idące powództwo oraz zniósł wzajemnie koszty procesu.

W apelacji od powyższego wyroku strona powodowa zarzuciła naruszenie art. 232 kpc oraz art. 227 w zw. z art. 309, art. 245 i art. 233 § 1 kpc. Wskazując na powyższe zarzuty skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie na jej rzecz dalszej kwoty 1067,24 zł, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy sądowi rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy rozpoznając apelację oparł się na ustaleniach faktycznych Sądu Rejonowego i zważył co następuje. Apelacja strony powodowej nie ma żadnych uzasadnionych podstaw. Nie są zatem uzasadnione obydwa podniesione w niej zarzuty naruszenia prawa procesowego, które w żaden sposób nie podważają trafnej argumentacji Sądu pierwszej instancji, wyjaśniającej i przyczyny, dla których Sąd uznał roszczenie strony powodowej za częściowo zasadne i sposób jego obliczenia, jak i względy, które zadecydowały o nieuwzględnieniu tego żądania w pozostałym zakresie, a Sąd Okręgowy powyższą argumentację podziela. Sąd Rejonowy uwzględnił żądanie powódki w zakresie wynikającym z dowodów w postaci rozliczeń kosztów, wystawionych przez (...) na kwoty 1484,44 zł i 778,20 zł (k. 120 – 121), a czego pozwany nie zakwestionował. Skarżący natomiast w wywodach uzasadnienia apelacji przede wszystkim skupia się na krytyce stanowiska Sądu Rejonowego odmawiającego, jak uważa, przyznania mocy dowodowej, jako innemu środkowi dowodowemu, wydrukowi komputerowemu z systemu księgowego strony powodowej. Zarzut dotyczący tej kwestii jak i jego uzasadnienie są zaś o tyle bezprzedmiotowe, że ani Sąd Rejonowy, ani Sąd Okręgowy, nie negują mocy dowodowej tego rodzaju dowodu, jako właśnie innego środka dowodowego. Sąd Rejonowy natomiast jedynie uznał, że na podstawie tego dowodu jak i pozostałego zaoferowanego przez powódkę materiału dowodowego, brak było podstaw do przyjęcia nie budzącego wątpliwości wykazania roszczenia w zakresie obecnie objętym apelacją, zważywszy na stanowisko pozwanej, która już w sprzeciwie od nakazu zapłaty wskazywała na wadliwość dokonywanych przez Spółdzielnię rozliczeń jak i brak udowodnienia roszczenia dokumentami źródłowymi. Również w ocenie Sądu Okręgowego strona powodowa nie wykazała należycie roszczenia objętego zakresem zaskarżenia, tj. co do kwoty 1067,24 zł., gdyż nie przedłożyła nie budzących wątpliwości dowodów, z których wynikałoby jednoznacznie jak dokonane zostało przez nią dokładnie rozliczenie, a konkretnie jak powódka obliczyła poszczególne należności z poszczególnych tytułów, za jaki okres, z rozbiciem na należności główne i odsetki. Wątpliwości co do zasadności dochodzonej przez skarżącego kwoty nie eliminuje również sama apelacja, w której skarżący, działając przez pełnomocnika, nawet nie usiłował wskazać z których konkretnie pozycji analizy konta lokatora miałaby wynikać żądana obecnie kwota, a co w konsekwencji nie mogło prowadzić do uwzględnienia powyższej apelacji. Pomocne w wykazaniu dochodzonego roszczenia mogło być również złożenie przez powódkę dokumentów źródłowych, na których istnienie wskazywała sama analiza konta lokatora, odwołująca się do poszczególnych faktur, a których negowanie istnienia w apelacji, w takiej sytuacji, budzi co najmniej wątpliwości.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 kpc, oddalił apelację.