Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Leszek Bil
Protokolant:	p.o. sekr. sąd. Patrycja Zygmuntowicz

po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2017 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z o.o. spółka komandytowy w S.

przeciwko B. J.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej B. J. na rzecz powoda (...) spółka z o.o. spółka komandytowa w S. kwotę 3.104,84 zł ( trzy tysiące sto cztery 84/100 złotych ) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 9.11.2015r. zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

III.  koszty procesu wzajemnie znosi.

Sygn. akt I C 1458/16

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w S. wniósł o zasądzenie od pozwanej B. J. kwoty 6.551,12 zł, wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi:

- od kwoty 2.780,39 zł od dnia 11 października 2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 3.770,73 zł od dnia 09 listopada 2015 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniach 18, 21, i 30 września 2015 r. oraz 29 października 2015 r. sprzedał pozwanej materiały budowlane. Pozwana upoważniła wykonawcę robót do odbioru materiałów budowlanych od powoda. B. J. nie odpowiedziała na wezwanie do zapłaty, nie kwestionowała roszczenia powoda, a jedynie dopłaciła powodowi 2.000 złotych jako częściową spłatę należności. Obecnie pozostaje w zwłoce z zapłatą kwoty dochodzonej pozwem, wynikającej z faktur nr (...).

Nakazem zapłaty z dnia 18 października 2016 r. referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Szczytnie uwzględnił powództwo w całości.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana zakwestionowała dochodzone roszczenie w całości. Wskazała, że zawarła z powodem umowę o dostawę towarów z odroczonym terminem zapłaty. Jako osobę uprawnioną do odbioru towarów wskazała wykonawcę robót, S. B.. W celu dokonywania zakupów u powoda pozwana uiściła zaliczkę w kwocie 4.000 złotych. Wymieniona znała szacowaną wartość materiałów potrzebnych do remontu domu, w oparciu o wcześniej przygotowaną kalkulację prac budowlanych. Po wezwaniu do zapłaty pozwana odkryła, że część dokumentów wydania towaru (WZ) została podpisana przez K. O., który nie pracował na zlecenie pozwanej i nie był upoważniony przez nią do pobierania towaru w jej imieniu. Część towaru powód wydał na podstawie dokumentów nie podpisanych, zarówno przez odbiorcę jak i wydającego. Wówczas pozwana przeanalizowała faktury i ustaliła, że nie mają nic wspólnego z zakresem prowadzonych przez nią prac w postaci renowacji wnętrza lokalu mieszkalnego. Tymczasem w fakturach dołączonych do pozwu widnieją pozycje takie jak wełna, blachowkręty czy płyty gipsowe, w ilości znacząco przekraczającej powierzchnię ścian w lokalu pozwanej. Wartość towaru pobranego przez osobę nieuprawnioną wynosi co najmniej 3.318,39 złotych.

Ostatecznie precyzując swoje stanowisko w piśmie procesowym z dnia 23 stycznia 2017 r. (k. 109) pozwana podniosła, że materiały objęte dokumentem WZ (...)nie zostały jej dowiezione na budowę. Powód dołączył dwa dokumenty o takim numerze, przy czym mają one różną treść, a tylko jeden z nich jest poświadczony za zgodność z oryginałem. Nadto pozwana zakwestionowała wszystkie dokumenty WZ z których wynika, że towar pobierał K. O..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

We wrześniu 2015 r. B. J. przeprowadzała remont swojego mieszkania położonego w Jedwabnie przy ul. (...). Pozwana zawarła umowę o wykonanie tych prac z S. B..

(bezsporne)

Pismem z dnia 2 września 2015 r. B. J. upoważniła wykonawcę robót, S. B., do odbioru towarów dostępnych w hurtowni powoda, na jej nazwisko.

(dowód: upoważnienie z dnia 2.09.2015 r., k. 9)

Powyższe upoważnienie zostało podpisane przez pozwaną w siedzibie powoda, w obecności konkubenta pozwanej, D. C., S. B., K. O. oraz kierownika (...).

(dowód: zeznania K. O., k. 111, zeznania D. C., k. 112)

W tym samym dniu pozwana uiściła zaliczkę na poczet ceny sprzedaży materiałów budowlanych koniecznych do przeprowadzenia remontu, w kwocie 4.000 złotych.

(dowód: faktura korygująca nr (...), k. 31)

W trakcie remontu pozwana nie określała materiałów, które miały zostać zakupione, lecz było to zadaniem S. B..

(dowód: zeznania D. C., k. 112)

W trakcie wykonywania remontu S. B. zamawiał towar u powoda. Część materiałów budowlanych odebrał osobiście. Wymieniony pobrał materiały objęte następującymi, podpisanymi przez niego dokumentami wydania:

- WZ nr (...) z 23.09.2015 r. na kwotę 175 zł (k. 53)

- WZ nr (...) z 24.09.2015 r. na kwotę 2.009,84 zł (k. 54)

- WZ nr (...) z 24.09.2015 r. na kwotę 304,98 zł (k. 55)

- WZ nr (...) z 25.09.2015 r. na kwotę 1.417,49 zł (k. 55)

[powyższe ujęte w fakturze VAT nr (...) z dnia 30.09.2015 r., k. 7]

- WZ nr (...) z 30.09.2015 r. na kwotę 192,52 zł (k. 58)

- WZ nr (...) z 21.10.2015 r. na kwotę 107,83 zł (k. 63)

- WZ nr (...) z 20.10.2015 r., na kwotę 317,97 zł (k. 64)

- WZ nr (...) z 15.10.2015 r., na kwotę 35,42 zł (k. 65)

- WZ nr (...) z 13.10.2015 r. na kwotę 433,87 zł (k. 66)

- WZ nr (...) z 10.10.2015 r. na kwotę 173,16 zł (k. 67)

- WZ nr (...) z 9.10.2015 r. na kwotę 144,82 zł (k. 68)

- WZ nr (...) z 5.10.2015 r. na kwotę 479,32 zł (k. 70)

- WZ nr (...) z 13.10.2015 r. na kwotę 3.224,72 zł (k. 71)

- WZ nr (...) z 21.10.2015 r. na kwotę 143,98 zł (k. 72)

[powyższe ujęte w fakturze VAT nr (...) z dnia 29.10.2015 r., k. 8]

- WZ nr (...) z 13.10.2015 r. na kwotę 3.570,95 zł (k. 100)

- WZ nr (...) z 13.10.2015 r. na kwotę 3.224,72 zł (k. 104)

- WZ nr (...) z 14.10.2015 r. na kwotę 55,47 zł (k. 101)

- WZ nr (...) z 15.10.2015 r. na kwotę 531,43 zł (k. 102)

[powyższe ujęte w fakturze VAT nr (...) z dnia 29.10.2015 r., k. 98]

- WZ nr (...) z 10.09.2015 r. na kwotę 49,99 zł (k. 91)

- WZ nr (...) z 15.09.2015 r. na kwotę 213,38 zł (k. 92)

- WZ nr (...) z 15.09.2015 r. na kwotę 51,11 (k. 93)

- WZ nr (...) z 16.09.2015 r. na kwotę 40,05 (k. 94)

- WZ nr (...) z 17.09.2015 r. na kwotę 11,99 (k. 95)

[powyższe ujęte w fakturze VAT nr (...) z dnia 21.09.2015 r., k. 88]

- WZ nr (...) z 14.09.2015 r. na kwotę 2.538,98 zł (k. 103)

[powyższy ujęty w fakturze VAT nr (...) z dnia 18.09.2015 r., k 105]

Zdarzyło się także kilkukrotnie, że towar był zamawiany przez S. B. telefonicznie. Wymieniony wykonywał w tym czasie prace remontowe u pozwanej, zaś faktycznie odbioru materiałów dokonywał jego znajomy, K. O., który przywoził je następnie ze S. do J. na miejsce robót.

(dowód: zeznania K. O., k. 111v).

W takich sytuacjach K. O. podpisywał swoim nazwiskiem następujące dokumenty wydania towaru:

- WZ nr (...) z 28.09.2015 r., na kwotę 909,99 zł (k. 57)

[powyższy ujęty w fakturze VAT nr (...) z dnia 30.09.2015 r., k. 7]

- WZ nr (...) z 24.09.2015 r., na kwotę 75,01 zł (k. 59)

- WZ nr (...) z 19.10.2015 r., na kwotę 143,97 zł (k. 60)

- WZ nr (...) z 22.10.2015 r., na kwotę 111,39 zł (k. 61)

- WZ nr (...) z 22.10.2015 r., na kwotę 865,03 zł (k. 62)

- WZ nr (...) z 08.10.2015 r., na kwotę 523,86 zł (k. 69)

[powyższe ujęte w fakturze VAT nr (...) z dnia 29.10.2015 r., k. 8]

- WZ nr (...) z 18.09.2015 r. na kwotę 569,37 zł (k. 96)

- WZ nr (...) z 18.09.2015 r. na kwotę 120,27 (k. 97)

[powyższe ujęte w fakturze VAT nr (...) z dnia 21.09.2015 r., k. 88]

S. B. zamówił u powoda i zamontował w mieszkaniu pozwanej białe meble łazienkowe (...), w cenie 1.892,36 złotych. Powód sporządził dla tego towaru dokument wydania, jednak nie został on podpisany przez S. B. ani przez inną osobę.

(dowód: zeznania D. C., k. 112, dokument WZ nr (...) z dnia 17.09.2015 r., k. 106, faktura VAT nr (...) z dnia 18.09.2015 r., k. 105; domniemanie faktyczne)

Powód sporządził dwa dokumenty wydania o nr WZ nr (...) na kwotę 3.446,28 zł. W jednym z tych dokumentów znajduje się odręczny dopisek „zawieziono 14.09.15”. Nie został on opatrzony żadnym podpisem odbiorcy. Powód ujął towary wymienione we wskazanej WZ w fakturze VAT nr (...) z 21.09.2015 r. Objęte tym dokumentem materiały budowlane nie zostały jednak wydane pozwanej.

(dowód: dokumenty wydania towaru o nr WZ nr (...), k. 89, k. 90, faktura VAT nr (...) z 21.09.2015 r., k. 88)

W dniu 24 września 2015 r. D. C. przy użyciu karty płatniczej zapłacił powodowi za pobrane materiały budowlane kwotę 4.163,61 złotych. Z kolei w dniu 12 listopada 2015 r. wymieniony przelał na rachunek bankowy powoda kwotę 6.309 złotych tytułem zapłaty za fakturę VAT nr (...).

(dowód: potwierdzenie wykonania operacji kartowej, k. 76, potwierdzenie przelewu, k. 74)

Pismem z dnia 25 stycznia 2016 r. powód wezwał pozwaną B. J. do zapłaty kwoty 8.551,40 złotych tytułem nieopłaconych faktur o numerach (...).

W dniu 9 marca 2016 r. B. J. przelała na rachunek bankowy powoda kwotę 2.000 złotych, tytułem częściowej spłaty faktur.

(dowód: potwierdzenie przelewu, k. 75)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało częściowemu uwzględnieniu.

W niniejszej sprawie bezsporne było, że B. J. jesienią 2015 r. remontowała swoje mieszkanie położone w Jedwabnie, a wykonawcą tych prac był S. B.. Wymieniony został przez pozwaną upoważniony do odbioru materiałów budowlanych od powoda, na jej rachunek. Ostatecznie strony nie prowadziły sporu co do tego, że materiały odebrane przez S. B. znalazły się u pozwanej, oraz że jest ona zobowiązana do zapłaty z tego tytułu na rzecz powoda.

Sąd ustalił stan faktyczny niniejszej sprawy w oparciu o przedłożone w toku procesu dokumenty prywatne, w postaci upoważnienia z dnia 2.09.2015 r., faktur, dowodów wydania towaru, potwierdzeń płatności i przelewów. Autentyczność i wiarygodność tych dokumentów nie była podważana w toku procesu. Pozwana kwestionowała jedynie, aby była zobowiązana do zapłaty za towary, które zostały wydane K. O., jako osobie do tego nieupoważnionej. Negowała roszczenie powoda w zakresie, w jakim jego podstawę stanowiły dokumenty podpisane przez wymienionego, bądź też dowody wydania nie podpisane przez jakiegokolwiek odbiorcę.

Sąd dał wiarę także zeznaniom K. O., na podstawie których ustalono, że wymieniony pomagał S. B. w odbieraniu i przewożeniu materiałów budowlanych ze S., podczas gdy ten wykonywał prace remontowe w Jedwabnie u pozwanej. Zeznania te były o tyle wiarygodne, że uczestnictwo wymienionego w realizowaniu prac remontowych wprost wynika także z zeznań partnera pozwanej, D. C.. Depozycje obu wskazanych świadków stanowiły podstawę do poczynienia ustaleń odnośnie okoliczności podpisania upoważnienia, którego pozwana udzieliła S. B..

Zeznania powyższych świadków były logiczne, konsekwentne, wewnętrznie spójne i jako takie zasługiwały na nadanie im przymiotu wiarygodności. Ubocznie należy zauważyć, że D. C. w swoich zeznaniach kładł nacisk na okoliczności nieistotne dla rozstrzygnięcia niniejszego postępowania. Przedstawiał swoje zarzuty względem S. B., który jego zdaniem miał pobierać towar w innej hurtowni, niż prowadzona przez powoda. Nie miało to jednak znaczenia dla ustalenia rodzaju i ilości materiałów budowlanych wydanych przez powoda w związku z realizowaniem prac remontowych w domu pozwanej.

Na podstawie dokumentów wydania oraz faktur Sąd ustalił, że powód stwierdził w ich treści zobowiązania pozwanej w łącznej wysokości 23.023,73 złotych brutto. Z kolei z przedłożonych potwierdzeń płatności i przelewów wynika, że pozwana zapłaciła powodowi kwotę 16.472,61 złotych.

Rozstrzygnięcie sporu dotyczącego różnicy pomiędzy tymi kwotami sprowadzało się do oceny, czy powódka jest zobowiązana do zapłaty za towar pobrany przez K. O., oraz materiały budowlane wymienione w nie podpisanych dokumentach wydania.

Dokonując oceny prawnej dokonanych ustaleń faktycznych Sąd uznał, że pozwaną i S. B. łączyła umowa mieszana, z elementami umowy o dzieło (art. 627 i n. k.c.) i zlecenia (art. 734 i n. k.c.). Wymieniony nie tylko wykonywał prace remontowe u pozwanej, co niewątpliwie realizowało cechy właściwe dla dzieła, ale też został umocowany do zawierania na jej rachunek czynności prawnych w postaci umów kupna-sprzedaży z powodem. Nie budzi przy tym wątpliwości Sądu, że powoda łączył z pozwaną stosunek prawny, którego istota sprowadza się do zawarcia ciągu umów sprzedaży (art. 535 i n. k.c.). Sama pozwana określiła łączącą strony umowę jako umowę dostawy, jednakże umowny obowiązek powoda nie polegał na wytworzeniu rzeczy przyszłych, jeszcze niewyprodukowanych w chwili zawierania umowy. Pozwany bezspornie nie zajmował się produkcją materiałów budowlanych.

W celu realizacji zlecenia pozwana wystawiła S. B. pisemne upoważnienie, do czego doszło w siedzibie powoda, przy obecności kierownika hurtowni, samego S. B., jak i pozwanej. W ocenie Sądu tym samym doszło do zawiązania trójpodmiotowego stosunku prawnego, w ramach którego pozwana była zobowiązana do zapłaty za towary, które w jej imieniu kupował u powoda S. B.. Wskazany stosunek prawny, zawierający niewątpliwie wszystkie przedmiotowo istotne cechy umowy zlecenia, stanowił stosunek podstawowy dla udzielonego S. B. pełnomocnictwa. Okoliczności tej nie przekreśla posłużenie się w treści upoważnienia zwrotem „do odbioru”, skoro nie budzi wątpliwości, że zakres umocowania wykonawcy dzieła nie sprowadzał się do faktycznego odbierania towaru, lecz był szerszy. Wynika to choćby z zeznań D. C., który wskazywał że S. B. nieprawidłowo wywiązywał się z obowiązku informowania pozwanej o ilości i rodzaju zakupionych materiałów budowlanych. S. B. samodzielnie określał więc, jakie towary są mu potrzebne do wykonania dzieła i na bieżąco zamawiał je u powoda. Wymieniony nie płacił za te towary powodowi, ale od początku czyniła to pozwana.

Pozwana zakwestionowała, aby poza S. B. jakakolwiek inna osoba mogła dokonać odbioru towarów u powoda. Tego rodzaju argument pozornie mógłby znajdować wsparcie w treści art. 738 § 1 k.c., zgodnie z którym przyjmujący zlecenie może powierzyć wykonanie zlecenia osobie trzeciej tylko wtedy, gdy to wynika z umowy lub ze zwyczaju albo gdy jest do tego zmuszony przez okoliczności. W wypadku takim obowiązany jest zawiadomić niezwłocznie dającego zlecenie o osobie i o miejscu zamieszkania swego zastępcy i w razie zawiadomienia odpowiedzialny jest tylko za brak należytej staranności w wyborze zastępcy. Stosownie do § 2 powołanego przepisu zastępca odpowiedzialny jest za wykonanie zlecenia także względem dającego zlecenie. Jeżeli przyjmujący zlecenie ponosi odpowiedzialność za czynności swego zastępcy jak za swoje własne czynności, ich odpowiedzialność jest solidarna.

Należy jednak zwrócić uwagę, że K. O., który odbierał towar u powoda, czyniąc to na polecenie S. B., nie stawał się przez to jego zastępcą, lecz jedynie pomocnikiem przy realizowaniu zlecenia. Co znamienne, wymieniony nie został upoważniony przez wykonawcę robót do samodzielnego określania rodzaju i ilości towarów, jakie były potrzebne do realizacji dzieła. Z treści jego zeznań wynika, że zamówienie w formie telefonicznej składał zawsze S. B., zaś udział jego samego ograniczał się do faktycznego odbioru i przewiezienia towaru. Okoliczność ta prowadzi do wniosku, że wymieniony nie dokonywał w imieniu pozwanej żadnych czynności prawnych, lecz nadal czynił to S. B.. Tym samym K. O. był jedynie jego pomocnikiem przy wykonywaniu zlecenia.

Powyższe znajduje potwierdzenie w tezach z piśmiennictwa, które nie wykluczają posługiwania się przez przyjmującego zlecenie przy jego wykonywaniu pomocnikami lub podwykonawcami, pozostającymi pod jego kontrolą i nadzorem. Za ich działania i zaniechania przyjmujący zlecenie odpowiada jak za własne (art. 474 k.c.). W przypadku wątpliwości co do odróżnienia zastępcy od pomocnika, powinien decydować zakres swobody działania danej osoby (zob. P. Drapała, Komentarz do art. 738 Kodeksu cywilnego [w:] Gudowski Jacek (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom V. Zobowiązania. Część szczegółowa, Opublikowano: WKP 2017). Pogląd ten został także wyrażony w orzecznictwie, gdzie stwierdzono, że zastępca działa samodzielnie, natomiast pomocnik podlega kierownictwu i nadzorowi przyjmującego zlecenie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2015 r., IV CSK 489/14, LEX nr 1754269). Posłużenie się pomocnikiem przy wykonaniu zlecenia nie podlega żadnym szczególnym zasadom ani ograniczeniom, w szczególności nie wymaga zgody dającego zlecenie i nie powoduje modyfikacji zasad odpowiedzialności przyjmującego zlecenie (tak K. Kopaczyńska-Pieczniak, Komentarz do art. 738 Kodeksu cywilnego [w:] Kidyba Andrzej (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, wyd. II, Opublikowano: LEX 2014).

Tym samym pomoc K. O. przy wykonywaniu umowy przez S. B. nie oznacza, że w zakresie odebranego przez niego towaru pozwanej nie łączyła umowa sprzedaży z powodem. Samo posłużenie się osobą trzecią przy przewożeniu towarów nie pozwala na zakwestionowanie zobowiązań, które zostały zaciągnięte przez upoważnioną do tego osobę.

Na marginesie należy zauważyć, że nie były istotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy okoliczności dotyczące tego, czy pobrane przez S. B. lub K. O. towary zostały ostatecznie wykorzystane przy remoncie mieszkania pozwanej w Jedwabnie. Nie mogło podlegać ocenie w niniejszym postępowaniu to, czy S. B. dokonał celowych czynności prawnych na rzecz pozwanej, potrzebnych z punktu widzenia realizowanego przez niego dzieła. Mając na uwadze treść art. 740-742 k.c., ewentualne zarzuty w tym zakresie pozwana powinna kierować do zleceniobiorcy. Do zawarcia umowy sprzedaży między powodem a pozwaną dochodziło bowiem z chwilą wydania towaru w ramach udzielonego przez pozwaną upoważnienia, a zatem niezależnie od tego w jaki sposób wydane materiały budowlane zostały wykorzystane.

W dalszej kolejności należy zauważyć, że pozwana zakwestionowała obowiązek zapłaty ceny wynikający z nie podpisanego dokumentu WZ nr (...) z dnia 17 września 2015 r. W tym zakresie należało jednak odwołać się do zeznań D. C., który wprost przyznał, że w mieszkaniu pozwanej są zamontowane białe meble łazienkowe (...), które zostały zakupione u powoda. Pozwana powoływała się jedynie na okoliczność braku podpisu odbiorcy pod dokumentem wydania towaru, jednocześnie jednak nie kwestionowała tego że powód dostarczył jej wskazane w tym dokumencie meble, które zostały następnie zamontowane przez S. B.. W ocenie Sądu z wymienionego faktu wynika jednoznaczne domniemanie faktyczne, że wskazane meble łazienkowe zostały zamówione przez S. B., w przeciwnym wypadku nie znalazłyby się w mieszkaniu powodów. Okoliczność, że pozwana i jej konkubent mają wątpliwości co do sposobu, w jaki wymienione meble znalazły się w ich mieszkaniu, pozostaje bez jakiegokolwiek znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Pozwana nie podnosi bowiem, że meble te nie miały się u niej znaleźć z uwagi na zakres zleconych prac, ani że mają jakiekolwiek wady. W tej sytuacji należało przyjąć, że powód wywiązał się ze swojego zobowiązania, wydając towar, a poszukiwanie pozytywnego dowodu co do tego, kto osobiście dokonał odbioru wymienionych mebli, byłoby oczywiście niecelowe i zbędne. Bezspornie remont wykonywał S. B., wobec czego meble łazienkowe nie mogły się znaleźć w mieszkaniu pozwanej bez jego inicjatywy.

Co do niektórych materiałów budowlanych, brak jednak podstaw dowodowych do ustalenia, iż zostały sprzedane pozwanej. Pozwana - w ocenie Sądu - skutecznie zakwestionowała bowiem fakt sprzedaży na jej rzecz materiałów budowlanych wymienionych w dwóch dokumentach o tym samym oznaczeniu, o nr WZ nr (...). Zwraca uwagę, że treść tych dokumentów nie jest tożsama, gdyż tylko w jednej z nich widnieje pozycja „transport”, która rzutuje na różnicę w łącznej cenie sprzedaży. Przede wszystkim jednak żaden z tych dokumentów nie został podpisany ani przez S. B., ani przez K. O., ani przez inną osobę. W takiej postaci dokumenty WZ nr (...) nie dokumentują wydania towaru komukolwiek. Zarazem treść innych dowodów zgromadzonych w sprawie nie pozwala na stwierdzenie, że materiały, takie jak klej gipsowy, tynk, blachowkręty, tarcza do metalu, łata murarska, beton komórkowy i inne o łącznej wartości 3.446,28 złotych, zostały wykorzystane przy remoncie mieszkania pozwanej.

W tym zakresie to powód jako wywodzący konsekwencje prawne z faktu sprzedaży tych towarów powinien wykazać (art. 6 k.c. w zw. z art. 232 zd. 1 k.p.c.), że zostały one rzeczywiście komuś wydane a między stronami doszło w tym zakresie do skutecznego zawarcia umowy. Nie budzi bowiem wątpliwości, że w przypadku rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, umowa sprzedaży zostaje zawarta nie z momentem złożenia oświadczeń woli, lecz dopiero z chwilą przeniesienia posiadania (art. 155 § 2 k.c.). W okolicznościach niniejszej sprawy brak jakiegokolwiek dowodu pozwalającego na przyjęcie, że towar został wydany, a nawet że zostały złożone zgodne oświadczenia woli co do zawarcia umowy sprzedaży wskazanej partii materiałów budowlanych.

Powód stwierdził w fakturach i dokumentach WZ wierzytelność wobec pozwanej opiewającą na łączną kwotę 23.023,73 złotych. Kwota ta powinna zostać pomniejszona o 3.446,28 złotych, tj. cenę towarów wymienionych w dokumentach WZ nr (...), co do których powód nie wykazał, że zostały wydane w ramach umowy sprzedaży łączącej go z pozwaną. Pozwana zapłaciła powodowi łącznie kwotę 16.472,61 złotych.

Mając na uwadze powyższe, w pkt I wyroku Sąd na podstawie art. 535 § 1 k.c. zasądził od pozwanej na rzecz powoda różnicę powyższych kwot, tj. 3.104,84 złotych, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 9 listopada 2015 r. do dnia zapłaty. Podstawę prawną zasądzonych odsetek ustawowych za opóźnienie stanowił art. 481 § 1 k.c., uznając że pozwana jest w opóźnieniu w spełnieniu świadczenia od dnia 09 listopada 2015 r., co wynika z niezachowania terminu zapłaty określonego w fakturze VAT nr (...) (k. 8).

W pkt II Sąd oddalił powództwo w pozostałej części, wynikającej z żądania opartego na dokumentach WZ nr (...).

W pkt III koszty procesu między stronami należało wzajemnie znieść, opierając rozstrzygnięcie w tym przedmiocie na treści art. 100 k.p.c. Żądanie powoda zostało uwzględnione w części (47,4%), a więc blisko połowy. Jednocześnie powód poniósł koszty procesu nieznacznie wykraczające ponad koszty pozwanego, tj. opłatę od pozwu w kwocie 250 złotych i opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych. Poza tym obie strony były reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników, których wynagrodzenie w kwotach po 2.400 złotych wynika z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, oraz § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Wysokość tej stawki wynika ze stosowania rozporządzeń w ich brzmieniu po dniu 1 stycznia 2016 r., a przed dniem 27 października 2016 r. Należało mieć bowiem na uwadze, że pozew w niniejszej sprawie został wniesiony 05 października 2016 r. Tym samym powód poniósł 52,6% ogółu kosztów procesu stron (2.667 zł z 5.067 zł). W tej sytuacji różnica między kosztami, które powinny ponieść strony, a kosztami które faktycznie poniosły jest nieznaczna, a stosunek w jakim roszczenie zostało uwzględnione sprawia, że koszty te wzajemnie się bilansują.