Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2017 roku w Lublinie

sprawy M. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do renty

na skutek odwołania M. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 8 listopada 2013 roku znak:(...)

oddala odwołanie.

przed sprostowaniem

Sygn. akt VIII U 2719/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2017 roku w Lublinie

sprawy M. U.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do renty

na skutek odwołania M. U.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 8 listopada 2013 roku znak: (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VIII U 2719/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 listopada 2013 roku, uchylając decyzję z dnia 10 października 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił M. U. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 6 listopada 2016 roku nie uznała wnioskodawczyni za niezdolną do pracy (decyzja – k. 51 akt rentowych ZUS).

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła M. U., wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty. Wskazała, iż jest całkowicie niezdolna do pracy, głównie z powodu występującej u niej (...) ( (...)) oraz (...). (k. 2 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie (k. 3 a.s.). Wskazano przy tym, iż zaskarżona decyzja uchyliła wydaną wcześniej decyzję z dnia 10 października 2013 roku, która zapadła na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika. Nadto organ rentowy podniósł, że wnioskodawczyni pełnia warunki do przyznania jej prawa do renty poza istnieniem u niej niezdolności do pracy.

W toku postępowania M. U. zawarła związek małżeński i zmieniła nazwisko na W. (k. 147v-148 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

M. W., urodzona w dniu (...) ma wykształcenie średnie ogólnokształcące, wcześniej ukończyła szkołę zawodową jako ogrodnik. Pracowała jako pracownik umysłowy: referent, protokolant w sądzie, doradca klienta w firmie (...), a ostatnio jako pomoc fryzjera i sprzątaczka. W chwili składania wniosku o rentę nie była zatrudniona, wykorzystała 6 – miesięczny okres zasiłku chorobowego (od 16 stycznia 2012 roku do 15 lipca 2012 roku), do dnia 16 lipca 2012 roku do dnia 10 lipca 2013 roku uprawniona była do świadczenia rehabilitacyjnego. Ostatnie zatrudnienie ustało w dniu 31 sierpnia 2012 roku (vide akta rentowe oraz wyjaśnienia wnioskodawczyni k. 59 -59v a.s.).

W dniu 2 sierpnia 2013 roku M. W. złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty. Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 27 sierpnia 2013 roku uznał wnioskodawczynię za osobę zdolną do pracy (orzeczenie – k. 21 a.r.). Na skutek wniesionego przez skarżącą sprzeciwu została ona poddana badaniu przez komisję lekarską ZUS, która orzeczeniem z dnia 6 listopada 2013 roku nie uznała skarżącej za niezdolną do pracy (k. 47 a.r.).

W toku postępowania Sąd ustalił, iż M. W. w obecnym stanie zdrowia nie jest niezdolna do pracy w wykonywanym zawodzie pracownika umysłowego oraz wykonującego lekką pracę fizyczną.

Wnioskodawczyni obserwowana jest w kierunku(...)Schorzenie układowe nie zostało potwierdzone badaniami laboratoryjnymi: (...) (...) (...) i(...) wykazały wyniki prawidłowe, oznaczenia przeciwciał (...) w 2013 roku wykazało wyniki ujemne. Ostatnio wykonywane badania na (...) wykazały wyniki ujemne, co świadczy o skutecznej(...), nadto w 2014 roku badania nie wykazały(...) Badanie (...) Wnioskodawczyni wymaga dalszego leczenia specjalistycznego, zwłaszcza konieczna jest(...)Przeprowadzone obecnie badanie neurologiczne nie ujawnia u wnioskodawczyni istotnych odchyleń od stanu prawidłowego. Obiektywne potwierdzenie przebycia jednego (...) Skarżąca wymaga uzupełnienia dotychczasowej diagnostyki i weryfikacji obecnego leczenia (...)Podkreślić należy, iż wyniki (...)nie przesądza o występowaniu u wnioskodawczyni (...) (takie nieprawidłowości występują u około 20% populacji zdrowej oraz towarzyszyć np.: (...)). (...) Wymaga on systematycznego leczenia i poddaje się terapii. Nawet zaś ostateczne rozpoznanie (...) nie sprowadza u wnioskodawczyni choćby częściowej niezdolności do pracy, gdyż stanowi ona przeciwwskazanie do pracy na wysokości i przy maszynach w ruchu, można natomiast wykonywać prace biurowe lub lekką pracę fizyczną. Reasumując aktualne nasilenie wymienionych schorzeń nie powoduje niezdolności do pracy w wyuczonym i wykonywanym zawodzie (opinia biegłych z zakresu psychiatrii, reumatologii i chorób wewnętrznych k. 16-17 a.s., opinia biegłego z zakresu chirurgii naczyń k. 27 a.s., opinia biegłego neurologa wraz z opinią uzupełniającą k. 87 i 125 a.s. oraz opinia kolejnego biegłego z zakresu neurologii k. 153-153v a.s.).

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dokumentację medyczną oraz powołane opinie biegłych lekarzy specjalistów z zakresu neurologii, reumatologii, chorób wewnętrznych, chirurgii naczyń oraz psychiatrii.

Sąd uznał zgromadzone dowody za wiarygodne i nie budzące wątpliwości. W szczególności nie budziły wątpliwości dokumenty medyczne, z których wynikał stan zdrowia wnioskodawczyni. W świetle powyższego zdaniem Sądu wywołane opinie są opiniami kompletnymi i wystarczającymi do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Biegli przebadali wnioskodawczynię, wnikliwie przeanalizowali jej dokumentację medyczną dołączoną do akt sprawy oraz okazywaną w trakcie kolejnych badań przez opiniowaną. Szczegółowo omówili wpływ zdiagnozowanych u niej schorzeń na zdolność do pracy – przy uwzględnieniu dotychczasowego doświadczenia i posiadanych kwalifikacji badanej. W sposób wyczerpujący i dostatecznie przekonujący uzasadnili, dlaczego w ich ocenie dolegliwości skarżącej nie ograniczają obecnie jej zdolności do pracy. Podkreślili, iż wnioskodawczyni niewątpliwie jest osobą chorą, jednakże te schorzenia, w aktualnym stanie zaawansowania nie powodują takiego upośledzenia funkcji organizmu, aby powodowały one niezdolność do pracy. Odnośnie schorzeń neurologicznych oraz reumatologicznych biegli wskazali, iż nie są to schorzenia obecnie w sposób ostateczny zdiagnozowane. Wątpliwości podnosili zwłaszcza biegli z zakresu neurologii, podkreślając iż obecnie występowanie u badanej padaczki nie zostało potwierdzone obiektywnymi badaniami, zaś rozpoznanie opiera się wyłącznie na zgłaszanych przez wnioskodawczynię krótkotrwałych utratach przytomności, których geneza nie została jednoznacznie określona. Biegli odnieśli się do wszystkich zagadnień wymagających wiedzy specjalistycznej oraz do wyników badań specjalistycznych przedstawianych w toku postępowania przez wnioskodawczynię. Wskazali na brak istotnego obniżenia zdolności do pracy. Opinie te końcowo nie były kwestionowane przez strony. Odnośnie schorzeń neurologicznych, co do których wnioskodawczyni podawała, iż są one podstawą istnienia u niej niezdolności do pracy, wypowiedziało się dwóch biegłych z zakresu neurologii, którzy zajęli analogiczne stanowisko co do ich wpływu na zdolność do pracy. Po wydaniu drugiej z nich wnioskodawczyni nie składała dalszych zastrzeżeń ani wniosków dowodowych.

Należy jeszcze raz podkreślić, iż opiniujący w sprawie biegli nie mieli żadnych wątpliwości, że wnioskodawczyni jest osobą zdolną do pracy. Biegli są uznanymi specjalistami w zakresie chorób występujących u skarżącej. Z tych względów Sąd uznał, że opinie wywołane w sprawie przedstawiają wystarczające wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego rozstrzygnięcia zarzutów zawartych w odwołaniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1999 r., II UKN 96/99).Ponadto pełnomocnik skarżącej na rozprawie w dniu 23 czerwca 2017r. nie składał kolejnych wniosków dowodowych ani uwag do opinii biegłego neurologa z dnia 31 stycznia 2017r. (k. 167 a.s.)

W tym stanie rzeczy odwołanie M. W. należało uznać za niezasadne i nie zasługujące na uwzględnienie .

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 roku, poz. 748) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia lub w okresie równorzędnym z okresem zatrudnienia albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Pojęcie niezdolności do pracy zdefiniowane zostało w art. 12 cytowanej ustawy, który to przepis stanowi, iż niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest natomiast osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W sprawie niniejszej ustalono, że M. W. nie jest obecnie niezdolna do pracy, a zatem brak jest podstaw do ustalenia jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Biegli stanowczo stwierdzili, że stan zdrowia wnioskodawczyni nie uniemożliwia ani nie ogranicza jego możliwości wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami i dotychczasowym doświadczeniem zawodowym. Decyzja organu rentowego odmawiającą wnioskodawczyni przyznania dochodzonego świadczenia jest więc prawidłowa.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie powołanych przepisów oraz artykułu 477 ¹⁴ § 1 kpc orzekł jak w sentencji.