Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Lubin, dnia 7 lutego 2014 r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Adam Mika

Protokolant: Joanna Cidyło

po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2014 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa M. T.

przeciwko pozwanej A. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej A. P. na rzecz powoda M. T. kwotę 260 złotych (dwieście sześćdziesiąt złotych) z odsetkami ustawowymi od kwoty 250 zł od dnia 01.09.2011r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanej A. P. na rzecz powoda M. T. kwotę 107 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 77 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód M. T. prowadzący działalność gospodarczą pod firma (...) w L. wniósł o zasądzenie od pozwanej A. P. kwoty 260 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 250 zł od dnia 01.09.2011 r. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu żądania podał, że strony łączyła umowa dotycząca dwuletniej nauki pozwanej w okresie od września 2010 r. do czerwca 2012 r. Pozwana rozwiązała umowę oświadczeniem z dnia 29.07.2011 r. Zgodnie z umową powinna zapłacić opłatę za wcześniejsze rozwiązanie umowy w kwocie 250 zł. Pomimo wezwania do zapłaty nie uczyniła tego. Powód domagał się również kwoty 10 zł z tytułu umownej opłaty za wezwanie do zapłaty.

Nakazem zapłaty z dnia 05.09.2013 r. wydanym w sprawie o sygn. akt (...) Sąd Rejonowy w Lubinie uwzględnił żądanie powoda.

Pozwana A. P. wniosła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa. W sprzeciwie zarzuciła powodowi naruszenie przez niego prawa podmiotowego przez żądanie zapłaty w okolicznościach sprzeczności żądania z zasadami współżycia społecznego, domaganie się zapłaty w sytuacji , w której pozwany w sposób rażący nie wywiązał się z przyjętych zobowiązań oraz stosowanie klauzul umownych rażąco naruszających interesy słuchaczy , w szczególności poprzez brak przewidzenia możliwości rozwiązania umowy przez słuchacza bez wypowiedzenia z winy szkoły.

W uzasadnieniu zarzutów pozwana podała, że przyczyną rozwiązania przez nią umowy z pozwanym był bardzo niski poziom świadczonych przez niego usług edukacyjnych w sytuacji , w której pozwana wywiązywała się ze swoich obowiązków umownych uzyskując bardzo dobre wyniki w nauce oraz uiszczając czesne . Ponadto brak należytego poziomu higieny w trakcie zajęć w szkole, przez co pozwana uległa zarażeniu grzybicą. Zdaniem pozwanej żądanie powoda jest niezgodne z zasadami współżycia społecznego z uwagi na fakt, że nie wywiązywał się on należycie z obowiązku sprawnej i profesjonalnej realizacji programu . Zdaniem powódki obciążanie słuchacza opłatą w wysokości 250 zł za rozwiązanie umowy nie może mieć miejsca w sytuacji, w której do rozwiązania umowy dochodzi z winy szkoły. Pozwana nie miała żadnego wpływu na treść umowy, a winna ona - jej zdaniem – przewidywać możliwość rozwiązania umowy przez słuchacza z winy szkoły bez żadnych konsekwencji finansowych . Pozwana podkreśliła, że usługi edukacyjne świadczone przez powoda są na bardzo niskim poziomie, oraz że kontynuuje ona naukę w innej szkole, w której poziom nauczania nie wzbudza jej wątpliwości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Dnia 27.09.2010 r. powód M. T. jako właściciel Studium Zawodowego dla Dorosłych w L. zawarł z pozwaną A. P. umowę o naukę , w ramach której zobowiązał się zapewnić jej naukę w zakresie Studium kształcącego w systemie zaocznym w zawodzie technika usług kosmetycznych. Okres nauki określono na 2 lata . Umowa została zawarta na okres od 01.09.2010 r. do 30.06.2012 r. W ramach umowy pozwana zobowiązała się do uiszczania czesnego wynoszącego w okresie od 01.02.2011 r. po 170 zł miesięcznie , dwóch opłat egzaminacyjnych w kwotach po 199 zł, a w miesiącach wakacyjnych (lipiec,sierpień) - po 50% czesnego.

Zgodnie z § 6 umowy , w przypadku gdy słuchacz opóźnia się z jakąkolwiek płatnością , szkoła może wysłać listem poleconym wezwanie do zapłaty zaległości ze wskazaniem salda. Oplata za wysłanie wezwania do zapłaty wynosi każdorazowo 10 zł.

W § 7 umowy przewidziana została możliwość jej wypowiedzenia z zachowaniem 1-miesięcznego okresu wypowiedzenia . Okres wypowiedzenia rozpoczynał się z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu , w którym zostało złożone oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Zgodnie z §7 pkt 3 umowy, w razie wypowiedzenia umowy przez słuchacza przed upływem terminu na jaki umowa została zawarta szkoła nalicza i pobiera wpisowe w wysokości 250 zł , którego termin zapłaty przypada w ostatnim dniu terminu wypowiedzenia .

( dowód: - umowa z dnia 27.09.2010 r. , k.7 )

Pozwana w dniu 29.07.2011 r. złożyła oświadczenie o rozwiązaniu umowy na naukę na warunkach określonych w umowie. W sierpniu odbyła jeszcze praktykę zawodową . W oświadczeniu o rozwiązaniu umowy nie zawarła żadnych zapisów co do jego przyczyn .

( dowód : - oświadczenie z dnia 29.07.2011 r. , k.8 ,

- przesłuchanie stron, k. 108-109)

Dnia 16.11.2011 r. powód wysłał do pozwanej wezwanie do zapłaty kwoty 260 zł , w tym 10 zł z tytułu opłaty administracyjnej za wysłanie wezwania.

( dowód: - wezwanie do zapłaty, k.10,

- potwierdzenie nadania przesyłki, k. 11 )

Pozwana nie zgłaszała personelowi szkoły zastrzeżeń co do jakości świadczonej przez placówkę usługi edukacyjnej.

( dowód : - zeznania świadka P. P., k.84,

- przesłuchanie powoda, k.108 )

Po złożeniu wypowiedzenia pozwana odbyła praktykę zawodową w ramach zajęć w szkole powoda. Pozwana po zakończeniu nauki w szkole powoda rozpoczęła naukę w innej szkole w L.. Czesne w tej szkole wynosiło 150 zł miesięcznie. W listopadzie 2010 r. pozwana zauważyła na swoich paznokciach zmiany, które jednak uznała , za oznakę chwilowego niedomagania organizmu. W sierpniu 2011 r. pozwana udała się z tymi zmianami do lekarza. Okazało się , że to grzybica, czego pozwana wcześniej nie wiedziała.

( dowód: - przesłuchanie pozwanej , k.108-109 ,

- dokumentacja medyczna, k.98 )

Sąd zważył co następuje;

Powództwo M. T. zasługuje na uwzględnienie.

Niewątpliwie strony łączyła umowa , zgodnie z którą w razie jej rozwiązania przez słuchacza przed terminem , na jaki była zawarta , słuchacz zobowiązany był do zapłaty na rzecz powoda kwoty 250 zł. Opłata ta – zdaniem Sądu – ma charakter kary umownej .

Niewątpliwie pozwana wypowiedziała umowę o naukę zawartą z powodem. W swoim oświadczeniu nie wskazała żadnych przyczyn takiej decyzji. Przyczyny te wskazała w swoim sprzeciwie od nakazu zapłaty jako niski poziom nauki świadczonej w szkole powoda oraz zakażenie jej grzybicą przez niski poziom higieny.

Jeżeli chodzi o poziom edukacji w placówce powoda, to pozwana nie wykazała, że był on na tyle niski, że uzasadniał rozwiązanie umowy z powodem . Zarzuty pozwanej wobec szkoły powoda pojawiają się dopiero na etapie sprzeciwu od nakazu zapłaty , wobec czego można mieć wątpliwości co do ich obiektywizmu. Powołany przez pozwaną świadek J. Z. nie tylko nie potwierdziła zarzutów pozwanej, ale z jej zeznań wręcz wynika, że wymagania wobec słuchaczy w szkole powoda są wysokie , gdyż miała ona problemy z podołaniem im. Nawet gdyby zeznania tego świadka potwierdzały zarzuty pozwanej , to byłyby one niemiarodajne z uwagi na to, że J. Z. uczęszczała do szkoły powoda już po zakończeniu nauki w niej przez pozwaną , oraz ponadto kształciła się ona w zakresie liceum ogólnokształcącego natomiast pozwana uczyła się zawodu. Spostrzeżenia świadka w żaden sposób nie mogłyby służyć za punkt odniesienia dla oceny zasadności zarzutów pozwanej.

O niskim poziomie kształcenia w szkole powoda nie świadczą również wizyty pozwanej w kuratorium i rozmowy z jego pracownikami. Potwierdzają one jedynie, że ocena pozwanej jest wybitnie subiektywna.

Sąd w pełni rozumie oczekiwania pozwanej związane z jakością kształcenia w szkole powoda, ale pozwana zdaje się nie rozumieć specyfiki zawodowych szkól dla dorosłych. Z istoty rzeczy wymagania wobec słuchaczy w takich szkołach są niższe. Pracujące osoby dorosłe, obarczone często rodzinami , nie są w stanie poświęcić się nauce w takim stopniu, jak młodzież w wieku szkolnym. Program nauczania musi uwzględniać zarówno możliwości słuchaczy, jak i specyfikę nauki w systemie weekendowym. To ile słuchacze z edukacji w takiej szkole wyniosą zależy przede wszystkim od nich i od ich pracy poza szkołą – w większym stopniu niż w innych placówkach edukacyjnych.

Wskazać należy, że pozwana nie wskazała żadnych konkretnych mierników jakości kształcenia w szkole powoda. Powinna ona wskazać obiektywne i możliwe do zweryfikowania kryteria swojej oceny. Skoro nie uczyniła tego, to trudno w tym zakresie je zarzuty uznać za uzasadnione.

Jeżeli chodzi o zakażenie pozwanej grzybicą , to nie mógł to być powód rozwiązania przez nią umowy z powodem bowiem – jak sama zeznała - o zakażeniu dowiedziała się dopiero u lekarza. Wypowiedzenie złożyła w lipcu, natomiast do lekarza pozwana udała się dopiero w sierpniu 2011 r.- już w okresie wypowiedzenia. Ponadto z niczego nie wynika, że to akurat w szkole powoda doszło do zakażenia. Jeżeli tak by było, to z pewnością pozwana nie byłaby jedyną osobą zakażoną i byłaby ona w stanie wskazać innych świadków na tę okoliczność.

Odnośnie zarzutu pozwanej dotyczący niezgodności żądania powoda z zasadami współżycia społecznego, to trudno się z nim zgodzić . Pozwana podpisała umowę, którą wcześniej dokładnie przeanalizowała, i wykonywanie przez powoda uprawnień z niej wynikających w okolicznościach niniejszej sprawy w żaden sposób nie stanowi nadużycia prawa.

W ocenie Sądu zapis łączącej strony umowy dotyczący zapłaty tzw. wpisowego w wysokości 250 zł nie stanowi również niedozwolonego postanowienia umownego w rozumieniu art. 385 ¹ k.c. i następnych. Wspomniane wpisowe jest w istocie niczym innym , jak karą umowną. Zgodnie z art. 385 ³ pkt 17 k.c. , niedozwolonym postanowieniem umownym jest między innymi takie, które nakłada na konsumenta , który nie wykonał zobowiązania lub odstąpił od umowy, obowiązek zapłaty rażąco wygórowanej kary umownej lub odstępnego. Z przepisu tego wynika, że samo zastrzeżenie takiego świadczenia nie stanowi klauzuli niedozwolonej , o ile świadczenie to nie jest rażąco wygórowane. W tym wypadku – w ocenie Sądu – tak nie jest. Wspomniane „wpisowe” wynosi 250 zł, co odpowiada w przybliżeniu czesnemu za 1,5 miesiąca nauki w szkole powoda. Z cała pewnością nie można uznać go za rażąco wygórowane.

Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie Sąd oparł się na przedstawionych przez strony, wiarygodnych dokumentach oraz w części na zeznaniach stron i świadków. Jeżeli chodzi o zeznania pozwanej dotyczące zarzutów wobec szkoły powoda, to Sąd uznał je za niewiarygodne z uwagi na ich ogólnikowość i brak potwierdzenia w pozostałym materiale dowodnym. Za niewiarygodne Sąd uznał również zeznania świadka J. Z., która kształciła się w szkole powoda na innym niż pozwana kierunku i w innym okresie . Ponadto potwierdziła ona w istocie, że wymagania wobec słuchaczy w szkole powoda były znaczne i trudne do spełnienia. Jeżeli chodzi o zeznania świadka M. P., to sytuacje w szkole powoda znał on tylko z relacji pozwanej , a co za tym idzie jego zeznania nie są obiektywne. Za zbędne w sprawie Sąd uznał przesłuchiwanie J. W. , który miał potwierdzić jedynie fakt zgłaszania przez pozwaną zastrzeżeń co do poziomu nauczania w szkole powoda, co w ocenie Sądu – nie ma znaczenia w sprawie.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 353 ¹k.c. w zw. z art. 484 § 1 k.c. w zw. z § 7 pkt3 i § 6 pkt 3 umowy z dnia 27.09.2010 r. oraz art. 385 ³ pkt 17 k.c., Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. oraz § 6 pkt 1 umowy z dnia 27.09.2010 r.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia treść art. 98 §1 k.p.c.