Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2017r.

Sąd Okręgowy w Elblągu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Tomasz Koronowski

Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Tomaszewska

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2017r. w Elblągu na rozprawie

sprawy z odwołania D. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E.

znak: (...) i znak: (...), obie z dnia 23 lutego 2017r.

o wysokość emerytury i emerytury kapitałowej

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 689/17

UZASADNIENIE

Ubezpieczona D. J. wniosła odwołania od dwóch decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. z dnia 23 lutego 2017r. – znak (...) o przyznaniu prawa do emerytury oraz znak (...) o ustaleniu okresowej emerytury kapitałowej. Ubezpieczona podniosła, że wysokość przyznanej jej emerytury jest zbyt niska i nieadekwatna do wysokości składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego, zgromadzonych i zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonej. Zdaniem skarżącej organ rentowy pominął, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury obliczony przez organ rentowy w piśmie stanowiącym załącznik do decyzji z dnia 5 lipca 2013r. został ustalony na poziomie 91,53%, a więc, zdaniem skarżącej, na dość znacznym poziomie, czego nie odzwierciedla wyliczona kwota emerytury. Skarżąca podniosła także, że organ rentowy pominął, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego obliczony przez organ rentowy w piśmie stanowiącym załącznik do decyzji z dnia 21 grudnia 2015r. znak (...)-2015 wyniósł 101,90%, a więc został ustalony na dość znacznym poziomie, co nie przekłada się na wyliczoną kwotę emerytury. Ubezpieczona zarzuciła także organowi rentowemu mało wnikliwe przeanalizowanie całości zgromadzonego w sprawie materiału, tj. dokumentacji złożonej przez skarżącą, a przedstawiającej jej historię świadczenia pracy, w tym okresów składkowych i nieskładkowych oraz osiągane w tym czasie zarobki, które zdaniem skarżącej, były dość wysokie i w związku z tym przyznana emerytura powinna być wyższa. W związku z powyższym wniosła o zmianę zaskarżonych decyzji w całości i ponowne ustalenie wysokości emerytury z FUS oraz okresowej emerytury kapitałowej.

Pozwany organ rentowy w odpowiedzi na odwołania wniósł o ich oddalenie, przywołując przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 887 z późn. zm., dalej: ustawa emerytalna) oraz ustawy z dnia 21 listopada 2008r. o emeryturach kapitałowych (t.j. Dz.U. z 2014r., poz. 1097 z późn. zm.). Pozwany wskazał, że wysokość emerytury została ustalona w oparciu o art. 26 ustawy emerytalnej, zgodnie z którym emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Z kolei wysokość emerytury kapitałowej stanowi iloraz kwoty środków, z uwzględnieniem ich waloryzacji, zewidencjonowanych na subkoncie, ustalonych na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przyznano okresową emeryturę kapitałową, tj. 30703,64 zł i średniego dalszego trwania życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę, tj. w przypadku ubezpieczonej 61 lat i 1 miesiąc – 249,90 miesięcy. Emerytura kapitałowa wynosi zatem: 122,86 zł (30703,64:249,90), a po waloryzacji od 1 marca 2017r. – 123,47 zł.

Emerytura z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych skarżącej wynosi:

- kwota składki zewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji 61.735,13 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego – 410.629,69 zł,

- średnie dalsze trwanie życia – 249,90 miesięcy,

- wyliczona kwota emerytury wynosi (61.735,13 + 410.629,69) / 249,90 = 1.890,22 zł, a po waloryzacji od 1 marca 2017r. – 1.899,61 zł.

Łącznie wysokość emerytury wynosi: 1899,61 + 123,47 = 2.023,08 zł.

Organ rentowy podkreślił, że skarżąca nie kwestionuje żadnego ze składników emerytury, a jedynie wskazuje, iż jej wysokość jest zbyt niska i nieadekwatna do zgromadzonych składek oraz ustalonego wskaźnika wwpw kapitału początkowego na poziomie 101,90% i wskaźnika wwpw renty 91,53%. Pozwany stwierdził, że na wysokość emerytury ma wpływ obecnie wysokość zwaloryzowanego kapitału początkowego, kwota składki zewidencjonowana na koncie po waloryzacji oraz średnie dalsze trwanie życia. Przy ustalaniu wysokości emerytury według zreformowanych zasad nie ma natomiast znaczenia wymiar okresów składkowych i nieskładkowych i wysokość zarobków. Jak wynika z decyzji o ustaleniu kapitału początkowego z dnia 21 grudnia 2015r., do ustalenia jego podstawy wymiaru uwzględniona została podstawa wymiaru z 10 kolejnych lat kalendarzowych 1987 – 1996, wskaźnik wwpw wyniósł 101,90%. Kapitał początkowy ustalony na dzień 1 stycznia 1999r. wyniósł – 119.096,56 zł. Decyzja o ustaleniu kapitału początkowego nie została zaskarżona. Ustalony zatem prawomocną decyzją kapitał początkowy został zwaloryzowany i jak wskazano w decyzji o przyznaniu emerytury wynosi 410.629,69 zł. Na wysokość emerytury nie ma też wpływu podstawa pobieranej renty.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Skarżąca D. J., ur. (...), w okresie od 21 czerwca 2013r. do dnia 30 czerwca 2015r. uprawniona była do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Następnie od dnia 18 czerwca 2016r. przyznane miała prawo do świadczenia przedemerytalnego. W dniu 30 stycznia 2017r. wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury.

Decyzją z dnia 23 lutego 2017r. pozwany organ rentowy przyznał ubezpieczonej prawo do emerytury od dnia 7 lutego 2017r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. W zaskarżonej decyzji organ rentowy wskazał, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Organ rentowy w decyzji wskazał, że:

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi: 61.735,13 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi: 410.629,69 zł,

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 249,90 miesięcy,

- wyliczona kwota emerytury wynosi: 1.890,22 zł.

Wysokość emerytury została wyliczona zgodnie z zasadami określnymi w art. 26 ustawy emerytalnej (61.735,13 + 419.629,69) / 249,90 = 1.890,22 zł. Po waloryzacji od 1 marca 2017r. wysokość emerytury wynosi 1.899,61 zł.

Natomiast decyzją z dnia 23 lutego 2017r. ustalono okresową emeryturę kapitałową. W decyzji tej organ rentowy wskazał, że wysokość okresowej emerytury kapitałowej stanowi iloraz kwoty środków, z uwzględnieniem ich waloryzacji, zewidencjonowanych na subkoncie, ustalonych na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przyznano ubezpieczonej okresową emeryturę kapitałową, tj. 30.703,64 zł i średniego dalszego trwania życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, tj. w wieku 61 lat i 1 miesiąca – 249,90 miesięcy. Zatem od 7 lutego 2017r. okresowa emerytura kapitałowa wynosi 122,86 zł, a po waloryzacji od 1 marca 2017r. wynosi 123,47 zł.

Z powyższymi decyzjami nie zgodziła się ubezpieczona, wnosząc odwołania.

(bezsporne, nadto wnioski i decyzje w aktach organu rentowego)

W ocenie Sądu odwołanie skarżącej nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy emerytalnej podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Z kolei zgodnie z art. 24 ustawy o emeryturach kapitałowych wysokość okresowej emerytury kapitałowej stanowi iloraz kwoty środków zewidencjonowanych na subkoncie ustalonych na dzień, o którym mowa w art. 8 pkt 2, i średniego dalszego trwania życia, o którym mowa w art. 26 ustawy emerytalnej. Natomiast w myśl art. 8 ust. 2 członek otwartego funduszu emerytalnego nabywa prawo do okresowej emerytury kapitałowej, jeżeli kwota środków zewidencjonowanych na subkoncie, ustalona na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego zostanie przyznana emerytura, jest równa lub wyższa od dwudziestokrotności kwoty dodatku pielęgnacyjnego.

Zdaniem Sądu Okręgowego, ubezpieczona nie podniosła w odwołaniu żadnych konkretnych zarzutów, które mogłyby skutkować zmianą zaskarżonych decyzji, w szczególności nie twierdziła, ani tym bardziej nie wykazała, aby organ rentowy niezasadnie pominął okresy ubezpieczenia lub zewidencjonowane składki. Skarżąca nie kwestionowała zatem ani kwoty składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji, ani kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego, ani średniego dalszego trwania życia. Kwestionowała jedynie wysokość obliczonej emerytury. W ocenie Sądu w przypadku tak sformułowanych zarzutów brak podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji. Podkreślenia jedynie wymaga, że w obecnym stanie prawnym na wysokość emerytury nie ma wpływu ani wymiar okresów składowych i nieskładkowych, ani wysokość osiąganych zarobków, a przez to wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, ani też podstawa wymiaru pobieranej przez skarżącą od 2013r. renty.

Natomiast w odniesieniu do wysokości okresowej emerytury kapitałowej jedyny skonkretyzowany zarzut został sformułowany na rozprawie w dniu 14 czerwca 2017r. i dotyczył on tego, że emerytura kapitałowa ma być wypłacana tylko do dnia 6 stycznia 2023r. w wysokości wskazanej w decyzji, a kwota zgromadzona na subkoncie jest wyższa niż suma wypłaconego przez ten okres świadczenia. Jednakże w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o emeryturach kapitałowych okresowa emerytura kapitałowa przysługuje członkowi otwartego funduszu emerytalnego do ukończenia 67 roku życia, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zatem i w tym zakresie odwołanie nie było uzasadnione..

W ocenie Sądu zaakcentować jedynie należy, że zasady obliczania wysokości emerytury czy też okresowej emerytury kapitałowej są ściśle określne w przepisach emerytalnych i Sąd nie ma wpływu na te zasady, ani możliwości ich wyboru.

Powyższe ustalenia musiały skutkować oddaleniem odwołania w myśl art. 477 ¹⁴§1 kpc, gdyż zaskarżone decyzje odpowiadają prawu.