Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2013 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Sp. z o. o. w P.

przeciwko: (...) Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 11.626,86 zł (jedenaście tysięcy sześćset dwadzieścia sześć złotych osiemdziesiąt sześć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.09.2012 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.699,00 zł tytułem kosztów postępowania, w tym kwotę 2.400,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V GC 495/12

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. w P. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) Towarzystwa (...) w W. kwoty 11.626,86 zł wraz ustawowymi odsetkami od dnia 01.09.2012 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego, według obowiązujących przepisów prawa.

Z uzasadnienia pozwu wynika, że dochodzona kwota stanowi odszkodowanie odpowiadające kosztom naprawy samochodu powoda uszkodzonego z winy kierującego samochodem, którego posiadacz miał zawartą umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z pozwanym towarzystwem ubezpieczeniowym.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych. Pozwany w uzasadnieniu odpowiedzi na pozew zakwestionował wskazywane przez powoda okoliczności powstania szkody oraz zarzucił, że powód nie wykazał zasadności oraz wysokości dochodzonego odszkodowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Bezsporne w sprawie było, że posiadacz samochodu I. nr rej. (...) zawarł z pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obowiązującą m.in. w dniu 05 czerwca 2012 r..

W dniu 05 czerwca 2012 r. w P. na terenie zakładu powoda, doszło do kolizji pomiędzy samochodem I. nr rej. (...) prowadzonym przez S. S. i należącym do powoda samochodem osobowym S. (...) nr rej. (...) prowadzonym przez M. B., w ten sposób, że kierujący samochodem I. podczas cofania uderzył w poruszający się samochód S. (...).

Przed przystąpieniem do wykonywania manewru S. S., dla ułatwienia jego wykonania uzgodnił z M. B. przestawienie samochodu S. (...) zaparkowanego w pobliżu.

dowód: zeznania świadka M. B. k. 75, 76, zeznania świadka S. S. k. 76, 77.

Kierujący samochodem I. podczas wykonywania manewru cofania naruszył zasady ruchu drogowego, nie zachowując szczególnej ostrożności oraz nie ustępując w trakcie cofania pierwszeństwa przejazdu.

dowód: opinia biegłego k. 87 – 106, opinia uzupełniająca k. 129 -132, ustna opinia uzupełniająca k. 139, 140.

Bezpośrednio po zdarzeniu kierowcy spisali oświadczenie, w którym wskazali m.in., że do kolizji doszło podczas cofania pojazdu nr (...)

dowód: oświadczenie k. 13, zeznania świadka S. W. k. 76, zeznania świadka M. B. k. 75, 76, zeznania świadka S. S. k. 76, 77.

W dniu 01.08.2012 r. powodowa spółka dokonała pisemnego zgłoszenia szkody. Dokument przygotowała pracownica spółki J. Z.. Opisując okoliczności uszkodzenia samochodu oparła się ona na powszechnie znanych wśród pracowników informacjach o zdarzeniu oraz posiadanej dokumentacji.

dowód: zgłoszenie szkody w pojeździe k. 14 – 17, zeznania świadka J. Z. k. 77.

Poza sporem pozostawało, że pozwany ubezpieczyciel w postępowaniu likwidacyjnym odmówił wypłaty odszkodowania kwestionując odpowiedzialności kierującego samochodem I. za powstała kolizję.

Powód zlecił naprawę uszkodzonego samochodu (...) sp. z o.o. w J. - (...) samochodów marki S..

Koszty naprawy uszkodzeń powstałych w wyniku kolizji z 05 czerwca 2012 r. wyniosły 14.301,04 zł (11.626,86 zł). Są to koszty celowe i ekonomicznie uzasadnione dla przywrócenia samochodu do stanu przed uszkodzeniem w wyniku kolizji z 05 czerwca 2012 r..

dowód: faktura vat k. 24, 25, opinia biegłego k. 87 – 106, opinia uzupełniająca k. 129 -132, ustna opinia uzupełniająca k. 139, 140.

Kwotę 14.301,04 zł za naprawę samochodu powód zapłacił (...) sp. z o.o. w J..

dowód: potwierdzenie wykonania przelewu k. 69.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Obowiązek naprawienia szkody powodowej w związku z wykorzystywaniem samochodu I. nr rej. (...) wynikał z zawartej przez pozwanego z posiadaczem samochodu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Powód uprawniony był na podstawie art. 822 § 4 k.c. jak również na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U z 2003 r., nr 124, poz. 1152 ze zm.) do wytoczenia powództwa bezpośrednio przeciwko ubezpieczycielowi.

Odpowiedzialność posiadacza samochodu I. wobec powoda wynika z przepisu art. 430 k.c. w zw. z art. 436 § 2 k.c.

W spawie bezsporne było, że do uszkodzenia samochodu powoda doszło w trakcie wykonywania manewru cofania przez kierującego samochodem I.. Jak wynika z zeznań świadków – uczestników kolizji w chwili zderzenia samochody pozostawały w ruchu. Sporne pozostawały kwestie treści ich uzgodnień poprzedzających wykonywanie manewrów oraz to, czy kierujący samochodem S. zatrzymał się przed rozpoczęciem wykonywania manewru cofania przez kierującego samochodem I.. Jak wynika z przeprowadzonej opinii biegłego niezależnie od przyjętej wersji przebiegu zdarzenia to na kierującym samochodem marki I. spoczywał obowiązek zachowania szczególnej ostrożności podczas cofania, upewnienia się, że za pojazdem nie ma przeszkody - przed manewrem, jak i w trakcie trwania manewru. Biegły wskazał również, iż żadne ustalenia z M. B. przed zdarzeniem nie mogły być wiążące w trakcie wykonywania manewru. W ustnej opinii uzupełniającej biegły podał także, że jeżeli wykluczy się celowe działanie kierującego samochodem S., to nie można mu przypisać naruszenia zasad ruchu drogowego. Z zeznań świadka S. S. nie można wywnioskować, aby M. B. celowo doprowadził do kolizji. Okoliczność ta nie wynika także z innych dowodów przeprowadzonych w sprawie. Zasadnym jest więc przyjęcie, że to kierujący samochodem I. naruszył obowiązujące zasady ruchu drogowego i to z jego wyłącznej winy doszło do uszkodzenia samochodu powoda.

Na okoliczność kosztów naprawy uszkodzeń powstałych z samochodzie S. powód zgłosił dowód z faktury Vat wystawionej przez zakład naprawczy. Co istotne koszty te zostały już pokryte przez samego powoda jeszcze przed wniesieniem pozwu. Biegły w swojej opinii stwierdził, że wszystkie uszkodzenia samochodu S., które zostały usunięte podczas naprawy , w związku z którą wystawiono tę fakturę powstały w wyniku kolizji z 05 czerwca 2012 r. oraz wynikają z technologii naprawy producenta. Wszelkie koszty naprawy wynikające z tej faktury biegły uznał za celowe i ekonomicznie uzasadnione. Biegły nie miał zastrzeżeń co do przyjętych stawek za roboczogodzinę prac naprawczych.

Uznając za wiarygodne opinie wydane przez biegłego Sąd miał na uwadze, że jest on wieloletnim biegłym sądowym posiadającym odpowiednią wiedzę i doświadczenie. Wydane opinie są logiczne, konsekwentne i należycie uzasadnione.

Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną kwotę. Żądanie ustawowych odsetek znajduje uzasadnienie w art. 481 § 1 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. odszkodowanie winno być co do zasady wypłacone w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody. Powód dokonał pisemnego zgłoszenia szkody w dniu 01 sierpnia 2012 r.. Uprawniony był więc do żądania odsetek od dnia 01 września 2013 r..

Rozstrzygniecie o kosztach procesu oparte zostało na przepisach art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i 99 k.p.c. Na zasądzone koszty składa się wynagrodzenie pełnomocnika (2.400,00zł), opłata skarbowa od złożenia pełnomocnictwa (17 zł), opłata od pozwu (582 zł) oraz koszty przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego. Przyjęta wysokości wynagrodzenia pełnomocnika procesowego jest zgodna z § 6 pkt 5 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. nr 163, poz. 1349 ze zm.).