Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2017 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

Przewodniczący: SSO Sławomir Krajewski

po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2017 roku w Szczecinie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Kancelaria (...) Spółka Akcyjna w K.

przeciwko Ł. B.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki od wyroku Sądu Rejonowego w S. z dnia 1 czerwca 2016 roku, sygn. akt I C 2597/15

uchyla zaskarżony wyrok, znosi postępowanie co do rozprawy z dnia 1 czerwca 2016 roku i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w S. do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach instancji odwoławczej.

SSO Sławomir Krajewski

Sygn. akt II Ca 62/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem zaocznym z dnia 1 czerwca 2016 roku, Sąd Rejonowy w S., sygn. akt I C 2597/15 upr., oddalił powództwo.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł powód i zaskarżając wyrok w całości, wniósł o jego zmianę, poprzez uwzględnienie powództwa w całości, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji, zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania sądowego za obie instancje

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wywiedziona w przedmiotowej sprawie apelacja okazała się o tyle zasadna, iż wobec zaistnienia nieważności postępowania, doprowadziła do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Zgodnie z art. 378 § 1 k.p.c. sąd drugiej instancji rozpoznaje sprawę w granicach apelacji; w granicach zaskarżenia bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania.

W tym względzie wskazania zatem wymaga, iż kontrola instancyjna zainicjowana wniesioną apelacją doprowadziła do ujawnienia w przedmiotowej sprawie uchybienia procesowego, o którym mowa w art. 379 pkt 5 k.p.c., skutkującego nieważnością postępowania, a tym samym koniecznością uchylenia wyroku, zniesienia postępowania w zakresie dotkniętym nieważnością i przekazania sprawy Sadowi Rejonowemu w tym zakresie do ponownego rozpoznania.

Nieważność postępowania w rozumieniu powyższego przepisu zachodzi, gdy strona postępowania wbrew swej woli zostaje faktycznie pozbawiona możności działania w postępowaniu lub jego istotnej części. Stwierdzenie, czy taki stan nastąpił, wymaga rozważenia, czy w konkretnej sprawie nastąpiło naruszenie przepisów procesowych, czy uchybienie to miało wpływ na możność działania strony oraz, czy pomimo zaistnienia tych dwóch przesłanek strona mogła bronić swoich praw. Tylko przy kumulatywnym spełnieniu tych wszystkich przesłanek można mówić o skutkującym nieważnością postępowania pozbawieniu strony możliwości obrony swoich praw (art. 379 pkt 5 k.p.c.). Nie każde zatem naruszenie przepisów proceduralnych może być w ten sposób traktowane. Trzeba też zwrócić uwagę, że uczestnictwo w procesie, podejmowanie czynności procesowych, udział w rozprawach i innych czynnościach jest prawem, nie zaś obowiązkiem strony, obowiązkiem sądu jest natomiast zapewnienie jej takiej możliwości (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2010 r., II CSK 404/09). Przyjmuje się przy tym, że o nieważności postępowania z omawianej przyczyny można mówić wtedy, gdy strona została pozbawiona uprawnień procesowych wskutek wadliwego postępowania sądu, nie zaś w sytuacji, gdy na skutek własnego działania z uprawnień tych nie skorzystała.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd Okręgowy wskazuje, iż omawiana sytuacja, tj. pozbawienie strony możliwości obrony swych praw miała miejsce w przedmiotowej sprawie.

Analiza akt sprawy prowadzi, bowiem do wniosku, iż pozwany nie został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy wyznaczonej na dzień 1 czerwca 2016 roku.

W tym względzie wskazania wymaga, iż przedmiotowe postępowanie początkowo toczyło się według przepisów o elektronicznym postępowaniu upominawczym i w pozwie powódka wskazała adres pozwanego: ul (...), (...)-(...) S. i na taki też adres wysyłano do pozwanego wszystkie pisma sądowe, w tym odpis pozwu i wezwanie na rozprawę w dniu 1 czerwca 2016 roku, na której zapadł zaskarżony wyrok.

Tymczasem adres ten budził wątpliwości już w świetle dokumentów stanowiących załączniki do pozwu, gdzie w jednych z nich był wskazywany, adres pozwanego tożsamy z ww., w innych natomiast (zestawienie przelewów karta 25) wskazany był adres ul (...), (...)-(...) S..

Co więcej, jak ustalono w postępowaniu apelacyjnym - na podstawie wydruku z systemu (...) – SAD, to ten ostatni adres do dnia 29 lutego 2016 roku był adresem stałego zameldowania pozwanego.

W opisanych powyżej okolicznościach należy uznać, że pozwany nie został należycie zawiadomiony o terminie ww. rozprawy.

Doręczenie zastępcze, normowane w art. 139 § 1 k.p.c., może być uznane za skuteczne jedynie wówczas, gdy awizowanie przesyłki następuje pod adresem, gdzie strona faktycznie zamieszkuje, co nie miało miejsca w rozpoznawanej sprawie.

Wobec powyższego, należało przyjąć, że na rozprawie poprzedzającej bezpośrednio wydanie zaskarżonego wyroku pozwany, na skutek wadliwego zawiadomienia o jej terminie, był pozbawiony możliwości obrony swych praw, w rozumieniu art. 379 pkt 5 k.p.c. Co więcej pozwanemu nie został nawet doręczony odpis pozwu.

W konsekwencji, wywiedziona apelacja spowodowała koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku, zniesienia postępowania w części to jest co do rozprawy z dnia 1 czerwca 2016 roku i w tym zakresie przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, o czym orzeczono na podstawie art. 386 § 2 k.p.c.

Zbędnym jest w takiej sytuacji odnoszenie się do zarzutów apelacji dotyczących meritum rozstrzygnięcia. Wywody te Sąd Rejonowy podda analizie ponownie rozpoznając sprawę.

Orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego zapadło na podstawie art. 108 § 2 kpc.

SSO Sławomir Krajewski

Zarządzenia:

- odnotować, zakreślić,

- odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

- pełnomocnikowi powoda,

- pozwanemu – poprzez wywieszenie na tablicy ogłoszeń oraz na adres ul (...) S. (z pouczeniem).

- zwrócić akta sprawy SR.