Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 21 czerwca 2017r.

Wnioskodawczyni T. W. wniosła o zezwolenie jej, jako matce małoletniego O. D., na wystąpienie do władz paszportowych z wnioskiem o wyrobienie i odebranie paszportu dla małoletniego O. D., które zastąpi zgodę ojca dziecka Ł. D.. W uzasadnieniu wskazał, że małoletni O. D. jest synem uczestnika Ł. D., z którym nie zawierała związku małżeńskiego. Wnioskodawczyni planuje wyjazd na wakacje z obecnym narzeczonym i z dzieckiem, jednakże uczestnik Ł. D. odmawia zgody na wydanie dziecku paszportu, co uzasadnia wystąpienie z wnioskiem do Sądu.

Uczestnik Ł. D. wniósł o oddalenie wniosku podnosząc, że wnioskodawczyni nie zwracała się do niego z prośbą o wyrażenie zgody na wyrobienie paszportu ich wspólnemu dziecku tj. O. D.; po za tym zdaniem uczestnika dziecku nie jest potrzebny paszport, a gdyby miało ono wyjechać do „krajów arabskich” lub Stanów Zjednoczonych, to uczestnik nie wyraża na to zgody, ze względu na bezpieczeństwo małoletniego.

Niesporne było, że małoletni O. D. ur. (...) jest synem T. W. i Ł. D.. Rodzice dziecka nie zawierali związku małżeńskiego, piecze nad małoletnim sprawuje matka. Kontakty z dzieckiem zostały uregulowane ugoda sądową z13listopada 2013r. w sprawie I. N. (...).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. W. pracuje, jako menager w jednym ze sklepów w centrum handlowym (...), pozostaje w stałym związku z K. M., obydwoje są obywatelami polskimi. Wnioskodawczyni planuje wakacie z dzieckiem za granicą; nie nosi się z zamiarem wyjazdu za granice na stałe lub na dłuższy czas. Ł. D. złożył wniosek o wydanie synowi dowodu osobistego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wiarygodnych zeznań T. W., która odpowiadała na zadawane pytania pewnie i rzeczowo, a jej postawa w trakcie zeznań przekonała Sąd o wiarygodności relacji wnioskodawczyni. Z tych samych względów wiarygodne były również zeznania uczestnika Ł. D..

Sąd zważył, co następuje:

Procedurę związaną z wydawaniem paszportu małoletniemu obywatelowi Rzeczpospolitej Polskiej reguluje m.in. art. 14 ustawy z 13 lipca 2013r. o dokumentach paszportowych, zgodnie z którym: na wydanie dokumentu paszportowego osobie małoletniej jest wymagana pisemna zgoda obojga rodziców. W przypadku braku zgodności stanowisk rodziców, zgodę na wydanie dokumentu paszportowego zastępuje orzeczenie sądu rodzinnego. Treść tego przepisu nie pozostawia więc wątpliwości, że decyzja rodziców o wystąpienie do organu paszportowego o wydanie paszportu małoletniemu dziecku, jest zawsze czynnością dotyczącą istotnych spraw dziecka wymagająca współdziałania rodziców, a w braku takiego współdziałania, rozstrzygnięcia sądu. Nie powinno przy tym budzić wątpliwości, że wszelkie decyzje w istotnych sprawach dziecka powinny być wykonywane tak jak tego wymaga dobro dziecka, a w dalszej kolejności interes społeczny. Rozstrzygając więc wniosek w niniejszym postepowaniu, Sąd kierował się przede wszystkim postulatem dobra dziecka czyli zabezpieczenia w jak najszerszym zakresie interesów małoletniego, zarówno materialnych jak i niematerialnych (emocjonalnych, duchowych). W tym kontekście wskazać wiec należy, że posiadanie paszportu jest jednym z praw obywatelskich, przysługujących każdemu obywatelowi bez względu na jego wiek. W myśl bowiem zasady wyrażonej w art. 3 ustawy, każdy obywatel polski ma prawo do otrzymania paszportu; przepis ten nie różnicuje sytuacji prawnej obywateli polskich ze względu na jakikolwiek kryterium, w tym także ze względu na wiek, należy wiec przyjąć, ze prawo do otrzymania paszportu przysługuje w takim samym stopniu obywatelom pełnoletnim jak i obywatelom małoletnim- pozostającym pod władzą rodzicielską. Odmowa wydania paszportu może wiec być uzasadniona tylko szczególnymi okolicznościami, przez co w przypadku małoletnich obywateli należy rozumieć zagrożenie dla ich dobra. Jak zaś ustalono w niniejszej sprawie, motywem dla którego T. W. wystąpiła o zgodę na wydanie małoletniemu synowi O. D. paszportu, jest zamiar wyjazdu z nim na wakacje za granicę. Plany te mają wiec na celu zapewnienie dziecku rozrywki i pobytu w ciekawych krajach, przez krótki okres wakacji. Niewątpliwie jest to w interesie dziecka, gdyż wpłynie na jego rozwój intelektualny i emocjonalny, zapewniając mu możliwość poznania innych krajów. W ocenie Sądu, posiadanie przez dziecko dowodu osobistego, nie jest wystarczające gdyż ogranicza wybór miejsca wakacji tylko do krajów Unii Europejskiej. Nie zachodzi przy tym, wbrew twierdzeniom uczestnika, żadne zagrożenie wyjazdu dziecka do miejsc niebezpiecznych np. „krajów arabskich”, gdyż wnioskodawczyni wykluczyła takie zamiary. Nie ma też zagrożenia dla tzw. „uprowadzenia rodzicielskiego dziecka” za granicę; T. W. ma bowiem ustabilizowaną sytuacje zawodową w kraju, pracuje w sklepie w (...), pozostaje w stałym związku z obywatelem polskim, ma też stałe miejsce zamieszkania w Polsce. W ocenie Sądu, więc stanowisko Ł. D., który odmawia zgody na wydanie paszportu małoletniemu synowi O. D., jest konsekwencją konfliktu z byłą partnerka i szykaną wobec matki dziecka, gdyż stanowisko to nie zostało poparte żadnymi rzeczowymi argumentami. Ł. D. formułował bowiem jedynie ogólne obawy o bezpieczeństwo dziecka, nie wskazując na jakikolwiek konkretne okoliczności, które mogłyby świadczyć o zagrożeniu dla bezpieczeństwa małoletniego syna. W świetle więc, postulatu działania w interesie dziecka (dobra dziecka) oraz dyrektywy wyrażonej w art. 3 ustawy z 13 lipca 2013r. o dokumentach paszportowych, Sąd nie znalazł powodów które uzasadniałyby pozbawienie małoletniego O. D. prawa obywatelskiego do otrzymania paszportu Rzeczpospolitej Polskiej. Dlatego też, Sąd uwzględnił wniosek i orzekł jak w sentencji postanowienia.

Rozstrzygając o kosztach postępowania i obciążając nimi w całości uczestnika, Sąd stosował art. 520 § 2 kpc, mając na uwadze że interesy stron były sprzeczne, a Sąd nie uwzględnił stanowiska Ł. D.. Na zasadzone koszty złożyły się 40 zł- opłaty sądowej, 17 zł – opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 240 zł wynagrodzenia pełnomocnika wnioskodawcy- łącznie 297 zł.