Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 100/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Andrzej Janowski

Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Strzelec

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2017 roku sprawy:

D. B., syna F. i W. zd. L., urodzonego (...) w O.

oskarżonego o to, że:

w dniu 30 listopada 2011r. w O. pomówił oskarżycielkę prywatną B. L. o podpalenie własnych nieruchomości w miejscowości (...) w celu wyłudzenia odszkodowania

tj. o czyn z art. 212 § 1 k.k.

I. na podstawie art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 101 § 2 k.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. postępowanie umarza,

II. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Oskarżycielka (...) B. L. zarzuciła oskarżonemu D. B., że pomówił ją o podpalenie własnych nieruchomości w miejscowości (...) w celu wyłudzenia odszkodowania, tj. popełnianie przestępstwa z art. 212 §1 k.k.

Powyższego czynu oskarżony miał dopuścić się w dniu 30 listopada 2011 r. w O.

Oskarżony D. B. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa. Wyjaśnił, że w roku 2003 lub 2004 był przesłuchiwany w związku ze sprawą podpalenia nieruchomości należącej do B. L.. Funkcjonariusze Policji w toku prowadzonego wówczas postępowania sugerowali, że wyżej wymieniona sama podpaliła swoje nieruchomości, a on tylko potwierdził, że tak mogło być. To była sugestia i on tylko potwierdził słowa policjantów.

(wyjaśnienia oskarżonego k. 145v)

Oskarżyciela prywatna B. L. zeznała (k.146-146v), że o tym, iż oskarżony pomawia ją o podpalenie swojej nieruchomości dowiedziała się gdy 2011 r. złożyła przeciwko niemu powództwo przeciwegzekucyjne w sprawie I C 124/11 Sądu Rejonowego w Ostrołęce. Swoje oskarżenie skierowane wobec D. B. oskarżycielka prywatna wywodzi natomiast z treści protokołu sprawy cywilnej I C 428/11 Sądu Okręgowego w Ostrołęce, który znalazła w aktach sprawy II Kp 59/15, które przeglądała w sierpniu lub we wrześniu 2015 r. Zapoznając się z wyżej wskazanym protokołem dowiedziała się, że D. B. pomawia ją o to, że sama podpaliła swoje nieruchomości.

Sąd zważył, co następuje:

Czyn z art. 212 §1 k.k., pod zarzutem którego stanął oskarżony, jest przestępstwem ściganym z oskarżenia prywatnego.

Zgodnie z art. 101 §2 k.k. karalność przestępstwa ściganego z oskarżenia prywatnego ustaje z upływem roku od czasu, gdy pokrzywdzony dowiedział się o osobie sprawcy przestępstwa, nie później jednak niż z upływem 3 lat od czasu jego popełnienia.

Zauważenia wymaga, po pierwsze, że zgodnie z treścią zeznań oskarżycielki prywatnej za datę czynu zarzucanego oskarżonemu przyjąć należy dzień sporządzenia protokołu w sprawie cywilnej SO w Ostrołęce sygn. akt I C 428/11 tj. dzień 30 listopada 2011 roku (kserokopia na k.130-133), bowiem na podstawie treści tegoż protokołu B. L. formułuje w stosunku do oskarżonego zarzut pomówienia. Oskarżycielka prywatna nie wskazała bowiem żadnych innych wypowiedzi oskarżonego, które miałyby mieć charakter pomówienia jej osoby i zostałyby sformułowane przez oskarżonego po dacie 30 listopada 2011 r.

Po drugie, wskazać należy, że zgodnie z treścią protokołu rozprawy w sprawie I C 428/11 B. L. była obecna na rozprawie w dniu 30 listopada 2011 r., w związku z czym w tym właśnie dniu poznała treść zeznań oskarżonego, na podstawie których oskarżyła go o pomówienie. Tym samym, okres przedawnienia karalności czynu zarzucanego D. B. upłynął w dniu 30 listopada 2012 roku, bowiem w tej dacie upłynął rok od czasu gdy pokrzywdzona dowiedziała się o osobie sprawcy.

Po trzecie, wskazać dodatkowo także należy niezależnie od powyższego, że od czasu pomawiającej wypowiedzi oskarżonego przed Sądem minął okres ponad 3 lat, stąd bez znaczenia pozostaje przy tym okoliczność, że B. L. dopiero w 2015 r., przeglądając akta sprawy II Kp 59/15, zwróciła uwagę na słowa wypowiedziane przez oskarżonego na rozprawie w dniu 30 listopada 2011 r.

Zgodnie z art. 414 §1 k.p.k. w razie stwierdzenia po rozpoczęciu przewodu sądowego okoliczności wyłączającej ściganie lub danych przemawiających za warunkowym umorzeniem postepowania, sąd wyrokiem umarza postępowania.

Sąd natychmiast po stwierdzeniu tej okoliczności, co nastąpiło już po rozpoczęciu przewodu sadowego na rozprawie, w toku postępowania dowodowego mając na uwadze wyżej wskazane okoliczności, umorzył postępowanie, jak w pkt I wyroku.

Zgodnie bowiem z art. 17 §1 pkt 6 k.p.k. nie wszczyna się postepowania a wszczęte umarza, gdy nastąpiło przedawnienie karalności. Przedawnienie karalności należy bowiem do bezwzględnych negatywnych przesłanek procesowych, a więc takich, które powodują niedopuszczalność postępowania. Owa "niedopuszczalność" zaś wyraża się w obowiązku - jak to wynika z ww. przepisu - "niewszczynania" postępowania. Natomiast w sytuacji, gdy postępowanie zostało już wszczęte należy je natychmiast umorzyć.

O kosztach postępowania orzeczono jak w pkt II wyroku przejmując je w całości na rachunek Skarbu Państwa.

II K 100/17

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE