Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Maria Kruźlak

Protokolant Maja Foremny

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2017 roku w Ś.

sprawy z powództwa J. B.

przeciwko (...) w P.

o zapłatę

I. zasądza od strony pozwanej (...) w P. na rzecz powoda J. B. kwotę 11.880,48 zł (słownie: jedenaście tysięcy osiemset osiemdziesiąt złotych czterdzieści osiem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi:

- od kwoty 7.374,59 zł od dnia 30 marca 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 4.055,89 zł od dnia 18 lutego 2017 roku do dnia zapłaty;

II. oddala dalej idące powództwo;

III. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 5.012 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 190/16

UZASADNIENIE

Powód J. B. w pozwie z dnia 22 stycznia 2016 roku skierowanym przeciwko pozwanej (...) w P. domagał się zasądzenia kwoty 7.374,59 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 1 marca 2015 roku do dnia zapłaty. Ponadto domagał się zasądzenia od pozwanej kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Wnosił także o zasądzenie kwoty 450 zł tytułem kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw, jako zwrot wydatków poniesionych na wykonanie przez zewnętrznego usługodawcę prywatnej opinii – kalkulacji naprawy.

Powód w uzasadnieniu podał, że w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w dniu 13 listopada 2015 roku nabył na podstawie umowy cesji wierzytelność z tytułu odszkodowania za szkodę rzeczową w pojeździe o numerze rejestracyjnym (...) od pierwotnie poszkodowanych T. K. i W. K. w stosunku do strony pozwanej. Zbywcy wierzytelności byli właścicielami samochodu marki T., który został uszkodzony w kolizji w dniu 29 stycznia 2015 roku. Sprawca był ubezpieczony u strony pozwanej. Pozwana po oględzinach przyznała odszkodowanie w kwocie 7.479,27 zł. Powód przed złożeniem pozwu zlecił oszacowanie szkody, a po uzyskaniu opinii określił różnicę należną do wypłaty od strony pozwanej na kwotę 7.374,59 zł. Powód wezwał pozwaną do zapłaty tej kwoty pismem doręczonym w dniu 14 stycznia 2016 roku. Powód domagał się także zasądzenia kwoty 450 zł tytułem zwrotu kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia roszczenia, stanowiących koszt sporządzenia prywatnej kalkulacji, bez której nie byłoby możliwe prawidłowe określenie wartości przedmiotu sporu.

Pozwana Č. S. w P. w odpowiedzi na pozew z dnia 12 kwietnia 2016 roku, przesłanej pełnomocnikowi powoda w tym samym dniu, wnosiła o oddalenie powództwa.

Przede wszystkim zarzuciła, że postępowanie likwidacyjne zostało przeprowadzone prawidłowo. Odszkodowanie ustalono w oparciu o kosztorys sporządzony w systemie E.’s i ustalona w nim kwota w całości pokrywa roszczenie z tytułu powypadkowej naprawy auta. Zakwestionowała przyjęte w kosztorysie powoda stawki za roboczogodzinę jako zawyżone. Wywodziła ponadto, że zwrot kosztów użycia oryginalnych części zamiennych może być uwzględniony tylko w wypadku udokumentowania serwisowania samochodu w (...), natomiast racjonalne jest zastosowanie zamienników, których jakość nie odbiega od oryginalnych. Nie ma ekonomicznego uzasadnienia zwiększania kosztów naprawy poprzez zapłatę wyższej ceny wyłącznie za logo producenta.

Po doręczeniu opinii biegłego sądowego powód rozszerzył powództwo do kwoty 11.430,48 zł jako różnicy między kosztami naprawy wyliczonymi przez biegłego a przyznanym odszkodowaniem. Niezależnie od tego domagał się w dalszym ciągu zasądzenia kwoty 450 zł tytułem kalkulacji naprawy. Sprecyzował nazwę strony pozwanej jako (...) w P.. Odpis pisma doręczono pełnomocnikowi pozwanej w dniu 17 lutego 2017 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód J. B. jest przedsiębiorcą, prowadzi od 2012 roku działalność polegającą na pośrednictwie finansowo – księgowym.

Dowód: wydruk c (...) k. 12

W dniu 13 listopada 2015 roku powód zawarł W. K. i T. K. umowę przelewu wierzytelności za szkodę komunikacyjną nr (...) w samochodzie marki T. nr rej. (...), mającą miejsce w dniu 29 stycznia 2015 roku. Cedenci przelali na powoda wszelkie swoje prawa do odszkodowania, oświadczając, że przysługuje im wierzytelność wobec sprawcy szkody oraz (...) S.A. Oddział w Polsce, który udzielał w dniu powstania szkody ochrony ubezpieczeniowej sprawcy zdarzenia w związku z zawartą umową obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności – k. 14

Powód sporządził pismo z dnia 13 listopada 2015 roku stanowiące zawiadomienie strony pozwanej o nabyciu wierzytelności wynikającej ze szkody nr (...).

Dowód: pismo – k. 15

Wypadek, w którym uszkodzony został samochód T. nr rej. (...) miał miejsce w L., jego sprawcą był P. A.. W. K. i T. K. jako właściciele pojazdu zgłosili stronie pozwanej roszczenia wynikające ze zdarzenia z dnia 29 stycznia 2015 roku. Dotyczyły one kosztów naprawy uszkodzonego samochodu, wynajmu pojazdu zastępczego oraz uszkodzeń ciała. Ich roszczenia zostały zaspokojone w części. Pismem z dnia 16 lutego 2015 roku zostali powiadomieni przez pozwaną o przyznaniu odszkodowania za szkodę w pojeździe marki T. nr rej. (...) w kwocie 7.479,27 zł. Do pisma dołączono kosztorys (...)’S nr (...) zawierający wyliczenie takiej kwoty.

Dowód: pismo – k. 16, kosztorys – k. 17 – 19, akta szkody – k. 35

Kalkulacja naprawy samochodu T. (...) nr rej. (...) sporządzona przez (...) Sp. z o.o. w K. na zlecenie powoda określa koszt naprawy pojazdu na kwotę 14.853,86 zł brutto. Faktura wystawiona za sporządzenie kalkulacji wskazuje koszt usługi na kwotę 450 zł netto.

Dowód: kalkulacja naprawy – k. 20 – 25, faktura – k. 26

Uzasadniony koszt naprawy samochodu T. (...) nr rej. (...) wyprodukowanego w 2005 roku w związku z uszkodzeniami wynikającymi ze zdarzenia w dniu 29 stycznia 2015 roku przy uwzględnieniu technologii producenta i oryginalnych części zamiennych potrzebnych do przywrócenia pojazdu do stanu przed wypadkiem, stawek robocizny stosowanych na lokalnym rynku wynosi 18.909,75 zł brutto przy zastosowaniu najlepszych narzędzi do kosztorysowania jakie są na rynku, to jest systemu A.. Pozwana zastosowała system E., który jest narzędziem mniej dokładnym i wymaga od osoby kosztorysującej bardzo dużej wiedzy na temat opisywanego pojazdu, nie generuje on bowiem informacji o elementach jednokrotnego montażu. Stawka za roboczogodzinę stosowana przy pracach blacharskich i lakierniczych wynosi 100 zł netto. Pozwana nie wliczyła do kosztów naprawy pojazdu lakierowania ponaprawczego podłużnicy przedniej lewej, wzmocnienia bocznego lewego, belki poprzecznej dolnej, nie zastosowała operacji technologicznych, natomiast dokonała korekty materiału lakierniczego o współczynnik 67%. Tylko naprawa z użyciem części oryginalnych O doprowadzi do przywrócenia w pełni sprawności technicznej i użytkowej, to jest przywróci stan pojazdu jak przed zdarzeniem.

Dowód: opinia biegłego – k. 59 – 72

Sąd zważył:

Poza sporem w sprawie był fakt uszkodzenia pojazdu T. nr rej. (...) stanowiącego własność W. i T. K.; szkoda powstała w wypadku komunikacyjnym, który miał miejsce w dniu 29 stycznia 2015 roku. Bezspornym było także, że w chwili zdarzenia pozwana udzielała sprawcy kolizji ochrony ubezpieczeniowej w zakresie odpowiedzialności cywilnej. Odpowiedzialności swojej co do zasady pozwana nie kwestionowała, a w postępowaniu likwidacyjnym naprawiła w części szkodę.

Ustalone w toku postępowania dowodowego okoliczności powstania szkody uzasadniają przyjęcie, że pozwana ponosi odpowiedzialności wobec poszkodowanego na podstawie przepisów art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 § 1 k.c. regulujących odpowiedzialność samoistnego posiadacza mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch tego środka.

Odpowiedzialność pozwanej wynika z przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U z 2016r., poz. 2060 ze zmianami). Przepisy art. 34, 35 i 36 ustawy określają granice odpowiedzialności ubezpieczyciela, którą jest granica odpowiedzialności posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym.

Powód zgodnie z wymogami art. 6 k.c. udowodnił fakt nabycia od W. i T. K. wierzytelności wynikającej ze szkody powstałej ze zdarzenia z dnia 29 stycznia 2015 roku. Skuteczności tej czynności prawnej pozwana nie podważała. W konsekwencji jego roszczenie oparte jest na powołanych wyżej przepisach w zw. z art. 509 k.c.

Sporem objęta była wysokość szkody w związku z wyliczeniem przez pozwaną kosztów naprawy na poziomie niższym, niż to określił powód.

W orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że skoro odszkodowanie pieniężne ma pełnić taką samą funkcję jak przywrócenie do stanu poprzedniego, to wysokość tego odszkodowania powinna pokryć wszystkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki niezbędne dla przywrócenia stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu. Oznacza to, że zgodnie z zasadami naprawienia szkody określonymi w art. 361 § 2 k.c. i 363 § 2 k.c. ubezpieczyciel, w ramach umowy o odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu, powinien ustalić odszkodowanie w kwocie, która zapewnia przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia wyrządzającego szkodę jako całości. Przywrócenie do takiego stanu oznacza, że pojazd ma być sprawny technicznie i zapewnić poszkodowanemu komfort jazdy w takim stopniu jak przed zdarzeniem. Użycie części zamiennych nie będących oryginalnymi może prowadzić do pogorszenia sytuacji poszkodowanego. Tylko użycie części oryginalnych producenta gwarantuje przywrócenie sprawności technicznej i użytkowej na takim samym poziomie, jaki był przed wypadkiem.

Powyższy wniosek wynika także również z opinii biegłego sądowego sporządzonej w sprawie. Opinia jest rzetelna, należycie umotywowana, wskazuje przyczynę rozbieżności w wycenie kosztów naprawy pojazdu w sposób przekonujący i logiczny. Wobec tego jej wnioski należało uwzględnić przy rozstrzyganiu w niniejszej sprawie. Biegły zastosował ponadto stawki za robociznę obowiązujące na tym terenie, co urealnia koszty naprawy w stosunku do tych wyliczonych przez pozwaną. Niezależnie od tego biegły wykazał, że pozwane nie uwzględniła w kosztorysie pełnego zakresu robót, szczególnie lakierniczych, dokonała ponadto nieuzasadnionej korekty materiału lakierniczego. Stanowisko takie nie znajduje uzasadnienia z podanych wyżej przyczyn. Samochód winien być przywrócony do stanu poprzedniego, jeśli w tym celu należy użyć części lub materiałów nowych, to nie sposób znaleźć uzasadnienia dla pomniejszenia ich wartości z uwagi na wiek samochodu. Ich użycie nie prowadzi bowiem do zwiększenia wartości pojazdu. Nie można tracić z pola widzenia okoliczności istotnej i wpływającej na wartość pojazdu, to jest faktu uszkodzenie w kolizji drogowej.

Wobec powyższego należy przyjąć, że koszt naprawy pojazdu wynosi 18.909,75 zł. (...) wypłacono z tego tytułu kwotę 7.479,27 zł. Różnicę stanowi kwota 11.430,48 zł, którą to kwotę należało zasądzić na rzecz powoda.

W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że koszt uzyskania ekspertyzy prywatnej w celu określenia wartości szkody w pojeździe jest wydatkiem celowym, stąd uwzględniono roszczenie powoda także i w tym zakresie.

O odsetkach orzeczono na podstawie przepisu art. 481 k.c. zasadzając je od dnia następnego od dnia doręczenia pozwu co do kwoty 7.374,59 zł oraz od doręczenia pisma rozszerzającego powództwo co do dalszej kwoty, wiążąc początek naliczania odsetek z datą wymagalności.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., uznając, że powód uległ w nieznacznym zakresie, co uzasadniało zasądzenie kosztów w całości. Na zasądzone koszty składa się opłata sądowa uiszczona od pierwotnego i rozszerzonego powództwa (łącznie 595 zł), koszty zastępstwa łącznie opłatą od pełnomocnictwa w stawce odpowiadającej roszczeniu rozszerzonemu. W kosztach należało także uwzględnić zwrot wydatków, to jest zaliczkę w kwocie 800 zł wpłaconą przez powoda z przeznaczeniem na koszt opinii biegłego. Pozwana również uiściła zaliczkę na koszt opinii biegłego w kwocie 800 zł. Z uwagi na wysokość należności biegłego do zwrotu na rzecz pozwanej pozostała niewykorzystana zaliczka, to jest kwota 759,16 zł, która zostanie zwrócona po prawomocności orzeczenia.

Mając powyższe na uwadze na podstawie powołanych przepisów orzeczono jak w sentencji.