Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Jacek Witkowski

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2017r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania G. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 9 lipca 2015 r. (Nr (...))

w sprawie G. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala G. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 maja 2015 roku do dnia 29 marca 2016 roku;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz G. K. kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 1039/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9.07.2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawczyni G. K. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 19.06.2015 r. nie stwierdziła u niej niezdolności do pracy.

Od decyzji tej odwołanie złożyła ubezpieczona, która wnosiła o jej zmianę argumentując, iż schorzenia kręgosłupa, które u niej występują, nie pozwalają jej na wykonywanie zatrudnienia. Podkreśliła, iż występują u niej liczne schorzenia kręgosłupa i wymagana jest kolejna operacja.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie twierdząc, iż G. K. nie spełnia jednego z warunków nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymienionego w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.), tj. nie spełnia warunku niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje.

Ubezpieczona G. K., urodzona (...), była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy okresowo do 30.04.2015 r. z tym, iż w niektórych okresach była całkowicie niezdolna do pracy (a. r.). W dniu 16.04.2015 r. złożyła ona wniosek o przyznanie prawa do tego świadczenia na kolejny okres. Orzeczeniem z dnia 19.06.2015 r. Komisja Lekarska ZUS rozpoznała u wnioskodawczyni następujące schorzenia: zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa na odcinku L/S, przebyta w kwietniu 2010 r. distectomia L4/L5 z fenestracją lewostronną i stabilizacją diam bez istotnych ubytków neurologicznych, nadciśnienie tętnicze leczone farmakologicznie (k. 17-18 a. l.). W ocenie Komisji Lekarskiej ZUS, schorzenia te nie powodują u wnioskodawczyni niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ ten stwierdził, iż ubezpieczona z wykształceniem średnim ogólnym bez matury, ostatnio pracująca jako sprzedawca w sklepie, a wcześniej jako szwaczka, może pracować zgodnie z kwalifikacjami. Orzeczenie to stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 9.07.2015 r. odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 122 a. r.).

W toku postępowania odwoławczego, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy ortopedy-traumatologa, neurologa i kardiologa (k. 9 a. s.). Opiniujący biegli po przebadaniu wnioskodawczyni i zapoznaniu się z dokumentacją z jej dotychczasowego leczenia, zdiagnozowali następujące schorzenia: przewlekły zespół bólowy lędźwiowy obecnie bez objawów drażnienia korzeni nerwowych przy ubytku ich funkcji, przebyte leczenie operacyjne discektomia L4/L5, stabilizacja diam, nadciśnienie tętnicze okres I/II, astma oskrzelowa w wywiadzie. Zdaniem biegłych, schorzenia te nie powodują u badanej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu opinii stwierdzili m. in., iż przebyte leczenie operacyjne oraz leczenie farmakologiczne dało pożądany efekt i obecny stan narządu ruchu nie czyni ubezpieczonej długotrwale niezdolną do pracy. Do opinii tej pisemne zastrzeżenia złożyła pełnomocnik ubezpieczonej zarzucając, iż opinia zawiera nieprawdziwe oraz sprzeczne z dokumentacją znajdującą się w aktach sprawy stwierdzenia, które miały wpływ na jej końcowy kształt. Pełnomocnik ubezpieczonej powołała się na wynik badania MR kręgosłupa lędźwiowego z dnia 9.02.2015 r. oraz z dnia 8.01.2014 r. a także na zaświadczenie lekarskie z dnia 27.05.2015 r., które to dokumenty stwierdzają, że leczenie zachowawcze nie wykazało poprawy. Ponadto podkreśliła, iż ubezpieczona choruje na astmę oskrzelową (k. 18-19 a. s.). Strona odwołująca się złożyła wniosek o powołanie nowych biegłych lekarzy sądowych tj. neurochirurga, pulmonologa i lekarza medycyny pracy. Do pisma procesowego zostały dołączone nowe dokumenty z badań kręgosłupa lędźwiowego i pulmonologa. Na rozprawie ubezpieczona wyjaśniła, iż przed uzyskaniem uprawnień rentowych pracowała przez 9 lat jako szwaczka, a potem jako sprzedawca w sklepie z dywanami oraz później w sklepie spożywczym. W obydwu tych miejscach zatrudnienia wymagane było dźwiganie dywanów w pierwszym przypadku, a w drugim skrzynek z napojami i innych artykułów (k. 31v a. s.). Jednocześnie, wnioskodawczyni okazała dokument, z którego wynika, iż ma planowaną operację kręgosłupa na dzień 31.03.2016 r. Po przebyciu operacji G. K. przedłożyła kartę informacyjną z leczenia szpitalnego (k. 37-38 a. s.). Pozwany organ rentowy w trakcie nowego postępowania orzeczniczego ustalił ubezpieczonej prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 30.03.2016 r. do 30.11.2016 r. (k. 40 a. s. pismo ZUS). Odnośnie tego ostatniego okresu ZUS wnosił o umorzenie postępowania. W dalszej części postępowania odwoławczego w przedmiotowej sprawie spór pomiędzy stronami sprowadził się do okresu od 1.05.2015 r. do 29.03.2016 r. Sąd wywołał opinię nowego biegłego neurologa, a także pulmonologa i lekarza medycyny pracy. Ubezpieczona złożyła kolejne dokumenty medyczne tj. kartę informacyjną z leczenia w ramach rehabilitacji, wynik badania rezonansem magnetycznym z dnia 12.09.2016 r. (k. 50-53 a. s.). Opiniujący biegli neurolog i pulmonolog rozpoznali u G. K.: przewlekły zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego z torem korzeniowym lewostronnym z objawami ubytkowymi na podłożu wielopoziomowych zmian dyskopatycznych i zmian zwyrodnieniowych, stan po leczeniu operacyjnym dyskopatii L4/L5 ze stabilizacją w 2010 r. i L3/L4 w dniu 30.03.2016 r. oraz astmę oskrzelową przewlekłą lekką (k. 54 a. s.). Biegli ocenili, iż schorzenia te nie powodują niezdolności do pracy. Wymagane jest leczenie farmakologiczne i rehabilitacja. Jednakże, wg biegłych, ubezpieczona może pracować zgodnie z kwalifikacjami. Do opinii tej również zostały zgłoszone zastrzeżenia przez pełnomocnika ubezpieczonej (k. 67-68 a. s.). Autorka pisma procesowego zarzuciła biegłej lekarz neurolog, iż ta nie odniosła się do dokumentacji lekarskiej poprzedzającej operację kręgosłupa w dniu 30.03.2016 r. Biegła o tej specjalności nie wskazała okoliczności, które wskazywałby na poprawę stanu zdrowia ubezpieczonej, w stosunku do okresu wcześniejszego. Jednocześnie strona skarżąca ponowiła wniosek o przebadanie ubezpieczonej przez lekarza medycyny pracy. Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej dotychczasowej neurolog lekarz J. S., zobowiązując ją do ustosunkowania się do argumentacji pełnomocnika ubezpieczonej. Biegła, w opinii uzupełniającej, podtrzymała dotychczasowe stanowisko powołując się na ocenę konsultanta neurologa ZUS z dnia 12.05.2015 r., orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 19.06.2015 r., a także na opinię poprzedniego zespołu biegłych neurologa i ortopedy. W końcowej części opinii uzupełniającej biegła stwierdziła, iż zaświadczenie lekarskie z dnia 27.05.2015 r. wystawione przez leczącego lekarza neurologa, nie zawiera danych o szczegółowym stanie zdrowia opiniowanej poza dostrzeżeniem dolegliwości bólowych w tym czasie (k. 81 a. s.). Pełnomocnik ubezpieczonej również do tej opinii uzupełniającej wniosła szereg zastrzeżeń (k. 89-90 a. s.) i złożyła wniosek o powołanie nowego lekarza biegłego- neurochirurga i lek. medycyny pracy. Sąd Okręgowy uwzględnił ten wniosek dowodowy i dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu tych specjalności. Biegli po przebadaniu ubezpieczonej i zapoznaniu się z dokumentacją z jej dotychczasowego leczenia stwierdzili u niej: stan po leczeniu operacyjnym dyskopatii na poziomie L5-S1 w 2010 r., stan po leczeniu operacyjnym dyskopatii na poziomie L3-L4 w 2013 r. i stan po implantacji stymulatora przeciwbólowego w 2016 r. (k. 105-106 a. s.). W ocenie tych biegłych, G. K. w okresie od 1.05.2015 r. do 29.03.2016 r., była częściowo niezdolna do pracy. W uzasadnieniu swojej opinii, biegli wskazali m. in., że z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością, przyjąć należy, iż w spornym okresie podjęcie pracy przez ubezpieczoną wiązałoby się z koniecznością podjęcia pracy fizycznej, w tym wymagającej dźwigania ciężarów. Opiniująca biegła lekarz medycyny pracy podkreśliła, iż przebyty wcześniej zabieg operacyjny, a także stopień zaawansowania choroby dyskopatycznej kręgosłupa w odcinku lędźwiowo-krzyżowym stanowiły w orzekanym okresie istotną przeszkodę do podjęcia pracy w przedstawionym powyżej charakterze. Do opinii tej w części dotyczącej oceny lekarza medycyny pracy zastrzeżenia wniósł pełnomocnik pozwanego organu rentowego (k. 117 i 119 a. s.). W przedstawionej argumentacji stwierdzono, iż wykształcenie średnie ogólne bez matury, a także wykonywania wcześniej praca w charakterze szwaczki, a następnie sprzedawcy, nie determinuje konieczności wykonywania ciężkiej pracy fizycznej i dźwigania ciężarów, tym samym brak istotnego funkcjonalnie deficytu korzeniowego i dowodów na znaczne nasilenie dolegliwości, nie pozwala zdaniem pełnomocnika ZUS, na uznanie istnienia długotrwałej niezdolności do pracy w spornym czasie (k. 119 a. s.). Pełnomocnik ZUS wnosił o powołanie innego biegłego lekarza specjalisty medycyny pracy.

Na rozprawie Sąd oddalił wniosek pełnomocnika ZUS o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego lekarza specjalisty medycyny pracy. W ocenie Sądu, opinia ta, w części w której wypowiada się biegła z zakresu medycyny pracy jest opinią przekonującą. Biegła ta bowiem podkreśliła, że opiniowania nie posiada żadnych konkretnych kwalifikacji zawodowych, Nigdy nie wykonywała pracy typowo umysłowej czy też biurowej łączącej elementy pracy fizycznej lekkiej i pracy umysłowej. Sąd podzielił tę argumentację, iż w spornym okresie jej zatrudnienie wiązałoby się z wykonywaniem pracy polegającej na dźwiganiu czy przenoszeniu towarów. Na ogólnodostępnym rynku pracy osoby z niepełnym średnim wykształceniem podejmują zwykle zatrudnienie w zawodzie sprzedawcy. Jest to najczęściej podejmowany rodzaj pracy przez kobiety. Podkreślić również należy, iż ze względu na wiek, 55 lat, ubezpieczona w praktyce nie miała możliwości zdobycia nowych kwalifikacji, które umożliwiałyby jej wykonywanie lekkiej pracy. Lekarz neurochirurg w uzasadnieniu swojego stanowiska stwierdziła wyraźnie, iż ubezpieczona mogła wykonywać tylko lekką pracę fizyczną. Oceniając tę argumentację zawartą w ostatniej opinii, Sąd przyjął za miarodajną opinię lekarz z zakresu medycyny pracy, która z racji swojej specjalizacji ma odpowiednią wiedzę o rodzaju pracy wykonywanej przez sprzedawczynie.

W tej sytuacji Sąd Okręgowy przyjął, iż ubezpieczona w okresie od 1.05.2015 r. do 29.03.2016 r. była częściowo okresowo niezdolna do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o FUS. W związku z tym, iż przedmiotem sporu w trakcie postępowania był tylko ten wymieniony okres, Sąd rozstrzygnął tylko o tym okresie spornym. Mianowicie, uznał, że ubezpieczona spełniła przesłanki wymienione w art. 57 ust. 1 ustawy o FUS w zw. z art. ust. 12 ust. 3 tejże ustawy i na mocy art. 477 ¹⁴ par. 2 kpc orzekł jak w sentencji. Jednocześnie, na podstawie art. 98 par. 1 kpc w zw. z par. 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 poz. 490) zasądził od pozwanego Oddziału ZUS na rzecz ubezpieczonej kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.