Sygn. akt VI Gz 118/17
Dnia 6 lipca 2017 r.
Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy
w składzie następującym:
Przewodniczący SSO Joanna Rusińska (spr.)
Sędziowie SO Jerzy P. Naworski
SO Zbigniew Krepski
po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2017r.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy upadłości M. M. (osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej)
w przedmiocie wypłaty wynagrodzenia syndykowi
na skutek zażalenia M. M. na punkt 2 (drugi) postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 16 lutego 2017 r. sygn. akt (...)
postanawia:
uchylić zaskarżone postanowienie, znieść postępowanie i przekazać sprawę do rozpoznania sędziemu – komisarzowi
J. N. J. Z. K.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy – sąd upadłościowy, po umorzeniu postępowania upadłościowego wobec nieprowadzącej działalności gospodarczej M. M. i przyznaniu wynagrodzenia syndykowi masy upadłości w kwocie 1.800 zł brutto, nakazał wypłatę tej kwoty tymczasowo ze Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Toruniu (pkt.1.) oraz nakazał pobrać kwotę 1.800 zł od dłużniczki M. M. ( pkt 2.).
W zażaleniu uczestniczka postępowania wniosła o zwolnienie jej od tej opłaty podnosząc, że nie ma majątku na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione, aczkolwiek z innych względów niż te, na które powołuje się skarżąca.
Postanowienie w przedmiocie pokrycia niezaspokojonych z masy upadłości kosztów postępowania upadłościowego, nawet gdy ograniczają się one do wynagrodzenia syndyka, na podstawie art.231 pr.up. w zw. z art.491 2 ust. 1 pr.up. i art.491 7 ust.2 pr.up. wydaje sędzia-komisarz, a nie sąd, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie. Okoliczność, iż postępowanie upadłościowe zostało umorzone (vide: zarządzenie z 23.12.2016 r. k.27), nie decyduje o zmianie kompetencji sądowych organów tego postępowania, albowiem przedmiot rozstrzygnięcia wynika z regulacji dotyczącej upadłości i według tych reguł należy prowadzić dalsze postępowanie.
Z redakcji art. 151 pr.up. wynika, iż jeżeli jakąś czynność ma wykonać sąd, zastrzeżenie to musi wynikać wyraźnie z ustawy i tylko wtedy, gdy przepis wyraźnie wskazuje właściwość sądu, który dokonuje czynności. Według piśmiennictwa, naruszenie postanowień art. 151 pr.up. i podjęcie przez sąd czynności zastrzeżonej dla sędziego-komisarza powoduje nieważność postępowania objętego taką czynnością. Wynika to z art. 379 pkt 4 k.p.c., który ma zastosowanie poprzez art. 229 pr.up. (tak m.in. F.Zedler, Komentarz do art.151 – Prawa upadłościowego i naprawczego, LEX). Nieważność postępowania sąd II instancji bierze pod uwagę z urzędu.
Z tych względów, na podstawie art. 386 § 2 w zw. z art.397 § 2 k.p.c. oraz art.229 i art.491 2 ust.1 pr.up. orzeczono, jak w sentencji.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy dotyczącym niezaspokojonych kosztów postępowania upadłościowego, odpowiednie postanowienie powinien wydać sędzia – komisarz, zaś ewentualne zażalenie ocenić sąd upadłościowy, jako właściwy na podstawie art.222 ust.1 zd.2 pr.up
J. N. J. Z. K.
Z.
1. (...),
2. (...)
- (...)
- (...)
3.(...)
T. r.