Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Małgorzata Janicz

Sędziowie: SA – Paweł Rysiński

SA – Marek Motuk (spr.)

Protokolant: st. sekr. sąd. Łukasz Jachowicz

przy udziale Prokuratora Leszka Woźniaka

po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2017 r.

sprawy D. J. syna D. i M. z domu U., urodzonego (...) w S.,

oskarżonego o czyn z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 7 lutego 2017 r., sygn. akt XII K 88/15

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. T. Kancelaria Adwokacka w W. opłatę w wysokości 738 zł obejmującą 23 % VAT, z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu D. J. w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonego D. J. od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 7 lutego 2017 r. uznał oskarżonego D. J. za winnego, tego, że:

- 8 sierpnia 2014 r. przy ul. (...) w W. dokonał przywłaszczenia powierzonego mu laptopa marki S. (...) o numerze seryjnym (...), czym spowodował szkodę w mieniu Ł. Z. w wysokości około 1.619,64 złotych (tysiąca sześciuset dziewiętnastu złotych sześćdziesięciu czterech groszy), przy czym czyn ten popełnił się w ciągu 5 lat po odbyciu ponad 6 miesięcy kar pozbawienia wolności za umyślne przestępstwa podobne, tj. popełnienia przestępstwa z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 284 § 2 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

- na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Ł. Z. kwoty 1.000 (tysiąca) złotych;

- zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. T. kwotę 1.800 (tysiąca ośmiuset) złotych podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu;

- zwolnił oskarżonego z obowiązku uiszczenia opłaty a kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Wyrok powyższy zaskarżył w całości obrońca oskarżonego zarzucając mu:

I.  na podstawie art. 438 pkt 2 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisów postępowania karnego, mającą wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj.: art. 7 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k., poprzez:

1.  dowolną ocenę dowodu w postaci wyjaśnień D. J., wyrażającą się w uznaniu za wiarygodne wyłącznie tych wypowiedzi oskarżonego, w których potwierdza on ustalony stan faktyczny, z jednoczesnym brakiem dostatecznego wyjaśnienia, z jakiego powodu niewiarygodne są te fragmenty wyjaśnień oskarżonego, które wskazują na brak podstaw do przypisania mu sprawstwa przestępstwa przywłaszczenia, co doprowadziło do wadliwych ustaleń faktycznych w odniesieniu do czynu z art. 284 § 1 k.k.

2.  dowolną ocenę zeznań Ł. Z., wyrażającą się w wewnętrznie sprzecznych wnioskach wyprowadzonych z depozycji pokrzywdzonego, bez dostatecznego wyjaśnienia tychże konkluzji, poprzez uznanie z jednej strony, iż depozycje Ł. Z. w odniesieniu do popełnienia na jego szkodę rozboju nie są wiarygodne, z jednoczesnym uznaniem, że w zakresie przestępstwa przywłaszczenia zeznania pokrzywdzonego na wiarę zasługują, co doprowadziło do niezasadnego podważania wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w zakresie przypisanego czynu z art. 284 § 1 k.k.;

II. na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k., ww. wyrokowi zarzucił także błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia, polegający na dowolnym ustaleniu, że oskarżony D. J. dokonał przywłaszczenia powierzonego mu laptopa marki S. (...) o numerze seryjnym (...), czym spowodował szkodę w mieniu Ł. Z. w wysokości około 1.619,40 złotych, w sytuacji w której z zebranego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że oskarżony nie zamierzał pozostawić przedmiotowego laptopa sobie na własność i tym samym nie postępował z przedmiotowym laptopem jak właściciel, albowiem chciał go zwrócić, co nie było możliwe ze względu na fakt jego zatrzymania, a nadto, wobec ustalenia, że przedmiotowy laptop zabrany został z mieszkania oskarżonego przez inną ustaloną osobę, po tym jak oskarżony został zatrzymany, co w konsekwencji doprowadziło do wadliwych ustaleń faktycznych w zakresie strony podmiotowej przypisanego oskarżonemu przestępstwa;

III. na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. w zw. z art. 437 § 1 i 2 k.p.k., wniósł o uniewinnienie oskarżonego od popełnienia przypisanego mu zaskarżonym wyrokiem czynu.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacja obrońcy nie zasługuje na uwzględnienie.

Odnosząc się do zarzutu obrazy art. 7 k.p.k. należy mieć przede wszystkim na uwadze, iż w świetle judykatury przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeśli tylko:

- jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy,

- stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego,

- jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (vide m.in.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2006 r., II KK 12/06, LEX nr 193084; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2004 r., sygn. WK 26/03, OSNwSK 2004/1/53; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 2004 r., sygn. V KK 60/03, LEX nr 104378; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lipca 2003 r., sygn. V KK 375/02, LEX nr 80278; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 17 stycznia 2001 r., sygn. II AKa 255/00, Prok. i Pr. 2002/10/22).

Odnosząc się do realiów niniejszej sprawy Sąd Apelacyjny stwierdza, iż analiza akt sprawy, a szczególności uzasadnienia wyroku prowadzi do wniosku, iż Sąd I instancji prawidłowo ujawnił całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie i mającego istotny wpływ na rozstrzygnięcie. Przedmiotem rozważań Sądu Okręgowego były wszystkie dowody zarówno obciążające, jak i korzystne dla oskarżonego.

Uznając zeznania pokrzywdzonego Ł. Z. za wiarygodne tylko w zakresie faktów dotyczących przywłaszczenia przez oskarżonego laptopa i odmawiając im wiary w pozostałym zakresie Sąd Okręgowy swoje stanowisko w sposób wyczerpujący uargumentował w uzasadnieniu wyroku.

W szczególności Sąd I instancji stwierdził, iż zeznania pokrzywdzonego w tej części są konsekwentne i korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego i zeznaniami świadków Z. K. i K. J. (str. 10, 11 uzasadnienia wyroku).

Argumentacja ta w ocenie Sądu Apelacyjnego nie pozostaje w sprzeczności z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a zatem pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k.

W konsekwencji uznać należy za niezasadny zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, albowiem w zakresie przywłaszczenia przez oskarżonego laptopa zostały one oparte na prawidłowo ocenionych zeznaniach Ł. Z..

Na ich podstawie prawidłowo Sąd Okręgowy ustalił, iż oskarżony przywłaszczył laptopa na szkodę pokrzywdzonego. Prawidłowość ustaleń w powyższym zakresie potwierdza zachowanie oskarżonego, który pomimo złożonej pokrzywdzonemu deklaracji zwrotu laptopa, nie podjął żadnych działań w tym kierunku. Wbrew argumentacji obrońcy, nie stało temu na przeszkodzie zatrzymanie oskarżonego, albowiem nastąpiło ono po upływie około 6 miesięcy od dnia złożenia wspomnianej deklaracji.

Okoliczność powyższa jednoznacznie wskazuje na to, iż deklaracja ta miała jedynie pozorny charakter, a oskarżony w istocie nie miał zamiaru zwrócić laptopa pokrzywdzonemu.

Mając na względzie przytoczoną argumentację Sąd Apelacyjny orzekł o utrzymaniu zaskarżonego wyroku w mocy.