Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie IV Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Jakub Wiliński

Protokolant Joanna Marczyńska

w obecności prokuratora Dawida Szydłowskiego

po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2017 r.

sprawy

M. G. urodzonej (...) w S., córki K. i K. z domu C.,

D. G. urodzonego (...) w Ś. nad W., syna Z. i A. z domu (...),

oskarżonych o to, że:

w nocy z 21 na 22 października 2014 r. w S. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu oraz z inną ustaloną osobą dokonali zaboru w celu przywłaszczenia z budynku Kliniki (...) PUM w S., trzech odcinków rur spustowych miedzianych instalacji deszczowej wraz z uchwytami i kolanami o łącznej wartości strat 2.658,70 złotych, czym działali na szkodę (...) Publicznego Szpitala (...) PUM w S., przy czym M. G. popełniła ten czyn będąc uprzednio skazana wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 11 lutego 2008 r., sygn. akt V K 1393/07 za czyn z art. 281 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 22 lipca 2008 r., sygn. akt V K 277/08 za czyn z art. 278 § 1 kk na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności objętych wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 28 lipca 2011 r., sygn. akt IV K 360/11, którą odbyła w okresie od 8 marca 2012 r. do 27 grudnia 2012 r. z zaliczeniem okresu od 9 stycznia 2008 r. do 10 stycznia 2008 r., od 25 marca 2008 r. do 22 grudnia 2008 r., od 27 grudnia 2010 r. do 10 marca 2011 r., a D. G. będąc uprzednio skazanym za podobne przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności, w ciągu 5 lat po odbyciu 6 miesięcy kary,

to jest o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

I.  uznaje M. G. i D. G. za winnych popełnienia zarzuconego im czynu, zmieniając opis recydywy, to jest przyjmując, iż M. G. była uprzednio skazana wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 11 lutego 2008 r., sygn. akt V K 1393/07 za czyn z art. 281 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, objętą wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 28 lipca 2011 r., sygn. akt IV K 360/11, którym orzeczono karę łączną 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbyła w okresie od 8 marca 2012 r. do 27 grudnia 2012 r. z zaliczeniem okresu od 9 stycznia 2008 r. do 10 stycznia 2008 r., od 25 marca 2008 r. do 22 grudnia 2008 r., od 27 grudnia 2010 r. do 10 marca 2011 r., zaś D. G. był uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 20 kwietnia 2010 r. sygn. akt. 179/10 za czyn z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, objętej karą łączną 2 lat pozbawienia wolności, który to wyrok objęto wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 8 października 2012 r. sygn. akt II K 779/12, którym orzeczono karę łączną 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał od 18 stycznia 2011 r. do 18 marca 2013 r. – i za występek ten, na podstawie art. 278 § 1 kk wymierza każdemu z oskarżonych karę 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu D. G. okres jego zatrzymania od 22 października 2014 r. od godziny 18.00 do 24 października 2014 r. do godziny 15.30,

III.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonej M. G. okres jej zatrzymania od 22 października 2014 r. od godziny 18.00 do 23 października 2014 r. do godziny 14.28, oraz w dniu 28 października 2015 r. od godziny 10.55 do godziny 14.50,

IV.  na podstawie art. 627 i 633 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach karnych zasądza od oskarżonych w częściach związanych z ich udziałem w sprawie na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym i opłaty karne w kwotach po 180 (sto osiemdziesiąt) złotych.

sygn. akt IV K 920/16

UZASADNIENIE

W nocy z 21 na 22 października 2014 r. oskarżony D. G. wraz z oskarżoną M. G. na przystanku autobusowym w P. spotkali znajomego M. B. W.. Wymienieni wspólnie spożywali alkohol, a następnie wsiedli do autobusu jadącego z P. do S.. D. G. zaproponował B. W. (1), aby wspólnie dokonali kradzieży rur spustowych z placu budowy w zamian za co B. W. (1) miał otrzymać kwotę około 100 zł. Po przybyciu do S. oskarżony D. G., oskarżona M. G. oraz B. W. (1) udali się w okolice ul. (...), gdzie na ławkach wspólnie spożywali alkohol.

Dowód:

- wyjaśnienia B. W. (1) k. 59-60, 112-113,

- wyjaśnienia oskarżonego M. G. k. 102-103, 227-228,

- wyjaśnienia oskarżonego D. G. k. 269-271v., 358.

Następnie, wymienieni udali się taksówką do (...) PUM przy ul. (...), gdzie z budynku Kliniki (...) dokonali zaboru trzech odcinków rur spustowych miedzianych instalacji deszczowej wraz z uchwytami i kolanami. Oskarżony D. G. zrywał rury z budynku, a następnie podawał je B. W. (1), który natomiast podawał wyżej wskazane elementy instancji deszczowej oskarżonej M. G..

Łączna wartość zabranego mienia wyniosła 2.658,70 zł.

Dowód:

- wyjaśnienia B. W. (1) k. 59-60, 112-113,

- wyjaśnienia oskarżonego M. G. k. 102-103, 227-228,

- wyjaśnienia oskarżonego D. G. k. 269-271v., 358,

- zeznania świadka I. W. k. 4-6,

- informacja o wartości zabranego mienia k. 9,

- dokumentacja fotograficzna k. 12-15.

Następnie, wymienieni zanieśli zabrane elementy spustowe do piwnicy przy ul. (...), po czym spożywali alkohol. W dniu 22 października 2014 r. około godziny 7:00 oskarżony D. G., oskarżona M. G. oraz B. W. (1) udali się do skupu złomu przy ul. (...) w S., gdzie zamierzali sprzedać pogięte wcześniej miedziane rury spustowe wraz z uchwytami i kolanami. Wymienieni znajdowali się pod wpływem alkoholu, nie chcieli czekać na wypłatę pieniędzy, co miało nastąpić dopiero około godziny 12:00, nie chcieli powiedzieć pracownikowi skupu złomu W. C. skąd wzięli przyniesione przez siebie elementy instalacji spustowej, nadto nie chcieli podać danych i przedstawić dokumentów tożsamości, co było niezbędne do wystawienia faktury. Zaczęli się awanturować, w związku z czym kierownik skupu złomu wezwała Policję. Po przybyciu na miejsce, funkcjonariusze policji zabezpieczyli przyniesione przez oskarżonego D. G., oskarżoną M. G. oraz B. W. (1) pogięte elementy instalacji deszczowej.

Dowód:

- zeznania świadka W. C. k. 10-11,

- zeznania świadka A. K. k. 38-39,

- wyjaśnienia B. W. (1) k. 59-60, 112-113,

- wyjaśnienia oskarżonego M. G. k. 102-103, 227-228,

- wyjaśnienia oskarżonego D. G. k. 269-271v., 358,

- protokół zatrzymania rzeczy z dnia 23.10.2014 r. k. 40-42,

- protokół oględzin z dnia 26.11.2014 r. wraz z dokumentacją fotograficzną k. 64-74.

Oskarżony D. G. ma 26 lat. Jest żonaty. Dzieci na utrzymaniu nie posiada. Przebywa aktualnie w Zakładzie Karnym w G., gdzie nie pracuje zawodowo. Oskarżony był uprzednio karany sądownie, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 20 kwietnia 2010 r. sygn. akt II K 179/10 za czyn z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, objętą karą łączną 2 lat pozbawienia wolności, który to wyrok objęto wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 2 października 2012 r. sygn. akt II K 779/12, którym orzeczono karę łączną 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał od 18 stycznia 2011 r. do 18 marca 2013 r.

Dowody:

- wyjaśnienia oskarżonego D. G. k. 358,

- dane o osobie k. 273,

- dane o karalności k. 232,

- odpisy wyroków i postanowień, k. 304-312, 343-353,

- informacje z zakładu karnego, k. 356-357.

Oskarżony D. G. przyznał się do zarzuconego mu czynu – kwestionując jedynie udział w zdarzeniu oskarżonej M. G.. Oskarżony wyjaśnił, że razem z B. W. (1) udali się na teren (...) Publicznego Szpitala (...) PUM przy ul. (...), gdzie z budynku zerwali rynny. Zaprzeczył jednak, aby razem z nimi była oskarżona M. G.. Według oskarżonego, wymieniona została koło kładki w pobliżu wejścia do szpitala, a o kradzieży rynien dowiedziała się dopiero po fakcie. Wyjaśnił także, że zanieśli rynny do skupu złomu, gdzie zostali zatrzymani przez policję. Oskarżony wyjaśnił nadto, że gdy w dniu zdarzenia został zatrzymany w Izbie Wytrzeźwień razem z oskarżoną M. G. uzgodnili, że oskarżona weźmie na siebie odpowiedzialność za kradzież rynien, aby ratować oskarżonego przed odbyciem kary pozbawienia wolności.

Sąd częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, a mianowicie w części, w której korespondowały one z wyjaśnieniami B. W. (1). Sąd odmówił wiary wyjaśnieniem oskarżonego w tej części, w której zaprzeczał, aby udział w zdarzeniu brała także jego małżonka – oskarżona M. G.. W tym zakresie bowiem, wyjaśnienia oskarżonego są sprzeczne z relacją złożoną przez B. W. (1), jak również relacją oskarżonej M. G., która nie kwestionowała swojego udziału w zdarzeniu. W ocenie sądu wyjaśnienia oskarżonego D. G. zmierzały do tego, aby oskarżona M. G. uniknęła odpowiedzialności karnej. Powyższe stanowisko wzmacnia okoliczność, że pomiędzy oskarżonymi istnieje więź emocjonalna, są bowiem małżeństwem i posiadają wspólne dziecko, które pozostaje pod opieką oskarżonej M. G..

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom B. W. (1). Wyjaśnienia te były rzeczowe, logiczne i zborne. Były też wewnętrznie konsekwentne i przekonujące. W szczególności sąd dał wymienionemu wiarę co do tego, że kradzież elementów instalacji deszczowej z budynku należącego do (...) Publicznego Szpitala (...) (...) przy ul. (...) została dokonana przez trzy osoby, a mianowicie B. W. (1), D. G. oraz M. G..

Częściowo sąd dał wiarę także wyjaśnieniom M. G.. Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonej w części, w której kwestionowała ona udział w zdarzeniu oskarżonego D. G.. W tym zakresie zeznania wymienionej nie korespondują z wyjaśnieniami B. W. (1), który wyjaśniał, że kradzieży rynien z budynku szpitala dokonał wspólnie z D. G. oraz M. G.. Sam oskarżony D. G. nie zakwestionował swojego udziału w zdarzeniu, a jedynie przedstawił niewiarygodne okoliczności, mające świadczyć o braku udziału w zdarzeniu oskarżonej M. G.. Wyjaśnienia oskarżonej M. G. w omawianym zakresie zmierzały do tego, aby oskarżony D. G. uniknął odpowiedzialności karnej. Podobną postawę przyjął oskarżony D. G., podając w swoich wyjaśnieniach okoliczności, zmierzające do uniknięcia odpowiedzialności karnej przez M. G..

Odnosząc się do treści zeznań I. W., wskazać należy, iż zeznania te były wiarygodne co do faktu dokonanego zaboru na szkodę (...) Publicznego Szpitala (...) (...) przy ul. (...), jak i wartości skradzionego mienia. Okoliczności te przedstawiono rzeczowo. Nie były też w sprawie kwestionowane.

Przymiot wiarygodności posiadały także zeznania W. C. oraz A. K.. Sąd na podstawie zeznań wymienionych świadków ustalił, że oskarżeni D. G., M. G. oraz B. W. (1) po dokonanej kradzieży udali się do skupu złomu w celu sprzedaży skradzionych elementów instalacji deszczowej. Zeznania wymienionych świadków korespondowały z wyjaśnieniami B. W. (1) oraz wyjaśnieniami oskarżonych D. G. i M. G., którzy nie kwestionowali faktu udania się do skupu złomu w zamiarze sprzedania miedzianych elementów instalacji deszczowej.

Wiarygodność zebranych w sprawie dowodów z dokumentów nie budziła zastrzeżeń sądu i storn. Zaprotokołowane czynności policyjne ujęto w sposób rzeczowy i formalnie prawidłowy. Urzędowy charakter tych dokumentów dodatkowo wspierał ich wiarygodność.

Zebrane i ocenione jak wyżej dowody potwierdziły przestępcze zachowania oskarżonego D. G..

W świetle tak zebranego i ocenionego materiału dowodowego sąd ustalił, iż oskarżony D. G. działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżoną M. G. oraz z B. W. (1) zabrał w celu przywłaszczenia stanowiące własność (...) Publicznego Szpitala (...) (...) przy ul. (...), a znajdujące się na budynku Kliniki (...) trzy odcinki rur spustowych miedzianych instalacji deszczowej wraz z uchwytami i kolanami, o łącznej wartości 2 658,70 zł. Opisane działanie oskarżonego stanowiło tu realizację kradzieży w rozumieniu art. 278 § 1 kk.

Oskarżony czynu tego dopuścił się w warunkach recydywy. Był on bowiem uprzednio karany sądownie, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 20 kwietnia 2010 r., sygn. akt II K 179/10 za czyn z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, objętej karą łączną 2 lat pozbawienia wolności, który to wyrok objęto wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 2 października 2012 r. sygn. akt II K 779/12, którym orzeczono karę łączną 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał od 18 stycznia 2011 r. do 18 marca 2013 r. Aktualnie więc czyn swój realizował już jako recydywista, gdyż nie upłynęło jeszcze pięć lat od opuszczenia przez oskarżonego zakładu karnego, gdy popełnił nowe przestępstwo umyślne – podobne do przestępstwa, za które był skazany – a przy tym okres odbywania przez niego uprzedniej kary przekroczył 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego ocenić należało jako znaczny. Oskarżony dokonał kradzieży mienia należącego do (...) Publicznego Szpitala (...) (...) przy ul. (...), a zatem instytucji, której celem jest ratowanie zdrowia i życia ludzi. Nie bez znaczenia pozostaje okoliczność, że oskarżony w trakcie zdarzenia był pod wpływem alkoholu, nadto działał w sposób zaplanowany, na co wskazywało porozumienie z oskarżoną M. G. oraz B. W. (2). Sąd wziął pod uwagę także wartość skradzionego mienia.

W sprawie nie ustalono, by istniały okoliczności wyłączające jak też i ograniczające bezprawność, czy winę oskarżonego. Oskarżony jako osoba dorosła i w pełni poczytalna, miał możliwość rozpoznania znaczenia swojego czynu i podjęcia decyzji o odstąpieniu od jego popełnienia, a mimo to zachował się w sposób niezgodny z prawem, a więc wbrew regułom wymaganym od każdego przeciętnego człowieka, którego swoboda postępowania nie jest ograniczona okolicznościami wyłączającymi winę. Oskarżony zdawał sobie zatem sprawę, iż jego zachowanie będzie przestępstwem, tym bardziej, że wcześniej podobne przestępstwa popełniał w już przeszłości, za co był karany. Ustalenie powyższych przesłanek dało sądowi podstawę do przypisania oskarżonemu winy, co do opisanego wyżej czynu.

Przy wymiarze kary na niekorzyść oskarżonego przyjęto działanie z niskich pobudek (w celu uzyskania korzyści majątkowej). Za surowszym potraktowaniem oskarżonego przemawiała też jego uprzednia karalność, a zwłaszcza fakt działania w ramach kwalifikowanego powrotu do przestępstwa.

Sąd na korzyść oskarżonego przyjął zaś to, że oskarżony przyznał się do winy i złożył w sprawie obciążające dla siebie wyjaśnienia.

Kierując się powyższymi przesłankami sąd wymierzył oskarżonemu karę 9 miesięcy pozbawienia wolności. Tak ukształtowany rozmiar kary uznać należało za adekwatny do stopnia winy oskarżonego i współmierny do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu. Sankcja ta winna osiągnąć wobec oskarżonego także cele zapobiegawcze i wychowawcze oraz zaspokoić potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W stosunku do oskarżonego z uwagi na jego wcześniejszą karalność, w tym działanie w warunkach recydywy nie było możliwe orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Zastosowanie probacji prowadziłoby do przekonania o realnej bezkarności za czyny przestępcze popełnianie przez osoby notorycznie łamiące obowiązujący porządek prawny.

Stosownie do treści art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności sąd zaliczył oskarżonemu okres jego zatrzymania przez Policję.

Oskarżonego obciążono też kosztami sądowymi, wynikłymi z prowadzenia przeciw niemu postępowania karnego zakończonego skazaniem, w tym wynikającą z przepisów opłatą karną – w części związanej z jego udziałem w sprawie.