Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 lipca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Jan Steraniec

Protokolant: st. sekr. sąd. Aneta Sawlewicz-Szydlik

Przy udziale Asesora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Anny Szeluga-Skłodowskiej

po rozpoznaniu dnia 03 lipca 2017 roku na rozprawie sprawy:

J. S., syna K. i D. z domu G., ur. (...) w M.

oskarżonego o to, że:

w dniu 21 stycznia 2017 roku na terenie parkingu usytuowanego przy stacji paliw N. (...) przy ul. (...) w S., woj. (...)- (...), prowadził w ruchu lądowym samochód marki F. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając 0,45 mg/l i 0,47 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej dwukrotnie skazany prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Ostrołęce w sprawach o sygn. VII K 852/07 z dnia 12 września 2007 roku za popełnienie przestępstwa z art. 178 a § 1 kk i sygn. akt II K 320/12 z dnia 21 grudnia 2012 roku za popełnienie przestępstwa z art. 178 a § 4 kk,,

tj. o czyn z art. 178 a § 4 kk

I.  oskarżonego J. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to z mocy art.178 a § 4 kk skazuje go na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 42 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia w ruchu lądowym wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio;

III.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 (dziesięciu tysięcy) zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 21.01.2017 r. od godz. 6.25 do godz. 16.15;

V.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Oskarżony J. S. jest 33 letnim (...), utrzymuje się z wykonywania prac dorywczych, nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 12 września 2007 roku w sprawie VII K 852/07 „p” J. S. skazany został za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k., polegające na prowadzeniu samochodu w stanie nietrzeźwości, na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności i roczny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 21 grudnia 2012 roku w sprawie II K 320/12 „p” J. S. skazany został za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k., polegające na prowadzeniu samochodu w stanie nietrzeźwości, na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i dwuletni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

W dniu 21 stycznia 2017 roku około godziny 2:30 w nocy oskarżony przyjechał ze znajomymi swoim samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), kierowanym przez nieustaloną osobę, na teren stacji paliw (...) przy ul. (...) w S.. Osoby które przyjechały razem z J. S. po chwili oddaliły się, natomiast oskarżony, będący pod wpływem alkoholu, wszedł do budynku stacji i zakupił piwo, a następnie udał się do swojego samochodu i usiadł na miejscu kierowcy. Oskarżony swoim zachowaniem zwrócił na siebie uwagę znajdujących się w tym czasie na terenie stacji ratowników medycznych – P. W. i S. B.. Wymienieni spostrzegli, że J. S. znajduje się pod wpływem alkoholu, porusza się chwiejnym korkiem, w ręku trzyma piwo i siada na miejscu kierowcy. S. B. podszedł do samochodu oskarżonego i kazał mu oddać kluczyki, co też J. S. uczynił. P. W. zawiadomili telefonicznie o zaistniałej sytuacji dyżurnego KPP w S.. Przybyli na miejsce funkcjonariusze KPP w S. T. C. i A. W. spostrzegli, że J. S. siedzi na fotelu kierowcy samochodu marki F. (...) i spożywa piwo. Oskarżony stwierdził, że czeka na kierowcę, następnie wyłączył silnik, zamknął pojazd i zadeklarował, że idzie do hotelu. Funkcjonariusze nie stwierdzili naruszenia prawa, sporządzili notatkę z interwencji. Oskarżony J. S. zadzwonił do siostry A. O., powiedział jej, że jest „wypity” i prosił ją by po niego przyjechała. Następnie około godz. 6:20 na ulicy (...) w S. wyżej wymieniani policjanci spostrzegli jadący na parkingu stacji paliw od budynku stacji do narożnika parkingu samochód marki F. (...) kierowany przez oskarżonego J. S.. W momencie gdy policjanci podeszli do samochodu oskarżony przesiadł się na miejsce pasażera. Policjanci zatrzymali J. S. i przewieźli go do KPP w S., gdzie został on poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badanie wykazało, że znajdował się on w stanie nietrzeźwości posiadając 0,45 mg/l oraz 0,47 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Powyższe fakty Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S. k. 96v, 30;

- zeznania świadków : P. W. k. 97, 58, S. B. k. 97-97v, 59, T. C. k. 97v, 15-16, A. W. k. 97v, 18-19, P. M. k. 98, 61-62, A. O. k. 98, 71-72

- dokumenty: protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości k. 2, dane o karalności k. 20-22, informacja ze Starostwa Powiatowego w O. k. 25, odpis wyroku II K 320/12 k. 26, odpis wyroku VII K 852/07 „p” k. 27, raport historii działania k. 35-44, protokół oględzin rejestratora KPP S. k. 80-81, protokół zatrzymania J. S. k. 83.

Oskarżony J. S. wyjaśnieniach złożonych w dochodzeniu nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że tego dnia nie kierował swoim samochodem marki F. (...) o nr rej. (...). Na stacji paliw gdzie zatrzymali go policjanci siedział w samochodzie i czekał na siostrę A. O., która dotarła na miejsce po jego zatrzymaniu. Jego samochód przemieścił się bo przepchnął go około 4 metry. Samochód przepchnął ponieważ według niego źle stał. Nadto oskarżony podał, że silnika w ogóle nie włączał (wyjaśnienia oskarżonego k. 30).

Na rozprawie oskarżony wyjaśnił, że nie kierował samochodem, wcześniej kierował K. G., który przebywa obecnie w A. (...). Oskarżony przepchnął samochód w bezpieczne miejsce, co policjanci powinni byli widzieć. Dzwonił do siostry by przyjechała na CPN ale ona nie wiedziała na który.

(wyjaśnienia oskarżonego k. 96v).

Sąd zważył co następuje:

Wyjaśnieniom oskarżonego J. S., w części w której podał, że w dniu 21 stycznia 2017 r. nie kierował swoim samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) a samochód ten został przez niego jedyni przepchnięty Sąd nie dał wiary, oceniając je jako kłamliwe, stanowiące jedynie wyraz zaprzeczania przez niego faktom. Na wiarę zasługiwała jedynie ta ich w część, w której wskazał, że na stację paliw (...) na ul. (...) w S. przyjechał ze znajomymi i dzwonił w tym dniu do swojej siostry A. O..

Oskarżony dążył do wykazania, że przyjechał na stację paliw samochodem F. (...) kierowanym przez znajomego - K. G., a następnie, po pewnym czasie, oskarżony przepchnął ten samochód. Zauważenia wymaga, iż Sąd nie neguje tego, że oskarżony przyjechał na stację paliw z innymi osobami oraz tego, że osobą kierującą tym pojazdem mógł być wskazany przez oskarżonego K. G.. Brak w sprawie jakichkolwiek jednoznacznych dowodów wskazujących na to, że to oskarżony kierował swoim samochodem w momencie przyjazdu na stację około godziny 2:30 w nocy 21 stycznia 2017 r.

W ocenie Sądu za całkowicie niewiarygodne należy uznać natomiast wyjaśnienia oskarżonego w ich najistotniejszej części tj. odnośnie tego, że przed zatrzymaniem przez funkcjonariuszy Policji nie kierował swoim samochodem a jedynie przepchnął pojazd. Zauważenia wymaga, że wyjaśnienia oskarżonego są nielogiczne, bowiem twierdzi on, że przepchnął pojazd w bezpieczne miejsce a jednocześnie wskazał, że wcześniej dał taksówkarzowi 10 zł by przejechał tym samochodem w inne miejsce.

Wyjaśnieniom oskarżonego w tej części przeczą zeznania świadków T. C. i A. W., osób obcych, wykonujących czynności służbowe, niezainteresowanych w bezpodstawnym pomawianiu oskarżonego. Świadkowie ci po otrzymaniu zgłoszenia skierowani zostali na miejsce przez dyżurnego KPP S. i nie stwierdzili by oskarżony naruszył prawo. Następnie, kilka godzin później, obaj świadkowie spostrzegli, że pojazd F. (...) należący do oskarżonego jest w ruchu i przemieszcza się na parkingu stacji paliw - od budynku stacji do narożnika parkingu. Obaj świadkowie wskazali, że kierującym był oskarżony J. S., a w momencie interwencji silnik pojazdu był uruchomiony. Świadek T. C. jednoznacznie stwierdził, że nieprawdą jest, iż oskarżony w momencie interwencji nie kierował pojazdem lecz go pchał (k. 15v), natomiast świadek A. W. podał, że samochód oskarżonego cały czas był w polu widzenia funkcjonariuszy, teren stacji był oświetlony i nie było żadnych wątpliwości co do tego, że kierującym pojazdem jest oskarżony J. S. (k. 18v).

Zeznania obu wyżej wymienionych świadków, którzy nie pozostają w konflikcie z oskarżonym, wzajemnie się uzupełniają i zasługują na wiarę.

Z zeznań świadków P. W., S. B., P. M. i A. O. wynika, że oskarżony w dniu zdarzenia był pod wpływem alkoholu, na co jednoznacznie wskazywało jego zachowanie, przy czym siostra oskarżonego podała, że sam J. S. w rozmowie telefonicznej przyznał że jest „wypity”. Nadto z zeznań P. M. wynika, że przyjechał on na stację paliw z innymi osobami, które po chwili oddaliły się. Zeznania tych świadków nie dotyczą momentu w którym oskarżony kierował samochodem w związku z czym nie wymagają szerszego odniesienia się, jakkolwiek zauważenia wymaga, że zachowanie J. S. w czasie gdy obserwowali go P. W. i S. B. mogło wskazywać, że ma on zamiar odjechać ze stacji, natomiast relacja podana przez siostrę J. S. nie stanowi dowodu na to, że oskarżony nie kierował pojazdem a wynika z niej jedynie, że chciał on by A. O. zabrała go ze stacji paliw.

Ponadto jako wiarygodne Sąd uznał także korespondujące z zeznaniami w/wym. świadków niekwestionowane przez nikogo, a przez to wiarygodne dokumenty w postaci:

protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości (k. 2), danych o karalności k. 20-22, informacji ze Starostwa Powiatowego w O. (k. 25), raportu historii działania (k. 35-44), protokołu oględzin rejestratora KPP S. (k. 80-81), protokołu zatrzymania J. S. (k. 83), sporządzonych przez powołane do tego osoby.

Z powyższych dowodów wynika, że oskarżony J. S. w dniu 21 stycznia 2017 roku na terenie parkingu usytuowanego przy stacji paliw NASZA przy ul. (...) w S., prowadził w ruchu lądowym samochód marki F. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając 0,45 mg/l i 0,47 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej dwukrotnie skazany prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Ostrołęce w sprawach o sygn. VII K 852/07 z dnia 12 września 2007 roku za popełnienie przestępstwa z art. 178 a § 1 kk i sygn. akt II K 320/12 z dnia 21 grudnia 2012 roku za popełnienie przestępstwa z art. 178a § 4 kk,,

Z uwagi na to, że oskarżony czynu dopuścił się będąc już skazany za takie samo przestępstwo (wyroki II K 320/12 -k. 26 i VII K 852/07 „p” - k. 27), jego zachowanie zakwalifikować należało jako występek z art. 178a § 4 k.k.

Zauważenia wymaga, że znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 i 4 kk, wyczerpuje prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w jakiejkolwiek strefie ruchu, miejsce przestępstwa nie jest ograniczone do drogi publicznej ( por. Lech Gardocki, Komentarz do ustawy Kodeks karny, komentarz do art. 178a k.k., wyd. 1, 2013 r.).

Za powyższy czyn Sąd wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając karę Sąd jako okoliczność obciążającą uznał dwukrotną uprzednią karalność oskarżonego (dane o karalności k. 20-22) oraz to, że kierował on pojazdem mechanicznym nie mając do tego uprawnień (k. 25), będąc w pełni świadomy konsekwencji z tym związanych, w sytuacji gdy tego samego dnia była podejmowana wobec niego interwencja Policji.

Jako okoliczności łagodzącą Sąd przyjął to, iż oskarżony prowadził pojazd bardzo krótko, poza drogą publiczną, w związku z czym stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego nie jest wysoki.

Zgodnie z art. 42 § 3 k.k. Sąd zobligowany był orzec wobec J. S., jako sprawcy przestępstwa z art. 178a § 4 k.k., dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Na podstawie art. 43a § 2 k.k. należało ponadto orzec wobec oskarżonego obowiązek uiszczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie co najmniej 10.000 (dziesięciu tysięcy) złotych.

Mając wszystkie powyższe okoliczności na uwadze Sąd uznał, że kara i środki karne w orzeczonym wymiarze są adekwatne do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił. Spełnią one swe cele przede wszystkim w zakresie prewencji indywidualnej, ale także w zakresie prewencji ogólnej, wskazując dobitnie, zwłaszcza w środowisku z którego pochodzi oskarżony, że każde naruszenie prawa spotka się nieuchronnie z właściwą represją karną.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 21.01.2017 r. od godz. 6.25 do godz. 16.15.

Z uwagi na trudną sytuację materialną oskarżonego Sąd zwolnił go od kosztów sądowych w całości.