Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Szałachowski

Protokolant: st. sekr. sądowy Marzena Białocerkowiec

przy udziale Prokuratora Prok. Rej. Adama Maurycego Popka

po rozpoznaniu dnia 08/05/2017r. sprawy

R. K. syna G. i E. z domu S.,

ur. (...) w B.,

oskarżonego o to, że:

W dniu 03 grudnia 2016 roku na trasie M. – U. droga krajowa nr (...) gm. M. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym i nieumyślnie spowodował wypadek drogowy w ten sposób, że kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) nie dostosował prędkości do panujących warunków drogowych i popełnił błąd techniczny dotyczący nieprawidłowej techniki prowadzenia pojazdu, w wyniku czego wpadł w poślizg, a następnie uderzył w przydrożne drzewo, w wyniku czego pasażerka pojazdu J. Z. doznała obrażeń ciała w postaci złamania trzonu L1 naruszających czynności narządu jej ciała na okres powyżej 7 dni,

tj. o przestępstwo z art. 177 § 1 k.k.

O R Z E K A :

I.  Przyjmując, że stopień społecznej szkodliwości czynu oraz stopień zawinienia nie jest znaczny, na podstawie art. 66 § 1 i § 2 k.k., art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne wobec oskarżonego R. K. warunkowo umarza na okres próby 1 (jednego) roku;

II.  Na podstawie art. 67 § 3 k.k. i art. 39 pkt 7 k.k. zobowiązuje oskarżonego do spełnienia świadczenia pieniężnego na cel społeczny przez wpłacenie kwoty 1000 (jeden tysiąc) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

III.  Na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 60 złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami procesu.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje:

Oskarżony R. K. w dniu 03 grudnia 2016 roku na trasie U. – M. droga krajowa nr (...) gm. M. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym i nieumyślnie spowodował wypadek drogowy, w ten sposób, że kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) nie dostosował prędkości do panujących warunków drogowych i popełnił błąd techniczny dotyczący nieprawidłowej techniki prowadzenia pojazdu, w wyniku czego wpadł w poślizg, a następnie uderzył w przydrożne drzewo, w wyniku czego pasażerka pojazdu J. Z. doznała obrażeń ciała w postaci złamania trzonu L1, naruszających czynności narządu jej ciała na okres powyżej 7 dni.

Oskarżony R. K. w trakcie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu (wyjaśnienia oskarżonego k. 66).

Prokurator w niniejszej sprawie złożył wniosek o warunkowe umorzenie postępowania karnego na okres próby 1 (jednego) roku, orzeczenie świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej oraz zasądzenie od oskarżonego opłaty i kosztów sądowych.

Sąd zważył, co następuje:

Wina oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości i znajduje pełne odzwierciedlenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, dowodach natury osobowej i rzeczowej. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż są one spójne z innymi zebranymi w sprawie dowodami, dowodach natury osobowej i rzeczowej.

Z zeznaniami oskarżonego korespondują zeznania pasażerki pojazdu, pokrzywdzonej J. Z. (d. zeznania świadka J. Z. k.).

Powołany w sprawie biegły H. H. w opinii stwierdził, że bezpośrednią przyczyną zaistniałego wypadku było niedostosowanie prędkości do panujących warunków drogowych (jezdnia pokryta ubitym śniegiem) i popełniony błąd techniczny, w technice jazdy samochodu, przez kierującego samochodem (k. pisemna opinia biegłego k. 52-55).

Rozważając problem prawno – karnej oceny zdarzenia należy w szczególności podkreślić, że okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości. Nie ma zatem wątpliwości, ani co do tego, że oskarżony wypełnił wszystkie znamiona zarzucanego mu czynu wymienione w konkretnym przepisie art. 177 § 1 k.k., jak i że spełnione zostały warunki odpowiedzialności konieczne do uznania R. K. za sprawcę przestępstwa. Dalej, jak wynika z materiału dowodowego, oskarżony cieszy się uprzednią niekaralnością, zaś zagrożenie czynu karą pozbawienia wolności nie przekracza trzech lat. W ocenie Sądu niewątpliwa jest pozytywna prognoza kryminologiczna oskarżonego. Należy przyjąć, że w tej sytuacji istnieją wszelkie przesłanki, by warunkowo umorzyć postępowanie. W uznaniu okoliczności, że sprawca pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa. Dodatkowo należy wskazać, że istnieją okoliczności umniejszające winę oskarżonego. Niewątpliwe, nieumyślne naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym było spowodowane, jak się wydaje, utrudnioną, w konkretnych warunkach drogowych (jezdnia pokryta ubitym śniegiem) możliwością podjęcia właściwej decyzji. Dlatego też należy, zdaniem Sądu przyjąć, że stopień winy nie jest znaczny. Co do kwestii ustalenia stopnia społecznej szkodliwości, to należy odnieść się do determinantów tego stopnia. Niewątpliwie rodzaj naruszonego dobra prawnego, jego charakter oraz rozmiar szkody, są w pewnym sensie istotne, tym nie mniej, sposób popełnienia czynu, rodzaj naruszonych reguł ostrożności oraz stopień ich naruszenia, w kontekście swego rodzaju niedbałego zachowania oskarżonego powodują, że zdaniem Sądu, stopień winy i stopień społecznej szkodliwości nie jest znaczny, co oczywiście nie oznacza ich nieznaczności czy też znikomości. Reasumując, jakakolwiek kara wymierzona oskarżonemu, przekraczałaby stopień jego zawinienia.

Z tych tez względów uznając, że w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania, Sąd zgodnie z wnioskiem Prokuratora warunkowo umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego na okres próby 1 (jednego) roku (punkt I części dyspozytywnej wyroku).

Sąd zobowiązał nadto oskarżonego do spełnienia świadczenia pieniężnego na cel społeczny poprzez wpłacenie kwoty 1000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

O kosztach procesu Sąd orzekł, jak w punkcie III wyroku.