Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy w (...) IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2017 r. w (...)

na rozprawie sprawy z powództwa R. P. (1)

przeciwko (...) Sp. z o.o. w O.

o wynagrodzenie, o odszkodowanie z tytułu niewydania świadectwa pracy

I zasądza od pozwanego (...) sp. z o.o. w O. na rzecz powoda R. P. (1) kwotę (...),23 (...)) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 lipca 2016 r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za pracę,

II umarza postępowanie w pozostałym zakresie,

III przyznaje ze Skarbu Państwa kasa Sądu Rejonowego w (...) na rzecz r.pr. E. S. prowadzącego Kancelarię Radcy Prawnego w O. ustanowionego w sprawie w charakterze kuratora dla pozwanego (...) sp. z o.o. w O. kwotę 675 (sześćset siedemdziesiąt pięć) złotych podwyższoną o kwotę podatku VAT tytułem wynagrodzenia,

IV wyrokowi co do punktu pierwszego nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 2000 zł brutto.

IV P upr 280/16

UZASADNIENIE

Powód R. P. (1) w pozwie skierowanym przeciwko (...) sp. z o.o. w O. wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 4121,68 zł tytułem niewypłaconego wynagrodzenia za pracę za 3 miesiące i 5 dni od listopada 2015r. do 05.02.2016r. oraz zasądzenie odszkodowania w wysokości 500 zł za niedoręczenie świadectwa pracy.

W uzasadnieniu wskazał, iż w październiku 2015r. został zatrudniony przez pozwaną spółkę na stanowisku kierownika sprzedaży. Kwota umówionego wynagrodzenia wynosiła 2000 zł. Od listopada 2015r. pozwana spółka zaczęła zalegać z wypłatą wynagrodzenia. Członek zarządu zarzekał się, że wynagrodzenie zostało przelane, niestety żadne środki nie wpłynęły na konto powoda. Z powodu braku świadectwa pracy powodowi należy się mniejszy urlop w wysokości 20 dni, a z faktu świadczenia pracy dla pozwanego powinno być 26 dni.

Pismem z dnia 05.04.2017r. powód cofnął pozew w zakresie żądania wypłaty odszkodowania za niewydanie świadectwa pracy ( k. 38). Na rozprawie w dniu 22.06.2017r. zrzekł się roszczenia w tym zakresie.

Pismem z 23.05.2017r. powód podtrzymał żądanie wypłaty kwoty wynagrodzenia w wysokości 3162,23 zł ( k. 47). Na rozprawie w dniu 22.06.2017r. powód cofnął powództwo co do różnicy pomiędzy kwotą wynagrodzenia 4121,68 zł a kwotą 3162,23 zł ( k. 55).

Kurator ustanowiony dla pozwanego (...) sp. z o.o. w O. wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu wskazał, iż nie sposób ustalić czy powód faktycznie świadczył pracę na rzecz pozwanego ( w piśmie- „powódki” ), czy otrzymał wynagrodzenie za pracę, czy też nie otrzymał wynagrodzenia. Powód nie wykazał roszczenia o zapłatę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód R. P. (1) zatrudniony był w (...) sp. z o.o. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od dnia 15.10.2015r. na stanowisku dyrektora operacyjnego, z wynagrodzeniem 2000 zł. Od października 2015r. świadczył pracę na rzecz pozwanej spółki do lutego 2016r. W związku z wykonaną pracą nie otrzymał pełnego wynagrodzenia za listopad 2015r. – otrzymał tylko 900 zł. Nie otrzymał także wynagrodzenia za grudzień 2015r, styczeń 2016r. i 5 przepracowanych dni lutego 2016r.

W ramach swoich obowiązków powód nadzorował zespół sprzedażowy w O. oraz zorganizował dwie placówki pożyczkowo-kredytowe w O. i D.. Wykonywał pracę w godzinach od 8:00 do 16:00, czasem dłużej. Podlegał mu zespół sprzedażowy, call-center oraz dwie placówki finansowe. (dowód: umowa o pracę k. 5, odpisy KRS k. 13-14, 22-25,36-37,49-50 , przesłuchanie powoda k. 54v-55

Z uwagi na brak zarządu pozwanej spółki , postanowieniem z dnia 20.04.2017r. , ustanowiono dla pozwanego (...) sp. z o.o. w O. kuratora ( k. 40).

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powoda zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu okoliczności przedstawione przez R. P. wraz z przedłożoną umową o pracę świadczą o wiarygodności okoliczności wskazywanych przez powoda, a które uzasadniają dochodzone roszczenie. Powód w toku całego procesu twierdził, iż świadczył pracę na rzecz pozwanej spółki, na okoliczność czego przedłożył umowę o pracę. Jednocześnie podczas przesłuchania dokładnie opisał czym się zajmował w ramach łączącej go z pozwaną umowy o pracę, w jakim okresie wykonywał swoje obowiązki. Co istotne, swoje roszczenia odnośnie wynagrodzenia za pracę ograniczył tylko do dwóch pełnych miesięcy tj grudnia 2015r. i stycznia 2016r., części listopada 2015r. i 5 pierwszych dni lutego 2016r.

Sąd uznał przesłuchanie powoda za wiarygodne, spójne i logiczne dlatego w swych ustaleniach uwzględnił okoliczności wynikające ze stanowiska prezentowanego przez powoda.

Zgodnie z art. 80 kp wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Tym samym, należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną niniejszym pozwem kwotę 3162,23 zł netto jako należne powodowi wynagrodzenie za pracę świadczoną w okresie od listopada 2015r. do lutego 2016r., a której powód nie otrzymał. Należy wskazać, iż powód otrzymywał wynagrodzenie w wysokości 2000 zł brutto. Kwota ta netto wynosi 1459,48 zł. Tym samym uwzględniając, iż za listopad 2015r. powód otrzymał 900 zł za ten miesiąc przysługuje mu 559,48 zł. Za 5 dni lutego ( 1459,48 zł /21 dni roboczych lutego 2016r.=69,49 zł) powodowi przysługuje 347,49 zł. Dochodzona przez powoda wartość mieści się w powyższych wyliczeniach i znajduje uzasadnienie merytoryczne w poczynionych w sprawie ustaleniach. Dlatego też, Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę żądaną tj 3162,23 zł netto ( punkt I wyroku).

W zakresie cofniętych roszczeń, Sąd w punkcie II wyroku umorzył postępowanie ( art. 355par. 1 kpc).

O wynagrodzeniu kuratora orzeczono w punkcie III wyroku ( par.1 rozp. Ministra Sprawiedliwości z 13.11.2013r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej Dz.U.poz. 1476). Trzeba podkreślić, iż „Sąd może ustanowić kuratora procesowego na podstawie art. 69 niezależnie od tego, czy brak zdolności procesowej lub inne przeszkody w należytym biegu procesu mają charakter pierwotny, czy następczy (por. postanowienie SN z dnia 3 października 1972 r., I CZ 55/72, OSNCP 1973, nr 5, poz. 89, w którym stwierdzono, że w razie braku zarządu uprawnionego do reprezentowania pozwanego, powstałego w toku procesu, sąd może ustanowić na wniosek strony powodowej kuratora na podstawie art. 69). W pierwszej sytuacji chodzi przeważnie o umożliwienie skutecznego doręczenia pozwu i wywołania wiążących się z nim skutków procesowych (art. 192) i materialnoprawnych. Powód może wówczas już w pozwie złożyć wniosek o ustanowienia kuratora dla pozwanego pozbawionego zdolności procesowej, który nie ma przedstawiciela ustawowego, lub – jeżeli pozwany jest jednostką organizacyjną – w którego składzie organów zachodzą wiadome powodowi braki. W toku postępowania ustanowienie kuratora na podstawie art. 69 może doprowadzić do podjęcia postępowania zawieszonego na podstawie art. 174 § 1 pkt 1 i 2 jeszcze przed ustanowieniem przedstawiciela ustawowego (por. uwagę 14 do art. 174 i uwagę 10 do art. 180–181). Podobnie jak kurator dla osoby nieobecnej (art. 143), kurator, o którym mowa w art. 69, ustanawiany jest wyłącznie na potrzeby konkretnego postępowania i zajmuje w nim stanowisko przedstawiciela ustawowego strony. Zakres kompetencji kuratora nie musi wyczerpywać się w dokonaniu z jego udziałem naglącej czynności procesowej i zależy od treści postanowienia sądu. Jeżeli wymaga tego interes wnioskodawcy (por. uwagę 3), kurator może zastępować stronę w dalszym postępowaniu i uprawniony jest wówczas do dokonywania w zasadzie wszelkich czynności procesowych w jej imieniu (Ś. Kruszelnicki, Kodeks postępowania cywilnego z komentarzem. Część I. Art. 1–507, Poznań 1938, s. 106; por. jednak M. Jędrzejewska (aktualizacja K. Weitz) (w:) T. Ereciński (red.), Kodeks postępowania cywilnego..., t. I, s. 106–107); funkcja kuratora ustaje jednak w każdym razie z chwilą uchylenia kurateli przez sąd lub ukończenia postępowania, w którym kurator został ustanowiony.” ( komentarz: Ereciński T. (red.), Grzegorczyk P., Gudowski J., Jędrzejewska M., Weitz K., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom I. Postępowanie rozpoznawcze, Stan prawny: 2016.08.01, LEX)

Na podstawie art. art. 477 ² § 1 kpc nadano rygor natychmiastowej wykonalności do wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika.

SSR Grażyna Giżewska- Rozmus