Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie Wydział IV Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Anna Podubińska

A. P., R. W.

Protokolant kierownik sekretariatu Krystyna Hartung

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2017 r. w Szczytnie

w sprawy z powództwa M. S.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w G.

o odszkodowanie

I.  zasądza od pozwanego (...) Sp. z o.o. w G. na rzecz powoda M. S. tytułem odszkodowania za skrócony okres wypowiedzenia oraz wynagrodzenia za 1 miesiąc wypowiedzenia kwotę 10 793,76 zł / dziesięć tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt trzy 76/100 / złotych,

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  nie obciąża pozwanego kosztami sądowymi,

IV.  wyrokowi w pkt. I do kwoty 3597,92 złotych nadaje rygor natychmiastowej wykonalności,

V.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego kwotę 2700 złotych

IV P 149/16

UZASADNIENIE

Powód M. S. wniósł o odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego przez pozwanego - obecnie (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. wskazując, że wypowiedzenie zostało doręczone mu w dniu 2.12.2016 roku, zatem bieg wypowiedzenia powinien rozpocząć się w dniu 1.01.2017 roku, ponadto zwolnienie powinno być uznane za grupowe, bowiem likwidacji uległ tylko oddział- filia pracodawcy, a nie cała firma.

W toku procesu powód sprecyzował, że wnosi zasądzenie na jego rzecz od pozwanego 3 miesięcznego odszkodowania , w wysokości 1 miesięcznego wynagrodzenia, bowiem pozwany błędnie przyjął termin wypowiedzenia na 1.12.2016 roku, podczas, gdy powinno zacząć się 1.01.2017 roku, a nadto pozwany zastosował jak wynika z wypowiedzenia skrócony okres wypowiedzenia i za ten okres nie wypłacił powodowi odszkodowania mi ustania stosunku pracy.

Pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w M. – obecnie (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. wniósł o oddalenie powództwa, podnosząc, iż rozwiązanie umowy za wypowiedzeniem zostało powodowi doręczone w dniu 30.11.2016 roku, wobec czego umowa rozwiązała się z dniem wskazanym w wypowiedzeniu i roszczenie powoda dotyczące zapłaty wynagrodzenia i odszkodowania za pozostały okres wypowiedzenia jest pozbawiona podstaw prawnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. S. był zatrudniony u pozwanego i jego poprzedników prawnych od 1 sierpnia 2012 roku charakterze betoniarza.

Został zatrudniony w oparciu o umowę o pracę w PPUH (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w M. na czas określony w tej spółce – od 1 sierpnia 2012 roku do 31.12.2013 roku, od 1.01.2014 do 31.12.2015 roku.

W dniu 30 maja 2014 roku powód, podobnie jak pozostali pracownicy PPUH (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w M., został poinformowany, iż z dniem 1 lipca 2014 roku nastąpi zmiana pracodawcy na (...) spółka z o.o. w M. w trybie art. 23 ¹ kp. Powód kontynuował zatrudnienie u nowego pracodawcy.

W dniu 1 stycznia 2016 roku powód zawarł z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w M. kolejną umowę o pracę na czas nieokreślony w pozostałym zakresie na dotychczasowych warunkach zatrudnienia.

W dniu 30 listopada 2016 roku około godz. 17.00 dyrektor oddziału w S. drogą mailową otrzymał wypowiedzenia dla wszystkich pracowników. W zakładzie nie było już pracowników, wobec czego poinformował kadry w siedzibie spółki, że wręczenie wypowiedzeń tego dnia nie będzie możliwe, uzgodnił ich doręczenie pracownikom następnego dnia.

1 grudnia 2016 roku poinformował pracownika kadr w oddziale w S. B. S. oraz kierownika produkcji Ł. B. o zaistniałej sytuacji, zwrócił się o zorganizowanie zebrania wszystkich pracowników na hali produkcyjnej, pracownicy za pośrednictwem bezpośrednich przełożonych zostali powiadomieni o zebraniu i o godzinie 10.00 obecni tego dnia pracownicy zebrali się, J. M. zawiadomił ich o celu zebrania, a następnie B. S. oraz Ł. B. wyczytując nazwiska doręczali im wypowiedzenia.

Do osób nieobecnych tego dnia w pracy wypowiedzenia były wysyłane pocztą.

Wypowiedzenie tą drogą otrzymał także powód nieobecny w grudniu z powodu choroby, wskazano w nim, że rozwiązanie umowy następuje z zachowaniem skróconego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na dzień 31.12.2016 roku. Jako przyczyna został wskazany przepis art. 36 ¹§1 kp, likwidacja oddziału K..

U pozwanego nie działały związki zawodowe, nie byli też wybrani przedstawiciele załogi. Pracownicy w żaden sposób nie byli uprzedzeni o planowanych zwolnieniach grupowych.

W grudniu 2016 roku w (...) spółka z o.o. w M. w oddziale w S. zatrudnionych było około 95 osób. Wypowiedzenia bądź do rąk własnych – około 80 osób, bądź- w przypadku nieobecnych osób za pośrednictwem poczty otrzymali wszyscy pracownicy, których umowy nie kończyły się z dniem 31.12.2016 roku. Z dniem 1 stycznia 2017 roku spółka zaprzestała działalność w oddziale w S..

Powód na konto otrzymał wynagrodzenie za listopad 2016 roku, było to ostatnie świadczenie ze stosunku pracy wypłacone powodowi przez pozwanego. Za grudzień otrzymał zasiłek chorobowy z ZUS.

Ostatnie wynagrodzenie miesięczne powoda liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wyniosło 3597,92 złotych.

/ dokumenty w aktach osobowych część B- umowy o pracę, pismo o przejściu zakładu pracy, wypowiedzenie, zaświadczenie o wynagrodzeniu K 38, J. M. – protokół rozprawy z dnia 15 marca 2017 roku /

Sąd zważył, co następuje:

Twierdzenia pozwanego, jakoby wypowiedzenia zostały, tak powodowi, jak i pozostałym pracownikom, doręczone w dniu 30.11.2016 roku nie znajdują potwierdzenia w przeprowadzonych dowodach.

Z zeznań J. M. oraz koperty okazanej przez powoda, w której przysłano mu wypowiedzenie wynika, że powód otrzymał pismo po 1.12.2016 roku. W aktach osobowych powoda brak jest zarówno wypowiedzenia, jak i pocztowego potwierdzenia odbioru.

Z zeznań świadka J. M. wynika jednoznacznie, że wprawdzie pisma o wypowiedzeniach otrzymał na e-mail 30.11.2016, jednak nadeszły już po godzinach pracy zakładu, ich doręczenia pracownikom tego dnia nie było możliwe, o czym informował kadry w siedzibie zakładu, zostało zatem uzgodnione, że pracownicy otrzymają je następnego dnia.

Podał, że wszyscy obecni w pracy zostali zebrani w dniu 1.12.2016 o godzinie 10.00 i Ł. B., jako kierownik produkcji i B. S., jako pracownik kadr po kolei wręczali je pracownikom, a nieobecnym wysyłano tego dnia pocztą. Powód mógł je zatem otrzymać nie wcześniej niż 2 grudnia 2016 roku.

Zgodnie z art. 30 § 2 ¹ kodeksu pracy okres wypowiedzenia umowy o pracę obejmujący tydzień lub miesiąc albo ich wielokrotność kończy się odpowiednio w sobotę lub w ostatnim dniu miesiąca.

Art. 36 § 1 kp stanowi, że okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony i umowy o pracę zawartej na czas określony jest uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi:

1) 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy;

2) 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy;

3) 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata, a zgodnie z § 1 ¹ tego przepisu do okresu zatrudnienia, o którym mowa w § 1, wlicza się pracownikowi okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy, jeżeli zmiana pracodawcy nastąpiła na zasadach określonych w art. 23 ¹, a także w innych przypadkach, gdy z mocy odrębnych przepisów nowy pracodawca jest następcą prawnym w stosunkach pracy nawiązanych przez pracodawcę poprzednio zatrudniającego tego pracownika. Ponadto zgodnie z art. 36 ¹ § 1 kp jeżeli wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub umowy o pracę zawartej na czas określony następuje z powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy albo z innych przyczyn niedotyczących pracowników, pracodawca może, w celu wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę, skrócić okres trzymiesięcznego wypowiedzenia, najwyżej jednak do 1 miesiąca. W takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za pozostałą część okresu wypowiedzenia.

Z powiązania tych przepisów z danymi dotyczącymi okresu i przebiegu zatrudnienia powoda u pozwanego, jak i poprzednika prawnego – PPUH (...) spółka z o.o. w M. wynika, że powód miał prawo do trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Jak się wydaje- pozwany tego nie kwestionował, bowiem w wypowiedzeniu wskazał, że wypowiada umowę z zachowaniem skróconego, 1-miesięcznego okresu wypowiedzenia i wskazał jako podstawę prawną wypowiedzenia m.in. art. 36 ¹§1 kp.

Ponadto w przypadku powoda skrócone do 1 miesiąca wypowiedzenie wobec jego doręczenia po 1.12.2016 roku mogło zakończyć swój bieg dopiero 31 stycznia 2017 roku.

Z niepodważonego przez pozwanego oświadczenia powoda wynika, że ostatnie świadczenie, jakie otrzymał ze stosunku pracy to wynagrodzenie chorobowe za listopad 2016 roku, zatem powodowi na podstawie art. 49 kp i art. 36 ¹§1 kp należne jest wynagrodzenie za cały okres wypowiedzenia i w pkt. I wyroku Sąd zasądził je biorąc za podstawę wyliczenie 1 – miesięcznego wynagrodzenia powoda przedstawione przez pozwanego.

Powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz odszkodowania z art. 45§1 kp, przy czym okoliczności, na jakie się powołał dotyczą tych z cytowanych wcześniej przepisów. Powód po dniu 1.01.2017 roku nie podjął pracy, zatem z uwagi treść przepisów 49 kp i 36 ¹ §2 kp stanowiących o zaliczeniu takich okresów do stażu pracę Sąd po rozpoznaniu sprawy uznał, że one winny stanowić podstawę zasądzenia zgłoszonych roszczeń. W części przekraczającej wyliczenie trzykrotność jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda powództwo zostało oddalone.

Z uwagi na sytuację pozwanego znaną Sądowi z urzędu, m.in. wniosek o ogłoszenie upadłości, nie obciążano pozwanego kosztami sądowymi na podstawie art. 103 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Wyrokowi nadano rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 477 ²§1 kp.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98§1 kp, o kosztach zastępstwa w odniesieniu na podstawie §9ust.1pkt.2 w zw. z §2pkt.5 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r.).