Pełny tekst orzeczenia

WYROK CZĘŚCIOWY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Tczewie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Dorota Klukowska

Protokolant Monika Błaszk

po rozpoznaniu w dniu 05 kwietnia 2017 r. w Tczewie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej K. N.

przeciwko Ż. N.

o alimenty

I. zasądza od pozwanej Ż. N. na rzecz małoletniej powódki K. N. z tytułu alimentów kwotę 500 zł (pięćset złotych) miesięcznie płatną do rąk przedstawiciela ustawowego małoletniej powódki D. N. do 10-go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 01 sierpnia 2016 roku do dnia 04 kwietnia 2017 roku;

II. oddala powództwo w pozostałym zakresie za okres od dnia 01 sierpnia 2016 roku do dnia 04 kwietnia 2017 roku;

III. wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

IV. zawiesza postępowanie w zakresie roszczeń za okres od dnia 05 kwietnia 2017 roku.

Sygn. akt III RC 288/16

V. UZASADNIENIE

wyroku częściowego (k. 97)

Przedstawiciel ustawowy małoletniej powódki K. N. D. N. wniósł pozew przeciwko Ż. N. o alimenty. Żądał on zasądzenia ich w kwocie po 500 złotych miesięcznie, płatnych do 10-go dnia każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od 01 sierpnia 2016r.; o zasądzenie od pozwanej na rzecz małoletniej powódki zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa; o przeprowadzenie wymienionych dowodów; o rozpoznanie sprawy również pod nieobecność przedstawiciela ustawowego powódki oraz o wydanie wyroku zaocznego, w przypadku zaistnienia ku temu przesłanek.

W uzasadnieniu wskazał, iż w dniu (...) urodziła się małoletnia K. N., której rodzicami są on i pozwana. Strony nie zamieszkują razem. Miejsce pobytu małoletniej zostało ustalone w drodze zabezpieczenia postanowieniem Sądu Rejonowego w Tczewie z dnia 01 marca 2016r. przy ojcu. Następnie orzeczeniem kończącym z dnia 17 maja 2016r. również ustalono je przy ojcu. Przedstawiciel ustawowy argumentował, iż wykonuje pełnię władzy rodzicielskiej i sprawuje bieżącą pieczę nad córką, utrzymuje ją, a także wypełnia zwykłe obowiązki ojca poprzez osobiste starania i troskę o wychowanie córki i zaspokajanie jej bieżących potrzeb. Miesięczny koszt utrzymania powódki określił na łącznie około 1.000zł. W/w odnośnie swojej osoby wskazał, iż utrzymuje się z wynagrodzenia w wysokości ok. 1.970zł netto miesięcznie z tytułu pracy w firmie (...), natomiast co do pozwanej wskazał, iż zgodnie z jego wiedzą zatrudniona jest w firmie (...) S.A. w G. na stanowisku referenta administracyjnego.

Podczas rozprawy w dniu 05 kwietnia 2017r. pełnomocnik przedstawiciela ustawowego małoletniej powódki rozszerzył powództwo i wniósł o zasądzenie alimentów w wysokości 800zł miesięcznie (k. 94v od godz. 00:35:34 do godz. 00:37:12).

Pozwana Ż. N. uznała powództwo do kwoty 250zł miesięcznie (k. 77).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia K. N. ur. (...) w T. pochodzi ze związku małżeńskiego D. N. i Ż. N..

W dniu 05 kwietnia 2017r. D. N. złożył do Sądu Okręgowego w Gdańsku pozew przeciwko Ż. N. o rozwód.

(dowód: odpis skrócony aktu urodzenia - k. 7, potwierdzenie złożenia pozwu o rozwód - k. 92)

Sąd Rejonowy w Tczewie III Wydział Rodzinny i Nieletnich postanowieniem z dnia 17 maja 2016r. w sprawie IIINsm 47/16 ustalił miejsce pobytu małoletniej K. N. przy ojcu D. N.. Postanowienie to jest prawomocne. Na czas postępowania w sprawie IIINsm 47/16 Sąd postanowieniem z dnia 01 marca 2016r. ustalił miejsce pobytu małoletniej K. N. w każdorazowym miejscu zamieszkania ojca D. N. na terenie Polski.

(dowód: zeznania przedstawiciela ustawowego - k. 77 od godz. 00:02:05 do godz. 00:12:55 i k. 94 od godz. 00:21:36 do godz. 00:25:35, postanowienie Sądu Rejonowego w Tczewie z dnia 17 maja 2016r. sygn. akt IIINsm 47/16 - k. 9, postanowienie Sądu Rejonowego w Tczewie z dnia 01 marca 2016r. - k. 8)

Małoletnia K. N. mieszka z ojcem D. N. w wynajmowanym mieszkaniu o powierzchni 29m2, składającym się z dwóch pokoi, kuchni, łazienki i przedpokoju. Małoletnia ma swój pokój. Mieszkanie to mieści się w domu wielorodzinnym, gdzie ojciec powódki raz w miesiącu przez tydzień ma dyżur palenia w piecu. Czynsz najmu, który obejmuje również wodę oraz węgiel na zimę, wynosi 560zł miesięcznie. Poza tym w skład opłat związanych z utrzymaniem mieszkania wchodzą: opłata za energię elektryczną w wysokości około 90zł co dwa miesiące oraz opłata za gaz w wysokości około 70zł miesięcznie.

(dowód: zeznania przedstawiciela ustawowego - k. 77 od godz. 00:02:05 do godz. 00:17:19 i k. 94 od godz. 00:21:36 do godz. 00:25:35, faktura k. 70,71)

Małoletnia powódka K. N. ma 3 lata. Jest zdrowa. Średnio co 2 miesiące łapie przeziębienia, przy czym koszt jej leczenia wówczas wynosi około 50zł. W styczniu w związku z tym, że ciężko oddychała, ojciec był z nią na prywatnej wizycie lekarskiej, gdzie okazało się, że ma powiększony migdał. Koszt wizyty wyniósł 100zł. Ojciec małoletniej podaje jej vibowit, co stanowi wydatek rzędu 30zł miesięcznie oraz witaminę D, której koszt wynosi 10zł miesięcznie. Małoletnia wymaga stosowania pampersów na noc, zużywa ich około 2 paczek miesięcznie, przy czym paczka kosztuje 40zł. W skład pozostałych miesięcznych kosztów jej utrzymania wchodzą: wyżywienie - 400zł, kosmetyki i środki higieny (w tym chusteczki, gdzie trzy paczki kosztują 10zł) - 100zł, odzież i obuwie - 150zł.

W czasie gdy ojciec małoletniej jest w pracy dziewczynka pozostaje pod opieką babci ze strony ojca - D. A., która przyjeżdża do wnuczki autobusem z miejscowości oddalonej o 5km tj. ze S.. Po pracy ojciec małoletniej odwozi swoją matkę do jej miejsca zamieszkania samochodem, który należy do jego brata. Ogólny koszt dojazdu babci do wnuczki wynosi około 160zł miesięcznie. Wcześniej D. N. przekazywał swojej matce pieniądze na autobus (bilet jednorazowy kosztuje 4zł) na dojazd do nich, jednakże obecnie ze względu na trudną sytuację finansową tego nie robi. Ponosi natomiast koszty paliwa, które wynoszą około 80zł miesięcznie. D. A. opiekuje się powódką również w czasie gdy jej ojciec jest w szkole tj. w co drugi weekend.

Małoletnia nie posiada majątku, z którego mogłaby czerpać dochód.

(dowód: zeznania przedstawiciela ustawowego - k. 94 od godz. 00:25:35 do godz. 00:29:53, zeznania świadka D. A. - k. 93 od godz. 00:10:34 do godz. 00:20:38, spis kosztów utrzymania powódki zawarty w piśmie z dnia 23 lutego 2017r. - k. 68, faktury - k. 70, 71)

Przedstawiciel ustawowy małoletniej powódki D. N. zatrudniony jest w firmie (...) Sp. z o.o. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku ślusarza, z średnim miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 1.734,65zł. Poza tym w skład jego dochodu wchodzi renta, którą otrzymuje po ojcu w wysokości 1.070zł miesięcznie, przy czym rentę tę będzie pobierał do kwietnia, kiedy to skończy 25 lat i straci uprawnienia do niej. D. N. uczy się w systemie zaocznym w Ż. (...)w K., gdzie zajęcia odbywają się co dwa tygodnie w sobotę i niedzielę od godziny 08:00 do 12:00 lub do 15:00.

(dowód: zeznania przedstawiciela ustawowego - k. 77 od godz. 00:02:05 do godz. 00:17:19 i k. 94 od godz. 00:21:36 do godz. 00:25:35, zaświadczenia o dochodach - k. 10, 72)

Pozwana Ż. N. ma 21 lat. W okresie od 15 czerwca 2015r. do 26 lipca 2015r. odbywała w (...) S.A. w G. staż na stanowisku referenta administracyjnego. Na okres próbny od 07 września 2016r. do 30 listopada 2016r. zatrudniona była w wymiarze 1/2 etatu w Kebab "Jerusalem" w G. z wynagrodzeniem w wysokości 1.800zł miesięcznie. Dodatkowo podejmowała prace dorywcze.

Pozwana poza małoletnią powódką nie ma innych osób na swoim utrzymaniu. Zdarzają się sytuacje, że musi liczyć na pomoc bliskich jej osób.

W dniu 20 sierpnia 2016r. wynajęła mieszkanie położone w G. o powierzchni użytkowej 56,1m2. Umowa została zawarta do 30 września 2018r. Miesięczny czynsz najmu ustalono na kwotę 1.600zł.

W skład miesięcznych kosztów utrzymania pozwanej wchodzą: żywność - 400zł, odzież i obuwie - 200zł, środki higieny osobistej i środki czystości - 100zł, koszt najmu mieszkania ze wszystkimi opłatami - 2.000zł.

Pozwana nie ma uregulowanych kontaktów z powódką, od kilku miesięcy nie utrzymuje z nią kontaktu, na początku grudnia kupiła jej lalkę. Od sierpnia 2016r. do grudnia 2016r. przekazywała na jej utrzymanie po 500zł miesięcznie.

(bezsporne oraz dowód: zeznania przedstawiciela ustawowego - k. 77 od godz. 00:02:05 do godz. 00:17:19 i k. 94 od godz. 00:21:36 do godz. 00:25:35, zaświadczenie o odbyciu stażu - k. 25, umowa o pracę - k. 26, umowa najmu lokalu mieszkalnego - k. 27-28)

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy, a także na podstawie zeznań przedstawiciela ustawowego małoletniej powódki K. N. D. N. oraz świadka D. A..

Ustalając wysokości kosztów utrzymania małoletniej powódki Sąd w przeważającej części oparł się się na zeznaniach jej przedstawiciela ustawowego.

I tak, udział małoletniej powódki w kosztach mieszkaniowych ustalono sumując wszystkie opłaty miesięczne tj. czynsz najmu 560zł, opłata za prąd - około 45zł (90zł co dwa miesiące) oraz opłata za gaz - 70zł, a następnie dzieląc sumę opłat przez liczbę osób zamieszkujących w mieszkaniu, tj. przez 2 (małoletnia powódka oraz jej ojciec). Zatem ustalono, iż miesięczny udział małoletniej w opłatach mieszkaniowych wynosi około 330zł.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania D. N. w zakresie wydatków na wyżywienie małoletniej, określonych na kwotę 400zł miesięcznie, albowiem kwota ta odpowiada rzeczywistym wydatkom z tego tytułu, uwzględnia koszty żywności podawanej dzieciom w wieku powódki. W tym miejscu wskazać należy, iż małoletnia znajduje się obecnie w fazie bardzo silnego rozwoju i wymaga podawania jedzenia nie tylko w odpowiedniej ilości ale również odpowiedniej jakości, co ostatecznie powoduje, że kwota 400zł na ten cel nie jest zawyżona i uwzględnia aktualne ceny żywności.

Zdaniem Sądu przedstawiciel ustawowy nie zawyżył kosztów środków czystości w tym pampersów i chusteczek oraz kosmetyków wyliczonych na około 100zł miesięcznie, bowiem uwzględniają one potrzeby małoletniej i jej wiek.

W ocenie Sądu ojciec powódki nie zawyżył również kosztów leków oraz suplementów dla małoletniej, które wynoszą około 65zł miesięcznie. O ile małoletnia nie jest schorowana, to średnio raz na dwa miesiące jest przeziębiona, przy czym koszt jej leczenia wówczas wynosi 50zł, a poza tym ojciec dbając o jej prawidłowy rozwój podaje jej witaminę D oraz vibowit, co łącznie stanowi wydatek 40zł miesięcznie.

Sąd dał wiarę zeznaniom przedstawiciela ustawowego w zakresie wydatków na odzież i obuwie określonych na 150zł, bowiem uwzględniają one potrzeby powódki, jej wiek, fakt, iż znajduje się obecnie w fazie silnego wzrostu oraz uwzględniają ceny odzieży i obuwia dla dzieci.

Do usprawiedliwionych kosztów utrzymania powódki Sąd zaliczył również koszty związane z odwiezieniem jej babci - która się nią opiekuje w czasie gdy jej ojciec jest w pracy - do domu tj. koszty paliwa w wysokości 80zł. Natomiast ze względu na to, że aktualnie ojciec dziewczynki nie przekazuje swojej matce pieniędzy na bilet na przyjazd i pokrywa je ona we własnym zakresie, tych kosztów Sąd nie wziął pod uwagę, albowiem często spotykanym jest, że dziadkowie wspomagają finansowo swoje wnuki i nie oczekują w zamian za to żadnej rekompensaty.

W ocenie Sądu przedstawiciel ustawowy zawyżył natomiast koszty artykułów gospodarstwa domowego tj. artykułów i środków piorących wyliczonych na 100zł miesięczne i na ten cel winno wystarczyć 30zł miesięcznie.

Z uwagi na to, że przedstawiciel ustawowy nie był w stanie podać ile wydaje na zabawki i rozrywkę dla małoletniej K. N., a odnośnie kwoty 200zł nie wskazał w jakim okresie ją wydatkuje, Sąd uznał, że na ten cel winno wystarczyć 30zł miesięcznie.

Odnośnie zaś możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanej Sąd oparł się na dokumentach dołączonych przez pełnomocnika pozwanej do zażalenia na postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia tj. na zaświadczeniu o odbyciu stażu, umowie o pracę w Kebab "Jerusalem" oraz umowie najmu lokalu mieszkalnego, uznając iż koszty jej utrzymania przedstawiają się tak jak w w/w zażaleniu (k. 21), albowiem w ocenie Sądu koszty te nie są wygórowane, a poza tym nie były kwestionowane przez stronę powodową.

Na przymiot wiarygodności zasługują zeznania świadka D. A., albowiem są one jasne i logiczne oraz uzupełniają pozostały materiał dowodowy. Sąd nie znalazł żadnych podstaw by odmówić im wiarygodności tym bardziej, że żadna ze stron w zasadzie ich nie kwestionowała. Sąd pominął jej jedynie w zakresie wskazywanych kosztów utrzymania powódki w zakresie wskazywanych wydatków na środki czystości i odzież, albowiem w tym zakresie nie korespondują z zeznaniami przedstawiciela ustawowego powódki, którym jak wyżej wskazano Sąd dał wiarę w tej kwestii.

Sąd uznał za w pełni wiarygodne dokumenty, z których przeprowadził dowód, gdyż ich autentyczność i prawdziwość nie budziła wątpliwości. Dokumenty te zostały zgromadzone w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami prawnymi, a także mają charakter kompletny. Wiarygodność tych dokumentów nie była w toku postępowania kwestionowana przez żadną ze stron. Odnośnie kserokopii dokumentów należy wskazać, iż strony ich nie kwestionowały i nie domagały się złożenia oryginałów przez stronę przeciwną. Sąd w swych ustaleniach nie oparł się jedynie na dołączonym do akt wydruku (k. 76), na którym widnieje wizerunek pozwanej, co potwierdził przedstawiciel ustawowy, albowiem strona powodowa w żaden sposób nie wykazała jego autentyczności, okoliczności zrobienia oraz źródła pochodzenia, natomiast strona pozwana podważała jego prawdziwość.

Materialno-prawną podstawą powództwa o zasądzenie alimentów jest art. 133 § 1 kro, zgodnie z którym do świadczeń alimentacyjnych wobec dzieci zobowiązani są oboje rodzice, niezależnie od tego, czy żyją razem z dzieckiem czy też oddzielnie. Zakres tego obowiązku wyznaczany jest zaś, stosownie do wskazań art. 135 § 1 kro, z jednej strony poziomem usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentacji, z drugiej zaś zarobkowymi i majątkowymi możliwościami osoby zobowiązanej. Oba te czynniki Sąd bierze każdorazowo pod uwagę według stanu istniejącego w chwili orzekania.

W związku z powyższym, oceniając zasadność powództwa Sąd miał przede wszystkim na uwadze rozmiar uzasadnionych potrzeb małoletniej powódki K. N., ale także zważył na sytuację majątkową jej ojca i przede wszystkim pozwanej Ż. N..

Odnośnie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego należy wskazać, iż usprawiedliwione potrzeby osoby małoletniej definiuje się jako potrzeby, których zaspokojenie zapewni jej odpowiedni do wieku i uzdolnień prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Rodzice w zależności od swoich możliwości zobowiązani są zapewnić dziecku środki do zaspokojenia jego potrzeb fizycznych i duchowych (wyżywienie, mieszkanie, odzież, środki higieny osobistej, leczenie w razie choroby), a także środki wychowania, kształcenia, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, która z potrzeb powinna być uznana za usprawiedliwioną należy brać z jednej strony możliwości finansowe rodziców, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb.

W realiach niniejszej sprawy usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletniej K. N. Sąd ustalił na kwotę około 1.180 złotych miesięcznie (udział w opłatach mieszkaniowych - 330zł, wyżywienie - 400zł, środki czystości - 100zł, leki i suplementy - 65zł, odzież i obuwie - 150zł, koszty odwiezienia babci małoletniej - 80zł, zabawki - 30zł, środki chemiczne - 30zł).

Oceniając natomiast możliwości płatnicze pozwanej Ż. N. Sąd miał przede wszystkim na uwadze, że pozwana poza synem nie ma innych dzieci na swoim utrzymaniu oraz, że ma ona pracę, gdzie zarabia co najmniej 1.800 złotych netto miesięcznie. Już samo to przekonuje, iż jest w stanie łożyć alimenty w wysokości po 500 złotych miesięcznie na swoje jedyne dziecko, bowiem alimenty te i tak pochłoną tylko niecałe 30% jej dochodów.

W tym miejscu odnosząc się do stanowiska strony pozwanej o braku po stronie pozwanej możliwości uiszczania alimentów wyższych niż w kwocie 250 zł miesięcznie wskazać należy, iż żaden przepis prawa nie zwalnia nawet najuboższych czy znajdujących się w trudnej sytuacji majątkowej czy życiowej rodziców od stałej alimentacji na rzecz małoletnich dzieci, które nie są w stanie utrzymać się samodzielnie. Jest wręcz przeciwnie - nawet trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich od obowiązku świadczenia na potrzeby dzieci. Zmuszeni są oni dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami, chyba że takiej możliwości są pozbawieni w ogóle, co oczywiście w niniejszej sprawie (gdzie pozwany jest osobą, która nie posiada żadnych przeciwwskazań do pracy oraz mającą stałe i wcale nie najniższe dochody) nie ma miejsca. W sytuacjach skrajnych, zwłaszcza o charakterze przejściowym, sprostanie obowiązkowi alimentacyjnemu wymagać nawet może poświęcenia przez rodziców części składników swojego majątku dla zaspokojenia potrzeb dzieci (zobacz w tym zakresie np.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2000 roku wydany w sprawie o sygnaturze akt I CKN 1538/99, LEX nr 51629), w związku z czym w realiach niniejszej sprawy - zdaniem Sądu - nie można mówić o braku możliwości podzielenia się przez matkę z córką około 30% swojego obecnego wynagrodzenia.

Ponadto w tym miejscu nie można nie zwrócić uwagi na fakt, iż strona pozwana w żaden sposób nie udowodniła ani nawet nie uprawdopodobniła, że pozwana nie może pracować na cały etat. Jest ona osobą młodą, z doświadczeniem na stanowisku referenta administracyjnego, nie mającą żadnych dzieci pod swoją pieczą, a co za tym idzie w pełni dyspozycyjną, w związku z czym nie powinna mieć większych kłopotów ze znalezieniem zatrudnienia na pełen etat. W tym miejscu podkreślić należy, iż osoba, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, zwłaszcza obowiązek względem swych dzieci niezdolnych jeszcze do samodzielnego utrzymania się, powinna w pełni wykorzystywać swe siły, kwalifikacje i uzdolnienia w celu uzyskiwania dochodów niezbędnych do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb osób uprawnionych do alimentacji. Jeżeli zobowiązany nie wykorzystuje posiadanych możliwości i w celu uchylenia się od świadczeń alimentacyjnych lub wskutek innych zawinionych przyczyn nie podejmuje pracy, odpowiedniej do przygotowania zawodowego, warunków zdrowotnych oraz realnie istniejących możliwości w rejonie jego zamieszkania, jego możliwości zarobkowe ocenia się według zarobków, jakie osiągnąłby, gdyby podjął stosowne zatrudnienie (por. nadal aktualne orzeczenie SN z dnia 09.01.1959 r. III CR 212/58, OSN 1960, poz. 48).

Poza tym niniejszy Sąd w pełni podziela stanowisko Sądu Okręgowego w Gdańsku zawarte w uzasadnieniu postanowienia z dnia 18 listopada 2016r. o oddalaniu zażalenia pozwanej na postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia z dnia 28 sierpnia 2016r. dotyczące tego, że pozwana uzyskuje lub może uzyskiwać wyższe dochody, niż wynika to z przedłożonych dokumentów, skoro osiąga wynagrodzenie w kwocie 1.800zł miesięcznie, pracując jedynie na pół etatu. Osiąganie wyższych zarobków przez pozwaną jest o tyle prawdopodobne, że pozwana wskazała miesięczny koszt najmu mieszkania na kwotę 2.000zł, co wynosi więcej niż jej zadeklarowane zarobki, a z pomocy rodziny korzysta sporadycznie i w miarę możliwości podejmuje prace dorywcze.

Zgromadzony materiał przekonuje, iż pozwana przy dołożeniu należytej staranności i prawidłowej gospodarce finansami jest w stanie i powinna płacić alimenty w co najmniej zasądzonej kwocie, które pokryją tylko 40% obecnych, podstawowych i nie wygórowanych - w ocenie Sądu - w świetle zasad doświadczenia życiowego, kosztów utrzymania małoletniego powódki.

W tym miejscu wskazać jeszcze należy, iż oboje rodzice są zobowiązani do alimentacji względem małoletniego dziecka, każdy stosownie do swoich możliwości zarobkowych i majątkowych oraz przede wszystkim zaakcentować i podkreślić, o czym już powyżej nadmieniono, a mianowicie, iż - zgodnie z art. 135 § 2 kro - wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie.

Mając to na względzie Sąd przy ustalaniu wysokości obowiązku alimentacyjnego powódki wziął również pod uwagę możliwości majątkowe i zarobkowe jej ojca, które obecnie oscylują w granicach około 2.700zł netto (wynagrodzenie z wykonywanej pracy - około 1.700zł oraz renta po ojcu - 1.000zł), a więc są około 1.000zł większe niż dochody pozwanej. W tej sytuacji o ile ojciec małoletniej powódki - w przeciwieństwie do jej matki - sprawuje nad nią codzienną pieczę i jego obowiązek alimentacyjny wobec córki jest spełniany w części (i to istotnej) także przez osobiste starania o jej utrzymanie i wychowanie, o tyle w ocenie Sądu winien on - w ocenianym okresie przez tutejszy Sąd okresie - ponieść pozostałe koszty utrzymania małoletniej powódki, tym bardziej, że nie powoływał się on na żadne niezaspokojone potrzeby powódki w tym czasie.

W związku z powyższym, Sąd na mocy art. 135 § 1 i 2 kro w związku z art. 133 § 1 kro orzekł jak w punkcie I i II sentencji wyroku.

Ponadto, Sąd na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc nadał wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności (pkt III).

Zgodnie z art. 445 § 2 kpc postępowanie w sprawie o zaspokojenie potrzeb rodziny lub o alimenty, wszczęte przed wytoczeniem powództwa o rozwód lub o separację, ulega z urzędu zawieszeniu z chwilą wytoczenia powództwa o rozwód lub o separację co do świadczeń za okres od jego wytoczenia. Z chwilą wydania w sprawie o rozwód lub o separację postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia wykonania obowiązku zaspokajania potrzeb rodziny lub o alimenty wstrzymuje się także z mocy prawa wykonanie nieprawomocnych orzeczeń o obowiązku tych świadczeń, wydanych w poprzednio wszczętej sprawie, za okres od wytoczenia powództwa o rozwód lub o separację.

Mając na uwadze, iż w dniu 05 kwietnia 2017r. D. N. złożył do Sądu Okręgowego w Gdańsku pozew przeciwko Ż. N. o rozwód, na mocy art. 445 § 2 kpc, Sąd zawiesił postępowanie w zakresie roszczeń za okres od dnia 05 kwietnia 2017r., o czym orzekł jak w punkcie IV wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd nie orzekł, gdyż wydał jedynie wyrok częściowy, przez co obecnie wyliczenie tych kosztów jest niemożliwe.