Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2017 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: Daniel Starmach

po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2017 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

przeciwko (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.817 (jeden tysiąc osiemset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: XI GC 579/17

Sprawa rozpoznana w postepowaniu uproszczonym

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. złożyła pozew przeciwko (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością w W. o zapłatę kwoty 9.699,71 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pisma wskazano, że strony zawarły umowę na podstawie której powód wywoził odpady wytworzone przez pozwaną z terenu Ś., pozwana miała obowiązek uiszczać należności za tę usługę. Koszt usługi określały cenniki i umowa. Wywóz następował po zgłoszeniu telefonicznym. Dodatkowo strony łączyła umowa o wywóz odpadów komunalnych – jeden raz w tygodniku pojemnik o pojemności 1100 litrów. W tym zakresie pozwana jednak składała dodatkowe zapotrzebowanie na wywóz – poza harmonogramem. Wynagrodzenie za taką usługę naliczano zgodnie z cennikiem powoda i było płatne w terminie 14 dni od wystawienia faktury. P:owódka w terminie wywoziła odpady.

Pozwana nie uregulowała wezwania za kwiecień 2015 roku. w kwietniu powódka dokonała wywozu odpadów za kwotę 8.529,84 złotych (7.056,72 złotych + 1.473,12 złotych). Dodatkowo powódka dochodzi zapłaty kwoty 1.139,87 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek. Powódka wniosła o zasądzenie kosztów procesu od pozwanego na rzecz powoda.

W sprawie wydano nakaz zapłaty z dnia 22 marca 2017 roku (karta 33).

W sprzeciwie (karta 35) pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu.

Pozwana przyznała fakt zawarcia umów z powódką, wskazała, że powódka nie złożyła aneksu numer (...) do umowy. W zakresie pierwszego z żądań, pozwana dokonała zapłaty całej kwoty objętej w tym zakresie pozwem. Powódka bowiem złożyła oświadczenie o całkowitym rozliczeniu umowy i zrzeczeniu się roszczenia w tym zakresie.

W zakresie drugiej z umów dotyczącej wywozu odpadów komunalnych, pozwana również w całości zapłaciła za usługę. . Umowa ta wygasła w dniu 28 lutego 2014 roku, zaś aneks do tej umowy zmienił częstotliwość wywozu nieczystości. Aneks wskazał, że powódka powinna odbierać od pozwanej 2 kontenery jeden raz w tygodniu. Roszczenie przedawniło się 21 marca 2016 roku albowiem termin ostatniej zapłaty upływał 21 marca 2014 roku. Powódka przedstawiła niekompletną umowę, duplikaty faktur, brak jest dowodu doręczenia faktur. Brak jest dowodu na wykonanie usług poza harmonogramem (w zakresie żądania zapłaty kwoty 1.473,12 złotych). Zwiększona częstotliwość wywozu odpadów wynikała z harmonogramu i aneksu do umowy.

Powódka, mimo zobowiązania nie złożyła odpowiedzi na sprzeciw. Na rozprawie pozwana wniosła jak dotychczas, pełnomocnik powódki oświadczył, że ustosunkuje się w mowie końcowej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. (odbiorca) zawarła z (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością w W. umowę numer (...) z dnia 4 marca 2014 roku. Odbiorca zobowiązał się do wywozu i utylizacji odpadów wytwarzanych przez spółkę (...). Strony ustaliły wstępne wynagrodzenie, zaś faktyczne rozliczenie miało odbywać się na podstawie faktur wystawianych przez odbiorcę. Umowa została zawarta do dnia 30 kwietnia 2015 roku (aneksy). Załącznikiem do umowy był cennik. Odbiorca zobowiązał się do podpisania i dostarczenia w terminie 7 dni od daty dostarczenia przez kupującego protokołu rozliczenia umowy.

Niesporne a ponadto dowody:

- umowa, karta 10-11v;

- aneksy, karta 12, 13, 37

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. (odbiorca) zawarła z (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością w W. umowę numer (...) z dnia 1 marca 2013 roku w przedmiocie wywozu odpadów komunalnych. R. S. zobowiązał się wywozić 1 raz w tygodniu 1 pojemnik o pojemności 1100 litrów. Aneksem, strony umówiły się, że odbiorca wywozić będzie 2 pojemniki o pojemości 1100 litrów 1 raz w tygodniu.

Dowód:

- umowa z załącznikiem, karta 38-40;

- aneks z załącznikiem, karta 14 – 15, 41;

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wystawiła fakturę z dnia 30 kwietnia 2015 roku na kwotę 1.473,12 złotych brutto tytułem usługi na kwiecień 2015 roku – wywóz odpadów komunalnych pojemnik 1,1m ³ 16 sztuk 85,25 złotych.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wystawiła fakturę z dnia 30 kwietnia 2015 roku na kwotę 7.056,72 złotych brutto z tytułu kontraktu numer (...) – tytułem wywozu odpadów i składowania odpadów.

Dowód:

- faktura, karta 16;

- faktura, karta 17;

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. odbierając od spółki (...) odpady budowlane wystawiała umowy zlecenia i dokumenty ważenia.

Dowód:

- dokumenty, karta 18 – 26.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wystawiła wezwania do zapłaty wobec (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością w W.. Strony prowadziły korespondencję e-mail. Wystawiono również notę odsetkową.

Dowód:

- wezwania z dowodem nadania, karta 27-28v;

- wydruk e-mail, karta 29 – 31;

- nota odsetkowa, karta 32;

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wystawiła protokół rozliczenia umowy numer (...) z dnia 4 marca 2014. W dokumencie wskazano, że z tytułu zapłaty za wykonanie umowy pozostaje kwota minus 1.194,40 złotych z i zapłata tej kwoty z tytułu faktury (...) z dnia 11 lipca 2015 roku kończącej fakturyzację wynagrodzenia z tytułu wykonania przedmiotowej umowy jest równoznaczne z całkowitym rozliczeniem należnego wynagrodzenia z opisanej umowy. Spółka oświadczyła, że w chwili otrzymania zapłaty zrzeka się jakichkolwiek roszczeń czy działań przeciwko B. z tytuł wynagrodzenia za wykonane prace za wyjątkiem zatrzymanych kwot z tytułu kaucji gwarancyjnej do czasu spełnienia umownych warunków zwolnienia.

Dowód:

- protokół, karta 42;

W dniu 18 listopada 2015 roku spółka (...) wyartykułowała wobec spółki (...) oświadczenie o potrąceniu.

Dowód:

- oświadczenie o potrąceniu, karta 43

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się niezasadne.

Powód wywodzi swoje roszczenie z umowy o świadczenie usług, do której stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu (art. 750 k.c.). Dlatego podstawą żądania powoda jest przepis art. 734 § 1 k.c. oraz przepis art. 735 k.c. Zgodnie z treścią tych przepisów przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie. Jeżeli nie ma obowiązującej taryfy, a nie umówiono się o wysokość wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające wykonanej pracy.

Fakt zawarcia umów na wywóz odpadów budowalnych i komunalnych był między stronami niesporny.

W kontekście składanych twierdzeń i dowodów sąd wskazuje, że rolą strony jest składanie dowodów na okoliczność twierdzeń z których wywodzi skutki prawne. Rolą powoda w procesie było wykazać zasadność powództwa, w tym zasadność obciążenia powoda dwoma fakturami na łączną kwotę 8.529,84 złotych (7.056,72 złotych + 1.473,12 złotych).

Należy mieć na uwadze, że samo twierdzenie strony pozwanej nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być – zgodnie z dyspozycją art. 232 k.p.c. i art. 6 k.c. – udowodnione przez stronę, która to twierdzenie zgłasza. W zakresie pierwszej z zawartych umów - umowę numer (...) z dnia 4 marca 2014 roku, strona powodowa przedstawiła umowę oraz fakturę a także dokumenty odbioru i ważenia odpadów. Okoliczność wykonania umowy przez powoda nie była sporna. Rzeczą powoda było wykazanie zasadności roszczenia co do zasady i wysokości a zatem podstaw faktycznych wystawienia faktury objętej pozwem. W tym zakresie pozwany przedstawił dokumenty wytworzony przez powoda – protokół rozliczenia umowy (karta 42).

W dokumencie wskazano, że z tytułu zapłaty za wykonanie umowy pozostaje kwota minus 1.194,490 złotych i zapłata tej kwoty z tytułu faktury (...) z dnia 11 lipca 2015 roku kończącej fakturyzację wynagrodzenia z tytułu wykonania przedmiotowej umowy jest równoznaczne z całkowitym rozliczeniem należnego wynagrodzenia z opisanej umowy. Spółka oświadczyła, że w chwili otrzymania zapłaty zrzeka się jakichkolwiek roszczeń czy działań przeciwko B. z tytuł wynagrodzenia za wykonane prace za wyjątkiem zatrzymanych kwot z tytułu kaucji gwarancyjnej do czasu spełnienia umownych warunków zwolnienia.

Zdaniem sądu dokument ten stanowi gotowy formularz uzupełniany automatycznie. Zmiennymi wartościami są kwoty wpisywane w tymże druku oraz dane stron i umowy. Treść materialnoprawna oświadczenia jest drukiem standardowym. Sąd przyjąć należało, że na skutek wzajemnych rozliczeń pozwany nie był już dłużnikiem powoda, co więcej z uwagi na przyjęcie, że do zapłaty pozostaje kwota minus 1.194,40 złotych, to powód stał się dłużnikiem pozwanego. Powód nie przedstawił odmiennego stanowiska w zakresie rozumienia treści tego dokumentu.

Zarządzeniem z dnia 25 kwietnia 2017 roku (karta 54) odpis sprzeciwu doręczono pełnomocnikowi powoda, zobowiązując do wypowiedzenia się co do faktów podniesionych w sprzeciwie od nakazu zapłaty pod rygorem skutków z art. 233 § 2 k.p.c. oraz do zgłoszenia wszystkich twierdzeń dowodów i zarzutów istotnych dla rozstrzygnięcia, w terminie 14 dni, pod rygorem skutków z art. 207 § 6 k.p.c. Ostatnia z przywołanych norm stanowi, że sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w pozwie, odpowiedzi na pozew lub dalszym piśmie przygotowawczym bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności.

Powódka zaniechała złożenia stanowiska procesowego. Stąd należało przyjąć argumentację pozwanej jako zasadną, której to argumentacji nie zaprzeczyła powódka. Odnosząc się do faktu podjęcia polemiki ze stanowiskiem pozwanej dopiero w mowie końcowej (art. 224 § 1 k.p.c.), to w myśl normy art. 230 k.p.c. gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. Jak sąd przyjmuje, zamknięcie rozprawy przez przewodniczącego jest kolejnym etapem postępowania, który w zasadzie następuje zawsze po zakończeniu postępowania dowodowego i udzieleniu głosu stronom, które mają wtedy możność przedstawienia swojego ostatecznego stanowiska w sprawie. Przed zamknięciem rozprawy przewodniczący udziela stronom głosu, aby mogły przedstawić swoje stanowisko w sprawie, oparte na materiale dowodowym zebranym w sprawie. Na tym etapie postępowania strony mogą także zgłaszać swoje wnioski dotyczące kwestii związanych z rozstrzygnięciem, jak np. zgłoszenie wniosków dotyczących zasądzenia kosztów postępowania w odpowiedniej wysokości czy nadania rygoru natychmiastowej wykonalności w przypadkach, w których jego nadanie nie następuje z urzędu (art. 333 § 2) lub w ogóle uzależnione jest od takiego wniosku (art. 333 § 3). Tak na przykład stanowi komentarz do art. 224 k.p.c. pod redakcją P. G., M. J. i K. W.. Pogląd ten sąd popiera w całości wskazując dodatkowo, że na tym etapie postępowania strony nie wdają się w polemikę, ale przedstawiaj swoje stanowisko procesowe. Nie jest to etap zgłaszania nowych twierdzeń, zarzutów, dowodów i wniosków lecz opierając się na dotychczasowych twierdzeniach, wnioskach, zarzutach i dowodach, zajęcie stanowiska procesowego. Jest to moment, w którym strony przedstawiają ze swojej perspektywy znaczenie i kierunek podjętych dotychczas czynności procesowych.

W kontekście powyższego sąd wskazuje, że wobec przedstawienia przez pozwaną protokołu rozliczenia umowy, znajdującego oparcie materialne w treści § 4 ust. 9 umowy (karta 9v) i niestosunkowania się do tego dowodu oraz do stosownych twierdzeń pozwanej, sąd w myśl przywołanej wyżej normy art. 230 k.p.c. to twierdzenie, poparte dowodem, uznał za przyznane. Z ostrożności sąd wskazuje, że faktycznie powód złożył oświadczenie pod warunkiem zawieszającym, nie mniej jednak warunek ten nie mógł być spełniony przez pozwaną (zapłata kwoty ujemnej). Powód nie wyjaśnił tej okoliczności (ujemna kwota), zaniechał zajęcia stanowiska procesowego, stąd sąd podjął się wykładni treści oświadczenia woli, co miało miejsce powyżej.

W zakresie drugiej z zawartych między stronami umów, dotyczącej wywozu odpadów komunalnych, powód przedstawił aneks do umowy (karta 14). Dzięki lojalnemu postępowaniu powoda, sąd zapoznał się również z samą umową (karta 38). Wobec zakrycia przez powoda oznaczenia umieszczonego w górnej części dokumentu, sąd nie był w stanie ustalić, czy ów dokument to aneks, czy też umowa. Ustalenia tego dokonano w oparciu o dokument złożony przez pozwanego (karta 41). Odnosząc się do zarzutów i twierdzeń w zakresie tej umowy, wyartykułowanych przez pozwanego w sprzeciwie, wskazać należy, że istotnie zwiększeniu uległa ilość wywożonych przez powoda kontenerów z odpadami. W pierwszej kolejności wskazać należy, że zwiększenie znajduje również oparcie w aneksie i umowie, stąd trudno mówić o działaniu poza harmonogramem. Ponadto okoliczność działania poza harmonogramem kwestionuje pozwana. Na okoliczność wykonania ponadumownej ilości wywozów, powódka przedstawia umowę i fakturę. Dokumenty te nie wyjaśniają w jaki sposób powstała kwota opisana w fakturze (karta 16). O ile powód przekonał sąd, że wykonując zlecane mu usługi jest w stanie wykazać fakt wywozu kontenera, jego wagę i zawartość (dokumenty karta 18-26v), to jednak dokumenty te dotyczą nie przedmiotowej umowy w zakresie wywozu odpadów komunalnych a umowy o wywóz i utylizację odpadów budowalnych. Na tę okoliczność nie przedstawiono również dowodu z zeznań świadków ani innych dokumentów, w tym dokumentów źródłowych będących postawą wystawienia spornej faktury – o ile w ogóle dokument taki istnieje. Sąd zauważa zatem, że w sposób konstruktywny strona pozwana zakwestionowała zasadność obciążania pozwanej kwotę z tej faktury.

Stąd brak było podstaw do przyjęcia, że kwota objęta fakturą (karta 16) stanowi odzwierciedlenie faktycznie wykonanych na rzecz pozwanego usług w konkretnych datach a usługi te świadczone były poza harmonogramem.

W zakresie oświadczenia materialnoprawnego o potrąceniu złożonego na rozprawie nie było ono skuteczne albowiem pełnomocnik powoda nie ma materialnego pełnomocnictwa od powoda.

Wobec daty wystawienia faktury (30 kwietnia 2015 roku) nie jest zasadny zarzut przedawnienia, albowiem okres przedawnienia (art. 751 k.c.) do dnia złożenia pozwu (17 marca 2017 roku) nie upłynął.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. (pozwany wygrał sprawę w całości) i § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu aktualnym na dzień złożenia pozwu (wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego 1.800 złotych). Do kosztów tych dodać należy opłatę od pełnomocnictwa 17 złotych.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)