Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa Twojej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo - Kredytowej z siedzibą w K.

przeciwko T. W., J. K.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 20 listopada 2014 roku, sygn. akt I C 311/14

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1 i 2 (pierwszym i drugim) sentencji w ten sposób, że kwotę 27.943,83zł podwyższa do kwoty 31.674,20 (trzydzieści jeden tysięcy sześćset siedemdziesiąt cztery, 20/100) złotych;

2.  zasądza od pozwanych: T. W. i J. K. solidarnie na rzecz powoda (...) z siedzibą w K. kwotę 487 (czterysta osiemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Na oryginale właściwe podpisy

Sygn. akt II Ca 339/15

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w K. w pozwie przeciwko pozwanym J. K. i T. W. wnosiła o zasądzenie od pozwanych solidarnie kwoty 31674,20 zł wraz z odsetkami umownymi szczegółowo określonymi w pozwie.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę 27943,83 złote z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej Narodowego Banku Polskiego naliczonymi od dnia 10 maja 2013 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 2 475 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu oraz oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny: Pozwanego T. W. wiązała z (...) z siedzibą w K. umowa pożyczki (kredytu konsumenckiego) zawarta w dniu 10 maja 2012 r., numer umowy (...). Na jej podstawie pozwanemu udzielona została pożyczka w kwocie 29 200 złotych na okres od dnia 10 maja 2012 r. do dnia 10 kwietnia 2017 r. Wysokość miesięcznej raty określona została w umowie na kwotę 749.50 złotych.

Poręczenia w związku z pożyczką udzieloną T. W. udzielił pozwany J. K..

W związku z powstałymi zaległościami w spłacie rat, umowa pożyczki została pozwanym wypowiedziana przez stronę powodową w dniu 27 grudnia 2012 r., o czym obaj pozwani zostali skutecznie powiadomieni. Na chwilę wypowiedzenia umowy pożyczki zaległość obciążająca pozwanych wynosiła 2 479,47 złotych.

W dniu 04 lutego 2013 r. pozwani zostali wezwani do dobrowolnego uregulowania całej pozostałej do spłaty kwoty pożyczki, co nie spowodowało jednak żadnej reakcji ich strony.

Na kwotę dochodzoną pozwem składa się należność w wysokości 27 943,83 złote z tytułu niespłaconego kapitału, kwota 1925,18 złotych z tytułu wymagalnych odsetek umownych, kwota 1 555,19 złotych z tytułu odsetek od kapitału przeterminowanego oraz kwota 250 złotych z tytułu kosztów windykacji.

Pozwany T. W. aktualnie nigdzie nie pracuje, zarejestrowany jest jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku. Utrzymuje się z prac dorywczych, uzyskując z tego tytułu dochody w kwocie około 1 000 złotych miesięcznie, z czego 200 złotych przeznacza na poczet obciążających go alimentów.

Mając tak poczynione ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy uznał, iż powództwo strony powodowej jest częściowo uzasadnione.

Bezspornym w sprawie jest iż pomiędzy pozwanym T. W. a powodem (...) z siedzibą w K. zawarta została umowa pożyczki (kredytu konsumenckiego). Na jej podstawie pozwanemu udzielona została pożyczka w wysokości 29 200 złotych na okres pięć lat.

Bezspornym jest również, iż poręczycielem przedmiotowej pożyczki był drugi z pozwanych J. K..

Jak wynika z treści pozwu oraz dołączonych do pozwu dokumentów powód (...) z siedzibą w K. domagał się zasądzenia solidarnie od pozwanych kwoty 31 674,20 złote, na którą składała się należność główna w wysokości 27 943.83 złote z tytułu niespłaconego kapitału, kwota 1 925,18 złotych z tytułu wymagalnych odsetek umownych, kwota 1 555,19 złotych z tytułu odsetek od kapitału przeterminowanego oraz kwota 250 złotych z tytułu kosztów windykacji.

W zakresie żądania zasądzenia odsetek oraz kosztów Sąd Rejonowy nie znajduje podstaw do uwzględnienia powództwa, albowiem nie zostało ono w toku procesu przez stronę powodową udowodnione. Analizując dokumenty przedłożone przez stronę powodową Sąd Rejonowy nie ma możliwości ustalenia w jaki sposób zostały wyliczone odsetki w łącznej kwocie 3 480,28 złotych tj. od jakiej kwoty, za jaki okres oraz według jakiej stopy procentowej. Podobnie wygląda sytuacja jeśli chodzi o koszty windykacji w kwocie 250 złotych. W aktach sprawy brak jest jakikolwiek dokumentów pozwalających na ustalenie ich wysokości, wskazania w oparciu o co zostały one naliczone, nie mówiąc już o dowodach potwierdzających ich rzeczywiste poniesienie.

W tej sytuacji mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Rejonowy orzekł jak w punkcie pierwszym i drugim wyroku.

Sąd Rejonowy nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku pozwanego T. W. o rozłożenie zasadzonej od niego należności na raty. Pozwany T. W. nigdzie aktualnie nie pracuje, zarejestrowany jest jako osoba bezrobotna, nie otrzymuje żadnych stałych świadczeń, utrzymuje się z prac dorywczych, uzyskując z tego tytułu różne kwoty, przy czym część uzyskanych środków musi przeznaczyć na zaspokojenie obciążających go świadczeń alimentacyjnych. Nie można również nie zauważyć, iż z chwilą powstania zaległości, zaprzestania przez niego spłat rat udzielonej pożyczki, nie podjął on żadnych działań zmierzających do wyjaśnienia tej sytuacji z powodem wręcz przeciwnie kierowane do niego pisma nie spowodowały żadnej reakcji, co świadczy o zupełnym zlekceważeniu powstałej sytuacji. Dlatego też wniosku o rozłożenie na raty kwoty 27 943,83 złote nie uwzględnił.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 100 k.p.c.

Powód zaskarżył wyrok w części, tj. co do punktu 2 wyroku oddalającego powództwo w zakresie żądania zasądzenia odsetek umownych w kwocie 1925,18 złotych oraz odsetek od kapitału przeterminowanego w wysokości 1555,19 złotych oraz kosztów windykacji w kwocie 250 złotych - łącznie 3730,37 złotych.

W apelacji zarzucił:

-

naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, tj.:

1)  Art. 230 k.p.c.- poprzez jego niezastosowanie i przyjęcie za nieudowodnione twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych sprawy dotyczących roszczeń odsetkowych i kosztów windykacji, pomimo iż w sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwani nie zaprzeczyli i nie podważyli przysługujących powodowi roszczeń odsetkowych i kosztów windykacji co do zasady ani co do ich wysokości, zaś twierdzenia powoda w tym zakresie były jasne, spójne i logiczne oraz zostały poparte przedłożonymi dokumentami, a co za tym idzie nie powinny budzić wątpliwości;

2)  Art. 233 k.p.c. - poprzez brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego, co w konsekwencji doprowadziło do uznania, że w sprawie nie wykazano uprawnienia strony powodowej do naliczania należności odsetkowych sprzed wytoczenia powództwa oraz kosztów windykacji w zakresie w nim określonym, gdy tymczasem powód przedłożył w toku postępowania dokumenty, które w sposób jednoznaczny potwierdzają i uzasadniają zobowiązania pozwanych w tym zakresie;

3)  Art. 233 k.p.c. - poprzez sprzeczność istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy ustaleń i wyprowadzonych przez Sąd wniosków ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, zasadami logiki i doświadczenia życiowego, co w konsekwencji spowodowało przyjęcie przez Sąd, że ze zgromadzonych dokumentów, dopuszczonych jako dowody w sprawie, nie wynika uprawnienie strony powodowej do żądanego roszczenia w zakresie odsetek i kosztów windykacji.

-

-naruszenie przepisów prawa materialnego tj.:

1)  Art. 6 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że powód nie udowodnił roszczeń odsetkowych w zakresie odsetek umownych oraz odsetek od kapitału przeterminowanego podczas gdy powód wysokość tych odsetek wynika z przedłożonych w pozwie w charakterze dowodów dokumentów, które nie były kwestionowane przez pozwanych;

2)  Art. 481 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że brak było możliwości ustalenia wysokości odsetek od zadłużenia przeterminowanego pomimo, iż z dołączonych do pozwu w charakterze dowodów dokumentów: harmonogramu i umowy pożyczki wprost wynika podstawa i sposób naliczenia żądanych odsetek.

Wskazując na powyższe wnosił o zmianę wyroku Sądu pierwszej instancji w zaskarżonej części poprzez zasądzenie na rzecz strony powodowej od pozwanych solidarnie kwoty 3730,37 zł tytułem naliczonych odsetek umownych, odsetek umownych za kapitał przeterminowany i kosztów windykacji; zasądzenie od pozwanych solidarnie odsetek w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od dnia 10.05.2013 r. do dnia zapłaty od kwoty 3730,37 zł; zasądzenie na rzecz strony powodowej od pozwanych solidarnie zwrotu kosztów postępowania za obie instancje, w tym wywołanych apelacją, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje: apelacja jest zasadna.

Trafnie podnosi autor apelacji, że oddalenie powództwa w części tj. w zakresie odsetek umownych, odsetek od kapitału przeterminowanego oraz kosztów windykacyjnych nie może się ostać.

Z treści umowy i harmonogramu spłat załączonego do pozwu wynika wysokość odsetek umownych, których zasądzenia domaga się strona powodowa w pozwie. Na dzień wypowiedzenia umowy pozwani zalegali z zapłatą 3 rat kapitałowo – odsetkowych określonych w harmonogramie. Faktem jest, że upływ terminu wypowiedzenia umowy nastąpił po terminie zapadalności 8 raty kredytu wynikającej z harmonogramu, zaś należność z tytułu odsetek umownych została powiększona o wartość kolejnych odsetek umownych wynikających z harmonogramu. Powyższe znajduje potwierdzenie w pkt 11 umowy łączącej strony.

Stosownie do treści pkt 21 umowy łączącej strony od niespłaconego w całości lub w części kredytu w terminie wskazanym w harmonogramie stronie powodowej przysługiwały odsetki od zadłużenia przeterminowanego w wysokości odsetek maksymalnych określonych w kodeksie cywilnym.

W ocenie Sądu Okręgowego z załączonych do pozwu dokumentów wprost wynika, od jakich kwot, w jakich okresach i według jakiej stopy procentowej zostały wyliczone tak odsetki umowne oraz odsetki karne od zadłużenia przeterminowanego.

Także zasadnie strona powodowa dochodzi zwrotu kosztów windykacji , co wynika z treści pkt 20 umowy łączącej strony oraz niekwestionowanych przez pozwanych.

W tym miejscu podnieść należy, że pozwani w toku postępowania, jak i w odpowiedzi na apelację nie kwestionowali zasadności roszczenia tak co do należności głównej oraz odsetek i kosztów windykacji.

Skoro zarzuty apelacji okazały się zasadne dlatego na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądzoną solidarnie od pozwanych kwotę 27943,83 zł podwyższył do kwoty 31674,20 zł z umownymi odsetkami od dnia 10.05.2013 r. do dnia zapłaty.

Stosownie do wyniku postępowania apelacyjnego orzeczono o kosztach procesu, a to z mocy art. 98 k.p.c.

Na oryginale właściwe podpisy